คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ใบสมัคร : อาร์สโกเอเทีย '
ARS GOETIA
  |
Register
ชื่อ l เฟลิคส์ คาโรเล็ค ] [ Feliks Karolek
อายุ l: 16
สัญชาติ l: รัสเซีย
โค้ดเนม l: นอยซิเลส ] [ Noiseless
อาวุธประจำตัว l: มีดสั้น ] [ ปืนพก
ความสามารถพิเศษ
- สมองคิดและประมวลผลได้ค่อนข้างไวและเร็ว กว่ามนุษย์ธรรมดาปกติ
- ทำตัวให้กลมกลืนและไร้เสียงจนแทบไม่มีใครจะ สัมผัสหรือสังเกตเห็นได้
ลักษณะนิสัย
- เป็นคนที่เงียบและนิ่งจนไร้เสียงแม้กระทั่งลม หายใจ ซึ่งตรงกันข้ามกับความคิดในหัวของ เขาที่คอยทำงานอยู่ตลอดเวลา
- เขาชอบฟังคนอื่นพูดรวมถึงคำสั่งและคำขอ ของคนอื่นๆ
อื่นๆ
- เขามักสวมชุดที่ปกปิดร่างกายอย่างมิดชิด ตั้งแต่คอลงมาถึงมือและเท้า
- เป็นคนที่เกลียดของเหลวเข้าไส้ ยกเว้นกับ เลือดที่ชอบเป็นกรณีพิเศษ
- ชอบสีแดงข้นและสีที่ใกล้เคียง เช่น สีส้ม สีชมพู และสีน้ำตาล
- |
ประวัติ ความเป็นมา
เริ่มจากการที่เขาใช้ชีวิตแบบเด็กหนุ่มธรรมดาในชีวิตที่สุดแสนจะ.. น่าเบื่อ ทั้งชีวิตของเขามีแค่เรื่องการเรียนกับอนาคตที่เพียงต้องคิดและวางแผนเท่านั้น ซึ่งมันอาจจะเป็นความธรรมดาสำหรับมนุษย์ปกติ ...แต่ไม่ใช่กับเด็กหนุ่มคนนี้ เพราะความน่าเบื่อและชีวิตที่ซ้ำซ้อนมันเป็นเรื่องธรรมดาที่ใครบางคนต้องหาอะไรบางอย่างมาเติมเต็มชีวิตให้มีสีสัน
มันก็ธรรมดาอยู่แล้ว…
รวมถึงเด็กหนุ่มที่ชื่นชอบเพลงและภาพยนตร์ตั้งแต่เด็กๆ กว่าจะรู้ตัว... เขาก็ชอบฟังเพลงเศร้าและโหดร้าย ชอบดูละครที่แย่งชิงและฆ่าฟัน สิ่งเหล่านี้มันซึมซับเข้าไปในตัวอย่างลึกๆ จนมันกลายเป็นสีสันและความสนุกจนไม่รู้ตัว
แต่ความธรรมดานั้นก็จะหายไปในไม่ช้า
…ในเมื่อวันหนึ่งที่เขาได้ออกเดินไปซื้อแผ่นซีดีที่ห้าง
...ในเมื่อวันนั้นเป็นวันที่เขาได้เจอกลุ่มผู้ก่อการร้าย
ซึ่งมันเกิดขึ้นในวันที่เขาจะได้สัมผัสความสนุกแบบใหม่
ทุกคนในห้างรวมถึงเขาโดนมัดและถูกจับไปรวมกันที่กลางห้างท่ามกลางกลุ่มผู้ก่อการร้ายที่พยายามต่อรองข้อตกลงกับผู้นำประเทศเพื่อเปลี่ยนแปลงบางอย่าง แต่เพราะพวกเขาไม่ได้รับความสนใจจึงทำให้เกิดความคิดที่จะสังหารตัวประกันทุกๆ ครั้งที่ผู้นำไม่ยอมรับข้อตกลง
จนกระทั่งมีการสังหารเกิดขึ้น…
เด็กหนุ่มมองตัวประกันถูกสังหารต่อหน้าทุกรายโดยไม่กระพริบตาทุกภาพล้วนถูกจดจำ กลิ่นเลือดและควันปืนถูกสูดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ทุกการกระทำของเขาแตกต่างกับคนอื่นๆ ที่หวาดกลัวและสิ้นหวัง แต่เด็กหนุ่มกลับเร้าใจและตื่นเต้นราวกับละครเรื่องใหม่ที่เขาต้องการ…
…ละครชีวิตที่เร้าใจ
แต่ความสนุกยังไม่จบลงเพียงเท่านี้ เมื่อการสังหารตัวประกันไม่ทำให้กลุ่มผู้นำตื่นตัวและยอมรับข้อตกลงก็อาจจะมีการกระตุ้นเพิ่มรสชาติในการสังหารเกิดขึ้น เสียงกรีดร้องของตัวประกันที่ถูกทรมารจนขาดใจตายก็เริ่มขึ้นดังแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา จนกระทั่ง..
ถึงรายที่เด็กหนุ่มต้องถูกประหาร…
ของเหลวข้นไหลออกมาจากต้นขาที่ถูกมีดแทงรอยแผลเดิมซ้ำๆ กับความรู้สึกที่ได้สัมผัสถึงความสนุกกับรอยแผลที่คอยๆ เปิดกว้าง ..มันช่างแตกต่าง เด็กหนุ่มกลับยิ้ม ยิ้มราวกับสนุก ในเมื่อแตกต่างการทรมารก็ต้องแตกต่าง เด็กหนุ่มถูกชำแหละร่างกายโดยไม่มีการทำให้สลบ ถูกแทงที่แผลเดิมซ้ำโดยไม่มีเสียงกรีดร้อง… ก่อนที่ความรู้สึกทั้งหมดจะดับหายไปแล้วฟื้นมาใหม่ในสุสานที่ไร้ผู้คนในเวลากลางคืน
ชายหนุ่มมองไปรอบๆ ตัวอย่างไม่เร่งรีบก่อนจะพบช่อดอกไม้สีขาวพร้อมกระดาษสีขาวระบุไว้…
‘แด่ตัวประกันผู้เคราะห์ร้าย’
ชายหนุ่มหยิบช่อดอกไม้ขึ้นมาสูดกลิ่นก่อนจะเดินออกไปจากสุสานอย่างเงียบๆ
________________________________________________
ความคิดเห็น