คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CH 2 " คัดเลือก "
“ ซองมิน ” เสียงเล็กๆ ดังขึ้นขนาดที่ร่างบางเจ้าของชื่อ กำลังนั่งลงข้างลำธารที่กว้างใหญ่ข้างโรงเรียน เพื่อรับอากาศที่บริสุทธิ์ก่อนเข้าทดสอบ เจ้าของชื่อหันหาต้นเสียงแต่ก็ไม่พบ .. อยู่ๆ น้ำในลำธารก็แหวกออกสองข้าง และเต็มไปด้วยเกล็ดน้ำแข็งระยิบระยับที่สวยงาม พร้อมกับปรากฏร่างเล็กอีกคน ซึ่งทำให้หลายๆ คนหันมาสนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นบริเวณนั้น
“ ดงเฮอ่า ทำไมชอบทำให้ชั้นตกใจนักห๊า มาแบบคนอื่นเขาไม่ได้เหรอ แบบเดินมา บินมาไรงี้ก้ได้ ชั้นตกใจนะ ! ” ซองมินพูดแล้วพองลมที่แก้มของตน คล้ายๆจะบอกเพื่อนว่าตัวเองตกใจ แต่ฟอร์มเยอะเลยต้องทำเป็นงอล
“โอ๋ ๆ ซองมินขอโทษ ๆ วันแรกนิหนา ก็เลยอยากเปิดตัวแบบเว่อร์ๆไปเลยไง คิคิ” พูดไปยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ในท่าทางที่เป็นเอกลักษณ์ของดงเฮ
“ ไม่ใช่ให้ใครบางคนสนใจเหรอ ชั้นว่าทำแบบนี้ คนๆนั้นเขายิ่งหมั่นไส้นายนะ ดงเฮ ชั้นว่า ” ซองมินไปพูดเปล่าพลางเก็บข้าวของพร้อมลุกขึ้น
“ ใกล้เริ่มทดสอบแล้ว ไปกันเถอะ เดี๋ยวสายนะ ชั้นไม่อยากเป็นจุดสนใจแบบนายดงเฮ ฮ่า ๆ ” ว่าแล้วไม่ว่าเปล่า ก็จับมือดงเฮพลันร่างทั้งสองก็หายไปทันที
“ ซองมิน !! ชั้นไม่ชอบแบบนี้นายก็รู้แกล้งชั้นอยู่ได้ ชั้นคลื่นไส้นะ ” ดงเฮพูดเขย่าตัวซองมินไปมา จนคนเริ่มมองมาทั้งสองคน ที่คนเขาหันมามองนั้นไม่ใช่เพราะเสียงที่ดังของร่างบางทั้งสอง แต่เป็นรูปร่างหน้าตาของทั้งสองต่างหากที่โดดเด่นอยู่ท่ามกลางผู้คน
“ มองอะไร ! ไม่เคยเห็นคนน่ารักทะเลาะกันหลอ !! ” ซองมินนะซองมิน ทำกับชั้นได้อย่าให้ได้เอาคืนนะ ชิ ! ดงเฮพองลมแก้มทั้งสองข้างพร้อมกับเดินหนีซองมิน
“ บ่นอะไรด๊องชั้นได้ยินนะ คิคิ ” ซองมินว่าพลางโผล่หน้ามาใกล้ๆ จนดงเฮตกใจอีกรอบ
“ ซองมินหยุดทำตัวหายไปๆมาๆ ได้แล้ว ชั้นยังไม่แก่ แต่จะหัวใจวายตายเพราะนายเนี่ยแหละ พอๆเรามารอดูเค้าปะลองเวทกันดีกว่า ” ดงเฮไม่ว่าเปล่าลากซองมินจนไปอยู่จุดหน้าสุดที่เห็นเค้าประลองเวทด่านแรกของการทดสอบเลือกคลาสของมหาลัย
“ สวัสดีทุกๆคน ในวันแรกของการทดสอบ จะเป็นการวัดความสามารถและศักยภาพของแต่ละคน ในการคัดเลือกนั้นไม่ได้อยู่ที่แค่วิธีการใช้เวทมนต์แต่ยังรวมไปถึงพลังเวทย์ด้วย โดยการให้นักเรียนแต่ละคนขึ้นมาต่อสู้กัน เพื่อดูความสามารถและพลังเวทย์ เพื่อจะได้แยกแขนงคลาสของแต่ละคนว่าใครอยู่คลาสไหน ขอให้ทุกคนโชคดี ” ชายแก่ท่าทางน่ากลัว แต่กลับไม่มีออร่าที่ดำมืดเลยสักนิด ซึ่งซองมินและดงเฮเดาว่า น่าจะเป็น ผู้อำนวยการของโรงเรียน มากล่าว บอกถึงวิธีการที่จะแยกคลาสของพวกเขาให้เข้าใจ
“ คู่แรก คิม คิบอม กับ ลี ซึงฮยอน ” เสียงอาจารย์คนนึงพูดขึ้น
ทั้งสองเดินขึ้นมา ณ ลานประลอง พร้อมกับเสียงกรี๊ด เสียงระฆัง เสียงต่างๆนาๆ ที่ทำให้รู้สึกว่ามันอลังกาลมาก คลับคล้ายคลับคลาหยั่งกับการประลองเวทมนต์ที่จัดขึ้นครั้งละปี เท่านั้น
“ ซองมิน !! เค้าคนนั้น !!” ” พูดไปเขินไป สำหรับซองมินชินแล้วกับเพื่อนคนนี้ ก็เล่นแอบชอบเค้ามาเป็น 4 – 5 ปีแล้วนิ
“ เริ่มได้ !! ” เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น ร่างของซึงฮยอน ก็หายไป พร้อมกับพายุลมกระหน่ำใส่คิบอม ตลอด พร้อมกับใบไม้คมๆ ปลิวบาดร่างคิบอมอย่างหนัก ผ่านไปสักพักร่างของคิบอมก็คุกเข่าลงไปพลางกุมส่วนที่เลือดไหลของออกมา
“ ซองมินๆ ที่รักชั้น ถูกทำร้าย ไอ่บ้านั่น อย่าให้ชั้นเจอหน้านะ ฮึ๋ยย ย ชั้นจะ.. . ” ดงเฮ ฮึดฮัดอยู่คนเดียว
“ ชั้นจะอะไรหลอ ดงเฮ.. . ” ซองมินพูดพลางกรอกตามองภาพข้างหน้า
“ ชั้นจะไปเอาคืนมัน ที่มันกล้ามาทำร้ายที่รักของชั้น ” ดงเฮน้าดงเฮ เปิ๋นๆ แบบนี้ไง เลยไม่กล้าไปบอกรักเค้า
แต่แล้วอยู่ดีๆ อากาศก็เย็นลงแบบบอกไม่ถูกใบไม้ที่ปลิวว่อนกับแข็งเพราะอากาศที่หนาวจนรอบข้างกลายเป็นเกล็ดน้ำแข็งทีละเล็กทีละน้อย พร้อมกับปรากฏร่างของซึงฮยอนลอยเด่นอยู่บนฟ้า กับร่างของคิบอมที่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นอะไรเลยยืนอยู่ที่เดิม ท่ามกลางเสียงที่เงียบลงของผู้ชมที่ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างชั่วพริบตา
“ นายคิดว่าเวทย์มนต์กระจอกๆแบบนี้จะทำอะไรชั้นได้เหรอ ซึงฮยอน หึหึ ” หลังจากคิบอมพูดเสร็จ ก้อนน้ำแข็งที่เกาะตัวซึงฮยอน ก็พลางแตกออกเป็นเสี่ยงๆ บาดร่างหนาของซึงฮยอนร่วงลงมาพร้อมกับความตกใจของทุกคนที่ยังไม่ทันตั้งตัวรับสิ่งอะไรที่อันตรายเกินไปแบบนี้ พร้อมกับร่างของซึงฮยอนที่สลบไปเป็นที่เรียบร้อย เพราะแรงกระแทกจากที่สูงและแรงดันของน้ำแข็ง
“ คลาส S สำหรับคิบอม !! คลาส M สำหรับซึงฮยอน คู่ต่อไป.. . ” เอาเป็นว่าไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครชนะ
“ เขาเก่งขึ้นเยอะเลยเนอะ ซองมิน ” ดงเฮว่าไป แต่สายตานิแวววาว ชนิดที่ว่า ใครเห็นต้องหยุดมอง ณ ชั่วขณะนั้น เลยทีเดียว แต่สำหรับซองมินเพื่อนสนิทแล้วคิดว่า มันเป็นการกระทำที่ ต๊งต๊องของดงเฮดีๆนิเอง
“ ลี ดงเฮ และ ปาร์ค ฮยอนจิน ขึ้นมาบนเวที ” เสียงประกาศดังขึ้นอีกครั้ง
“ ซองมิน !! ตาชั้นแล้ว ๆ ทำไงดี ๆ ตื่นเต้น ๆ เราต้องได้อยู่คลาสเดียวกันนะ นะซองมิน ๆ ” พอได้ยินชื่อตัวเองเท่านั้นดงเฮ ก็ยั่งกับปลาโดนน้ำร้อนลวก จนซองมินต้องบอกให้ขึ้นไปได้แล้ว
“ ได้อยู่ด้วยกันอยู่แล้ว เพื่อนกันนิ ไม่ทิ้งกันหลอกหน่า เอาละสู้ๆนะดงเฮ ถ้านายไม่พยายาม ชั้นจะไปบอก พ่อเทพบุตรคนนั้น ให้โกรธนายเลยจริงๆด้วย ” ซองมินพูดไปยิ้มไป บีบแก้มดงเฮไป ทุกคนต่างถูกสะกดด้วยสองเคะ ที่ทำตัวน่ารักเกินเหตุ
“ ซองมินอ่า ขอบคุณนะ ชั้นไปละ ไฟท์ติ้ง !! ” แล้วก็วิ่งขึ้นไปบนเวที
“ เริ่มได้ ” เสียงระฆังดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับการแปลเปลี่ยนของสภาพ ลานประลองทดสอบ จากพื้นที่ทำธรรมดา ๆ กลายเป็น ทะเลสาบแบบย่อม ๆ
" โหยงี้ก็เข้าทางดงเฮเลยอะสิ ดงเฮ สู้ ๆ !! ” ซองมินตะโกนออกไป
ดงเฮหันมายิ้มก่อนจะหันไปหาคู่ต่อสู้ซึ่งตอนนี้ ได้หายลงไปในน้ำแล้ว สักพักอยู่ดีๆก็มีน้ำพุ่งขึ้นมาหลายทางพุ่งมาใส่ดงเฮๆเต็มๆ แต่หยังว่า ปลาอะไรโดนน้ำแล้วจะสำลักไม่มีทาง
“ ทำอะไรหลอ? ” ดงเฮเอียงคอถามคู่ต่อสู้ที่ยืนโกรธแค้นอยู่ไม่น้อยที่สนามต่อสู้เอื้ออำนวยต่อดงเฮ พลันแปรเปลี่ยนตัวเองกลายเป็นนางเงือก แล้วสัดหอกใส่ดงเฮอย่างไม่ยั้ง
“ หยังงี้เป็นไงละ ลีดงเฮ หึหึ ! ” ดงเฮนั่นเก่งเวทย์มนต์ก็จริงแต่เริ่มการต่อสู้ระยะประชิดนั้นแทบจะไม่มีติดตัวเลยก็ว่าได้ จึงโดนหอกเหล่านั้นทิ่มแทงเข้าสู่ร่างกายเต็มๆ ทันใดนั้นร่างทั้งร่างของดงเฮร่วงตกลงสู่ผืนน้ำ ดงเฮในตอนนี้ถูก ฮยอนจินรุกอยู่ฝ่ายเดียว ไม่ว่าจะร่ายเวท อย่างไรก็ตามไม่สามารถทำอะไรเหล่าคนที่สามารถแปลงกลายได้เลยแม้แต่น้อย ทั้งสองผลัดกันรุก ผลัดกันรับอยู่เป็นเวลาพอสมควร
“ ทำได้แค่นี้เองหรือ คุณดงเฮ.. ” ฮยอนพูดจบทันใดนั้นก็เข้าซัดร่างดงเฮอีกครั้ง ทำให้ร่างของดงเฮตกลงไปในทะเลสาบอีกรอบท่ามกลางเสียงฮือฮาที่ทุกคนต่างลุ้นว่าฝ่ายไหนจะชนะกันแน่
“ ดงเฮ !! ” ซองมินตกใจไม่น้อยเพราะดงเฮยังไม่ทันได้ทำอะไรคู่ต่อสู้ได้มากมาย หรือเอาจริงๆคือ ทำแล้วแต่แทบไม่มีผลเลย เพราะฝ่ายที่สามารถแปลงกลายได้นั้นมีพละกำลังแต่สภาพร่างกายที่ทนทายต่อเวทมนต์มากพอสมควร แต่ซองมินเองก็เพิ่งนึกได้ว่า น้ำกับดงเฮนั้นเข้ากันได้ดียิ่งกว่าอะไร พอดงเฮตกลงไปในน้ำบาดแผลก็พลันหายไปทันที สักพักก็เกิดน้ำวนอยู่ด้านล่างของฮยอนจิน
“ มันยังไม่จบหลอกนะ ฮยอนจินเงือกน้อย ” ดงเฮยังคงยิ้มแต่การกระทำนั้นช่างแตกต่าง คือ แขนทั้งสองข้างวาดเป็นวงกว้างหมุนไปรอบๆกลาง น้ำทำให้เกิดน้ำวนขนาดใหญ่มหึมา ไม่แค่นั้น แรงดันจากน้ำวนถูกดงเฮดันขึ้นไปใส่ร่างของฮยอนจินเต็มๆ แต่ไม่พอแค่นั้น เพราะถึงเวลาเอาจริงของดงเฮเสียที
“ เรามาจบๆกันเสียทีเถอะนะ ” พูดเสร็จร่างของดงเฮก็หายไปพร้อมกับกระบวนการโจมตีที่รวดเร็วจากดงเฮจนร่างของฮยอนจินตกลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว และไม่โผล่ขึ้นมาอีกเลย จากนั้นเสียงปรบมือก็ท่วมท้นให้กับดงเฮ ที่ทั้งน่ารัก สวยแล้วยังเก่งอีกด้วย
“ คลาส S สำหรับทงเฮ คลาส D สำหรับฮยอนจิน ” เสียงปรบมือของทุกคนที่ชื่นชมการต่อสู้ของดงเฮดังขึ้น ดงเฮหันมาทางซองมิน แล้วชูสองนิ้วให้ แล้วยิ้มเห็นฟัน พาเอาเหล่าผู้ชาย ผู้หญิง เป็นลมจับกันใหญ่
“ ชั้นทำได้แล้ว ซองมิน ดีใจจัง ฮิฮิ ” ดงเฮวิ่งมากระโดกอดซองมินแล้วทั้งคู่ก็กระโดดโลดเต้นอยู่อย่างนั้นจน
“ เจ้าปลาบ้าทำชั้นตกใจอีกแล้วนะ ฮึ๊ย..” ซองมินเพิ่งนึกได้ก็พองลมใส่แก้มทั้งสองข้างซึ่งเป็นภาพที่เห็นได้ยากสำหรับการที่ซองมินจะทำกริยาแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น
“นิดหน่อยหนา เค้าคนนั้นแสดงฝีมือออกมาขนาดนั้น ชั้นก็ขอเอามั้งสิ ” ดงเฮพูดพลางมองไปทาง คิมบอมที่ยืนคุยกับใครไม่รู้ ซึ่งหน้าตาก็หล่อเหลาเอาการอยู่เหมือนกัน
“ซองมินๆ ดูนั่นสิ ที่รักของชั้นคุยกับใครไม่รู้หล่อจังเลยยยย ” ดงเฮกระตุกเสื้อซองมิน จนซองมินต้องจำใจหันไปมองเท่านั้นแหละ
“ก็ดีนะ หล่อดี ด๊อง ทำไมนายหลายใจอย่างนี้ละห๊ะ !!” ซองมินไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นแถมว่าดงเฮเป็นการใหญ่ไปซะด้วย ทั้งๆที่ ดงเฮยังไม่ได้คิดอะไรขนาดนั้นเลยเชียว ทั้งคู่ทะเลาะกันเป็นเวลานานพอสมควรจนมาถึงคู่สุดท้าย
ฮะๆ มันไม่ง่ายเลยที่ต้องเรียบเรียงคำให้ดูสุภาพและเป็นทางการ พิมพ์ผิดหรืออะไรยังไงขอ กราบขอโทษด้วยจริงๆ นะฮะ
การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้วว ว.. . พยายามกระชับการต่อสู้เรื่องรายละเอียดของท่วงท่าและบรรยายให้สื่อถึงอารมณ์(ยากมาก T wT") สุดท้าย ซองมินและคยูใครจะชนะกันหน๊ออ >_______,<"
ความคิดเห็น