[ #MINNO ] | Young Master ¦ True Alpha x Alpha [END]

ตอนที่ 33 : [SPECIAL] Young Master : Celebration at The Hills

Note : มันสั้นมากจริง ๆ ค่ะ T-T  

งานเลี้ยงเฉลิมฉลองครั้งใหญ่ในหน่วยป้องกันของแดนใต้ สำหรับการต้อนรับหิมะแรกของเดอะฮิลล์ก็นับว่าเป็นงานเลี้ยงฉลองที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้การเฉลิมฉลองในครั้งไหน  เสียงดนตรีและเสียงร้องเพลงจากคนในหน่วยยังคงดังก้องไปทั่วเดอะฮิลล์ พร้อมกับแสงไฟสว่างที่ถูกจุดขึ้นมากกว่าปกติ ทางด้านหัวหน้าหน่วยเดอะฮิลล์และหิมะแรกก็ยังคงอยู่ร่วมงานเลี้ยงฉลองหลังจากการจัดงานแต่งงานเมื่อช่วงกลางวัน ท่ามกลางผู้คนมากหน้าหลายตาที่เข้ามาทักทายเป็นการส่วนตัวเพื่อแสดงความยินดี  

ในมือของ เชส ไทเลอร์ ยังคงมีแก้วไวน์ที่เจ้าตัวก็จำไม่ได้ว่ามันคือแก้วที่เท่าไหร่ เพราะจำนวนที่นับไม่ถ้วนแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้หัวหน้าหน่วยเดอะฮิลล์นั้นรู้สึกครองสติไม่ได้แต่อย่างไร  

“พอแล้วมั้ง..” มือขาวของแอชเชอร์เอื้อมไปจับที่ข้อแขนของไทเลอร์อย่างปราม ๆ 

“ฉันยังไม่เมาเสียหน่อย” หัวหน้าหน่วยเดอะฮิลล์หันมาตอบคนที่ทำคิ้วขมวดใส่ตัวเอง ก่อนจะคลี่ยิ้มทะเล้นให้กับแอชเชอร์ “หรือเมานะ..” วงแขนใหญ่ของหัวหน้าไทเลอร์ยังคงโอบกอดเอวขาวของหิมะแรกไม่ยอมห่าง จนเรียกสายตาของใครที่พบเห็นให้แอชเชอร์นั้นได้แต่เสสายตาหลบ

ความชัดเจนที่เสมอต้นเสมอปลายของหัวหน้าวของคนที่นั่งอยู่ข้างกายแตะเบา ๆ ที่หลังมือสีเข้มของเชส เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั้นดื่มมากจนเกินไปแล้ว

ไทเลอร์มันอันตรายมากแค่ไหน ใครกันจะรู้ดีได้เท่าแอชเชอร์ ไม่มีเสียหรอก  

“ไม่เนียนนะเชส” เจ้าของใบหน้ารูปสลักเอ่ย ก่อนจะเบี่ยงหน้าหลบหนีลมหายใจที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์ของคนเป็นสามี ซึ่งนั่นก็ไม่ได้ทำให้เชสหมดความพยายามที่จะแกล้งอีกฝ่ายเลยสักนิด  

“คนดีของฉันนี่จับผิดเก่งเสียจริง” ไม่พูดเปล่า มือใหญ่ของทรูอัลฟ่าหนุ่มก็จัดการทัดผมสีอ่อนที่ปรกดวงตาของอีกฝ่ายออก จนเผยให้เห็นตาคู่สวยที่เป็นประกายล้อกับแสงไฟ  

“เชส!”

แอชเชอร์ถึงกับถลึงตาใส่เชสทันที เมื่อริมฝีปากของคนข้างกายนั้นแตะเข้าที่ปลายจมูกของตัวเองอย่างตั้งใจ  

“ไม่ได้ดื่มกับฉันเสียหน่อย แต่ทำไมหน้าแดงแบบนี้ล่ะ?”  

ยังจะมีหน้ามาถามกันอีกว่าเพราะอะไร ให้มันได้อย่างนี้สิไทเลอร์!

“ถ้าจะดื่มต่องั้นฉันกลับก่อน” แอชเชอร์เลี่ยงตอบคำถามของเชส ก่อนตั้งท่าจะลุกเดินออกไปจากตรงนี้ ร้อนถึงคนขี้แกล้งที่ต้องรีบคว้าอีกคนเอาไว้ก่อน โดยที่สายตาคมนั้นมองเลยไปยังด้านหลัง

“นายก็ชอบไปแกล้งแอชเชอร์อยู่เรื่อย” เชอร์ชิลที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลและเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเอ่ย ก่อนจะหันไปพยักพเยิดหน้าให้กับแอชเชอร์ที่หน้าเริ่มหน้างอ มองปราดเดียวลูฟก็รู้แล้วว่าเชสไม่ได้เมาอะไรสักนิด ไอ้ที่ทำไปเมื่อครู่ก็เพราะนิสัยขี้แกล้งของเจ้าตัวล้วน ๆ  

แอชเชอร์เองก็ไม่ได้สนใจบทสนทนาของลูฟและเชสเท่าไหร่นัก เพราะสายตาของเจ้าตัวนั้นดันไปโฟกัสเข้ากับคนสองคนที่นั่งหลบมุมอยู่ไกล ๆ  

เธียร์ เยลเวอร์ตัน กับ แมดส์ ไทเลอร์ นั่นเองที่นั่งอยู่ตรงนั้น เมื่อลองพินิจมองดูดี ๆ แล้วก็ทำให้แอชเชอร์นั้นเห็นว่าคนที่นั่งก้มหน้าก้มตาอย่างเธียร์นั้นกำลังร้องไห้อย่างไม่มีผิดแน่ ในขณะที่ทรูอัลฟ่าข้างกายนั้นเอาแต่นั่งนิ่ง มิหนำซ้ำยังตวัดสายตามามองแอชเชอร์ที่มอง จนหิมะแรกของเดอะฮิลล์ต้องรีบเสสายตาหนีสายตาขวางโลกของแมดส์  

หมาบ้านี่มันไม่เลิกบ้าจริง ๆ เมื่อตอนกลางวันก็ยังเห็นดีกันอยู่แท้ ๆ แต่พอตกกลางคืนมาก็กลับดูเหมือนจะทะเลาะกันเสียอย่างนั้น ช่างเป็นความสัมพันธ์ที่น่าปวดหัวดี สงสารก็แต่คุณหนูเยลเวอร์ตันที่ต้องเผชิญหน้ากับทรูอัลฟ่าหมาบ้านั่น  

ถ้าหากไม่ติดว่าเชสเคยขอให้แอชเชอร์ไม่ยุ่งกับเรื่องของสองคนนั้น ก็อย่าหวังเลยว่าแอชเชอร์จะยอมทนอยู่เฉย ๆ แบบนี้ ไม่มีทางเสียหรอก  

“ปล่อยให้คุยกันเองน่ะดีที่สุดแล้ว” แม้จะสนทนาอยู่กับลูฟ แต่สายตาของเชสก็ยังคงมองตามแอชเชอร์อยู่เสมอ จนสามารถมองเห็นภาพของพี่ชายฝาแฝดของตัวเอง เช่นเดียวกับที่แอชเชอร์นั้นเห็น  

“ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าสองคนนั้นจะเป็นคู่แห่งโชคชะตากัน” คนตัวขาวเหมือนจะหลงลืมเรื่องที่หงุดหงิดเชสก่อนหน้านี้ไปหมด เมื่อได้สนใจกับเรื่องของแมดส์ “ดูพี่ชายนายปฏิบัติกับเยลเวอร์ตันเข้าสิ..”

“เท่าที่ฉันเห็น นี่มันก็ดีมาก ๆ แล้วสำหรับคนอย่างแมดส์” เชสว่า

“พี่ชายนายยังไม่ได้ครึ่งของนายเลยด้วยซ้ำ” แอชเชอร์พูดตามที่คิด จนได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอจากเชส “หัวเราะอะไรของนายกัน”

“ก็เมื่อกี้คนดีชมฉันไม่ใช่หรือ?”

ชม?  

“….”

“ใจเต้นแรงชะมัด..”  

“นี่ฉันกำลังซีเรียสนะเชส” จากที่กำลังคิดไม่ตกกับความสัมพันธ์ของสองคนนั้น ก็ทำเอาแอชเชอร์อยากจะโวยใส่เชสให้มันรู้แล้วรู้รอด  

“ถ้าที่ตรงอื่นว่าง สาบานเลยว่าฉันจะย้ายไปนั่งที่อื่น” ลูฟเอ่ยก่อนจะทำหน้าเบื่อใส่หัวหน้าหน่วยเดอะฮิลล์ แต่มีหรือว่าเชสจะสนใจเพื่อนตัวเอง  

“ไม่ใช่ว่านายตั้งใจฟังหรอกหรือ” โจชัวที่นั่งอยู่ด้วยเอ่ย ก่อนจะดันจานอาหารให้ลูฟ  

“เข้าข้างฉันเถอะโจชัว..” ลูฟว่าพลางทำหน้าเศร้า  

“ท่าทางว่าคงจะมีแต่ริคเท่านั้นล่ะที่เป็นพวกนาย” โจชัวว่าตามความจริง เพราะคนที่มักจะคอยเหน็บเชสเรื่องที่มักจะแกล้งแอชเชอร์ มันก็คงไม่พ้นเอริคที่ถือว่าสนิทกับแอชเชอร์ไม่น้อย ถ้าจะให้พูดว่าเอริคเป็นพี่ชายแอชเชอร์อีกคนก็คงจะได้ แต่ก็เป็นพี่ชายที่จัดอยู่ในจำพวกชอบแกล้งให้น้องชายหงุดหงิดเล่น  

และพี่ชายอีกคนของแอชเชอร์ก็ขอตัวกลับไปก่อนแล้วก่อนหน้านี้ เพราะค่อนข้างไม่ชอบเสียงดังสักเท่าไหร่ และหากถามถึงพี่ชายตัวจริงของแอชเชอร์อย่าง อาเธอร์ เลสลีย์ ถ้าเชสไม่ได้ตาฝาดล่ะก็ เมื่อครู่ก่อนหน้านี้นั้นเชสก็เห็นคุณชายเลสลีย์เดินหายขึ้นไปทางด้านบนสุดของหน่วยประจำการ  

ภายใต้ความยินดีของอาเธอร์นั้น มีหรือที่เชสจะไม่เห็นร่องรอยของความเจ็บปวดที่ยังปรากฏในสายตาคู่นั้น แต่เพราะว่าเชสเองก็ควรจะรักษาสถานะและขอบเขตของตัวเองไว้ให้ดี มันถึงทำให้เจ้าตัวได้แค่มองเพียงเท่านั้น

การที่แอชเชอร์เชื่อใจทรูอัลฟ่าหนุ่มในเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างเชสกับอาเธอร์ แต่ก็ใช่ว่าเชสจะสามารถสนิทสนมกับอาเธอร์ได้เท่าเมื่อก่อน อย่างน้อยเขาก็มีความเกรงใจแอชเชอร์เหมือนกับที่แอชเชอร์เลือกจะไม่ถามถึงความสัมพันธ์พวกนั้น  

แต่มันก็คงไม่ได้ทำให้ เชส ไทเลอร์ แปลกใจได้เท่ากับการที่เจ้าตัวเห็นพี่ชายคนโตของตัวเอง เดินตามหลังคุณชายเลสลีย์ขึ้นไปด้านบน

‘ฉันคิดว่าการไปอยู่ฟลัม น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับคุณชายเลสลีย์’  

เชส ไทเลอร์ แทบไม่อยากจะเชื่อว่า รีส เบลเลอมอนท์ จะเป็นคนเอ่ยประโยคพวกนั้นออกมาเอง  

“ฉันจะไปดูเยลเวอร์ตันเสียหน่อย” ถึงอย่างนั้นแอชเชอร์ก็อดไม่ได้ที่จะสนใจเรื่องของคุณหนูเยลเวอร์ตัน แน่นอนว่าหัวหน้าหน่วยเดอะฮิลล์เองก็ปรามแอชเชอร์ด้วยสายตาดุ ๆ จนทำให้คนผิวขาวจัดนั้นกลอกตาด้วยความไม่พอใจ

“นายช่วยอะไรไม่ได้หรอกแอช”

“แล้วจะให้ฉันทนอยู่เฉยแบบนี้หรือ” แมดส์ ไทเลอร์ เป็นคนประเภทไหนกันถึงได้นิ่งเฉยได้มากขนาดนี้ ทั้งที่คนข้างกายของตัวเองนั้นร้องไห้จะเป็นจะตาย ถ้าจะให้อธิบายภาพในตอนนี้ให้เห็นชัดก็คงเป็นภาพที่มือเล็ก ๆ  ของ เธียร์ เยลเวอร์ตัน นั้นจับชายเสื้อของทรูอัลฟ่าผิวเข้มข้างกาย ในขณะที่เจ้าตัวยังก้มหน้าก้มตาร้องไห้อยู่ ยิ่งมองก็ยิ่งไม่ต่างจากเด็กที่ถูกผู้ใหญ่ดุ  

“ตราบใดที่แมดส์ยังไม่ลุกหนี นั่นก็แสดงว่าหมอนั่นยังมีความสนใจเยลเวอร์ตันอยู่”

ช่างเป็นการแสดงออกที่แปลกประหลาดสิ้นดี  

“หึงฉันกับเยลเวอร์ตันหรือ” แอชเชอร์เอ่ยถามเชสที่ขมวดคิ้วแน่นและยังทำหน้านิ่ง

“มั่นใจนะว่าจะให้ฉันพูด” เชสย้อนถามกลับก่อนจะไล่สายตาขึ้นมามองใบหน้ารูปสลักอีกครั้ง

“อย่าหึงไม่เข้าเรื่องน่าเชส” แอชเชอร์ว่าเสียงขุ่น

“มันคงไม่ดีเท่าไหร่ถ้าหากฉันจะทำโทษนายแบบนั้นในตอนนี้..”    

คำพูดของเชสที่เอ่ยบอกย่อมทำให้แอชเชอร์นึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นอย่างช่วยไม่ได้ หัวหน้าหน่วยเดอะฮิลล์ที่แสนจะหวงแหนคนของตัวเองนั้นไม่ได้ขู่กันแค่ปากว่า สัมผัสลึกซึ้งที่ตอกย้ำให้จำขึ้นใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนั้นคงไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่สำหรับอัลฟ่าตัวขาว

“ฉันจะไม่ยุ่งก็ได้ แต่ถ้านายยังพอจะเห็นใจเยลเวอร์ตันอยู่บ้าง ก็น่าจะคุยกับพี่ชายของนายดู”  

“….”

“เพราะเท่าที่ฉันรู้มา ความสัมพันธ์ของสองคนนั้นในตอนนี้มันก็ไม่ได้ถูกต้องอย่างที่สมควรจะเป็น”

แอชเชอร์ไม่ได้ยื่นข้อเสนอในวันนั้นกับเธียร์เพียงแค่ลมปาก หรือต้องการเพียงเพื่อจะปั่นประสาทแมดส์แต่อย่างใด หากใครหลายคนเลือกที่จะมองข้ามว่ามันเป็นเรื่องของคนสองคน แอชเชอร์เองก็คงจะเลือกมองในทางตรงข้าม  

“เยลเวอร์ตันคงดีใจน่าดูที่นายเป็นห่วง”

“เวลาที่มองเยลเวอร์ตัน ฉันเองก็อดคิดถึงตัวเองตอนแรก ๆ ที่มาอยู่เดอะฮิลล์คนเดียวไม่ได้เหมือนกัน”

แต่มันก็คงต่างกันที่การรับมือของคนเราในสถานการณ์ที่ใกล้เคียงกันมากกว่า อัลฟ่าที่ถูกสอนให้เข้มแข็งอย่างแอชเชอร์นั้นไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวสักนิดที่จะต้องมาอยู่ท่ามกลางอัลฟ่าแปลกหน้าและคนที่ไม่คุ้นเคย แต่ในกรณีของเธียร์ที่เป็นโอเมก้า ก็ย่อมทำให้เจ้าตัวต้องรู้สึกหวาดระแวงมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว  

“ไว้ฉันจะลองคุยกับแมดส์ดู..” เชสยอมตกปากรับคำของแอชเชอร์อย่างช่วยไม่ได้ ยิ่งเห็นใบหน้าที่กังวลของแอชเชอร์แล้วเชสเองก็ไม่สามารถเมินเฉยได้ลง

“ไม่ว่าจะอยู่ในวรรณะไหน ฉันก็ไม่เห็นว่าเราจะควรปฏิบัติต่อเขาอย่างไม่เท่าเทียม..”

“….”

“แค่การไม่ได้เกิดมาเป็นผู้ล่าบนห่วงโซ่อาหารมันก็มากพอแล้ว”

อย่าได้เอาความเหนือกว่าที่ได้มาอย่างไม่ยุติธรรมไปกดขี่ใครเลย

ทั้งเชสและแอชเชอร์ต่างออกมาจากงานเลี้ยงฉลองก่อนที่จะดึกดื่นไปมากกว่านี้ จะด้วยทั้งตัวแอชเชอร์ที่เริ่มจะย่นจมูกหนีกลิ่นแอลกอฮอล์เองก็ด้วยส่วนหนึ่งที่ทำให้เชสยอมหยุดดื่ม และเลือกที่จะหันมาสนใจคนข้างกายแทน

“อาบน้ำพร้อมกันไหมเชส..” คนตัวขาวที่ยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่เอ่ยถามคนที่นั่งอยู่บนปลายเตียง  

“แน่ใจแล้วหรือที่ถามกันแบบนี้?” ทรูอัลฟ่าหนุ่มเอ่ยย้อนถามกลับ พลางคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้คนตัวขาวที่ยืนขมวดคิ้วจนยุ่ง

“ทะลึ่ง!”

“ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยนะคนดี” เชสถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อโดนคนตัวขาวแหวใส่

“สายตานายมันฟ้องหมด” แอชเชอร์หรี่ตามองคนผิวเข้มอย่างจับผิด ก่อนที่จะเดินเข้าไปบีบแก้มคนที่ใบหน้านั้นขึ้นเห่อสีแดงเพราะฤทธิ์แอลกออฮอล์ที่ดื่มเข้าไป “ถ้าไม่อาบน้ำ คืนนี้ก็เชิญออกไปนอนกับร็อคกี้ ฉันไม่ทนนอนกับกลิ่นเหล้าบนตัวนายหรอกนะ”  

“ไม่มีฉันให้นอนกอดคืนนี้ คนดีคงนอนไม่หลับแย่” เชสยกมือขึ้นกุมมือขาวของคนที่บีบแก้มตัวเองเล่น ก่อนที่ริมฝีปากหยักจะไล่พรมจูบไปตามมือขาวที่ยังมีกลิ่นหอมกรุ่นของกุหลาบดามัสก์ให้ได้ชื่นใจ  

“ทำมาเป็นรู้ดี” แอชเชอร์ค่อนขอด ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนหน้าตักของอีกฝ่าย พลางคลอเคลียอยู่ใกล้ ๆ ใบหน้าหล่อคมที่มองตัวเองด้วยสายตาหวานซึ้งกว่าทุกครั้ง “รู้ไหมว่าตอนนี้น่ะ นายเชื่อฟังฉันยิ่งกว่าเซเบอร์เสียอีก”

“จะให้เป็นอะไรก็คงต้องยอมหมดแล้วล่ะตอนนี้..”  

ปลายจมูกของแอชเชอร์ถูไถปลายจมูกของเชสเบา ๆ ในขณะที่ยังคงสบตาอย่างไม่มีใครยอมละสายตา แขนขาวเองก็โอบรอบคอแกร่งของเชส เฉกเช่นเดียวกับวงแขนแกร่งที่ยังคงโอบรอบเอวบางไว้อย่างมั่นคง

“จริงหรือ?” คนตัวขาวถามซ้ำ  

“อย่าให้ต้องหลงกันไปมากกว่านี้เลยคนดี..”  

คนผิวขาวจัดกระตุกยิ้มทะเล้นก่อนจะประทับจูบลงบนแก้มสากของหัวหน้าหน่วยเดอะฮิลล์ โดยที่มือนิ่มนั้นคอยบีบนวดช่วงไหล่ของคนผิวเข้มไม่ขาดมือ

“ขอบคุณจริง ๆ นะเชสที่ทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขขนาดนี้”

“….”  

“ความสุขในแดนใต้ของฉันก็คือนาย..”

ความสัมพันธ์ในรูปแบบที่พัฒนาจนกลายมาเป็นความรัก มันย่อมลึกซึ้งและมีคุณค่าเกินกว่าจะเปรียบเทียบกับอะไร ความว่างเปล่าที่ได้รับการเติมเต็มย่อมเป็นความสุขอันล้นใจที่ทำให้แอชเชอร์อยากจะขอบคุณอีกฝ่ายให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้  

ต่อให้เร็วกว่านี้หรือจะช้ากว่านี้ หากมันเป็นความรักจะใช้เวลาเท่าไหร่มันก็ยังคงเป็นความรัก…

รักที่ไม่ได้หวังแค่เพียงครอบครองหรือความหลงใหลเพียงชั่ววูบ..

“คนดีของฉันต้องเมากลิ่นไวน์แน่ ๆ” ฝ่ายคนที่ถูกสารภาพรักด้วยคำหวานนั้นก็ถึงกับหัวโล่งไปหมด ไม่ใช่ว่าไม่เคยสบตากับแอชเชอร์ตรง ๆ แต่เพราะว่าสายตาที่ทอดมองกันในครั้งนี้มันเต็มไปด้วยความหมายต่างหากล่ะ ถึงทำให้หัวหน้าหน่วยเดอะฮิลล์รู้สึกประหม่าไม่น้อย  

ดวงตาคู่งามที่ดึงดูดให้จ้องมองมันช่างสวยงามเกินกว่าจะละสายตาได้..

“จูบไม่ได้..”  

เจ้าของผิวขาวจัดกัดริมฝีปากสีสดของตัวเองอย่างชั่งใจ เมื่อลากสายตาลงไปหยุดที่ริมฝีปากสีเข้มของไทเลอร์ ด้วยเพราะแอลกอฮอล์ที่อีกฝ่ายดื่มมาย่อมไม่ใช่เรื่องที่จะส่งผลดีต่อตัวแอชเชอร์ที่กำลังท้องเสียเท่าไหร่  

“จูบได้สิ..”  

เชส ไทเลอร์ เอ่ยตอบอย่างมั่นใจก่อนที่จะกดริมฝีปากจรดกับริมฝีปากสีสดของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา พลางใช้ลิ้นร้อนเลียไปตามเนื้อนุ่มหยุ่นสีอ่อนจนเคลือบไปด้วยน้ำสีใส  

“เด็กชะมัด” แอชเชอร์ว่าในขณะที่ยักคิ้วให้คนผิวเข้มที่กำลังสะกดกลั้นความรู้สึกตัวเองอย่างเต็มที่

“หมายถึงลูกในท้อง?”

“!!!”

คนถูกย้อนถึงกับจิ๊ปากเบา ๆ แต่ก็ไม่วายถูกทรูอัลฟ่าหนุ่มกดจูบลงบนแก้มนุ่มแรง ๆ  

“รู้ว่าทำไม่ได้ก็ยังขยันแกล้งกันได้นะ”  

“หัวหน้าหน่วยเดอะฮิลล์จะมาหมดความอดทนอะไรกันกับเรื่องแค่นี้..” เชสล่ะอยากจะบีบปากคนที่พูดเจื้อยแจ้วอยู่บนตักตัวเองเสียจริง เจ้าตัวคงไม่รู้หรอกว่านับวันความเป็นตัวเองของเจ้าตัวยิ่งแสดงออกมา จนทำให้เชสได้เห็นมุมมองที่แสนน่าเอ็นดูของแอชเชอร์มากขึ้นเรื่อย ๆ และนั่นก็เป็นข้อพิสูจน์ที่ยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าทำไมอาเธอร์ถึงเคยบอกว่าบ้านตระกูลเลสลีย์นั้นหวงแหนลูกชายคนเล็กเสียยิ่งกว่าอะไรดี

“อย่าซนดีกว่า” เชสปราม

เจ้าของผมสีสว่างซบหน้าลงบนไหล่กว้างของหัวหน้าหน่วยเดอะฮิลล์พลางบ่นงึมงำในลำคอ จนคนที่โอบกอดเจ้าตัวอยู่ได้แต่ก้มหน้าลงมาฟังคนที่เริ่มออดอ้อนมากขึ้นเรื่อย ๆ  

“จะให้ซนอะไรอีก ฉันง่วงจะแย่แล้ว..” คนตัวขาวบ่นอุบ  

“ง่วงก็ไปอาบน้ำ มากอดกันอยู่แบบนี้เมื่อไหร่จะได้อาบล่ะ” เชสว่าพลางลูบเรือนผมนุ่มที่ซุกอยู่บริเวณไหล่ของตัวเอง  

“ก็อยากให้นายอาบด้วย นายนี่บทจะซื่อบื้อก็ซื่อบื้อชะมัด”  

“ทีเมื่อครู่ยังหาว่าฉันทะลึ่งอยู่เลย”

“มันไม่เกี่ยวกัน” แอชเชอร์เถียง ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าคมที่มองตัวเองอย่างเจ้าเล่ห์ “ฉันแค่ชอบเวลาที่อาบน้ำกับนาย แล้วมันทำให้กลิ่นของนายชัดขึ้นกว่าเดิม”

จะเพราะด้วยความร้อนของน้ำอุ่นหรือเพราะอะไรก็ตามแต่ แอชเชอร์ก็ต้องยอมรับตามตรงเลยล่ะว่ากลิ่นไม้สนซีดาร์ของหัวหน้าหน่วยเดอะฮิลล์มันทำให้รู้สึกอบอุ่นมากจริง ๆ ยามที่ได้อาบน้ำด้วยกัน

“ติดกลิ่นฉันไปแล้วล่ะสิคนดี..”

เรื่องอะไรที่แอชเชอร์จะต้องยอมรับกันด้วยล่ะ.. ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจแต่ก็ยังจะมาถามกันอีก  

“นายสิติดกลิ่นฉัน”

เชสหัวเราะในลำคอเบา ๆ เมื่อคนตัวขาวยังคงไม่ยอมรับง่าย ๆ แถมยังแกล้งงับเข้าที่ไหล่เชสเข้าให้อีก ในขณะที่มือขาวนั้นดึงมือของไทเลอร์อีกข้างให้วางลงบนก้นกลมของตัวเอง  

“ลูฟมันบอกอะไรนายมากอีกล่ะ..”

เมื่อไหร่ที่แอชเชอร์มักมีพฤติกรรมแปลก ๆ เชสก็มั่นใจได้อย่างทันทีเลยว่าจะต้องเป็นเชอร์ชิลแน่นอนที่พูดอะไรให้อีกฝ่ายฟัง

“เชอร์ชิลบอกว่านายชอบมองก้นฉัน..”  

เชส ไทเลอร์ ถึงกับคาดโทษคนสนิทไว้ในใจทันที มีอย่างที่ไหนกันถึงได้เอาเรื่องพวกนี้ไปพูดให้แอชเชอร์ฟัง  

“แล้วจะไม่ให้ฉันมองได้ยังไง ในเมื่อ…”

เชสคลี่ยิ้มร้ายให้คนที่ผละตัวขึ้นมานั่งมองหน้าตัวเอง ก่อนที่ฝ่ามือใหญ่นั้นจะบีบเคล้นก้นกลมที่พอดีมือของอัลฟ่าตัวขาวจัด  สัดส่วนที่พระเจ้าจงใจมอบให้กับลูกรักมันงดงามยิ่งกว่าศิลปะชิ้นไหน ร่างกายของแอชเชอร์ที่มักจะชัดเจนอยู่เสมอเมื่อยามที่เจ้าตัวสวมใส่เสื้อผ้าพอดีตัว รูปร่างสูงโปร่งที่ดูบอบบางแต่ก็ยังคงมีกล้ามเนื้อนั้น เห็นทีว่าจะชัดเจนมากที่สุดก็คงเป็นสะโพกได้รูป ไม่ว่าจะยามมีเนื้อผ้าปกปิดหรือเปลือยเปล่าอวดความขาวนวลมันก็ยังคงน่ามองอยู่เสมอ

“เชส…”

“ไหน ๆ เราก็แต่งงานกันแล้ว จะไม่มีของขวัญให้ฉันหน่อยหรือคนดี :) ”  

“เลิกแกล้งฉันได้แล้วเชส!!”  

HASTAG : #youngmastermn