สาวเฮี้ ยวหน้าใสกะหนุ่มใจใสสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 9 : ฮ๊าแม่ครับเราจะไปเมืองนอกงั้นหรอไม่นะมันเป็นวันที่ไม่มีความสุขเลย

++ไดอารี่ของโจจีซุง++
  วันนี้อากาศกำลังดี ไม่ร้อนและไม่หนาว แต่มันเสียตรงคนที่ผมรักไงล่ะ วันนี้เป็นวันที่ผมอารมณ์ไม่ดีเอามากๆเพราะอะไรน่ะหรอ เพราะว่ายุนอาจองน่ะสิ ดันมาทำสวีทหวานแหววตอนที่อยู่ต่อหน้าผม ทั้งๆที่ก็รู้ว่าผมแอบชอบ และวันนี้ก็เป็นวันที่หน้าเศร้าอีกวันหนึ่ง  วันนี้ผมได้ประกาศออกไปแล้วว่าจะเลิกยุ่งกับเธอและจะไม่สนใจเธออีก นั่นเป็นคำที่ผมพูดขึ้นมาโดยที่ไม่ได้คิด แต่จะได้อะไรล่ะ พูดไปแล้วก็กลับคำไม่ได้ วันนี้ผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นแฟนคลับของผมได้ชวนผมไปเที่ยวอย่างทุกวัน ปกติผมเป็นคนไม่ออกไปเที่ยวกับผู้หญิงนักหรอก แต่วันนี้ผมเซงเอามากๆ เหตุเพราะยุนอาจองเป็นส่วนใหญ่ วันนี้ผมเลยออกไปเที่ยวกับผู้หญิงคนนั้นโดยที่คิดว่าจะหายเซงได้ ผมไปที่สวนสนุกแห่งหนึ่ง ผมไปเล่นเครื่องเล่นได้หลายอย่างแล้ว แต่การที่ผมเดทกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ยุนอาจองมันไม่ทำให้ผมหายเซงได้ ผมรับอาสาจะไปซื้อน้ำมาให้ผู้หญิงคนนั้น แต่พอผมกำลังเดินไปเพื่อจะไปซื้อน้ำ ผมก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งจากด้านหลัง มันเป็นด้านหลังที่คุ้นมากๆ นั่นทำให้ผมรู้ว่าด้านหลังของผู้หญิงคนนั้นนั่นก็คือยุนอาจอง นั่นทำให้ผมมีคำถามหลายคำถามพุ่งขึ้นมาในหัวว่า เธอมาทำอะไรนะ? มากับใคร? มาตั้งแต่เมื่อไหร่? และทำให้ผมนึกคำพูดที่ได้พูดกับเธอวันนี้ทุกอย่างขึ้นมาได้ ผมจึงเดินเข้าไปซื้อน้ำโดยที่ไม่ได้หันไปมองเธอเลย เมื่อเธอเห็นผม เธอได้อุทานออกมา นั่นก็ทำให้ผมจำใจต้องหันไปมองเธอ และต้องจำใจหันกลับมา เพื่อที่ว่าต้องรักษาคำพูดไร้สาระที่ผมเป็นคนพูดขึ้นมาเอง นั่นทำให้เธอรู้สึกโกรธขึ้นมาล่ะมั้ง ผมเลยทำตัวที่น่าอายยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้นไปโดยที่ผมไม่อยากทำ เป็นท่าทางที่เย็นชายิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น นั่นก็คือการทำเป็นไม่รู้จักกัน นั่นทำให้เธออึ้งและนิ่งเงียบไปโดยที่ผมไม่ได้ขอโทษหรือทำอะไรทั้งสิ้น แล้วผมก็เดินไปโดยที่ไม่ได้หันกลับมามองเธออีกเลย พอผมเดินออกมาจากตรงนั้น ผมก็เห็นไอ้กุนวูนั่งดูรูปผู้หญิงคนอื่นอยู่นั่นก็คือ นายองนั่นเอง ผมจึงเดินผ่านไปอย่างไม่สบอารมณ์เอามากๆ เพราะว่ามันเป็นเรื่องที่ผมไม่มีสิทธิ์จะเข้าไปยุ่ง และผมเดินไปหาคู่เดทของผม ผู้หญิงคนนั้นได้ชวนผมขึ้นชิงช้าสวรรค์ พอขึ้นไปได้สักพัก ผมก็เห็นไอ้กุนวูกับยุนอาจองขึ้นมา ผมคอยนั่งมองยุนอาจองตลอดตั้งแต่เมื่อเธอขึ้นมา แต่เธอกลับมองไม่เห็นผม เมื่อถึงจุดที่ผมขึ้นไปถึงจุดที่สูงสุดของชิงช้าสวรรค์ ผมพยายามมองลงมาจากข้างบนเพื่อจะได้เห็นยุนอาจอง ผู้หญิงคนนั้นได้ใช้จังหวะที่ผมเผลอ เธอกระชากคอเสื้อผมดึงผมเข้าไปจูบกับเธอ นั่นทำให้ผมตั้งตัวไม่อยู่ ความรู้สึกตอนนั้นเป็นความรู้สึกที่น่าขยะแขยง ไม่เหมือนกับตอนที่ผมดึงยุนอาจองเข้ามาจูบ ผู้หญิงคนนั้นทำกับผมอย่างนี้ ทำให้ผมรู้สึกโมโหเอามากๆ พอลงมาจากชิงช้าสวรรค์ผมก็เดินไปกลับบ้านผมไปเลยโดยที่ผมไม่ได้ทันสังเกตุว่ายุนอาจองกับไอ้กุนวูอยู่ที่ไหนกัน ค่ำคืนนั้นเป็นค่ำคืนที่แย่มากสำหรับผม เป็นวันที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ในชีวิตผม แต่ผมก็ทำให้มันเกิดเพราะความโง่ของตัวผมเอง
++จบ ไดอารี่ของโจจีซุง++
ตอนเช้าของโจจีซุง
  วันนี้ผมตื่นขึ้นมาเพื่อไปโรงเรียน วันนี้ผมไม่ทราบว่าจะเป็นวันสำคัญหร