คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ---[โชคชะตา]---
เมื่อ2ชั่วโมงก่อนนี้
''ทำไมพวกเราต้องไปงานแฟชั่นนี้ด้วยว่ะ'' ผมบ่นกระปอดกระแปด ก็พวกผมตั้งใจทีจะมาทัวร์คอนเสิร์ตไม่ได้จะมานั่งดูแฟชั่น สักหน่อย
''นั้นดิว่ะ...ทำไมต้องมานั่งตูดแชะดูด้วย สู้เรานอนในห้องไม่ดีกว่าเหรอ '' คราวนี้ไอ้ทอม บ่นเหมือนผมแล้วละสิ สงสัยมันคงไม่อยากไป อีกแล้วละ เพราะครั้งก่อนมันก็อยากจะไปอยู่หรอก แต่ติดที่ว่าทั้งงานเป็นกระเทยหมด มันเลยกลัวเหมือนงานครั้งที่แล้ว ที่พวกผมไปเยือนที่ กรุงสิลามหาภัย เมืองหลวงของประเทศ อุรุกะลา เป็นเมืองที่มีสาวเทียมเยอะมากที่สุดของโลก
''ก็เพราะคุณสคิปเปอร์สั่งมาไง เพราะงานนี้ภรรยาคนที่3ของท่านมาจัดงานที่นี้ เลยให้พวกเรามาดู เพื่อเป็นเกียรติแก่ภรรยาของท่านนะสิ และท่านยังบอกว่า คุณจันจิรา ภรรยาคนที่3ของท่านเป็นคนไทย เขาเลยอยากมาจัดที่ไทย และ คุณสคิปเปอร์ยังฝากมาบอก ไอ้โรมันด้วยว่าให้เอาดอกไม้ขึ้นไปมอบให้สาวทีสวยที่สุดของงานอีกด้วย ส่วนไอ้ไฟต์ให้เอาดอกไปให้คุณจันจิรา โอเคนะ ตามนี้ละฉันไปแต่งตัวทาสีเล็บก่อนนะ''
''เยส! ฉันรอด'' หลังจากที่ยัยเอมมี่บอกหน้าที่ของผมกับไอ้ทอมเสร็จ ไอ้ไฟต์กับไอ้ไมค์ก็รีบดีใจกันใหญ่เพราะงานนี้พวกมันสองตัวรอดจากการเอาดอกไม้ไปให้ เนื่องจากพวกมันให้คำปฎิณาณว่าจะไม่เอาดอกไม้ให้พวกผู้หญิงที่แก่กว่าตัวเองสามปี และผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าทำแล้วมันจะเสียหายตรงไหนฟร๊ะ! และที่สำคัญ ~_~ ทำไมต้องเป็นผมด้วยเนี้ยยย แล้วผมจะเอาเวลาไหนไปหาผู้หญิงคนนั้นละเนี้ย งานแฟชั่นนี้ก็ใช่ว่าจะแคบ แต่เดี๋ยวก่อน! แล้วผมจะรู้ได้ไงว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหนแล้วอยู่ส่วนไหนของประเทศนี้ แค่คิดก็ไมเกรนขึ้นแล้วละ เฮ้ออออออ! เหนื่อยใจจริงจริ๊งง
...ปัจจุบัน...
ในที่สุดผมก็เดินทางมาถึงห้องโถงที่คุณจันจิรา มาจัดแฟชั่นจนได้ ผมและเพื่อนๆทั้งสี่คนเดินเข้ามาท่ามกลางแสงไฟของกล้องดิจิตอลนับหลายสิบตัวที่กำลังหันมาทางพวกผม ในงานแฟชั่นนี้มีทั้งคนไทยและต่างประเทศเท่าที่ผมสังเกตุนั้น ผมก็นึกได้ว่าผู้หญิงคนที่ผมเจอคงไม่มีฐานะมากพอที่จะมาอยู่ในงานแฟชั่นนี้หรอก ผมเปล่าดูถูกเธอนะแต่งานนี้มีแต่คนใหญ่คนโตมากมาย แตก็น่าเสียดายที่ผมกับเธอจะได้เจอกันอีกเมื่อไหรก็ไม่รู้ T_T
''เป็นอะไรไปว่ะไอ้โรมัน ทำหน้ายังกับคนอกหัก'' สงสัยผมคงแสดงอาการออกไปหน่อย ไอ้ไมค์ถึงถามผมแบบนี้ ก็นั้นแหละนะผมยังเสียดายไม่หาย
''บ้าน่า..ฉันแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่าไม่มีอะไรมากหรอก ฉันว่านายไปดูพวกสาวๆที่กำลังจะเดินแบบเถอะ''
''ก็ได้ๆ...แต่นายห้ามจองคนที่ฉันจองไว้นะโว๊ย''
''นายจองเขาได้นะ...แต่ฉันว่าเขาจะไม่จองนายกลับมากกว่าว่ะไอ้ไมค์'' ยัยเอมมี่รีบแทรกขึ้นมาทันที่ คำพูดของยัยเอมมี่ทำให้ผมและ ไอ้ไฟต์ ไอ้ทอม และยัยเอมมี่หัวเราะจนท้องแข็งไปหมด และตอนนี้งานแฟชั่นได้เริ่มขึ้นแล้วผมนึกหวั่นอยู่ในใจเสมอว่าผมอาจจะโชคดีที่ได้เจอกับเธอคนที่ผมรออยู่ก็ได้ แม้มันจะเป็นความหวังลมๆแล้งๆที่ผมก่อขึ้นในดวงใจน้อยๆของผม
''เฮ้ย!คนที่สองสวยดีว่ะ'' ไฟเตอร์
'' ไม่ๆฉันว่าคนที่หกว่ะ'' ไมค์
''ฉันว่าสวยน้อยกว่าฉัน'' เอมมี่
''อย่างแกเนี้ยนะสวย ยัยเอมมี่'' ทอม
''ย่ะ! อย่างน้อยฉันก็สวยกว่าบรรดากิ๊กๆของแกที่แอบช่อนไว้ก็แล้วกัน'' เอมมี่
''แล้วแกละ ไอ้โรมันชอบคนไหน'' โห้!พวกมันเล่นแบบนี้ผมก็ไปไม่ถูกละสิ ผมยังไม่ทันตั้งตัวเลยพวกมันเล่นมาเร็วเคลมเร็วแบบนี้ผมก็ตกใจนะสิ และที่สำคัญตั้งแต่ผมดูมาผมยังไม่เจอคนที่ถูกใจผมเลย
''O.O'' 👈นี้คือหน้าตาผม
''ปัดโถ้! แค่ถามแค่นี้ทำหน้าเหมือนเห็นผีไปได้'' ไอ้ไฟต์บ่นกระปอดกระแปด และตอนนี้เหมือนฟ้าบรรดาลให้ผมโชคดี และทีสำคัญผมรู้แล้วละว่าผมจะเลือกใคร และคนที่ผมเลือกต้องพิเศษที่สุดของงานนี้แน่นอน
''ฉันเลือกคนที่สิบว่ะ'' ไม่รู้ว่าผมทำไมถึงเลือกเธอคนนี้ แต่ผมรู้สึกได้เลยว่าโชคชะตามีอยู่จริงและผมจะเลือกเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในงานนี้ ผมอาจจะชอบหญิงไทยเหมือนที่ผมเจอไอ้ทอมแซวผมไว้ก็ได้ แต่ผมก็ต้องโทษตัวเองนะที่ดั้นสายตาดีไปหน่อยมันก็ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีสำหรับผมสักเท่าไหร่ เพราะอะไรรู้มั้ย ผมก็เจอคนที่ผมเกลียดที่สุดในชีวิต ให้ทายว่าผมเจอใคร?
ปล.1ฝากติดตามด้วยน๊าาาา
ปล.2จะอัปให้ทุกวันเลยน๊าาาา (คัมซาาา)
ความคิดเห็น