Monster Art Online

ลำดับตอนที่ #1 : ของขวัญจากคุณลุง

                            ณ โรงเรียนชื่อดังในเมืองหลวง มีเสียงรถยนต์วิ่งผ่านไปมาจนน่ารำคาญ ทั้งยังเสียงยางรถที่บดกับพื้นถนน และเสียงของเครื่องจักรในโรงงานอุตสาหกรรมต่างๆในย่านนั้น  "เรียว กลับบ้านเลยเหรอว่ะ!! ไม่ไปฉลองเรียนจบกันหน่อยเหรอ !" ชายหนุ่มรูปร่างใหญ่โตสมส่วน หน้าตาเหมือนลูกคนจีน ไว้ผมรุงรังจนคล้ายรังนก ตะโกนถามเพื่อนชายคนหนึงที่กำลังเดินทางกลับบ้านด้วยเสียงอันทุ้ม ฟังดูเหมือนดัดเสียงให้ใหญ่ขึ้นนิดหน่อย "ไม่หรอก พวกนายไปเถอะ วันนี้ฉันไม่ว่าง" นิรันดร์ตอบกลับไปพร้อมกับร้อยยิ้มแห้งๆ ที่เหมือนไม่เต็มใจที่จะตอบกลับไปสักเท่าไหร่ "เออๆ โชคดีเว้ยเพื่อน" ชายหนุ่มที่ชวนเรียวในตอนแรกตอบกลับมา พร้อมกับวิ่งไปสมทบกับเพื่อนๆที่เดินล่วงหน้าไปแล้ว   นิรันดร์ได้แต่เดินก้มหน้ากลับบ้าน   
                            เมื่อนิรันดร์กลับมาถึงที่บ้าน นิรันดร์เลื่อนรั้วหน้าบ้านออกเพื่อเข้าไปในบ้าน "กลับมาแล้วเหรอนิรันดร์  ย่าแกเตรียมอาหารจะจัดวันเกิดให้หลานแล้วนะ อาบน้ำอาบท่าเสร็จก็ไปช่วยแกหน่อยหละ เดี๋ยวปู่ว่าจะตัดแต่งกิ่งไม้สักหน่อย" ไพโรจน์ หรือปู่ของนิรันดร์พูดด้วยรอยยิ้มตามประสาคนแก่ใจดี แล้วหันไปตัดแต่งกิ่งไม้ต่อด้วยความสบายใจ  "ครับคุณปู่" นิรันดร์ตอบกลับพร้อมยิ้มบางๆให้กับปู่ของเขา แล้วเดินสะพายเป้เข้าไปในบ้าน  บ้านของนิรันดร์มีฐานะที่ไม่ยากจนและไม่รวยจนเกินไป พออยู่พอกิน รายได้ส่วนใหญ่จะเป็นของลุงของนิรันดร์ ที่เป็นเจ้าของบริษัทสร้างเกมส์แห่งหนึง ทำให้บ้านของนิรันดร์มีกินสบายจนถึงทุกวันนี้  นิรันดร์เดินเข้าไปในครัวเพื่อไปกล่าวสวัสดีคุณย่าของเขาตามปกติ "ย่าครับ กลับมาแล้วครับ" นิรันดร์กล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มแห้งๆตามประสาเขา "จ้า กลับมาเร็วเหมือนเดิมเลยนะ  ย่ากำลังเตรียมอาหารจัดวันเกิดให้นิรันดร์อยู่นะ  นิรันดร์ไปนั่งรอได้เลย" สุนิสา หรือย่าของนิรันดร์ ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มอันแสนอบอุ่น  "ไม่เป็นไรครับย่า เดี๋ยวผมช่วย" พูดจบ นิรันดร์ก็เดินเข้าไปช่วยทำอาหารพร้อมๆกับคุณย่าของเขา    ผ่านไปไม่นาน อาหารของเย็นนี้ก็เสร็จ  นิรันดร์ขอตัวไปอาบน้ำก่อน  
                            หลังจากที่นิรันดร์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว  นิรันดร์ก็ลงไปทานข้าวพร้อมกับคุณปู่และคุณย่าอย่างมีความสุข  ขณะที่นิรันดร์และครอบครัวกำลังทานอาหารอยู่  ก็มีคนมากดกริ่งหน้าบ้าน  ไพโรจน์ทำท่าจะลุกออกไปดู "ปู่ครับ เดี๋ยวผมไปเอง" นิรันดร์กล่าวอย่างสุภาพ แล้วลุกเดินออกไปที่หน้าบ้าน  เมื่อนิรันดร์ออกไป ก็พบพนักงานขนของยืนรออยู่หน้าบ้าน นิรันดร์สังเกตุไปที่รถของพนักงานขนของ ก็รู้ทันทีว่าเป็นรถจากบริษัทของคุณลุงของเขา  "ท่านประธานให้เอาพัสดุมาส่งครับ" ชายขนของรูปร่างบึกบึนกล่าวกับนิรันดร์อย่างสุภาพ  นิรันดร์ไม่รอช้า รีบเปิดรั้วหน้าบ้านเพื่อให้พนักงานขนของเอาของเข้าบ้านอย่างสะดวก  "วางตรงไหนดีครับ ?" พนักงานขนของถามนิรันดร์ที่ยืนมองพัสดุอย่างสนใจ  "มันคือเครื่องสแกนสมองเพื่อเล่นเกมส์ MOnster Art Online รุ่นใหม่ครับ ท่านประธานบอกให้มาส่งให้คุณนิรันดร์" พนักงานขนของกล่าวอย่างสุภาพ  "งั้น ช่วยยกไปบนห้องของผมได้เลยครับ" นิรันดร์ผายมือไปด้านบน  เพียงไม่กี่นาที เครื่องสแกนสมองก็ติดตั้งเสร็จสมบูรณ์  พนักงานขนของก็ขอตัวกลับไป   นิรันดร์หยิบคู่มือการใช้งานขึ้นมาอ่านอย่างคร่าวๆ ก่อนที่จะวางมันไว้บนเตียง แล้วลงไปช่วยคุณย่าล้างจานตามปกติ  
                           เมื่อนิรันดร์ช่วยคุณย่าล้างจานเสร็จ นิรันดร์ก็ขอตัวขึ้นไปบนห้อง  นิรันดร์มองเครื่องสแกนสมองอย่างตื่นเต้น  สายตาเขาเหลือบไปเห็นซองจดหมายฉบับหนึง  นิรันดร์จึงหยิบซองจดหมายขึ้นมา ฉีก แล้วนำออกมาอ่าน  เนื้อความในจดหมายทำเอานิรันดร์ไม่สามารถพูดอะไรออก                "จาก ลุงของหลาน   ถึงนิรันดร์หลานรัก เมื่อหลานได้อ่านจดหมายฉบับนี้แล้ว แสดงว่า เครื่องสแกนสมองคงอยู่ที่หลานแล้ว  มันเป็นของขขวัญเล็กๆจากลุง  ความจริงลุงไม่ได้อยากให้หลานติดเกมส์หรอกนะ  แต่เรื่องนี้มีแค่หลานเท่านั้นที่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้  ตอนนี้ พ่อและแม่ของหลานถูกเจ้าของหุ้นอีกบริษัท ที่เป็นศัตรูของลุง จับตัวไปไว้ที่ไหนสักแห่ง  ลุงคงบอกอะไรหลานได้ไม่มาก แต่หลานต้องเข้าไปหาความจริงจากในเกมส์ เพราะลูกชายของเจ้าของบริษัทที่เป็นศัตรูกับลุง ก็เล่นเกมส์นี้เหมือนกัน และเป็น 1 ใน 3 ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด ชื่อว่า เหมันตร์