ความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อ

ลำดับตอนที่ #9 : เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเถอะ

เกม : อะไรวะ เชื่อคนอื่นมากกว่ากูหรอ?

ฉัน : ลูกหว้าเพื่อนสนิทกูนะ มันเป็นคนที่ทำให้กูกับมึงคบกันด้วยซ้ำ

เกม : อะไรวะ เชื่อคนอื่นมากกว่ากูหรอ?

ฉัน : ลูกหว้าเพื่อนสนิทกูนะ มันเป็นคนที่ทำให้กูกับมึงคบกันด้วยซ้ำ

เกม : นี่คือไม่เชื่อใจกันเลยใช่ป้ะ?

ฉัน : เชื่อสิ ถ้าไม่เชื่อจะมาถามทำไม

เกม : ไม่อะ มึงไม่เชื่อใจกูเลยสักนิดเว้ย เป็นแฟนกันมันก็ต้องเชื่อใจกันดิวะ ไปเชื่อคำพูดคนอื่นมากกว่าทำไมอะ

ฉัน : เห้ยมึงอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่สิ ถ้ามึงคุยกับพี่เค้ามึงก็บอกกูมาตรงๆเว้ย จะเอายังไงก็เอา

เกม : พอเถอะมึง ถ้าเราเลิกกันมึงจะเป็นยังไง

ฉัน : กูก็ต้องอยู่ให้ได้สิ

เกม : ถ้างั้นเรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเถอะ

            ไหนอะคนที่เคยสัญญาว่าจะไม่ทิ้งกัน ไหนอะคนที่สัญญาว่าจะคบกันไปนานๆ แล้ววันนี้มานอกใจกันแล้วก็บอกเลิกกันแบบนี้ กูเชื่อใจมึงมากๆเลยนะ ไม่คิดว่าจะมีอะไรที่ทำให้เราเลิกกันแล้วด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายมันก็จบแบบนี้อะหรอ? การรักเดียวใจเดียวมันไม่มีค่าเลยหรอ การเจ้าชู้มันเท่ห์มากเลยหรอ?  แปลกดีนะทั้งๆที่เป็นคนที่รักมากกว่าแต่ต้องมาเป็นคนที่ถูกทิ้งซะงั้น

            หลังจากวันที่ฉันเลิกกับเกมไปประมาณครึ่งเดือน ฉันก็เจอทั้งข่าวดีและข่าวร้ายในเวลาเดียวกัน

ลูกหว้า : กั๊ตจัง มีข่าวจะมาบอก

ฉัน : มีอะไรว่ามา

ลูกหว้า : เอาข่าวดีหรือข่าวร้ายยย

ฉัน : มีอะไรว่ามา

ลูกหว้า : อยากฟังข่าวดีหรือข่าวร้ายก่อนล่ะ?

ฉัน : ข่าวร้ายละกัน

ลูกหว้า : เกมกับพี่ต้นน้ำคบกันแล้วนะ

ฉัน : ให้เธอได้กับเขา แล้วจงโชคดี อย่ามีอะไรให้เสียใจ ~ ( . .)

ลูกหว้า : นี่แกยังไม่ลืมมันอีกหรอวะ?

ฉัน : ต่อหน้าคนอื่นฉันก็ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรนะ แต่พอมาอยู่คนเดียวแล้วมันโครตอ่อนแอเลยว่ะ