คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ดวงดาราหวนคืนสู่ท้องนภา
รึ๊มมมมม~ ~ ~ ~
เปรี๊ย!!!!!!
ท้อนภาส่เสียั้อัวานทั่วรัิาลอันมืมิ พร้อมับเิประายแสฟ้าฟาสว่าวาบลมายัแท่นหินศิลาเทพเ้าอนูบิสทาริมฝั่แม่น้ำไนล์
ุ๊บ!
“โอ๊ยยยยย”
เสียร้อโอโอ๊ย้วยวามเ็บปวอหิสาวนาหนึ่ัึ้นเมื่อร่าบอบบาหล่นลมาระแทแท่นหินแ็อย่าั้วยสีหน้าเหยยเ๋ สอมือบาพยามยามันัวเอให้ลุึ้นนั่บนแท่นหิน้าๆ าที่บวมปู่อยๆปรือึ้นมออย่ายาลำบา วามมืมิปลุมไปทั่วนหิสาวไม่สามารถมอเห็นอะไรไ้ถนันั
“ยัยไอเนิร์ รูย่า ่อฟ ผิผิ พวแอยู่ไหน ” ปาบาเริ่มยับเปล่เสียร้อเรียื่อเพื่อนสาวแผ่วเบา
“พวแพาันมาที่ไหนเนี่ย มันหนาวนะย๊ะ ไม่เอาไม่เล่นแล้ว ันะลับบ้าน”
เธอยัเปล่เสียเรียเพื่อนสาวเ่นเิมแ่็ไร้วี่แววอเพื่อนสาวเหมือนัน สายาพร่ามัวเริ่มปรับสภาพมอเห็นทัศนียภาพรอบ้านัเนึ้น เธอมอสำรว้วยสายาหวาลัว รอบๆแท่นหินเย็นเียบที่เธอนั่อยู่เป็นป่ารทึบ มอไปทาไหน็เห็นแ่้นไม้ใบห้าเ็มไปหม สอเท้าเล็ที่ยัสวมร้อเท้าสนสูอยู่พยายามพยุัวเอให้ลุึ้นยืนอย่าทุลัทุเล แล้ว้าวาเินลั้นบันไแท่นหินศิลา้าๆ ส่วนปาบายัร้อเรียหาเพื่อนสาวไม่หยุ
ะที่ำลัเินลมาาแท่นหินศิลา หิสาว็ไ้ยินเสียน้ำใหล เธอึัสินใ่อยๆเินเรียบริมแม่น้ำไนล์มาเรื่อยๆ เผื่อว่าะเอบ้านนอยู่แถวนั่นเพื่ออวาม่วยเหลือ สอมือบาโอบอัวเอ้วยวามหนาวสั่นไว้แน่น เธอเินามริมแม่น้ำไนล์มานถึทาเินที่ถูลาเท้วยหินอ่อน หิสาวยิ้มออมา้วยวามยินีพร้อมับเร่ฝีเท้าให้เร็วึ้น
สายาพร่ามัวอเธอเริ่มมอเห็นแสสว่ารพุ่มไม้ให่ออมาเล็น้อย หิสาวแทรัวผ่านพุ่มไม้ให่ออไป แสไฟสีส้มพริ้วไหวามแรลมปราแ่สายา หิสาวมอูรอบๆ เพื่อวามแน่ใว่าปลอภัยแล้ว่อยเริ่ม้าวเท้าเินามทาที่ถูลาเท้วยหินอ่อนไป
เธอเินลัเลาะามเส้นทามานถึลานว้านาให่ที่มีบ่อน้ำพุพวยพุู่น้ำึ้นเหนืออบอ่าอย่าสวยาม ามริมทาเินมีอไม้นานาพันธุ์ผลิบานอออเ็มไปหม ลิ่นหอมออไม้รารีโยามสายลมมาแะมูบา เธอยืนสูมลิ่นหอมออไม้อยู่รู่นึแล้วเริ่มออเินอีรั้ พอเินัผ่านสวนอไม้มาไม่นาน เธอ็เอับ้นเสาให่ที่มีบเพลิเสียบิไว้สอ้าน หลั้นเสาให่มีทาเินเ้าไปล้ายับเป็นห้ออะไรสัอย่า หิสาวไม่รอ้ารีบเินเ้าไป้าในทันที
เมื่อเินเ้ามา้าในหิสาว็้อยืนะลึับสิ่ที่พบเห็น ภายในเป็นห้อสี่เหลี่ยมนาให่ามผนัแ่้วยทอำอร่าม แสสว่าาเิเทียนเล่มเล็ทำให้พอมอเห็นบริเวรอบ้านไ้นิหน่อย หิสาวหมุนัวไปรอบๆห้ออย่าื่นเ้น แล้วเินรไปยัริมหน้า่าบานให่ที่้านนอะเห็นแม่น้ำสายให่สะท้อนเาวาวบนฟ้าอย่าสวยาม
' ันอยู่ที่ไหนันนะ ทำไมทุอย่าถึูแปลานานี้ '
หิสาวยืนเหมอมอใลอย สายลมเย็นโยมาปะทะผิวายทำให้หิสาวโอบอัวเอ้วยวามหนาวสั่นอีรั้ เธอรีบผละออาริมหน้า่า แล้วสาวเท้ายาวๆรไปยัอผ้าที่อยู่ใล้ๆับแท่นอะไรสัอย่าที่เธอมอูแล้วเหมือนะเป็นเียนอน หิสาวหยิบผ้าผืนให่ที่หล่นอยู่้าเียึ้นมาุมายเพื่อับไล่วามหนาวเหน็บ
เธอยืนมอเียให่อยู่รู่หนึ่ ภายในใรุ่นิว่าวระึ้นไปนอนบนนั่นีหรือเปล่า แ่เพราะ้วยวามเหนื่อยอ่อนมาทั้วัน เธอึัสินใึ้นไปนอนบนเียหนานุ่มอย่า่วยไม่ไ้ ไม่นานเธอ็พลอยหลับไปอย่าไม่รู้ัว
ท่ามลาวามมืมิภายในืนเือนแรม พายุฝนที่เยโหมระหน่ำอย่าหนัยามนี้หยุนิ่ทุสรรพสิ่ บนท้อนภาเริ่มมีแสแห่วาราายัอีรั้ เมหมอที่เยบบัวารามายาวนานนับ 2 ปี บันี้ไ้เลือนไปนสิ้น อ์ฟาโรห์อาเมฟิสที่ยืนอยู่ริมหน้า่าภายในห้อบรรทมอพระราบิา ถอนพระปัสสาสะอย่าโล่พระทัย วามหวาหวันที่ะเสียพระราบิาไปไ้มลายสิ้นลเมื่อราวที่ทรทอพระเนรเห็นแสแห่วาราหวนืน
“อแ่พระราบิาทรปลอภัย ่อให้ลู้อรีเลือนเอเพื่อสัเวยแ่เทพเ้าอนูบิสนหมสิ้นทั้วรายนี้ ลูหาไ้ลัวเรไม่” สุรเสียทุ่ม่ำเอ่ยผ่านสายลมไปอย่าแผ่วเบาเพื่อปลปล่อยวามทุ์ทมที่ฝัลึในพระทัยมานานหลายปี
“อาเมฟิส” เสียเอ่ยเรีย้วยวามอ่อนหวานอันุ้นหูัึ้น้านหลัพระวรารสู
“พะยะ่ะ เส็แม่” ฟาโรห์หนุ่มผินพระพัร์าทิวทัศ้านนอหันมารัสอบผู้เป็นมารา้วยสุรเสียราบเรียบ
“นี่็ึมาแล้ว เ้าไม่ลับำหนัไปบรรทมบ้ารึ หามิไ้พัผ่อนเสียหน่อย เ้าัเอาเรี่ยวแรที่ไหนไปทรานันเล่าลู้า” อีพระราินีแห่อียิป์รัสบอ้วยวามเป็นห่วพระโอรสที่มาเ้าเฝ้าพระราบิาั้แ่เมื่อ่วเย็นที่ผ่านมานบันี้วนะรุ่สาอีราแล้วแ่พระอ์็ยัทรไม่เส็ลับำหนัเสียที
“ลูทรเป็นห่วพระราบิา หาลับไปบรรทมลู็นอนมิหลับอยู่ี”
“พัผ่อนบ้าเถิ อย่ามัวแ่ห่วพระราบิานลืมูแลอ์เอเลย หาเ้าเป็นอะไรไปอีน ใรัูแลบ้านเมือ”
“ลูแ็แรี มิทรเป็นอะไรไป่ายๆหรอพะยะ่ะ” นื้อรั้นยัทรรัสอบ้วยสุรเสียราบเรียบเ่นเิม
“ถือว่าแม่อเถอะนะอาเมฟิส ลับไปพัผ่อนยัำหนัอเ้าเถิ เมื่อสอั่วยามที่ผ่านมานา้าหลวบอแม่ว่า พระสนมเอเฟอริเรมาหาเ้าถึนี่ อนนี้นาไปรอปนนิบัรเ้าอยู่ที่ำหนัแล้วระมั เ้าลับไปเสียเถิอย่าปล่อยให้นาอยนาน ทรเมานาบ้า” พระนาเมารีนรัสบอ้วยสุรเสียอ่อนหวานพร้อมับยื่นพระหันถ์บาไปุมหัถ์แร่อพระโอรสอย่าห่วใย
“พะยะ่ะ ลูัลับไปบรรทมามที่เส็แม่ทรรัส ยามใที่สำเผาทอลอยเหนือท้อนภาอีรา ลูัมาเ้าเฝ้าพระราบิาใหม่” ฟาโรห์หนุุ่มรัสอบอย่าำยอมเมื่อรั้นทรทอพระเนรเห็นวามห่วใยอพระมาราที่มี่อพระอ์
“ามแ่ใเ้าเถิ” พระมาราทรแย้มสรวลให้แ่พระโอรส้วยวามรัใร่
“ลูอถวายบัมลาพะยะ่ะ ” รัสบ ฟาโรห์อาเมฟิส้อมายถวายบัมลาพระมาราเล็น้อย และเส็ออาห้อบรรทมอพระราบิารไปยัพระำหนัอพระอ์ที่ไม่ไลาที่นี่นั
ฟาโรห์อาเมฟิสเส็ลัเลาะอุทยานหลวที่มีมวนแมไม้ามละลานาส่ลิ่นหอมโยมาแะมูม ฝีพระบาท้าวเส็เนิน้า ภายในพระทัยทรมิอยาให้เส็ถึพระำหนัเร็วนั เพลานี้พระอ์มิไ้ทรอยาพบปะับสนมนาใทั้สิ้น รั้นพระบาทเ้ารรม็ยัำเนินมาถึบ่อน้ำพุว้าหน้าทาเ้าำหนัเสียแล้ว
พระอ์ไ้แ่ถอนพระปัสสาวะอย่าเหนื่อยอ่อน ่อนะสาวพระบาทเส็เ้าไปยั้านในำหนั้วยวามำใ เมื่อเ้ามาภายในแล้ว พระอ์มิทรทอพระเนรเห็นนา้าหลวอพระสนมเฟอริเรหรืออรัษ์นสนิทอยู่หน้าำหนัแม้แ่นเียว รั้นเส็เ้ามายัห้อบรรทม สายพระเนรลับทอมอไปยัแท่นบรรทมที่ผิแปลไป พระอ์ทรำไ้ว่า่วเ้าที่ผ่านมาพระอ์ทรโยนผ้าห่มับหมอนลไปยัพื้นห้อ้วยหัถ์อพระอ์เอ แ่บันี้บนแท่นบรรทมลับมีอผ้าผืนหนาและหมอนอยู่รบท้วน
ภายใ้ผ้าห่มหนามีารเลื่อนไหว ฟาโรห์หนุ่มะัเล็น้อยพระนมวมุนละนสสัยว่าสิ่ใอยู่ภายใ้ผ้าห่มผืนหนานั่นันแน่ รั้นพอำเนินเ้าไปใล้็ถึับถอนพระปัสสาสะแผ่วเบา เมื่อทอพระเนรเห็นเส้นเศาอหิสาวพระอ์รุ่นิึ้นมาไ้ทันทีว่าะเป็นพระสนมเอเฟอริเรแน่ที่มารอพระอ์อยู่นานนนาอาเผลอหลับไป รั้นิไ้ันั่นพระอ์ทรล้มัวลบรรทม้าพระสนมเอเฟอริเรอย่าเสียมิไ้
ร่าบาที่อยู่ภายใ้ผ้าห่มผืนหนายับหยุหยิไปมา แนเล็เรียววาสะเปสะปะ วานหาหมีให่ัวโปรอเธอเ้ามาอ พอมือบาลูบไล้วานหาามที่นอนรู่นึ็สัมผัสเ้าับร่าให่ำยำที่อยู่้าๆ เธอวัแนเรียวอหมับพร้อมบเบียวหน้าามที่เปรอะเปรื้อนลาบเลือแทรัวเ้าแนบับอแร่ที่วัพระพาหาอรัเธอลับอย่าไม่สนใหรือเอ๊ะใใๆทั้สิ้น
นร่าเล็ที่ำลัมุหน้าแนบิอแร่ำยำ้วยหมัล้ามเผลอา อื่อ อึ อยู่รู่นึแล้วเียบไป พร้อมับอ์ฟาโรห์หนุ่มผู้ที่ไม่รู้แม้แ่นิเียวว่า หิามที่อยู่ใ้พระพาหาแร่อพระอ์นั่นหาใ่พระสนมเอเฟอริเรเหมือนั่ที่พระอ์ทริไม่ !!!
ความคิดเห็น