ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 12 : สู้ๆเราต้องลบนายจีซุงออกไปจากหัวหั้ยด้าย
ฉันรีบวิ่งไปยังที่นั่งของฉันแล้วคว้ากระเป๋าวิ่งตรงไปที่บ้านเลย ฉันกลับมานั่งคิดเรื่องจีซุงดีๆที่บ้านแต่กลับไม่ได้คำตอบอะไรเลย และลืมพี่กุนวูไปสนิท เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น ฉันคว้ามารับโดยที่ไม่ได้ดูเบอร์
“ฮัลโหล”
“.......เธอ”
“ค่ะ ใครคะ”
“เธออยู่ที่ไหน!!”
“พี่กุนวู!!!” นั่นทำให้ฉันจำพี่กุนวูได้
“เธออยู่ที่ไหน จะถามเป็นครั้งสุดท้าย”
“เอ่อ...อยู่บ้านค่ะ”
“.......”
“ขอโทษค่ะ”
“ทำไมอยู่บ้าน”
“ไม่สบายเลยกลับมาก่อนน่ะค่ะ”
“หรอ อืม...งั้นพักผ่อนมากๆนะ แค่นี้แหละ”
“ค่ะๆ บายคะ”
แล้วพี่กุนวูก็วางไป เฮ้อ..พี่กุนวูยังใจดีเหมือนเดิม ยังเป็นห่วงฉันอยู่ รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้างแล้ว ว่าแต่ทำไมฉันจะต้องไปแคร์จีซุงด้วยนะ สงสัยฉันจะเป็นบ้าไปแล้วแน่เลย แล้วฉันก็ล้มตัวนอนแล้วหลับไปจนกระทั่งเช้า
วันต่อมา
ฉันรีบมาโรงเรียนแต่เช้าเพื่อมาทำเวร และเพื่อที่จะสลัดความคิดเรื่องจีซุงออกไปจากหัวด้วย วันนี้ฉันยังไม่เห็นพี่กุนวูเลย ปกติพี่เค้าจะมาเจอกับฉันทุกเช้านี่หน่า เมื่อคิดได้ฉันจึงโดดเวรไปเพื่อที่จะไปหาพี่กุนวูที่ห้องเรียนอีกตึกนึง ขณะที่ฉันกำลังเดินไปที่ห้องพี่กุนวูฉันก็เห็นประตูห้องแง้มเปิดอยู่ ฉันจึงเดินเข้าไปใกล้ประตูนั้น แล้วขณะที่ฉันกำลังเดินไปเพื่อที่จะเปิดประตู ฉันก็ได้ยินเสียงพี่กุนวูกับเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังออกมาจากห้องรียนของพี่กุนวู ฉันจึงแอบดูเพื่อที่จะดูว่าเป็นใคร ฉันก็รู้ว่าคนนั้นก็คือเพื่อนของพี่เค้านั่นเอง เค้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันอยู่นะ? ฉันสงสัยมากๆฉันจึงแอบฟังที่พวกเค้าคุยกันโดย(ไม่)ตั้งใจ แล้วฉันก็ได้ยินที่ทั้งสองคนคุยกัน
“เฮ้ กุนวู เดี๋ยวนี้ชั้นเห็นแกเดินกับผู้หญิงคนนึงอ่ะ ใครวะ?”
“อ่อ.... แฟนฉันน่ะ”
“หรอ ชื่อไรล่ะ”
“อาจอง ยุนอาจอง”
กรี๊ด!!!!!!!! ดีใจจัง พี่กุนวูบอกว่าชั้นเป็นแฟนเค้าด้วย ฮิฮิ รู้สึกภูมิใจยังไงไม่รู้ แต่แล้วฉันก็ได้ยินพวกเค้าพูดถึงชื่อที่คุ้นหู
“ชั้นว่าเค้าหน้าเหมือนนายองเลยนะ”
นายอง? ใครกัน รู้สึกชื่อคุ้นหูแต่ว่าก็นึกไม่ออก ฉันพยายามนึกให้ถี่ถ้วนและฉันก็นึกได้ นั่นก็คือตอนที่ฉันเอาจดหมายเรียกพี่กุนวูไปใส่ไว้ที่ใต้โต๊ะนั่นเอง โต๊ะพี่กุนวูจะมีของแหลมขูดไว้ว่า ‘นายอง’ เค้าคือใครกันนะ?
“อืม เหมือนมาก”
“แล้วทำไมอยู่ดีๆถึงไปคบกันได้วะ หะ อย่าบอกนะว่าเพราะว่าเค้าหน้าเหมือนนายองอ่ะ”
เหอะๆ จบตอนนี้แล้วมาติดตามตอนหน้าล่ะกันเน้อ...เม้นด้วยนะ เพื่อนๆทุกคน
“ฮัลโหล”
“.......เธอ”
“ค่ะ ใครคะ”
“เธออยู่ที่ไหน!!”
“พี่กุนวู!!!” นั่นทำให้ฉันจำพี่กุนวูได้
“เธออยู่ที่ไหน จะถามเป็นครั้งสุดท้าย”
“เอ่อ...อยู่บ้านค่ะ”
“.......”
“ขอโทษค่ะ”
“ทำไมอยู่บ้าน”
“ไม่สบายเลยกลับมาก่อนน่ะค่ะ”
“หรอ อืม...งั้นพักผ่อนมากๆนะ แค่นี้แหละ”
“ค่ะๆ บายคะ”
แล้วพี่กุนวูก็วางไป เฮ้อ..พี่กุนวูยังใจดีเหมือนเดิม ยังเป็นห่วงฉันอยู่ รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้างแล้ว ว่าแต่ทำไมฉันจะต้องไปแคร์จีซุงด้วยนะ สงสัยฉันจะเป็นบ้าไปแล้วแน่เลย แล้วฉันก็ล้มตัวนอนแล้วหลับไปจนกระทั่งเช้า
วันต่อมา
ฉันรีบมาโรงเรียนแต่เช้าเพื่อมาทำเวร และเพื่อที่จะสลัดความคิดเรื่องจีซุงออกไปจากหัวด้วย วันนี้ฉันยังไม่เห็นพี่กุนวูเลย ปกติพี่เค้าจะมาเจอกับฉันทุกเช้านี่หน่า เมื่อคิดได้ฉันจึงโดดเวรไปเพื่อที่จะไปหาพี่กุนวูที่ห้องเรียนอีกตึกนึง ขณะที่ฉันกำลังเดินไปที่ห้องพี่กุนวูฉันก็เห็นประตูห้องแง้มเปิดอยู่ ฉันจึงเดินเข้าไปใกล้ประตูนั้น แล้วขณะที่ฉันกำลังเดินไปเพื่อที่จะเปิดประตู ฉันก็ได้ยินเสียงพี่กุนวูกับเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังออกมาจากห้องรียนของพี่กุนวู ฉันจึงแอบดูเพื่อที่จะดูว่าเป็นใคร ฉันก็รู้ว่าคนนั้นก็คือเพื่อนของพี่เค้านั่นเอง เค้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันอยู่นะ? ฉันสงสัยมากๆฉันจึงแอบฟังที่พวกเค้าคุยกันโดย(ไม่)ตั้งใจ แล้วฉันก็ได้ยินที่ทั้งสองคนคุยกัน
“เฮ้ กุนวู เดี๋ยวนี้ชั้นเห็นแกเดินกับผู้หญิงคนนึงอ่ะ ใครวะ?”
“อ่อ.... แฟนฉันน่ะ”
“หรอ ชื่อไรล่ะ”
“อาจอง ยุนอาจอง”
กรี๊ด!!!!!!!! ดีใจจัง พี่กุนวูบอกว่าชั้นเป็นแฟนเค้าด้วย ฮิฮิ รู้สึกภูมิใจยังไงไม่รู้ แต่แล้วฉันก็ได้ยินพวกเค้าพูดถึงชื่อที่คุ้นหู
“ชั้นว่าเค้าหน้าเหมือนนายองเลยนะ”
นายอง? ใครกัน รู้สึกชื่อคุ้นหูแต่ว่าก็นึกไม่ออก ฉันพยายามนึกให้ถี่ถ้วนและฉันก็นึกได้ นั่นก็คือตอนที่ฉันเอาจดหมายเรียกพี่กุนวูไปใส่ไว้ที่ใต้โต๊ะนั่นเอง โต๊ะพี่กุนวูจะมีของแหลมขูดไว้ว่า ‘นายอง’ เค้าคือใครกันนะ?
“อืม เหมือนมาก”
“แล้วทำไมอยู่ดีๆถึงไปคบกันได้วะ หะ อย่าบอกนะว่าเพราะว่าเค้าหน้าเหมือนนายองอ่ะ”
เหอะๆ จบตอนนี้แล้วมาติดตามตอนหน้าล่ะกันเน้อ...เม้นด้วยนะ เพื่อนๆทุกคน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น