[fic]ความรัก...ที่ไม่ควรมีมาแต่แรก-fairy tail

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3

 

   บทที่3

   ตอนนี้ฉันอยู่ที่ สถานีรถไฟ มาคนแรกไม่ใช่เพราะว่าฉันเป็นคนตรงเวลาอะไรหรอกแต่เพราะนอนไม่หลับต่างหาก

   กลัวว่าจะได้เห็นนัตสึกับริซาน่าอยู่ด้วยกัน กลัวว่าเขาจะบาดเจ็บแล้วเป็นเป็นใยกันเหมือนคนรักแค่คิดก็นอนไม่หลับ นี้ล่ะมั้ง คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ฉันมา

   ถ้าเขา2คนเป็นแฟนกันจริงแล้วคงเห็นภาพแบบนี้บ่อยเพราะงั้นให้มาเจ็บรอบเดียวแล้วชินชาไปเลยจะดีกว่า 
 

   "อ้าวนั้นคุณลูซี่!"

   ระหว่างที่ฉันคิดอยู่นั้นเสียงของเวนดี้ก็เรียกฉัน พอหลังไปก็พบกับทุกคน เหมือนจะมาพร้อมกันนะ

   "มาเช้าจังนะ"เอลซ่าบอกฉัน"ก็นะวันนี้ตื่นเช้าน่ะ"ฉันยิ้มตอบแบบปกติ ก่อนที่พวกเราจะขึ้นรถไฟ 
 

   ตอนนี้ ทุกอย่างเหมือนเมื่อก่อนไม่ว่าจะเป็น
 

   เช่นเรื่องที่ฉันนั่งตรงข้ามกับเอลซ่า แต่นั่งข้างเวนดี้ จูเบียนั่งข้างเกรย์ แต่ที่แปลกไปคือ ริซาน่าช่วยนัตสึที่เมารถไฟตลอดทาง ตอนแรกฉันก็จะเข้าไปช่วยนะ แต่ฉันทนเข้าขวาง2คนนั้นไม่ได้หรอกไม่งั้นฉันก็จะเป็นมือ3ที่สุดท้ายไม่มีใครต้องการถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว

    ไม่เอาด้วยหรอกชีวิตแบบนั้นน่ะไม่ยอมให้เกิดขึ้นกับเราหรอก แค่ได้อยู่ใกล้ๆกับนัตสึ ก็พอใจหรอก แค่นี้ก็ดีแล้วไม่ต้องการอะไรอีกแล้วล่ะ

   สำหรับเรามี2ทางเลือกถ้าไม่ต้องการเจ็บก็ต้องพยายามตัดใจอีกทางคือ

   ...ถ้าตัดใจไม่ได้ก็ห้ามให้เขารู้ อย่าปรึษาใคร เก็บไว้คนเดียว ถึงได้บอกอย่างนี้ไง"ความรู้สึกแบบนี้มันไม่ควรมีแต่แรก"

   ยิ่งมีนานเท่าไร ก็ยิ่งถอดใจมากขึ้นมากเท่านั้น
 

   "ไม่เป็นน่าลูซี่"เอลซ่าส่งยิ้มให้และเอามือมากุ่มมือที่กำแน่อยู่ แม้ฉันจะไม่รู้ตัวก็ตาม "ขอบคุณ"
 

   ฉันพูดขอบคุณกับเอลซ่าไปแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่นานหลังจากนั้นก็ถึงสถานที่ที่เราจำเป็นจะต้องทำภารกิจ

   ในเมืงแห่งนี้มีสถานที่สวยอยู่มากเช่นน้ำตกตรงใจกลางเมืองที่เหมือนมีแต่คู่รักมาขอพรให้สมหวังเมื่อรู้อย่างนั้นจูเบียกับเกรย์ก็รีบตรงเข้าไปทันทีทำให้รู้สึกขำขึ้นมา

  และอีกมีอีกหลายสถานที่ที่ล้วนแต่สวยงามแต่ด้วยที่ฉันอยากรู้รายละเอียดในภารกิจมากกว่าจึงรีบจองที่พักให้ทุกคนและขอแยกตัวออกมาก่อนแต่ด้วยความที่เวนดี้ยังไม่มีความรักจึงเลือกที่จะมาที่บ้านผู้ว่าจ้างกับฉัน

   ซึ่งแน่นอนชาร์ก็มาด้วย สุดท้ายฉันกับเวนดี้และชาร์ก็เจอบ้านของผู้ว่าจ้างจนได้  ฉันยืนอยู่หน้าคฤหาสน์ไม่นานก็มีคนมาเปิดประตูออก คนที่เปิดประตูนั้นเหมือนจะเป็นเมด

   "คุณเป็นคนของแฟรี่เทลใช่ไหมค่ะ"เมดคนนั้นมองฉันสักพักแล้วถามขึ้น"ใช่ค่ะ"ฉันตอบพร้อมเอามือข้างซ้ายกขึ้นตราตราสัญญาลักษณ์ประจำกิลด์ให้เมดคนนั้นดู
 

   "เชิญค่ะ นายท่านกำลังรออยู่ค่ะ"เธอทำท่าผายมือเข้าไปในคฤหาสน์ เชิญให้ฉัน เวนดี้ ชาร์เข้าไป  ข้างในคฤหาสน์หลังนี้ใหญ่มาก ของตกแต่งภายในมีพวกแจกันแจกันแพงๆ หรือไม่ก็พวก อัญมณีหายากต่างๆ เวนดี้ดูตื่นใจกับของตกแต่งมาก ชาร์กับฉันเดินไปตามทางที่เมดนำ

     .................
     ขอโทษค่า~
     ที่หายไปนานจริงเขียนเสร็จนานแล้วแต่ไม่มีเวลาเอามาลง
     Commentด้วยน้า