สาวเฮี้ ยวหน้าใสกะหนุ่มใจใสสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1: กรี๊ดดดดดดดรุ่นพี่กุนวูสุดหล่อ

“กรี๊ดดด //^O^// วันนี้พี่กุนวูก็น่ารักอีกแล้ว”
“ยุนอาจอง!! อะไรเนี่ย เธอจะนั่งกรี๊ดพี่เขาแบบนี้อีกนานมั้ยฮะ”
“เชอะ นายจะมารู้อะไรก็นายเป็นผู้ชายนี่นา”
“แต่นั่นมันที่นั่งฉันนะ รู้แล้วก็รีบลุกไปซะ!”
ฉันนึกขึ้นมาได้จึงรีบลุกขึ้นมา ก็จะทำไงล่ะตรงนี้มันที่นั่งติดหน้าต่างที่มองเห็นสนามโรงเรียนที่พี่เขาเล่นกีฬานี่นา
ฉันรีบเดินกลับที่นั่งของฉัน ขณะเดินกลับไปฉันหันมาแลบลิ้นใส่อีตาบ้านั่นทำให้เขาหันมาทำหน้าถ**ทึงใส่ ทำให้ฉันรีบเดินกลับมานั่งที่ (- -;)
“ไง อาจอง ^O^ โมโหใครมาล่ะ หน้าตานี่ดูไม่ได้เลยนะ”
จีจินฮี เพื่อนฉันเอง เธอเดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม (- -;)
“ก็อีตาโจจีซุงคนที่เธอชอบไงล่ะ มาไล่ฉันตอนที่ฉันกำลังนั่งดูพี่กุนวูอยู่ โธ่เอ๊ย!! หวงที่ชะมัด”
“เธอนี่ ใครมาขัดเธอตอนกำลังดูพี่กุนวูไม่ได้เลยนะ แต่ก็สมควรแล้วล่ะที่เขาจะว่าก็เธอเล่นนั่งมาตั้งชั่วโมงนี่นา”
“ว่าไงนะ!! นี่เธอเป็นเพื่อนฉันรึเปล่า อ๋อ ยังไงเธอก็ต้องเข้าข้างเขาอยู่ดีนี่นะ”
“แน่นอน ก็ฉันชอบเขานี่นา”
“ฉันก็เห็นว่ามีคนมาสารภาพรักกับเค้าตั้งเยอะแต่ไม่เห็นตอบตกลงซะที อย่างเธอจะทำได้หรอ”
“หนอย! ฉันจะทำให้เขาชอบฉันเอง คอยดูเถอะ”
“อือ อือ จะคอยดู (- -;) ”
หลังจากที่จินฮีเดินกลับไปนั่งที่แล้วอีกซักสิบนาทีได้ละมั้ง อาจารย์เลขสุดโหดก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้าไม่ค่อยดูดีเท่าไร
ช่วงเลิกเรียน
ขณะที่ฉันกำลังเดินกลับบ้านกับจินฮีซึ่งเดินก้มหน้าอยู่ตลอดทางอยู่นั้น ฉันก็คิดอะไรขึ้นมาได้
“จินฮี ฉันว่าฉันสารภาพรักออกไปเลยดีมั้ย”
“.....”
“เฮ้! เธอช่วยออกความเห็นหน่อยไม่ได้รึไง”
“อือ ดี ดี”
“งั้นเอาเป็นว่าพรุ่งนี้ฉันจะบอกเขานะ ^O^”
“.....”
“สู้ๆ ^O^”
“........”
  และพวกเราก็แยกกันกลับบ้าน คืนนั้นฉันก็นอนคิดว่าพรุ่งนี้ฉันจะเรียกเขาออกมายังไงดี จนในที่สุดฉันก็คิดได้ว่าฉันจะเอากระดาษไปใส่ในโต๊ะของเขา ฉันคิดไปเรื่อยๆจนในที่สุดฉันก็หลับไป โดยไม่ทันคิดว่าทำไมช่วงเลิกเรียนจินฮีถึงมีอาการแปลกๆ
ตอนเช้า
  ฉันรีบออกจากบ้านเร็วกว่าปกติ พอฉันถึงโรงเรียนฉันก็รีบวิ่งไปยังห้องของพี่กุนวู พลางมองไปในห้อง โชคดีแฮะในห้องไม่มีใครอยู่สักคน ฉันจึงรีบเดินพร้อมกับถือกระดาษในมือไปยังที่นั่งของพี่กุนวู ที่โต๊ะของพี่กุนวูมีคำๆหนึ่งที่เขียนโดยรอยขูดของของแข็งว่า ‘นายอง’ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร ฉันรีบยัดกระดาษเข้าไป และรีบเดินออกมาทันที พอถึงห้องเรียนฉันก็เจอจินฮีกำลังนั่งอยู่ในห้องคนเดียวพลางกำลังก้มหน้าฟุบกับโต๊ะ ฉันจึงเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ ทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมาด้วยความสงสัย ตอนนั้นฉันเห็นดวงตาของเธอแดงก่ำและมีคราบน้ำตา เดาได้เลยว่า เมื่อคืนเธอคงร้องไห้กับเรื่องอะไรสักอย่างมาแน่ๆ ฉันจึงเดินไปนั่งใกล้ๆเธอ

ค่า...ก็ตอนแรกก็จบไปแล้วนะ อาจจะงงๆอยู่ แต่ว่าตอนหน้าน่าจะเข้าใจมากขึ้นอ่านะ เดี๊ยวจะเอามาลงต่อนะ