ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 : จีซุงชอบชั้นอ๊ายยยยยเปนไปม่ายด้าย >///
“หะ ว่าไงนะ” ตอนนั้นหูฉันไม่ได้ยินจริงๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่ว่าฉันสาบานได้เลยว่าฉันไม่ได้ยินที่ตานั่นพูดจริงๆ
“เธอไง!!!” หมอนั่นตะโกนออกมาด้วยคำที่ฉันไม่คิดว่าจะเป็นจริง
ฉันอึ้ง สงสัยหูฉันจะต้องเป็นอะไรไปแล้วแน่ๆ จีซุงกำลังพูดอะไรอยู่ ฉันหันไปมองหน้าจินฮี หน้าของจินฮีมองหน้าจีซุงอย่างสงสัย แล้วจินฮีก็เอ่ยปากออกมา
“...หมายถึง...อาจอง..งั้นเหรอ”
พอจินฮีพูดออกไป หน้าของจีซุงแดงก่ำขึ้นมาทันที พอจินฮีเห็นดังนั้นจึงก้มหน้าและเงียบขึ้นมาทันที ฉันจึงหันหน้าไปทางจีซุงด้วยความโกรธ
“นาย...กำลังล้อเล่นอะไรอยู่เนี่ย ฉันไม่ตลกกับนายนะ!!”
“ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ จะให้ฉันพิสูจน์มั้ยล่ะ!!”
ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไร ทันใดนั้น จีซุงก็จับไหล่ของฉันเข้าไปหาและประทับปากของเขาลงบนปากของฉันอย่างรวดเร็ว ฉันอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก พอตั้งสติได้ฉันจึงรีบผลักเขาออกไป แล้วฉันก็เห็นจินฮีวิ่งหนีเราออกไปพร้อมกับเสียงสะอึกสะอื้น ฉันจึงรีบวิ่งตามไปโดยไม่หันไปมองข้างหลังอีก ฉันวิ่งตามจินฮีที่วิ่งเข้าไปในห้องน้ำ พอฉันไปถึงจินฮีก็ปิดประตูเสียงดัง ฉันได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นลอดมาจากรูที่อยู่ข้างล่างประตู ฉันทุบประตูพร้อมกับตะโกนเสียงดัง
“จินฮี!! จินฮี!! จีจินฮี!!!! เธอออกมาก่อนได้มั้ย มาคุยกันก่อน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะเรื่องที่จีซุงเค้าชอบฉัน”
“.....ฮึก”
“จินฮี!! ออกมาก่อนสิ....เธอจะไม่เชื่อฉันงั้นเหรอ”
“.......ไม่”
“จริงๆนะ!!!”
“ไม่จริง!! ฉันไม่เชื่อหรอก ให้ตายสิ!!!!”
“.......เธอไม่เคยเชื่อใจฉันเลยสินะ...”
หลังจากที่จินฮีไม่ยอมออกมา ฉันจึงเดินออกจากห้องน้ำไป ความเป็นเพื่อนกันมายาวนานต้องมาจบวันนี้แล้วเหรอเนี่ย เพียงเพราะแค่ผู้ชายเพียงคนเดียวทำให้ความเป็นเพื่อนต้องจบลงด้วยเหตุผลนี้งั้นเหรอ
โจจีซุง!! ฉันจะไม่เข้าใกล้นายอีกเป็นอันขาด หลังจากนั้นทั้งวันจินฮีก็ไม่พูดกับฉันเลยและฉันก็พยายามหลบหน้าจีซุงเกือบทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้ด้วย หลังเลิกเรียนฉันนึกขึ้นได้ว่าฉันต้องไปหาพี่กุนวู ฉันจึงรีบวิ่งออกจากห้องเรียนไปยังสถานที่ที่นัดไว้ พอไปถึงฉันก็เห็นพี่กุนวูกำลังนั่งเหม่อลอยเหมือนกำลังนึกถึงใครบางคนอยู่ที่เก้าอี้ ฉันจึงรีบวิ่งเข้าไปหาทันที
“...พี่กุนวูคะ!! ฉันเรียก
“ฮะ?”
พอพี่กุนวูหันหน้ามา ฉันก็เห็นพี่กุนวูทำหน้าเหมือนตะลึงไปชั่วครู่และก็กลับมาทำสีหน้าเหมือนเดิม เอ่อ.. คงไม่ใช่เพราะหน้าฉันน่ากลัวเกินไปจนทำให้เขาตะลึงไปหรอกนะ TOT แต่ฉันไม่ย่อท้อหรอก!!
“พี่....ช่วยคบกับฉันหน่อย...ได้มั้ยคะ”//*O*//
“...หา?”O-O
“พี่ยังไม่มีใครใช่มั้ยคะ”
“....ก็ใช่”
แล้วมาติดตามต่อนะคะว่านายกุนวูจะคบกับอาจองหรือไม่ อย่าลืมเม้นนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
“เธอไง!!!” หมอนั่นตะโกนออกมาด้วยคำที่ฉันไม่คิดว่าจะเป็นจริง
ฉันอึ้ง สงสัยหูฉันจะต้องเป็นอะไรไปแล้วแน่ๆ จีซุงกำลังพูดอะไรอยู่ ฉันหันไปมองหน้าจินฮี หน้าของจินฮีมองหน้าจีซุงอย่างสงสัย แล้วจินฮีก็เอ่ยปากออกมา
“...หมายถึง...อาจอง..งั้นเหรอ”
พอจินฮีพูดออกไป หน้าของจีซุงแดงก่ำขึ้นมาทันที พอจินฮีเห็นดังนั้นจึงก้มหน้าและเงียบขึ้นมาทันที ฉันจึงหันหน้าไปทางจีซุงด้วยความโกรธ
“นาย...กำลังล้อเล่นอะไรอยู่เนี่ย ฉันไม่ตลกกับนายนะ!!”
“ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ จะให้ฉันพิสูจน์มั้ยล่ะ!!”
ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไร ทันใดนั้น จีซุงก็จับไหล่ของฉันเข้าไปหาและประทับปากของเขาลงบนปากของฉันอย่างรวดเร็ว ฉันอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก พอตั้งสติได้ฉันจึงรีบผลักเขาออกไป แล้วฉันก็เห็นจินฮีวิ่งหนีเราออกไปพร้อมกับเสียงสะอึกสะอื้น ฉันจึงรีบวิ่งตามไปโดยไม่หันไปมองข้างหลังอีก ฉันวิ่งตามจินฮีที่วิ่งเข้าไปในห้องน้ำ พอฉันไปถึงจินฮีก็ปิดประตูเสียงดัง ฉันได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นลอดมาจากรูที่อยู่ข้างล่างประตู ฉันทุบประตูพร้อมกับตะโกนเสียงดัง
“จินฮี!! จินฮี!! จีจินฮี!!!! เธอออกมาก่อนได้มั้ย มาคุยกันก่อน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะเรื่องที่จีซุงเค้าชอบฉัน”
“.....ฮึก”
“จินฮี!! ออกมาก่อนสิ....เธอจะไม่เชื่อฉันงั้นเหรอ”
“.......ไม่”
“จริงๆนะ!!!”
“ไม่จริง!! ฉันไม่เชื่อหรอก ให้ตายสิ!!!!”
“.......เธอไม่เคยเชื่อใจฉันเลยสินะ...”
หลังจากที่จินฮีไม่ยอมออกมา ฉันจึงเดินออกจากห้องน้ำไป ความเป็นเพื่อนกันมายาวนานต้องมาจบวันนี้แล้วเหรอเนี่ย เพียงเพราะแค่ผู้ชายเพียงคนเดียวทำให้ความเป็นเพื่อนต้องจบลงด้วยเหตุผลนี้งั้นเหรอ
โจจีซุง!! ฉันจะไม่เข้าใกล้นายอีกเป็นอันขาด หลังจากนั้นทั้งวันจินฮีก็ไม่พูดกับฉันเลยและฉันก็พยายามหลบหน้าจีซุงเกือบทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้ด้วย หลังเลิกเรียนฉันนึกขึ้นได้ว่าฉันต้องไปหาพี่กุนวู ฉันจึงรีบวิ่งออกจากห้องเรียนไปยังสถานที่ที่นัดไว้ พอไปถึงฉันก็เห็นพี่กุนวูกำลังนั่งเหม่อลอยเหมือนกำลังนึกถึงใครบางคนอยู่ที่เก้าอี้ ฉันจึงรีบวิ่งเข้าไปหาทันที
“...พี่กุนวูคะ!! ฉันเรียก
“ฮะ?”
พอพี่กุนวูหันหน้ามา ฉันก็เห็นพี่กุนวูทำหน้าเหมือนตะลึงไปชั่วครู่และก็กลับมาทำสีหน้าเหมือนเดิม เอ่อ.. คงไม่ใช่เพราะหน้าฉันน่ากลัวเกินไปจนทำให้เขาตะลึงไปหรอกนะ TOT แต่ฉันไม่ย่อท้อหรอก!!
“พี่....ช่วยคบกับฉันหน่อย...ได้มั้ยคะ”//*O*//
“...หา?”O-O
“พี่ยังไม่มีใครใช่มั้ยคะ”
“....ก็ใช่”
แล้วมาติดตามต่อนะคะว่านายกุนวูจะคบกับอาจองหรือไม่ อย่าลืมเม้นนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น