ความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อ

ลำดับตอนที่ #5 : แค่เล่นๆ

เอาจริงๆเลยนะ ฉันยังไม่กล้าพูดคำว่ารักกับเกมเลยด้วยซ้ำ ฉันว่าฉันยังรู้สึกกับเกมไม่ถึงขั้นนั้นหรอก และฉันก็คิดว่าเกมก็คงรู้สึกแบบเดียวกันนั่นแหละ ความสัมพันธ์ครั้งนี้ก็คงแค่คบกันเล่นๆนั่นแหละ แต่แกเป็นแฟนคนแรกของฉันเลยนะยะ ให้ตายเถอะ..

แล้วมันก็เป็นแบบที่ฉันคิดไว้จริงๆด้วย ว่าวันพรุ่งนี้พอฉันมาโรงเรียนปุ้ป พวกเพื่อนๆคนอื่นๆในห้องมันต้องรู้ว่าฉันกับเกมคบกัน แล้วมันก็ล้อฉันใหญ่เลย โดยเฉพาะยัยลูกหว้าที่ดูมีปัญหาเป็นพิเศษ

ลูกหว้า : แหมๆ กั๊ตจัง ไหนแกบอกว่า เกมไม่ใช่สเปคแกไง

ฉัน : ฉันก็คบเล่นๆไปงั้นแหละ

ลูกหว้า : หรอ แกจะบอกว่าแกไม่ได้รักมัน?

ฉัน : จะว่างั้นก็ได้แหละแก

ลูกหว้า : ระวังจะเผลอรักมันเข้าจริงๆนะแก คบๆกันไปเดี๋ยวก็รักกันไปเองนั่นแหละ

ฉัน : โหยแก แค่คบเล่นๆน่ะ ไม่จริงจังอะไรมากมายหรอก

ลูกหว้า : แล้วเกมมันคิดแบบแกหรือเปล่าล่ะ?

ฉัน : ฉันว่ามันก็คิดแบบฉันนั่นแหละแก

ลูกหว้า : เคยถาม?

ฉัน : ไม่เคยหรอก แค่เดาแหละ

ลูกหว้า : นั่นไง แล้วถ้ามันไม่ได้คิดแบบแกล่ะวะ

ฉัน : มันคงไม่อะไรขนาดนั้นมั้งแก

ลูกหว้า : ถ้ามันชอบแกขึ้นมาจริงๆอะ ระวังแกทำมันเสียใจนะเว้ย

ฉัน : ฉันไม่กลัวอันนั้นหรอกแก ฉันกลัวฉันจะชอบมันขึ้นมาจริงๆแล้วมันคิดกับฉันแค่เล่นๆมากกว่า

ลูกหว้า : ถ้าเป็นแบบนั้นแกจะทำไงวะ

ฉัน : ก็คงทำใจแหละแก ฉันคงโดนทิ้ง.. เฮ้ย ไม่หรอก ฉันว่าฉันใจแข็งพอ มันไม่ใช่สเปคฉันเลย ไม่มีทางที่ฉันจะคิดไรแบบนั้นหรอก

ลูกหว้า : ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆก็ดี จะทำอะไรก็คิดให้ดีๆก่อนนะแก

ฉัน : ขอบคุณมากๆนะแกที่เป็นห่วง ⊙ω⊙