ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อ

    ลำดับตอนที่ #2 : ดอกกุหลาบสีชมพู

    • อัปเดตล่าสุด 17 พ.ย. 57


    “เธอๆ” .. ให้ตายเถอะ ใครมาเรียกฉันแต่เช้าเนี่ย ฉันยังไม่ตื่นดีเลยนะ ก็วันนี้มันวันเปิดเทอมวันแรกนี่นา เมื่อคืนฉันเลยนอนดึกไปหน่อย ก็มันไม่ชินนี่หว่า นอนดึกมาตั้ง 2 เดือนแล้ว   “ตึกกุหลาบอยู่ทางไหนหรอ?อ๋อออ ที่แท้ก็เด็กที่ย้ายเข้ามาใหม่นี่เอง “เดินตรงไปแล้วเลี้ยวขวานะ” ฉันตอบไปแบบไม่ใส่ใจอะไร “แล้วเธอชื่ออะไรหรอ?จะถามอะไรนักหนาวะเห้ย “กั๊ตจัง” ฉันตอบไปแบบรำคาญ “เราชื่อเกมนะ” มีใครอยากรู้มั้ย (ฉันคิดในใจ ขืนพูดไปฉันต้องโดนต่อยแน่ๆเลย ท่าทางดูนักเลงใช่เล่น) “งั้นเราไปก่อนนะ” เกมพูดพร้อมยิ้มให้ชั้นกว้างๆ เรียกว่าเห็นฟันทุกซี่เลยก็ไม่ผิด

    ตึงตึงตึ๊งตึง~ หว่ายย คาบแรกมาถึงแล้วว ยังไม่พร้อมเรียนเลย ประเด็นคือห้องฉันอยู่ตั้งชั้น 8 แต่ตอนเช้าลิฟต์ไม่เปิด เดินขาลากค่ะบอกเลย พอฉันเดินขึ้นไปถึงห้อง ก็เป็นเหมือนทุกครั้งที่เปิดเรียนนั่นแหละ ทุกคนจะวิ่งๆเข้ามารุมฉัน ฉันเป็นคนเพื่อนเยอะมาก มากไปไหนก็ไม่รู้ อาจจะเพราะฉันไม่เคยมีแฟนด้วยแหละมั้ง ฉันเลยอยู่กับเพื่อนบ่อย เฮ้ยยย ที่ฉันไม่มีแฟนนี่ไม่ใช่ว่าไม่มีคนมาจีบน้ะเห้ย55 ฉันแค่เลือกมากไปหน่อยเท่านั้นเอง แต่ถึงฉันจะมีเพื่อนเยอะขนาดไหน ฉันก็มีเพื่อนอยู่แค่คนเดียวนั่นแหละที่ฉันสามารถปรึกษาได้ทุกเรื่อง คือมันเจออะไรหลายๆอย่างมาเหมือนฉัน เรียกได้ว่าประสบการณ์เดียวกัน เวลาคุยกันมันก็เลยเหมือนคุยกับตัวเอง แต่มันต่างกับฉันอย่างเดียวตรงที่ว่า มันมีแฟนแล้ว แต่ฉันยังไม่มีน่ะสิ ที่สำคัญคู่ของมันหวานกันมากๆเลยนะ ฉันนี่โครตอิจฉาเลย เพื่อนคนนั้นชื่อว่า”ลูกหว้า”

    ลูกหว้า : แก ฉันว่านะ ไอเด็กใหม่นั่นมันชอบแกแน่เลยอะ

    ฉัน : ห้ะ แกจะบ้าหรอ นี่มันพึ่งเปิดเทอมวันแรกเองนะเว้ย

    ลูกหว้า : เออ นั่นแหละ มันอ่ะดูสนใจแกเป็นพิเศษเลยนะ

    ฉัน : เพิ่มเส้นหรือลูกชิ้นล่ะแก

    ลูกหว้า : กวนตีน ฉันฟันธง เชื่อฉันสิ ไม่เกินอาทิตย์นี้มันจะมาจีบแก

    ฉัน : เออฉันจะคอยดูละกัน

    วันต่อมา..

                เอาอีกละ ชั้น 8 โอ้ยเหนื่อยสุดๆ ดีนะเนี่ยที่ห้องฉันมีแอร์ ไม่งั้นฉันต้องเหงื่อแตกตายแน่ๆเลย เอ้ะ มีกุหลาบสีชมพูอยู่ใต้โต๊ะฉันเว้ยเฮ้ยย ปกติมันต้องเลยอาทิตย์เปิดเทอมไปก่อนนะถึงจะมี รอบนี้รวดเร็วทันใจจริงๆ พี่ต้นน้ำคนเดิมแน่ๆเลย ไหนขออ่านหน่อย “เรารู้สึกดีกับเธอนะ จากเกม” เห้ยย เกม.. เด็กใหม่น่ะหรอ พอฉันหันไปตรงโต๊ะที่เกมนั่ง เกมก็ยิ้มให้ฉันแบบกว้างๆอีกแล้ว ชัดเลย! ฝันไปเถอะ ผู้ชายแบบนายน่ะ ไม่ได้อยู่ในสเปคฉันเลยซักนิด ไม่มีทางที่ฉันจะชอบนายหรอก..

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×