บันทึกรักของผู้หญิงขี้แง

ลำดับตอนที่ #2 : ก็พอ

วันนั้นเป็นหนึงวันที่เราเล่นเนท แต่บอกไว้ก่อนนะว่า เรากะนายนี่เล่นเนทกันที่ไรไม่เคยที่จะเล่นเวลาเดียวกันสักครั้ง  จนว่า

วันหนึ่ง เวลาตอนนั้น คงประมาณ เที่ยงคืนกว่าแล้ว เราก็ได้เจอกับนายนี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่ได้เจอกันเราเล่นเนทจนตี 1กว่าได้

เราจึงออก แต่ว่า มันไม่จบตรงเราออกเนี่ย สิ เราดั้นโทรไปหานายนี่นะสิคุยกันเสร็จก็เกือบตี 2เราจึงขอตัวก่อน เพราะไม่ไหวง่วงนอน

หลังจากนั้นมา 1อาทิตย์ ( ต้องบอกก่อนนะว่าเหลังจากที่คุยกันครั้งนั้นอะ เราไม่ได้โทรไปหานายนี่เลยจำเบอร์ไม่ได้ด้วย และไม่ค่อยสนใจ) แต่วันหนึ่ง วันนั้นเนี่ย เป็นวันอาทิตย์เวลาก็เกือบประมาณ 5ทุ่มกว่าเกือบเที่ยงคืนมั้งถ้าเราจำไม่ผิด เค้าก็โทรมา บอกว่า

\" ฮัลโหล จะพูดกับใครค่ะ \"

\'\' ขอสาย......... ครับ \" ( เราขอไม่บอกชื่อที่เราเล่นในเวบบอร์ดแล้วกัน )

\"พูดอยุ่ค่ะ มีไรหรอ\"

\"ก็ไม่ได้คุยกันหนึ่งอาทิตย์แล้ว\"

\"อืม\" ประมาณนี้นะ แล้วก็คุยกันไปเรื่อยๆ

ผ่านไป ก็ไม่นานเราก็ได้ pct มาเป็นของเรา แลัวหลังจากนั้น แหละ อุปกรณ์สื่อสารของเรากะนายนี่ก็มีมาก พอ pct มันก็เริ่มลามมาถึง msn ึซึ่งตอนนั้นเราแนะนำให้เค้าเล่น msn หลังจานั้นเรา ก็สนิทกันอย่างที่เราบอกไว้หลังแหละ เวลาผ่านมานานจน เปิดเทอม

แล้วเราสองคนก็สนิทกัน มัอะไรปรึกษากันตลอดเวลา เค้าคอยดูแลเราปลอบใจเราเสมอ แล้วเราก็คอยปัดความปัดที่เค้าเจอจากการที่ไปเรียนทุกวัน เรื่องราวเปิดเทอมจะเป็นอย่างไร  อ่านตอนต่อไปแล้วนะค่ะ  



อ่าเพลงนี้ก็โดนนะ ก็คงพอเหมือนชื่อเพลงแหละ ไม่ขออะไรอีกแล้วจริงๆ





ก็ไม่มีอะไรดีไม่ดีพอสักอย่าง

อย่างฉันนั้นคงยังห่างห่างไกลชีวิตเธอ

แต่ถ้าเป็นความจริงใจฉันจริงใจเสมอ

ไม่ต้องการใจของเธอ

ปล่อยให้ฉันได้    รักเธอ  ก็พอ