คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter : Zero
Chapter Zero
…...…….…………………
0
________
…ผู้ชาย 12 คน
…ผู้หญิง 10 คน
“ไม่! อย่า!! ได้โปรดเถอะ ฉันยั--!!!”
ปัง!!!
อ้ะ!.. ผู้หญิง 11 คนแล้ว …ตอนนี้ก็น่าจะรวมได้ยี่สิบสาม
ชายหนุ่มมองดูตัวประกันก่อนๆ พลางนับจำนวนศพที่ถูกเอามาเรียงทับกันเป็นกองไว้ตรงหน้า
เหตุการณ์นี้กำลังเกิดขึ้นที่ห้างใจกลางเมืองหลวง โดยกลุ่มผู้ก่อการร้ายเหล่านี้ได้บุกยึดและจับตัวประกันในห้างทั้งหมด ซึ่งมีเป้าคือยื่นข้อเสนอปล่อยตัวประกันเพื่อแลกกับความตายของบุคคลหนึ่งคือ
…ผู้นำประเทศ
‘ขอให้คุณมาที่ห้างแล้วฆ่าตัวตายต่อหน้าตรงนี้ซะ! ถ้าไม่อย่างนั้นจะมีการตายเกิดขึ้นเพราะคุณ!!!’ และนี้คือคำร้องยื่นข้อเสนอของกลุ่มผู้ก่อการร้ายส่งไปให้ผู้นำประเทศ ซึ่งคำตอบที่ได้นั้นคือความเงียบ เพราะ…
…ไม่มีใครสามารถตัดสิ้นว่าเลือกชีวิตของประชาชนหรือชีวิตของผู้นำประเทศได้
“พวกมันเงียบอีกแล้วครับ!” บุรุษในชุดดำวิ่งมาบอกชายผู้เป็นหัวหน้าที่กำลังนั่งมองตัวประกันอย่างใจเย็น
“เยี่ยม เยี่ยมมาก! ดูซิว่าพวกมันจะทนได้อีกแค่ไหน” ชายคนนั้นยิ้ม “ฝากไปบอกพวกมันว่า ‘ถ้าไม่อยากให้ผู้คนมองว่าผู้นำขี้ขลาดก็รีบรับข้อเสนอซะ! ไม่งั้นอีก 20 นาทีพวกเราจะทรมานตัวประกันก่อนฆ่า’ ”
“ครับ!!!”
“กรี๊ดดด!!! อย่า!!! ฆ่าฉัน! ฆ่าฉันเถอะ!!!!”
“อ้ากกก!!! พะ…พวกแก!! พวกแกต้องตายให้หมด!!!”
“ไม่! ไม่เอา!! ไม่ๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดดด!!!!”
…
‘ฮึ้ม…นี่มันรายที่ 29 แล้วนะ’ ชายหนุ่มคิดในใจพร้อมมองของเหลวสีแดงทีเริ่มไหลจากศพมาโดนเท้าของเขารวมถึงคนอื่นๆ ที่โดนจับมัดอยู่
“ยังเงียบอีกแล้วครับหัวหน้า” เสียงที่เอ่ยออกมาบุรุษชุดสีดำตรงหน้าเรียกสายตาไปจากทุกคน
“ฮึ้ม…ตอนนี้ก็ครบสิบชั่วโมงแล้วด้วย งั้นคราวนี้ทรมานให้หนัก!” สิ้นเสียงของชายที่เรียกว่าหัวหน้าทุกคนก็พร้อมกันก้มหน้าลงเพื่อหลบสายตาคมกริบที่เริ่มมองหาเหยื่อรายต่อไป
“นาย…” สายตาคมกริบจ้องมองลงมาที่ชายหนุ่ม
“…”
“ไม่คิดจะก้มหน้าเหมือนคนอื่นๆ หน่อยเหรอ” เขาพูดพร้อมกับก้าวเดินมาตรงหน้าชายหนุ่มอย่างช้าๆ จนตัวประกันที่อยู่ใกล้ๆ พากันเขยิบหนีถอยห่าง “จับเจ้าเด็กนี่ไปซะ…”
ฉึก!
ฉึก!
ฉึก!!!
“….” ชายหนุ่มมองบาดแผลของตนที่ถูกแทงที่เดิมซ้ำๆ พลางมองเลือดจากต้นขาที่ไหลออกมาโดยไม่ปริปากพูดหรือส่งเสียงแล้วเงยหน้าขึ้นมองบุรุษชุดดำที่ใส่ผ้าคลุมหน้า
…แต่ถ้ามองทะลุผ้าคลุมก็คงจะเห็นว่าใบหน้าที่หนักใจ
‘ขนาดโดนแทงซ้ำๆ แล้วแท้ๆ เจ้านี้กลับไม่สนแต่หนักกว่านั้นคือไม่ส่งเสียงร้องเลย หมอนี่ไม่ใช่มนุษย์แล้ว’
‘ขณะเหตุการณ์กลุ่มผู้ก่อการร้ายบุกยึดและจับตัวประกันในห้างดังแห่งหนึ่งในรัสเซีย จบลงด้วยการนำทหารบุกชิงตัวประกัน…’
‘ซึ่งยอดรวมของผู้เสียชีวิตทั้งหมด 67 ราย โดยตัวประกัน 34 ผู้ก่อการร้าย 20 และทหาร 13 … ’
‘ชาวเมืองไว้อาลัยแก่ผู้เสียชีวิตทั้งหมดในเช้าวันต่อมา โดยถือว่าเหตุการณ์นี้เป็นบทเรียนแก่ประเทศ’
“เอาศพไปเรียงกันไว้ให้ดี ก่อนจะนำไปส่งที่---” เสียงของชายคนหนึ่งที่ชี้นิ้วสั่งดังขึ้นก่อนจะหยุดลงแล้วมองลูกน้องที่วิ่งมาอย่างเหนื่อยหอบ
“นายครับ! มีศพที่ที่ถูกชำแหละมัดอยู่ในกระสอบด้านโน้นครับ” ชายคนนั้นหันไปมองนิ้วที่ชี้ไปทางห้องหนึ่ง
“ศาสตราจารย์----คิดว่า---จะได้ผ---”
“ไม่!----มันยัง---”
“----แต่----”
เสียงของสองคนกำลังพูดโดยที่ผมได้ยินไม่ชัด
“หัวใจยังไม่---”
โดยที่คำสุดท้ายที่ผมได้ยิน
“ล้มเหลวหรอกเหรอ…”
________
ผมเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่มืดครึ้ม
ซ่า...
ซ่า...
ซ่า…
เกลียดฝน. . .
แปะ…
…แปะ
เสียงสายฝนกระทบกับร่มที่กางไว้เหนือหัว
ผมหันหน้าไปมองชายหนุ่มที่กำลังยิ้มอยู่ด้านหลัง
“อากาศเย็นเช่นนี้ท่านมายืนอะไรอยู่ตรงนี้ขอรับ?”
ผมไม่ตอบ
แต่กว่าจะรู้ตัวอีกที…
“ตกลง”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น