ความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อ

ลำดับตอนที่ #3 : เธอกับฉัน

     หลังจากวันนั้นมาฉันก็ไม่ได้คุยกับเกมอีกเลย จนกระทั่งวันนี้เนี่ยแหละ ที่ฉันเดินเข้าไปทักเกม  เอาจริงๆฉันก็ไม่ได้อยากคุยด้วยเท่าไหร่หรอกนะ แต่ฉันแค่รำคาญที่มีคนจ้องมองตลอดเวลาอะ <(‵^′)>

ฉัน : นี่แก แกเลิกมองเราได้ป้ะ คือเราไม่ชอบ

เกม : รำคาญหรอ

ฉัน : ใช่ รำคาญมากๆด้วย

เกม : ขอโทดนะ เราแค่อยากรู้จักเธอเฉยๆอะ

ฉัน : งั้นเราก็เป็นเพื่อนกันก็ได้ป้ะแก มามองแบบนี้มันเหมือนพวกโรคจิตเลยอะ o(‧""‧)o

เกม : เป็นเพื่อนแล้วค่อยเปลี่ยนไปเป็นแฟนได้ป้ะ

            จบการสนทนาปุ้ป ฉันก็เดินหนีทันที คือฉันมั่นใจว่าฉันไม่มีทางชอบคนแบบนั้นแน่ๆ แต่ปัญหาก็คือ ยัยลูกหว้าเนี่ยแหละ ดันไปสนิทกับเกมเฉยเลย มันให้เหตุผลว่า เกมสนิทกับแฟนมัน มันก็เลยไปตีสนิทด้วย  ประเด็นมันอยู่ตรงนี้นั่นแหละ ฉันเลยต้องไปไหนมาไหนกับเกมบ่อย แล้วบ้านฉันกับเกมดันอยู่ทางเดียวกันอีก กลายเป็นว่าฉันต้องกลับบ้านพร้อมเกมซะงั้น

            เวลาผ่านไปประมาณ 6 เดือน ฉันกับเกมก็สนิทกันมากขึ้น ฉันยอมรับนะว่าตอนนั้นฉันก็รู้สึกดีๆกับเกม คงเป็นเพราะความสนิทและความใกล้ชิดอะไรประมาณนี้มั้ง ก็กลับบ้านด้วยกันทุกวันนี่นา -3- แต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกดีอะไรขนาดจะเป็นแฟนหรอกนะ จนกระทั่งเกมมาพูดกับฉันว่า

เกม : กั๊ตจัง เรามีไรอยากจะบอกเธอนะ

ฉัน : อะไรของมึงวะ เราคุยกูมึงกันมาตั้งนานละนะ ทำไมวันนี้มาแปลก55

เกม : ก็มันเป็นเรื่องสำคัญไง เราเลยอยากพูดกับเธอให้ดีๆหน่อย

ฉัน : เรื่องอะไรวะ มันสำคัญขนาดนั้นเลยดิ

เกม : ใช่ สำคัญมากๆเลยแหละ เรากลัวว่าบอกไปแล้วเราจะไม่เหมือนเดิม

ฉัน : พูดงี้โครตอยากรู้เลยว่ะ บอกมาเร็วๆเลยดิ้

เกม : กูชอบมึงว่ะกั๊ตจัง

ฉัน : ไหนมึงบอกจะพูดดีๆไง (คิดในใจ)

 เกม : กูพูดจริงๆนะเว้ย มึงรู้สึกยังไงกับกูวะ

ฉัน : ก็รู้สึกดีนะ ก็น่าจะพิเศษกว่าเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆแหละ

เกม : เป็นแฟนกับกูได้ป้ะวะ..?