ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 10 : จีซุงจะไปเมืองนอกงั้นหรอ...ไม่จริง!!!!
นั่นทำให้ผมตกใจมาก เพราะว่านั่นก็คือการที่จะต้องจากลาจากคนที่ผมรัก ความกังวลเข้ามาครอบคลุมผมทันที
“...ประเทศอะไรฮะ? ผมถามแม่ด้วยความกังวล
“ออสเตรเลียจ้ะ”
“...ฮะ ไปเมื่อไหร่ฮะ?”
“อีกเดือนนึงจ้ะ”
“เดือนนึงงั้นหรอ!!!”
“ทำไมหรอ”
“เร็วเหลือเกิน..”
“อืม แม่ก็คิดอย่างนั้น นี่ถ้าพี่ของลูกยังอยู่...ก็คงไปด้วยกันแล้ว” แม่ทำเสียงเหมือนอยากจะร้องไห้ขึ้นมา
“ฮะ ผมเข้าใจ” นั่นทำให้ผมรีบวิ่งออกมาจากบ้าน เพื่อที่จะหนีความจริงที่จะเกิดขึ้น
ตอนเช้าของยุนอาจอง ในวันเดียวกัน
วันนี้ฉันตื่นมาเพื่อไปโรงเรียน และมีความตั้งใจว่าจะไปถามจีซุงเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ เมื่อฉันเดินเข้าไปถึงในห้องเรียน ฉันก็เห็นจีซุงนอนเอาหน้าฟุบกับโต๊ะอยู่ ฉันจึงเดินเข้าไปเรียกใกล้ๆ
“...จีซุง” จีซุงเงยหน้าขึ้นมาด้วยแววตาสงสัย
“เธอเป็นใคร”
นั่นคือคำที่เค้าพูดกับฉัน (- -;)
“นี่ เลิกทำตัวอย่างนี้ซะทีได้มั้ย!!”
“....”
“ทำไมต้องพูดอย่างนี้กับฉันด้วย ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
“จะมาถามแค่นี้น่ะหรอ”
“...ใช่”
“เธอ....อย่ามายุ่งกับฉันเลย”
“...ทำไม”
“เดี๋ยวเธอก็จะไม่มีใครมาคอยกวนใจเธออีกแล้ว เพราะฉะนั้นเธอควรทำตัวให้ชินซะเดี๋ยวนี้ดีกว่านะ”
“พูดอะไรน่ะ”
“ฉันจะไปเมืองนอกแล้ว”
“.....”
“.....”
“....โกหก”
“....จริง”
“.....”
ตอนนี้หัวของฉันอื้อไปหมด ไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น ทำไมนะ ทำไม ทั้งๆที่จีซุงก็ไม่ใช่พี่กุนวูซะหน่อยจะไปแคร์ทำไม ทำสติดีๆไว้อาจอง
“งั้นเหรอ”
“.....”
“งั้นก็ดี! เพราะว่าฉันก็รำคาญเธอเหมือนกัน!!”
ว้า จะเป็นไงต่อล่ะเนี่ย ดูน้ำเน่าไงไม่รู้แฮะ เหอๆ อ่านแล้วอย่าลืมเม้นนะ
“...ประเทศอะไรฮะ? ผมถามแม่ด้วยความกังวล
“ออสเตรเลียจ้ะ”
“...ฮะ ไปเมื่อไหร่ฮะ?”
“อีกเดือนนึงจ้ะ”
“เดือนนึงงั้นหรอ!!!”
“ทำไมหรอ”
“เร็วเหลือเกิน..”
“อืม แม่ก็คิดอย่างนั้น นี่ถ้าพี่ของลูกยังอยู่...ก็คงไปด้วยกันแล้ว” แม่ทำเสียงเหมือนอยากจะร้องไห้ขึ้นมา
“ฮะ ผมเข้าใจ” นั่นทำให้ผมรีบวิ่งออกมาจากบ้าน เพื่อที่จะหนีความจริงที่จะเกิดขึ้น
ตอนเช้าของยุนอาจอง ในวันเดียวกัน
วันนี้ฉันตื่นมาเพื่อไปโรงเรียน และมีความตั้งใจว่าจะไปถามจีซุงเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ เมื่อฉันเดินเข้าไปถึงในห้องเรียน ฉันก็เห็นจีซุงนอนเอาหน้าฟุบกับโต๊ะอยู่ ฉันจึงเดินเข้าไปเรียกใกล้ๆ
“...จีซุง” จีซุงเงยหน้าขึ้นมาด้วยแววตาสงสัย
“เธอเป็นใคร”
นั่นคือคำที่เค้าพูดกับฉัน (- -;)
“นี่ เลิกทำตัวอย่างนี้ซะทีได้มั้ย!!”
“....”
“ทำไมต้องพูดอย่างนี้กับฉันด้วย ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
“จะมาถามแค่นี้น่ะหรอ”
“...ใช่”
“เธอ....อย่ามายุ่งกับฉันเลย”
“...ทำไม”
“เดี๋ยวเธอก็จะไม่มีใครมาคอยกวนใจเธออีกแล้ว เพราะฉะนั้นเธอควรทำตัวให้ชินซะเดี๋ยวนี้ดีกว่านะ”
“พูดอะไรน่ะ”
“ฉันจะไปเมืองนอกแล้ว”
“.....”
“.....”
“....โกหก”
“....จริง”
“.....”
ตอนนี้หัวของฉันอื้อไปหมด ไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น ทำไมนะ ทำไม ทั้งๆที่จีซุงก็ไม่ใช่พี่กุนวูซะหน่อยจะไปแคร์ทำไม ทำสติดีๆไว้อาจอง
“งั้นเหรอ”
“.....”
“งั้นก็ดี! เพราะว่าฉันก็รำคาญเธอเหมือนกัน!!”
ว้า จะเป็นไงต่อล่ะเนี่ย ดูน้ำเน่าไงไม่รู้แฮะ เหอๆ อ่านแล้วอย่าลืมเม้นนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น