ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ลำดับตอนที่ 13
หา? คบกับฉันเพราะหน้าเหมือนคนชื่อนายองเนี่ยนะ? ปฏิเสธไปสิพี่กุนวู ฉันเชื่อนะว่าพี่ไม่ได้ทำอย่างนั้น
“....จะว่าใช่ก็...”
หะ อะไรนะ! นายองนี่เป็นใครกันแน่นะ ทำไมล่ะ เค้าหน้าเหมือนฉันงั้นหรอ ใครกัน ฉันต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้
“ห๊า!!! อะไรนะ จริงหรอเนี่ย นายคบกับเธอเพราะว่าเธอหน้าเหมือนนายองเนี่ยนะ”
“......”
“เค้ารู้เค้าก็เสียใจแย่น่ะสิ ถ้ารู้ว่าที่นายไปคบกับเค้าเพราะว่าหน้าเหมือนแฟนเก่าน่ะ นายตายแหง”
แฟนเก่า!!! ....งั้นหรอ งั้นสินะ ฉันนี่โง่จริงๆ ทั้งๆที่ตั้งแต่แรกก็นึกเอะใจอยู่แล้วว่าทำไมพี่เค้าถึงตอบตกลงคบกับฉันง่ายๆ ทำไมถึงไม่รู้ให้เร็วกว่านี้นะ ฉันนี่โง่จริงๆ และทั้งๆที่จีซุงก็เตือนฉันแล้วแท้ๆ แต่ฉันกลับไม่เชื่อ ตอนนี้น้ำตาฉันที่ฉันว่าจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว ที่ฉันว่าฉันจะเข้มแข็งต่อหน้าทุกคน มันได้ไหลออกมาแล้ว ความรู้สึกที่ว่าคนที่เชื่อได้มีเพียงพี่กุนวูเท่านั้น ตอนนี้เหลือเพียงความรู้สึกเหมือนกับคนที่โดนทรยศ ฉันไม่รอที่จะฟังเรื่องนั้นจบ ฉันรีบวิ่งออกมาจากที่ตรงนั้นโดยเร็วที่สุด โดยที่ตัวฉันเองก็วิ่งไปโดยที่ไม่รู้ว่าจะวิ่งไปที่ไหน วิ่งไปอย่างไร้จุดหมาย น้ำตาได้ไหลออกมาจนมองไม่เห็นทางแล้ว แต่ฉันก็ยังวิ่งไปโดยไม่สนใจมัน จนฉันวิ่งไปชนกับคนคนหนึ่งเข้า
“โอ้ย!! ระวังหน่อยสิ”
“....ฮึก...ขอโทษค่ะ” ฉันกล่าวขอโทษทั้งๆที่ไม่ได้หันไปมองคนที่ยืนตรงหน้าฉันเลย
“.....”
แต่พอฉันพยายามจะวิ่งต่อ มีมือคนมาดึงแขนฉันทำให้ฉันต้องหันมามอง แต่พอหันกลับมา มันทำให้ฉันต้องรีบเอามือมาปาดน้ำตาที่มันไหลจนมองแทบไม่เห็นนั้นทันที คนนั้นคือจีซุง
“....ฮึก”
“..เธอร้องไห้?”
“....ปล่อย!!”
ฉันพยายามสะบัดแขนสุดแรงเท่าที่ฉันจะสะบัดได้ เพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากจีซุง แต่ว่าเรี่ยวแรงที่ฉันมีตอนนี้ไม่สามารถทำให้แขนฉันหลุดออกจากมือจีซุงได้
“เป็นอะไร”
“นายจะมายุ่งด้วยทำไม!!”
“.....”
“เลิกยุ่งกับฉันซะทีได้มั้ย!!!”
“รู้เรื่องแล้วใช่มั้ย”
“.....ฮึก” ฉันได้แต่ก้มหน้านิ่งไม่อยากพูดถึงเรื่องที่ฉันเพิ่งเจอ
“....เธอเชื่อฉันรึยัง”
“นายอง! นายองเป็นใคร”
“.......”
“ตอบมาสิ”
“โจนายอง ....เค้าเป็นพี่สาวของฉัน เค้าหน้าเหมือนเธอและเคยคบกับโง่กุนวู”
“....แล้วตอนนี้เค้าอยู่ที่ไหน”
“......เค้า..ตายไปแล้ว”
ง่าส์ เป็นไงก็อย่าลืมเม้นด้วยล่ะกันนะ ไปแระ บายๆ
“....จะว่าใช่ก็...”
หะ อะไรนะ! นายองนี่เป็นใครกันแน่นะ ทำไมล่ะ เค้าหน้าเหมือนฉันงั้นหรอ ใครกัน ฉันต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้
“ห๊า!!! อะไรนะ จริงหรอเนี่ย นายคบกับเธอเพราะว่าเธอหน้าเหมือนนายองเนี่ยนะ”
“......”
“เค้ารู้เค้าก็เสียใจแย่น่ะสิ ถ้ารู้ว่าที่นายไปคบกับเค้าเพราะว่าหน้าเหมือนแฟนเก่าน่ะ นายตายแหง”
แฟนเก่า!!! ....งั้นหรอ งั้นสินะ ฉันนี่โง่จริงๆ ทั้งๆที่ตั้งแต่แรกก็นึกเอะใจอยู่แล้วว่าทำไมพี่เค้าถึงตอบตกลงคบกับฉันง่ายๆ ทำไมถึงไม่รู้ให้เร็วกว่านี้นะ ฉันนี่โง่จริงๆ และทั้งๆที่จีซุงก็เตือนฉันแล้วแท้ๆ แต่ฉันกลับไม่เชื่อ ตอนนี้น้ำตาฉันที่ฉันว่าจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว ที่ฉันว่าฉันจะเข้มแข็งต่อหน้าทุกคน มันได้ไหลออกมาแล้ว ความรู้สึกที่ว่าคนที่เชื่อได้มีเพียงพี่กุนวูเท่านั้น ตอนนี้เหลือเพียงความรู้สึกเหมือนกับคนที่โดนทรยศ ฉันไม่รอที่จะฟังเรื่องนั้นจบ ฉันรีบวิ่งออกมาจากที่ตรงนั้นโดยเร็วที่สุด โดยที่ตัวฉันเองก็วิ่งไปโดยที่ไม่รู้ว่าจะวิ่งไปที่ไหน วิ่งไปอย่างไร้จุดหมาย น้ำตาได้ไหลออกมาจนมองไม่เห็นทางแล้ว แต่ฉันก็ยังวิ่งไปโดยไม่สนใจมัน จนฉันวิ่งไปชนกับคนคนหนึ่งเข้า
“โอ้ย!! ระวังหน่อยสิ”
“....ฮึก...ขอโทษค่ะ” ฉันกล่าวขอโทษทั้งๆที่ไม่ได้หันไปมองคนที่ยืนตรงหน้าฉันเลย
“.....”
แต่พอฉันพยายามจะวิ่งต่อ มีมือคนมาดึงแขนฉันทำให้ฉันต้องหันมามอง แต่พอหันกลับมา มันทำให้ฉันต้องรีบเอามือมาปาดน้ำตาที่มันไหลจนมองแทบไม่เห็นนั้นทันที คนนั้นคือจีซุง
“....ฮึก”
“..เธอร้องไห้?”
“....ปล่อย!!”
ฉันพยายามสะบัดแขนสุดแรงเท่าที่ฉันจะสะบัดได้ เพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากจีซุง แต่ว่าเรี่ยวแรงที่ฉันมีตอนนี้ไม่สามารถทำให้แขนฉันหลุดออกจากมือจีซุงได้
“เป็นอะไร”
“นายจะมายุ่งด้วยทำไม!!”
“.....”
“เลิกยุ่งกับฉันซะทีได้มั้ย!!!”
“รู้เรื่องแล้วใช่มั้ย”
“.....ฮึก” ฉันได้แต่ก้มหน้านิ่งไม่อยากพูดถึงเรื่องที่ฉันเพิ่งเจอ
“....เธอเชื่อฉันรึยัง”
“นายอง! นายองเป็นใคร”
“.......”
“ตอบมาสิ”
“โจนายอง ....เค้าเป็นพี่สาวของฉัน เค้าหน้าเหมือนเธอและเคยคบกับโง่กุนวู”
“....แล้วตอนนี้เค้าอยู่ที่ไหน”
“......เค้า..ตายไปแล้ว”
ง่าส์ เป็นไงก็อย่าลืมเม้นด้วยล่ะกันนะ ไปแระ บายๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น