คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3
มหาเทพเป็นผู้สร้าโล รัสรร์สร้าธรรมาิและสิ่มีีวิบนโล บรราเทพทั้หลายที่ไ้เห็นโล่าพาันอยาไ้และรอบรอมัน
เหล่าเทพทั้หลาย่าแอบเ้ามาในโลมนุษย์เพื่อพูหว่านล้อม ัูให้ับเหล่ามนุษย์ผู้ที่มีวามรู้น้อยนิ ่อให้เิวามโลาหลรั้ให่
เมื่อมนุษย์เิวามอยาไ้ อยามี วามหล วามิทำร้าย่อมนุษย์ันเอ ทำให้เิปัหามามายสู่โล รบรา่าฟันแย่ิเแน ทำลายธรรมาิ ทำลายระบบนิเวศ
มหาเทพเห็นเ่นนั้นึไปอวาม่วยเหลือาเทพแห่สราม ึ่ว่าเทพแห่สรามยื่นมือเ้า่วยเหลือ มนุษย์บริสุทธิ์ทั้หลาย่าสิ้นีวิแทบสูสิ้นมนุษย์พันธุ์
วิาผู้บริสุทธิ์เ้าสู่โลหลัวามายอย่าไร้เหุผล ส่ผลให้เทพแห่วามาย ผูู้แลโลหลัวามายื่นึ้นมาาสภาวะำศีล
ระหว่าเทพแห่วามายเินทาไปหามหาเทพ วาสีเียวเ้มเหลือบไปเห็นเทพแห่วามริษยาำลัถ่ายทอพลัให้ับมนุษย์เพศายผู้หนึ่ เายืนมอภาพนั้นโยไม่มีใรเห็น้วยพลัอน
หลัาถ่ายพลัไปให้มนุษย์เพศายเสร็เรียบร้อย บาปในร่าอายผู้นั้นเริ่มทำานเ้าไปว่าล่าวผู้อื่น้วยำหยาบาย ยื้อแย่ิสิ่อ เินทอและหิสาว
เามอเทพแห่วามริษยาที่ยืนมารแส้วยรอยยิ้มสะใอยู่ใ้้นไม้ให่ ยื่นมือออไปสัมผัสับอาาศทิศทารายหนุ่มผู้นั้น ทำให้เารับรู้ไ้ถึบาปทั้เ็อยู่ในร่า
เ้าพวนั้น...
เทพแห่วามายเสเียวประำัวออมา เินเ้าไปหาายหนุ่มำลัร่วมเพศับหิสาวที่แย่มาไ้ เสียรีร้อทรมานอหิสาวบาลึลไปในิใ เาับายผู้นั้นเหวี่ยออไปโยที่มีโ่รวนผุึ้นมาาพื้นินพันธนาารแนาทั้สอ้าให้ิพื้น เียวถูยึ้นวัเียแ้มเทพแห่วามริษยา ทำให้เิบาแผลพร้อมับพลัหยุนิ่
“เป็นารัสินใที่ยอเยี่ยม”
เทพแห่สรามเอ่ยม
มหาเทพเินเ้าไปูสภาพายหนุ่มที่อนนี้วาเหม่อลอย เป็นผลมาาโ่รวนพิเศษำลัูลืนบาปทั้เ็าร่าาย
“เฮ้อ...”
เทพแห่วามายไม่ไ้สนใเทพทั้สอ เาเินไปหาหิสาวผู้เราะห์ร้าย รัษาบาแผล สวมเสื้อผ้าให้เธอ่อนะลบวามทรำทุนในบริเวรอบๆ รวมทั้หิสาวผู้เราะห์ร้าย
“้า้อารำอธิบาย”
เาหันมามอมหาเทพ มือถือเียวเาะพื้นินสามรั้ ให้โ่รวนลาายหนุ่มลสู่โลหลัวามาย
มหาเทพอธิบายให้ฟัหลัาเทพแห่สรามและเาัารอีหบาป ทั้เ็บาปถูัอยู่ในุลึที่สุในโลหลัวามาย โยไม่มีำหนว่าะถูปล่อยัวเมื่อไหร่
“ววิาบริสุทธิ์ทั้หลาย้อมาายเพียเพราะิเลสอพวเ้า วามทรมานในุแห่นี้เหมาะสำหรับพวเ้าแล้ว”
“้า้อออบใที่พวเ้า่วยเหลือ้า”
มหาเทพล่าวอบุ ถ้วยน้ำาสอใบถูยื่นให้ับแทั้สอ
“เ้ามาอวาม่วยเหลือ”
ายหนุ่มุลำลอเรียบ่ายยถ้วยาึ้นิบ
มหาเทพส่ายหัวให้ับวามประหยัำพูอเทพแห่สราม ถึะเป็นเทพที่รัารทำสรามแ่แท้ริแล้วเป็นเพีย่าวลือเพื่อหลีหนีาวามวุ่นวาย เทพอ์นี้เป็นเพียเทพที่อบอยู่อย่าสันโษและใ้ีวิเรียบ่าย ทว่าเมื่อถึเวลา้อทำสราม็ไม่มีใรนะเาไ้
“้าแ่สสารววิาบริสุทธิ์ที่ยัไม่สมวราย็เท่านั้น”
ายหนุ่มในุลำลออีนยถ้วยาึ้นื่ม
รสาิมฝาปนหวานและลิ่นหอมอน้ำผึ้สร้าวามพึพอใให้ับเทพแห่วามายมาพอสมวร
“้าไ้ยินมาว่าเ้าอยู่ใน่วำศีล”
มหาเทพเอ่ยึ้นเมื่อทราบาผู้สสาร่อนหน้านี้
เทพแห่สรามมอเทพ้านเล็น้อย เมื่อไ้ยินเรื่อที่นเอไม่เยทราบมา่อน ทั้ที่นเอเิบโมาพร้อมับมหาเทพและเทพ้าาย
“อืม ้าวระำศีลบไปเมื่อสามวันที่แล้ว แ่เป็นเพราะเสียอววิาไม่มีบาปมันมาผิปิ ้าึื่นึ้นมา่อนำหนทำให้เวลาสภาวะำศีลรั้่อไปมีมาึ้น...”
เทพแห่สรามึเทพแห่วามายเ้ามาใล้น เพราะู่ๆ เทพแห่วามายวูบเือบเ้าอี้ มหาเทพเห็นอย่านั้นึให้เาพาเทพแห่วามายเ้ามาพัผ่อนในห้อนอนรับแ่อน
“เาหลับ”
“เหมือนนอนหลับธรรมานั่นแหละ แ่ะนานว่าปิและื่นมาไ้ไม่ี่ั่วโม” มหาเทพอธิบายให้แ่เพื่อนเทพ้วยันฟั
โยที่ไม่มีเทพนไหนทราบไ้ว่า วามสัมพันธ์อเทพแห่สรามผู้รัสันโษับเทพแห่วามายะถูสานสัมพันธ์ันั้แ่วันนั้น
‘ไม่ว่าะี่ภพี่าิ ววิาอเราสอะผูิันไปั่วนิรันร์’
สอเสียัผสานล่าวำสาบานร่วมันในวันแ่าน พลัวิเศษประำัวส่อสว่า้า ปรารูปลัษ์เป็นเส้นสีแและสีำผูร้อยเรียัวันเป็นโ่อันาม
อันเป็นสัลัษ์อารผูิู่รัผู้เป็นเทพทั้สออเทพแห่สรามและเทพแห่วามาย
“สุยอ”
"ว้าว"
เสียปรบมือัึ้นหลับารเล่าำนานปรัมปรา เ็ๆ ่าล่าวมเรื่อราวอันสวยามอเทพทั้สอเพศเียวันแ่พวเามีวามรัเหมือนู่รัทั่วไป ไม่ไ้แ่าไปาู่รัายหิอื่นๆ เลย
“พวเามีรอบรัวันมั้ยะุน้าแฮร์รี่”
เ็สาวัวน้อยถามายหนุ่มผมยาวถัเปียโยมีอไม้ประับสวยาม้วยฝีมือเ็สาวในหมู่บ้านไบบิวรี่ หมู่บ้านที่ไ้รับารยย่อว่าเป็นหมู่บ้านที่สวยที่สุในอัฤษ
ำถามอเ็น้อยเรียรอยยิ้มให้ับแฮร์รี่ พอเอร์ นัเล่านิทานำนาน นทำสมุบันทึน่ารัๆ าย เทพแห่วามายและผูู้แลเส้นเวลาในลอเสเอร์เียร์
“มีสิ พวเาเป็นถึเทพ ารมีบุรมันไม่เินวามสามารถอพวเาอยู่แล้ว”
“แล้วอนนี้พวเาเป็นยัไบ้ารับ”
เ็ายัวน้อยถามึ้นมาแ่่อนแฮร์รี่ะไ้อบ ผู้ปรออเ็ๆ ็มารับลูเพื่อลับบ้าน ทีแรเ็น้อยอิออ ไม่อยาลับเพราะยัไม่ทราบเรื่อราว่อานี้
“พรุ่นี้่อยมาฟั่อนะเ็ๆ”
แฮร์รี่มอเหล่าเ็น้อยเินทาลับเ้าหมู่บ้าน้วยรอยยิ้มหลัาฟัเรื่อราวที่เาเล่า
'แล้วอนนี้พวเาเป็นยัไบ้ารับ'
อนนี้หรอ?
พวเาไม่ไ้อยู่้วยันแล้วล่ะนะ เพราะมีเทพนหนึ่้อารให้เทพแห่วามายัโ่ผูิและมอบเทพแห่สรามเพื่อแลับลูายอพวเา
...เทพแห่สรามยอมบีวิารเป็นเทพีว่าัโ่ผูิับนรั ่อนทำเ่นนั้นเา่วยลูายพาหลบหนีลไปอยู่บนโลมนุษย์ โยให้มหาเทพปปิสัมผัสอเทพที่้อารามหาลูายเาทั้หม
“อให้เราไ้พบัน”
น้ำาหนึ่หยไหลลบนใบหน้า แฮร์รี่ปล่อยให้มันอยู่อย่านั้น ปล่อยให้มันแห้ไปับสายลมที่พัผ่าน
สรามฮอวอส์ ารปะทะันอฝ่ายภาีนฟีนิ์และผู้เสพวามายเ็มไป้วยารร่ายาถาโมีรุนแรและารร่ายเาะป้อัน สอผู้ำหนวะาแห่โลเวทมนร์ร่ายาถา่อสู้นบัเิเป็นเาะวิเศษ เ็ายผู้รอีวิและอมมารโวลเอมอร์ับไม้ายสิทธิ์แน่นเรียมพร้อมร่ายาถา
“Avada Kedavra!!”
“Expelliarmus!!”
ไม้ายสิทธิ์เอลเอร์ออมมารเิพยศระหว่า่อสู้ส่ผลให้แสสีเียวอาถาพิาอ่อนแสล ึทำให้แสสีแอาถาปลอาวุธพุ่รเ้าหาร่าอมมารอย่ารวเร็ว
มันบแล้ว...
เ็ายทรุัวลมอร่านรหน้า้วยวามเหนื่อยล้า อ่อนเพลียและ...เศร้าเสียใ ในระหว่ามออีฝ่ายที่ำลัสูสลายหายไปวาสีสวยเบิาว้า เมื่อเห็นภาพวิาราๆ อยู่สอวยืนอยู่้าๆ
โวลเอมอร์ับใร
วิาหน้าาแบบเียวันอนพบันรั้ที่สอในห้อแห่วามลับไ้ปิาล่อนะสลายหายไป ส่วนายอีนสวมุเราะ หันมามอเาพร้อมับพูอะไรสัอย่า
แฮร์รี่ไม่ไ้ยินเสียอะไรเลย
ริมฝีปานั้น่อยๆ พูทีละำนเาับใวามไ้่อนหายไปพร้อมลับเราะวิเศษเริ่มลายัว
‘รอ้า’
อึ!
สิ้นประโย ายปริศนา็ไ้หายไปามววิาอโวลเอมอร์ ปล่อยให้เาอยู่ับวามเ็บปวบริเวหัวใที่เริ่มบีบรัแน่นนแทบาหายใ วามรู้สึเสียใีื้นเ้ามา อบาร้อนผ่าวพร้อมับน้ำาไหลรินลบนใบหน้า
เ็บปวรวร้าว
โศเศร้าเสียใ
ห่วหาอาลัย
ทุอย่ามันถาโถมนเารับไม่ไหวพร้อมับภาพปริศนาไหลเ้ามาในหัว
ภาพอายนนั้นยิ้มให้ับเา
ภาพุมมือท่ามลาแสอาทิย์อัสบนหน้าผา
ภาพที่ายนนั้นับมือพร้อมับแหวนบนนิ้วนา้า้าย เสียำสาบานผูสายสัมพันธ์ลอาลั้อัวาน
มันือภาพวามสุอายนนั้นับใรสันที่อาะเป็นนรัอายนนั้น
วามสุอยู่ไ้ไม่นานเรื่อนี้เารู้ี
เมื่อิไ้เ่นนั้นภาพวามทรำทุอย่าที่เามออยู่็อันรธานหายไป หลเหลือเพียภาพอายนนั้นับาบเสียบทะลุหัวใ มือทั้สอ้าอเ้าอวามทรำเ็มไป้วยเลือ เสียร้อสะอื้นไห้ัไปทั่ว
มัน่าบีบหัวใเหลือเิน
เสียร้ออให้ายนนั้นลับมาบ่บอไ้ว่าเ้าอวามทรำเ็บปวเหมือนเาที่สูเสียพ่อทูนหัวและนสำัไป่อหน้า่อา
ไม่มีใรอยาะเห็นภาพพวนี้
ไม่มีใรอยาสูเสียสิ่ที่ัวเอรัมาที่สุาไป
ไม่มี...
เสียรีร้ออแฮร์รี่ภายในเราะป้อันั้อไปทั่ว ไม่มีใรไ้ยินเสียแห่วามเ็บปว ไม่มีใรเห็นภาพ้าใน ภายในนี้มีเพียัวเาและวามสูเสีย วาสีเียวสว่าหลับาลเพราะเาเหนื่อยล้าเินะทนไหว
“เมื่อไหร่พวเราะไ้พบันอีรั้ ...ท่านพี่"
ฝาหัวใและอมเมนท์เป็นำลัในัเียน
อบุ่ะ
ความคิดเห็น