คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : GNC2>ไปสำรวจตลาดเกาหลีกันเถอะ!! +(สอนคำศัพท์)
GNC 2
2 번제 …시장으로 가자!! (ไปตลาดกันเถอะจ้า!!)
ไปตลาดกันมั๊ยย จะไปก็รีบไป….
ไปกะเราแล้วสบายยย ยย ยย
เดี๋ยว หนิงพาไปกิน กิม จิ ..จิ..จิ… จิจิ … จิ ..จิ….. จิจิ
ฤดูร้อน2011อากาศดีดีแบบนี้ คุณป้า(이모=น้า,ป้า) มีซอนและคุณป้าเยชินพาพวกเราสามคนไปเดินตลาดจ้า “ตลาดกูโพ”(구포시장) เป็นตลาดที่ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของกรุงพูซานค่ะ เป็นตลาดจ่ายขนาดใหญ่ที่มีทุกสิ่งให้เลือกซื้อ ไม่ว่าจะเป็นอาหารทะเล เนื้อหมู เนื้อวัว เนื้อเป็ด เนื้อไก่ เนื้อหมา เฮ้ย!!! (มีจริงๆไม่ได้ล้อเล่น!อยากฟังใช่ไหมล่ะ?รู้นะ!เดี๋ยวอีกแปปจะเล่าให้ฟัง คึคึ) เสื้อผ้า เครื่องสำอาง รองเท้า สมุนไพร อาหารแห้ง ธัญญพืช ผัก ผลไม้ โสม โอ๊ยยย!!ยิ่งกว่าเดินโลตัสอีกพ่อคุณ!
ตลาดกูโพถือเป็นตลาดจ่ายที่นิยมกันมากดูได้จากวันที่หนิงมาเดิน คนเยอะมากเรียกได้ว่าแทบจะเหยียบกันตายเลยทีเดียว(มีรูปมายืนยัน)
ร้านกิมจิ อาหารดอง อาหารพื้นเมืองทั้งหลายเนี่ยสีสันจะแดงจัดจ้านดึงดูดเป็นพิเศษใครเดินผ่านเป็นต้องแวะชิม เพราะจริงๆเเล้วกิมจิน่ะมีมากกว่า180เลยนะจ๊ะ ขอบอกๆ เห็นผักเป็นไม่ได้จับทาพริกซะให้เรียบ ผักอะไรก็ได้พี่เกาเขาเอามาทำกิมจิได้หมด ไม่เว้นเเม้กระทั่งปลาหมึกหรือปู เขาก็เอามาถนอมอาหารในรูปแบบเดียวกับกิมจิกัน
ป้ามีซอนพาไปเดินแถวๆอาหารทะเล อยากจะบอกว่าอาหารทะเลที่นี่แพงมาก!!โดยเฉพาะกุ้ง! ส่วนพวกปลา ปลาหมึก ตัวก็จะมีขนาดใหญ่กว่าของบ้านเรามากเป็นพิเศษ ปลาที่เห็นๆส่วนใหญ่ก็คือปลา ดาบเงิน ปลาสีเงินตัวยาวได้อีก(ทอดแล้วรสชาติแซ่บมาก!!)
พอสั่งปุ๊บ ป้าแม่ค้าก็จะแล่ปลาให้เราดูสดๆตรงนั้นเลยแล้วก็จัดการโรยด้วยเกลือสมุทรเม็ดโตจากนั้นก็ใส่ถุงให้เราอย่างดี ซึ่งถุงพลาสติกที่เราไปจับจ่ายซื้อของนั้นจะเป็นถุงสีดำทีแรกเห็นก็ งงๆ อยู่เหมือนกันเพราะบ้านเราถุงดำจะไว้ใส่ขยะเท่านั้น ป้ามีซอนพาหนิงเดินต่อไปเรื่อยๆอย่างคล่องแคล่วทำเอาเดินตามไม่ทันเลยทีเดียวเพราะคนเยอะมาก ส่วนเราก็เดินตามแล้วก็ถ่ายรูปร้านนั้นร้านนี้ด้วยความตื่นเต้นกับบรรยากาศแย่งกันซื้อแย่งกันขายของชาวเกาหลี
ระหว่างทางก็จะได้ยินเสียงเรียกลูกค้า เสียงโฆษณาอวดสรรพคุณกันโหวกเหวกไปหมด เรียกว่าเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยเพิ่มให้บรรยากาศการซื้อขายแถวนั่นคึกคักขึ้นได้อีกเป็นกอง ส่วนที่ชอบที่สุดในตลาดคงเป็นร้านขายดอกไม้แล้วก็ร้านขายพวกธัญญพืชเพราะโซนนี้จะค่อนข้างสงบและดูสวยงามหลากหลายเพราะระหว่างสองข้างทางจะถูกประดับไปด้วยกระสอบบรรจุถั่ว ข้าว พริกตากแห้งเมล็ดใหญ่ ที่พ่อค้าแม่ค้านำมาจำหน่ายกัน ระหว่างที่ป้ามีซอนเลือกซื้อข้าวสาร หนิงก็ถ่ายรูปไปเรื่อยๆจนลุงพ่อค้าเริ่มมองเราด้วยสายตาแปลกๆประมาณว่า ถ่ายอยู่ได้ไม่เคยเห็นถั่วรึไงกัน!? ถั่วน่ะเคยเห็น แต่ไม่เคยเห็นพ่อค้าถั่วที่ไหนหน้าตาดีและมีซิกค์แพคแบบลุงมาก่อน
จะว่าไปหนุ่มเกาหลีเนี่ยหุ่นดีเหมือนกันนะ เดินมา10 มีกล้ามท้องไปแล้ว8อีก2ลงพุงเพราะดื่มมากไป(สันนิษฐานเอาเองนะ) พอนอกเรื่องแล้ว !! ส่วนใหญ่มาตลาดก็จะเจอเเต่พวกป้าๆ พวกคุณแม่ เพราะว่าคนเกาหลีเขาจะมีธรรมเนียมว่าผู้หญิงต้องอยู่บ้านเป็นแม่บ้าน ทำหน้าที่ของผู้หญิง ดูแลลูก ดูแลบ้าน จัดการงานบ้าน ส่วนผู้ชายนั้นจะออกไปทำงานและเป็นหัวหน้าครอบครัวจ้า
ที่เกาหลีเขาจะยกย่องผู้ชายมากกว่าผู้หญิงนะจ๊ะ บางบริษัทเนี่ยถึงกับไม่อยากจะรับผู้หญิงเข้าทำงานเพราะว่ามันจะทำให้เสียงานของเขา เพราะว่าผู้หญิงเมื่อแต่งงานก็จะลาออกไปอยู่เป็นแม่บ้าน ผู้หญิงเกาหลี(ในเมือง)จึงอยากแต่งงานกับชาวต่างชาติมากกว่า ส่วนผู้ชาย(ลุงๆ)ก็จะนิยมเเต่งงานกับสาวเวียดนามจ้า(เพราะผู้หญิงเกาเขาเอียมไง!)
อย่างที่บอกการเป็นอาสาสมัครนั้นก็จะไม่ได้พกเงินติดตัวเลยสักบาท ที่หนิงพกมาที่เกาหลีก็มีแค่เสื้อผ้าจำนวนหนึ่ง ของใช้ส่วนตัว โทรศัพท์มือถือ แล้วก็เงินติดตัวมา1000บาท แต่ก็หมดไปแล้วกันของกิน(ล้วนๆ) เพราะงั้นถ้าอยากจะกินอะไรก็บอกป้า เดี๋ยวเขาก็จะซื้อให้เราเอง บางทีไม่ต้องเอ่ยปากเขาก็รู้ใจเรา แบบว่าป้าเข้าใจว่าเราไม่มีเงิน เขาก็จะแย่งกันเลี้ยงดูประดุจว่าเราเป็นลูกหลานเขาจริงๆ ทั้งขนม นม พิซซ่า ไก่ทอด ไอศกรีม โอ๊ยย สารพัด มีแต่คนซื้อมาให้กินอ่ะ ไม่ต้องกลัวอดตายว่างั้นเถอะ!
พวกเราเดินตลาดร่วมสองชั่วโมงก็รู้สึกหิวมาก ป้ามีซอนกับป้าเยชินก็คงรู้แหละเลยพาเราเข้าร้าน Lotteria ซึ่งเป็นร้านฟ้าดฟู้ดคล้ายๆกับพวกแม็ค เคเอฟซีอะไรเถือกนั้น วันนี้พวกเรากินน้ำแข็งไส(팥삥수น้ำแข็งใสหน้าถั่วแดง) ซึ่งเป็นของหวานยอดฮิตของคนเกาหลีเขาล่ะ ราคาก็ไม่แพงนะจ๊ะ เพราะไม่ใช่เงินเรา (อ้าววว) จริงๆคือร้านนี้ราคาไม่แพงจริงๆแล้วก็อร่อยด้วย น้ำแข็งไสถ้วยสีเหลืองตักคำแรกจะเจอถั่วแดงรสหวานที่ราดด้วยนมข้นรสกลมกล่อมกับน้ำแข็งไสละเอียดราวหิมะ พอกินเข้าไปจะมีรสชาติหวานแล้วก็มีรสชาติมันๆของนมสดด้วยและเสน่ห์ของมันอยู่ที่ล่างสุดจะเป็นแป็งต๊อกเล็กๆเวลาเคี้ยวจะหนุบหนับๆแล้วก็เข้ากับรสหวานของถั่วและนมได้ดี
แต่จริงๆแล้วก่อนหน้านี้หนิงเคยกินน้ำแข็งไสของเกาหลีมาก่อนตอนที่พวกเราเข้าค่ายที่กรุงโซล ซึ่งเข้าพัดปิงซูหรือน้ำแข็งไสถั่วแดงเนี่ยอร่อยถึงขนาดมีขายในร้านโดนัทชื่อดังอย่างkrispy kreme เลยนะ ซึ่งหนิงขอจบตอน2ด้วยเรื่องของเจ้าน้ำแข็งไสทั้ง3แบบที่เคยกินมาละกันะคะส่วนเรื่องเนื้อหมาจะเล่าอีกทีวันหน้าอากาศดีดี
พัทปิงซูเจ้าแรกที่หนิงกินก็คือพัทปิงซูสตรอเบอรี่ของkrispy kreme รสชาติเป็นไงค่อนข้างลืม แต่ที่จำได้คือมีคนเลี้ยง แล้วรสชาติก็ไม่หวานมาก สรุปว่าอร่อยแล้วก็คิดว่าเป็นพัทปิงซูที่น่าตาน่ารักที่สุดเท่าที่เคยได้ชิมมานะ ต่อมาคือพัทปิงซูของร้าน Lotteria ซึ่งความพิเศษจะอยู่ตรงที่เขาจะใส่แป้งต๊อก(ขนาดเท่าลูกเต๋า)โลยลงไปด้วยพอกินแล้วก็จะหนุบหนับๆ ซึ่งความพิเศษจะอยู่ตรงที่เขาจะใส่แป้งต๊อก(ขนาดเท่าลูกเต๋า)โลยลงไปด้วยพอกินแล้วก็จะหนุบหนับๆ ไอศกรีมวานิลาที่อยู่ด้านบทจะช่วยให้รู้สึกสดชื่นเพราะว่ามันหวานพอดีๆแล้วก็มีความมันของนมสมอยู่ด้วย เรียกว่า ถูกแล้วก็คุ้มค่าจริงๆจ้า
ถัดมาเป็นน้ำแข็งไสเกาหลีแท้ๆๆๆๆๆ ร้อยเปอร์เซ็นต์นั้น หนิงเคยลองชิมที่หน้ามหาวิทยาลัยพูซาน(부산대학교) ตอนที่ทำหน้าที่อาสาสมัตรในแคมป์นักเรียนประจำฤดูร้อน เป็นพัทปิงซูสีหวานในชามสเตนเลสใบโตที่4คนต้องช่วยกันกินให้หมด น้ำแข็งที่บดอย่างละเอียดกำลังดีราดด้วยน้ำแดงรสหวานแล้วตามด้วยถั่วแดงที่คลุกเคล้าให้เข้ากับนมข้นหวานมาแล้วเป็นอย่างดี แปลกใจที่หน้าตามันน่าจะหวานซะขนาดนี้แต่พอกินเข้าไปรสชาติมันไม่หวานแสบคออย่างที่คิดแต่ส่วนผสมทุกอย่างนั้นเข้ากันได้ดีจนอยากจะขอเบิ้นเลยทีเดียวแต่ติดตรงที่คนอื่นเขาเลี้ยงเนี่ยแหละ อาสาสมัครอย่างเราจึงเรียกร้องอะไรไม่ได้ (ความจริงอิ่มจนกระเดือกเข้าไปไม่ไหวเพราะก่อนหน้านี้เขาก็เลี้ยงนั่นเลี้ยงนี่เรามาตลอดทาง)
สรุปว่าการเดินตลาดครั้งแรกในเกาหลีนั้นทำให้หนิงประทับใจมากเพราะนี่คือสัญญาณบอกว่าเรากำลังต้องเริ่มต้นการใช้ชีวิตแบบคนเกาหลีแล้ว ทั้งอาหาร วัฒนธรรม แล้วก็การที่ได้อยู่ร่วมกับครอบครัวคนเกาหลี ทำให้หนิงคิดว่าการมาเดินตลาดครั้งนี้ถึงจะไม่มีอะไรที่ดึงดูดใจวัยรุ่นนักแต่ว่ามันเป็นจุดที่เรากำลังจะเข้าใกล้วิถีชีวิตของคนเกาหลีทีละนิดละนิด และภาษาเกาหลีที่หนิงอ่อนสุดๆก็ไม่ใช่อุปสรรคเลยเพราะเรายังมีภาษามือ! วาดภาพ! ทำท่า! บวกกับการActingประกอบกับเสียงแปลกๆก็ทำให้สามารถสื่อสารกันรู้เรื่อง ขอบคุณตลาดเกาหลีที่ทำให้เราไม่เพียงแต่รู้จักประเทศเกาหลีแต่มันทำให้เราได้เห็นวีถีความเป็นอยู่ของเขาอย่างแท้จริง
ตอนที่ สอง ก็ขอลุยตลาดไว้แค่นี้ดีกว่า ยังไงก็อยากจะเขียนต่อไปเรื่อยๆเพราะมันเป็นประสบการณ์ที่เล่าทั้งชีวิตก็เล่าไม่หมด แหม! ดีจริงๆชีวิตอาสาสมัครเนี่ยยยยยย
“เรียนภาษาเกาหลีจากการบุกตลาด”
|
한국어(เกาหลี) |
읽기 (การอ่าน) |
태국어(ไทย) |
|
시장 |
ชีจัง |
ตลาด |
|
야채 |
ยาแช่ |
ผัก |
|
무 |
มู |
หัวไช้เท้า |
|
배추 |
แพชู่ |
ผักกาด |
|
고추 |
โกชู่ |
พริก |
|
양파 |
ยังพ่า |
หอมใหญ่ |
|
감자 |
คัมจา |
มันฝรั่ง |
|
당근 |
ทังกึน |
แครอท |
|
물고기,생선 |
มุลโกกี,แซงซอน |
ปลา |
|
오징어 |
โอจิง-งอ |
ปลาหมึก |
|
게 |
เค |
ปู |
|
조개 |
โชแก |
หอย |
|
돼지고기 |
ทเวจี โกกี |
เนื้อหมู |
|
소고기 |
โซ โกกี |
เนื้อวัว |
|
오리 |
โอรี |
เป็ด |
|
새우 |
แซอู |
กุ้ง |
|
유명하다 |
ยู มยอง ฮาดะ |
มีชื่อเสียง |
|
맛있다 |
มัชชิตตะ |
อร่อย |
|
싸다 |
ซาดะ |
ราคาถูก |
|
비싸다 |
บิซาดะ |
ราคาแพง |
To be continue......
ความคิดเห็น