ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic]ความรัก...ที่ไม่ควรมีมาแต่แรก-fairy tail

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1

    • อัปเดตล่าสุด 8 มี.ค. 58



    บทที่1
     
       "อ๊ะ!นั้นลูซี่นิ"ระหว่างที่ฉันเกือบจะร้องให้อยู่แล้วก็มีเสียงเรียกชื่อฉันขึ้นมา ทำให้ต้องปาดน้ำตาแบบลวกๆ แต่ยังไงถ้าดูดีก็จะรู้ว่าร้องให้ 
     
       "มะ มาแล้วค่ะ"ฉันจึงจำเป็นจะต้องหันไปตอบรับคำเรียกเพื่อเป็นมารยาทพอหันไปทุกคนต่างดีใจเพราะ หลังจากที่ลิซาน่ากลับมา

       หลังจากที่ฉันรู้เรื่องของริซาน่าเกียวกับนัตสึฉันจึงพยายามที่จะไปทำภารกิจที่ไปนานๆและระดับสูงเพื่อที่ฉันอาจจะได้ทำภารกิจคนเดียว ถึงจะไม่จำก็จำเป็นก็เถอะ

       จะได้ไม่มีต้องทำให้ใครลำบากโดยเฉพาะนัตสึที่มีเจ้าของอยู่แล้ว แต่คิดอีกทีตอนนี้นัตสึจะเห็นฉันเป็นอะไรกันนะ?  

       คิดไปแล้วก็ท้อ แต่ต้องสู้ "ลู่ซี่เป็นอะไรรึเปล่า?"ระหว่างที่ฉันอยู่ในภวงก็มีเสียงที่พอจะทำให้เลิกคิดเรื่องนั้นได้

     
       "ไม่เป็นหรอกเอลซ่า"ฉันตอบคำถามที่เอลซ่าถามมาด้วยความเป็นห่วง

       "ไม่เป็นไรจริงๆน่าเกรย์"และตอบคำถามอีกคนด้วยรอยยิ้มถึงในใจแทบจะแตกสลายเมื่อได้เห็นความเป็นห่วงเป็นใยที่นัตสึมีให้กับริซาน่า

       "แน่ใจนะค่ะ คุณลูซี่"จูเบียก็อีกคนแฮะ"แน่ใจสิ สบายมากไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย 555 พวกนายนี้คิดมากจัง

       "ตอนนี้สีหน้าของทุกเริ่มผ่อนคลายลงแล้วล่ะ ดีใจจังไม่อยากให้ทุกคนคิดมากเพราะเรื่องนี้

       "ที่ลูซี่มาเนี้ย
    จะมาเอาภารกิจเหรอ?"คำถามนี้เป็นความถามที่น่าจะรู้ๆความตอบกับอยู่แล้ว

       "ใช่แล้วล่ะ จะมาคุยกับมาสเตอร์ด้วย"ฉันพยายามยิ้มเพื่อให้ทุกคนสบายใจ เพราะทุกคนตรงนี้รู้ดีว่าฉันเป็นแบบนี้เพราะอะไรและก็พยายามจะไปคุยเรื่องนี้กับนัตสึและริซาน่าให้

        แต่ฉันขอร้องให้ไม่พูดเรื่องนี้กับใครเพราะทุกคนรู้ดีถึงเหตุผลของฉัน แม้จะไม่พูดก็เถอะ

        "ถ้าอยากคุยกับมาสเตอร์เหรอจ๊ะ มาสเตอร์อยู่ข้างบนจ๊ะลูซี่"คุณมิร่าบอกอย่างร่าเริงเพราะเมื่อได้ยินที่ฉันพูดกับพวกเอลซ่า

       "ขอบคุณค่ะ คุณมิร่า"ฉันขบคุณแล้วยิ้มตอบ

     
       พอฉันขึ้นมาข้างบนก็เจอมาสเตอร์เหมือนที่คุณมิร่าบอก เรื่องของฉันที่คุยกับมาสเตอร์เป็นเรื่องที่เป็นความลับที่สุด

       ถึงขนาดที่มาสเตอร์ต้องห้ามทุกคนขึ้นมาข้างบน เพื่อไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้พอออกมาจากห้อง

       "ขอบคุณที่บอกเรื่องนั้นนะ คะ.."

     
      "ไม่ค่ะมาสเตอร์เรียกเหมือนเดิมแหละดีแล้ว"
     
       "แต่"
     
       "ไม่มีแต่ค่ะ"
     
       "เฮ้อ! ก็ได้ เธอเนี้ยนะ"
     
       ฉันไม่ตอบอะไรได้แต่อมยิ้ม
             ................................
             เสร็จตั้งนานแล้วแต่ไม่ได้เอาลง
             ขอโทษด้วยนะค่ะ
             ช่วยcommentด้วยนะค่ะ
             :)
     
     
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×