คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : My Best Friend 6 : สูญเสีย
My Best Friend 6
สูญเสีย
“ทำไมต้องรู้สึกล่ะ? ยัยนั่นไม่สำคัญอะไรกับผมสักหน่อย”
“..พี่นิธาน!! แตงโม!?...”
เสียงใสดังออกจากปากเด็กสาวผมสีน้ำเงิน ภาพเด็กหญิงตัวเล็กถือค้อนยักษ์วิ่งไล่ตามรุ่นพี่และเพื่อนของเธอ สะท้อนอยู่ในดวงตาสีอำพัน เด็กสาวยันตัวขึ้นมาจากพื้นด้วยความยากลำบาก
“ไรส์!! ออกไปจากตรงนั้น เดี๋ยวก็โดนลูกหลงหรอก!!!!”นิธานตะโกน
“ไม่!! พี่นั่นแหละ ยังไงพวกหนูก็ไม่เป็นไรอยู่แล้ว!!!”ไรส์ตะโกนตอบ
เธอยังไม่ตาย.. ใช่ ไรส์ยังมีชีวิตอยู่
นั่นเป็นเพราะตอนที่เธอคิดว่ากำลังจะถูกฆ่า แม่หนูถือค้อนปอนด์ก็ผลักร่างของไรส์ออกไปให้พ้นจากทางเธอ จนร่างของเด็กสาวกระเด็นไปติดผนังห้องเรียนห้องหนึ่ง ดวงตาสีอำพันมองขึ้นไปที่เด็กหญิงถือค้อนด้วยแววตาตั้งคำถาม
‘คนที่ไม่ใช่เหยื่อน่ะ ไม่สนหรอกนะ’เธอว่าด้วยน้ำเสียงเฉยชา
นั่นเป็นสาเหตุที่นิธานและแตงโมถูกไล่ล่าโดยที่คนอื่นไม่เป็นไร นาโนเดินเข้าไปถามเหตุการณ์จากโคน เธอจึงเล่าให้ฟังคร่าวๆให้นาโนฟัง นาโนๆพยักหน้าหงึกๆบอกว่าพอจะเข้าใจแล้ว ส่วนตองก็พยายามลุกขึ้นมาได้ด้วยความช่วยเหลือของปูน
“รีบไปจากที่นี่กันเถอะ..”ปูนกระซิบเบาๆแต่พอให้ทั้งสี่คนที่ยืนอยู่ด้วยได้ยิน
“หา แล้วแตงโมกับพี่นิธานล่ะ!”โคนอุทาน หันมองทั้งสองคนที่กำลังวิ่งหนีเด็กถือค้อนหัวซุกหัวซุน
“เพราะงั้นถึงต้องรีบหนีไง สองคนนั้นจะคอยถ่วงเวลาให้”ปูนทำหน้าไม่แยแส
“ทำไมต้องหนีล่ะ เด็กคนนั้นก็บอกแล้วนี่ว่าจะไม่ทำอะไรพวกเราน่ะ!!”ไรส์โวยวาย
“แล้วไงล่ะ เด็กคนนั้นอาจจะพูดจริงหรือไม่จริงก็ได้ แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริง สมมติว่าเด็กคนนั้นฆ่าสองคนนั้นเรียบร้อยแล้วอาจจะมาฆ่าพวกเราก็ได้ ใครจะรู้”
“เพราะงั้นถึงทิ้งสองคนนั้นไว้ไม่ได้ไงล่ะ!! ถ้าเกิดสองคนนั้นเป็นอะไรไปขึ้นมาล่ะจะทำยังไง!!”ไรส์เถียงอย่างไม่ลดละ ส่วนนาโนที่นั่งอยู่บนพื้นระเบียงไม้ก็กำลังลูบหัวแมว พลางคิดอะไรไปเงียบๆ
“คนอื่นจะเป็นยังไงก็ช่างสิ เราเอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่าน่...!!”
เพียะ!
ยังไม่ทันขาดคำ เด็กหนุ่มผิวขาวหน้าหันไปตามแรงที่ปะทะ ดวงตาสีแดงเบิกกว้าง ปูนสัมผัสผิวหน้าที่เป็นรอยแดงเบาๆ ก่อนจะหันไปมองผู้มีดวงตาสีน้ำเงินเจ้าของฝ่ามือด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“เห็นแก่ตัว” เด็กสาวผมทองมัดเป็นโพนี่เทลเอ่ยเสียงแผ่วเบาแต่เย็นชาจนน่ากลัว
“...” ปูนไม่พูดอะไร ตองยืนมองเขาด้วยสีหน้าเฉยชา โคนและไรส์มองตองอย่างอึ้งๆเพราะคนที่เรียบร้อยอย่างตองจะกล้าทำแบบนี้
“นี่...”นาโนที่เงียบไปนานเริ่มเปิดปากพูดอะไรบ้าง “คำใบ้เขาว่าให้กำจัดจุดอ่อนแมวใช่ไหม”เธอว่าขณะที่มือยังลูบขนนุ่มสลวยของแมวดำไปด้วย
“อืม..”โคนพยักหน้า
“เท่าที่ฉันคิดนะ ถ้ากำจัดได้แล้วล่ะก็ อาจจะจบเกมนี้ได้ก็ได้นะ..”นาโนเงยหน้ามองทั้งสี่คนที่ยืนค้ำหัวเธออยู่
“จีซัส..เธออัจฉริยะมากนาโน!!”ไรส์ทำมือข้างหนึ่งเป็นกำปั้นแล้วทุบลงอีกมือที่แบเหมือนนึกขึ้นได้ นาโนยักไหล่แล้วลูบหัวแมวต่อ
“จุดอ่อนของแมว...น่าจะเป็นคางกับพุงน่ะนะ..”โคนลูบคาง ทำท่าครุ่นคิด
“แต่ที่ท้องของเด็กคนนั้นยังมีเศษแก้วปักเด่อยู่เลยนะ ส่วนหัวมันก็หักจนบิดได้รอบแล้ว..คงไม่ใช่คางหรือท้องหรอก”ตองเลิกสนใจปูนแล้วหันมาพูดกับทั้งคู่
“พวกเธอ....ลืมอะไรไปรึเปล่า อีกส่วนสำคัญของแมวที่มีกระดูกจำนวนมากที่สุดไปกระจุกตรงนั้นน่ะ”นาโนยังไม่ยอมบอกคำตอบ แต่เมื่อทั้งสามคนยังไม่รู้นาโนจึงเฉลยออกมา
“หางแมวไงล่ะ...”
“เอ๊ะ?แต่เด็กคนนั้นไม่มีหางนะ”ไรส์ถามหน้าซื่อ แต่ในสายตานาโนมันเป็นหน้าโง่ๆเสียมากกว่า
“คำใบ้เป็นปริศนา ไม่ใช่คำตอบที่แท้จริง...”โคนพึมพำ
“ใช่ ส่วนหางของแมวช่วยในการทรงตัว แล้วมันเป็นส่วนไหนในร่างกายล่ะที่ช่วยในการทรงตัว?”
นาโนยิ้มอย่างมีเลศนัย แมวดำที่เธอลูบร้องเหมียวขึ้นมาก่อนจะมีคนเริ่มนึกได้
“หู!หูหรอ!? ระดับน้ำในหูชั้นในจะช่วยในการทรงตัว!!!!”ตองโพล่งคำตอบออกมา นาโนพยักหน้าแล้วพึมพำว่าถูกต้อง
“งั้นไปช่วยแตงโมกับพี่นิธานกันเถอะ!”ไรส์วิ่งตรงไปหาเด็กหญิงถือค้อนปอนด์ที่วิ่งหายไปอีกทางพร้อมนิธานกับแตงโม โดยไม่ฟังคำทัดทานของเพื่อนๆทั้งสามคนเลย
“ยัยนั่นรู้ไหมว่า คนโง่มักตายเร็วน่ะ”
ปูนพึมพำ เขายืนกอดอกพิงผนังห้อง มองตามหลังเด็กสาวผมสีน้ำเงินที่วิ่งไปแบบไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดีก่อน นาโน โคนและตองหันไปมองเขาด้วยความสงสัย ปูนถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ลางสังหรณ์ของเขาบอกว่าอย่าไปยุ่งเรื่องนี้จะดีกว่า
“หมายความว่าไงน่ะ?”โคนเริ่มสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี
“...”ปูนไม่ตอบ
“ชิบล่ะ..”
“พี่นิธาน!แตงโม!!จุดอ่อนของมันอยู่ที่หูค่ะ!!”ไรส์โบกมือ แหกปากตะโกนสุดเสียงเพื่อให้ทั้งสองคนได้ยินเรื่องสำคัญที่เธอจะบอก
“จริงหรอ!”นิธานดูโทรมมาก เหงื่อไหลท่วมตัว เพราะการวิ่งหนีเด็กตัวเล็กๆคนเดียว
“ค่ะ!!!ถ้าเหนื่อยล่ะก็ เดี๋ยวหนูจัดการให้เอง!!!!”ไรส์หยิบท่อนไม้ขึ้นมา ตั้งใจจะฟาดใส่เด็กหญิงถือค้อนยักษ์
กึ่ก...พลั่ก!กร๊อบ!!
“อะ..อ๊ากกกกกกกกกก!!”
เด็กหญิงหันกลับมาใช้ค้อนปอนด์ทุบลำตัวของเด็กสาวผมสีน้ำเงิน กระดูกซี่โครงเธออาจหักไปอย่างน้อยสามซี่ เลือดไหลออกจากปากแผลที่ซี่โครงทิ่มทะลุเนื้อ ร่างของเด็กสาวล้มลงไปต่อหน้าต่อตาทุกคน ไรส์ร้องลั่นไม่หยุดด้วยความเจ็บปวด เด็กหญิงทุบขาของร่างผมสีน้ำเงินจนมันบิดงอผิดรูปร่าง
“อย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่องนะ ถึงจะถูกคนนอกเกมอย่างเธอฟาดแล้วไม่ตาย แต่เราก็เจ็บเหมือนกันนะ!!!” หนูน้อยตะโกนลั่นอย่างเกรี้ยวกราด ใช้ค้อนกระหน่ำทุบร่างของเด็กสาวด้วยแรงโทสะ ไรส์ทั้งร้องไห้ทั้งตะโกนไม่เป็นภาษาเหมือนคนเสียสติ ทั้งเศษเนื้อ เลือดและอวัยวะภายในต่างๆไหลมารวมกันจนดูไม่รู้เรื่องว่าอะไรเป็นอะไร
“หยุดนะ!!”
แตงโมกระโจนเข้าตะครุบร่างของเด็กตัวเล็ก เธอขึ้นคร่อมอยู่เหนือร่างของเด็กหญิง ยกค้อนที่เพิ่งแย่งมาแล้วฟาดใส่หัวเด็กหญิง แตงโมทำอย่างเดียวกันกับที่เด็กสาวทำกับไรส์ คือกระหน่ำทุบศีรษะของเธอไม่หยุด ทุกครั้งที่เธอฟาดค้อนใส่เด็กหญิงจะกรีดร้องด้วยความทรมาน แตงโมร้องไห้ เช็ดเลือดที่กระเด็นมาติดใบหน้าด้วยแขนเสื้อนักเรียน
“แตงโม!พี่นิธาน!!เป็นอะไร..รึ...เปล่า....”โคน ตอง นาโนและปูนที่วิ่งตามมาทีหลังถามก่อนจะเห็นสภาพของแตงโมและเด็กหญิง
“แตงโม!พอได้แล้ว เราจบเกมได้แล้วนะ!!”นิธานล็อคตัวแตงโมที่ยังไม่หยุดฟาดค้อนใส่เด็กหญิงแม้เธอจะสิ้นลมไปแล้วแล้วลากตัวเด็กสาวผมสีชมพูอมม่วงออกมา แตงโมดิ้นไม่หยุด เธอร้องไห้ตะโกนเหมือนคนบ้า
“ไม่!ม่ายยยย!!ถึงมันจะตายไปแล้ว มันก็ชดใช้สิ่งที่ทำกับไรส์ไม่ได้หรอก!!!”
โคนหันไปมองเศษเนื้อที่กองอยู่ข้างศพของเด็กหญิง แล้วหันไปมองนิธานหมายจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น นิธานส่ายหน้า ทำหน้าเศร้ากับการตายของเด็กสาวผมน้ำเงิน ขาทั้งสองข้างของตองหมดแรงทรุดตัวลงพื้น นาโนปิดปากเพื่อไม่ให้ส่งเสียงร้องออกมา แต่ก็ยังเห็นได้จากดวงตากลมโตสีดำว่าเธอกำลังตกใจ ปูนส่ายหน้าแล้วหันหลังกลับ
“ผมไปก่อนล่ะ...”
“ปูน...นายไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ ไรส์ตายไปแล้วนะ!!”ตองตะโกน
“...”ปูนหันกลับมา ยกยิ้มเหยียดมุมปาก ทำหน้าเยาะเย้ยเหมือนตัวเองเป็นผู้ถือไพ่เหนือกว่าแล้วพูดออกมา
“ทำไมต้องรู้สึกล่ะ? ยัยนั่นไม่สำคัญอะไรกับผมสักหน่อย”
ว่าจบปูนก็เดินจากไป ตองกัดริมฝีปากจนเลือดซิบด้วยความเจ็บใจ นาโนวางแมวลงแล้วเข้าไปประคองตอง แตงโมสงบลงแล้ว นิธานจึงปล่อยตัวเธอ
“เรากลับหอประชุมกันเถอะ..”โคนเสนอ พยายามฝืนยิ้มแม้ดวงตาจะฉายแววความเศร้าออกมาสักเพียงใด
“อืม..”ตองพยักหน้า
นิธานเดินนำทุกคนกลับหอประชุม ตองหันไปมองซากศพของเด็กหญิง บางสิ่งสะท้อนแสงจันทร์เข้าตาเธอ ตองหยุดเดิน นาโนจึงหยุดตามแล้วถามว่ามีอะไร
“ฉันคิดว่าเห็นอะไรสะท้อนแสงในนั้นน่ะ”ตองชี้ไปยังศพของเด็กถือค้อน
“เดี๋ยวพี่ไปดูให้ ไปก่อนเลย”นิธานอาสาวิ่งเข้าไปดูให้ เขาเขี่ยเศษเนื้อออกทำให้เห็นวัตถุสีทองสะท้อนแสงในซากเนื้อ นิธานหยิบมันขึ้นมาเช็ดแล้วชูให้ทุกคนดู
“กุญแจน่ะ!”
กุญแจสีทองมีลวยลายดอกไม้สลักบนพื้นผิวสะท้อนแสงจันทร์ นิธานเก็บมันกลับเข้ากระเป๋าแล้วเดินไปสมทบกับเด็กสาวทั้งสี่ โคนขอมันมาเพื่อสำรวจ
“แล้วเอาไว้ไขอะไรคะ?”นาโนถามขณะประคองตองเดินไปด้วย
“พี่ก็ไม่รู้”นิธานยักไหล่
แอ๊ด...ด..
แตงโมเปิดประตูหอประชุมให้นาโนพยุงตองเข้ามาก่อน ตามด้วยนิธาน และโคน แตงโมปิดบานประตูโดยไม่ลืมที่จะลงกลอนมันด้วย
“ตองนั่งนี่นะ”นาโนประคองให้ตองนั่งลงเก้าอี้ที่เพิ่งยกมา
“อืม..”ตองตอบ เธอยังดูซึมเศร้ากับการจากไปอย่างกะทันหันของเพื่อนเธออยู่
“งั้นเรามากินอะไรก่อนดีไหม”นิธานนั่งลง หยิบห่อข้าวและน้ำดื่มขึ้นมาให้ตองและคนอื่นๆ แตงโมนาโน และโคนรับมา แต่ตองส่ายหน้า
“ไม่หิวหรอตอง”แตงโมที่นั่งล้อมวงกินข้าวกับนิธานและโคนถามด้วยความเป็นห่วง ส่วนตัวนาโนเดินไปนั่งกินข้าวกับแมวที่มุมห้อง
“หิว...แต่มันกินไม่ลง”ตองตอบด้วยท่าทางซึมๆ
“โธ่ ตอง...”โคนพลอยซึมไปด้วย เธอกำลังจะพูดปลอบใจเด็กสาวแต่ทว่ามีเสียงแทรกขึ้นมาซะก่อน
“...แล้วก็นะ ถ้าเกิดให้นาโนทำล่ะก็หวานเจี๊ย~~บ แน่ๆเลยล่ะ!”เสียงใสดังขึ้นนอกประตู
“จริงหรอฮะ!งั้นถ้าผมได้ไปบ้านพี่ ผมขอกินด้วยนะฮะ!!”เสียงเล็กๆอีกเสียงพูดตอบ
“ได้!ไว้ออกไปได้ แล้วไปกันนะ!!”
แอ๊ด....!!
ประตูไม้อีกด้านที่ไม่ได้ลงกลอนถูกผลักออก ร่างของเด็กสาวผมสีน้ำเงินกับดวงตาสีอำพันในชุดนักเรียน ในมือถือสมุดสีแดงไว้เล่มหนึ่งยืนตะหง่านคู่กับเด็กชายผมสีน้ำตาลใส่ชุดเอี๊ยมสีเดียวกับเส้นผม ทั้งสองฝ่ายต่างตะลึงกับผู้ที่อยู่อีกฝั่งของประตู
“หวา!ใครไม่รู้เต็มเลย!!”เด็กชายวิ่งไปแอบข้างหลังเด็กสาวผมน้ำเงิน
“ไม่เป็นไรหรอกนะปัญญา!เดี๋ยวพี่จัดการเอง”เด็กสาวเจ้าของดวงตาสีอำพันปลอบเด็กชายก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับทั้งห้าคน
“อะ...เป็นไปไม่ได้”ตองเอ่ยอย่างอึ้งๆ มองผู้มาใหม่ด้วยสีหน้าตกตะลึง
“ไรส์!เธอเป็นอะไรรึเปล่า….!!!”แตงโมยืนขึ้น วิ่งไปหาเด็กสาวผมน้ำเงินที่ยืนบังเด็กชาย แต่ยังไม่ทันถึงตัว ไรส์ก็หยิบบางสิ่งออกมาเสียก่อน
ฟุ่บ!เปรี๊ยะๆ!!!
“ถอยไปซะ”
ไรส์กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร เธอมองแตงโมตาขวาง เครื่องช็อตไฟฟ้าในมือส่งเสียงเปรี๊ยะๆบ่งบอกว่าเธอไม่ได้ล้อเล่น แตงโมชะงัก เดินถอยหลังออกมาช้าๆ
“ไรส์ เธอเป็นอะไร”นิธานถามเบาๆ
“ไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ถอยไปซะ ไม่งั้นฉันจะช็อตพวกเธอจริงๆแน่”ไรส์ว่าด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เธอถือเครื่องช็อตไฟฟ้าเดินเข้ามาด้วยความระมัดระวัง ไรส์หันไปกระซิบบางอย่างกับเด็กชายที่เธอเรียกชื่อว่าปัญญาก่อนเด็กชายจะเดินไปปิดประตูแล้วลงกลอนให้ไรส์
“เอาล่ะ.....คราวนี้ให้ทุกคนดื่มไอ้นี่ซะ”
เด็กสาวยื่นขวดแก้วทรงสี่เหลี่ยมใบเล็ก ข้างในบรรจุของเหลวสีชมพู ฝาขวดถูกปิดด้วยจุกทรงหัวกะโหลก เธอสไลด์มันกับพื้นมาให้ทั้งสี่คนที่นั่งอยู่กลางห้อง ส่วนนาโนที่นั่งอยู่มุมห้องแอบชำเลืองตามองด้วยความสนใจและแปลกใจ
“มันคืออะไร” โคนหยิบมันขึ้นมาและถามเป็นคนแรก
“ยาพิษ”ไรส์ตอบนิ่งๆ
“ธ...เธอจะบ้าหรอ!!! เธอจะฆ่าพวกเรารึไง!”แตงโมโวยวาย ปัดขวดทิ้ง แม้ขวดจะตกพื้นแต่มันก็ยังไม่แตก นิธานมองไรส์และเด็กชายยืนข้างหลังด้วยความแปลกใจ
“เดี๋ยว...”เด็กสาวผมทองพูด “ฉันจะดื่มมัน”ตองพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นหยิบขวดแก้วที่ตกขึ้นมา แล้วเปิดจุกขวด
ซ่า...ซ่า...ซ่า
ฝนยังตกไม่หยุด ตองดื่มของเหลวสีชมพูภายใต้แสงสลัวๆของฟ้ามืดครึ้มเพราะฝนตก เธอใช้หลังมือเช็ดของเหลวที่ไหลลงมาตามคางออก แล้วยื่นขวดแก้วสี่เหลี่ยมให้โคนที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุด ก่อนจะพูดกับไรส์
“ฉันดื่มแล้ว..อะ.....”
ตุบ!!
ร่างของตองทรุดลงไปต่อหน้าทุกคน ทั้งสี่คนในห้องวิ่งเข้าไปดูอาการของตองด้วยความตกใจ ไรส์มองตองที่ล้มลงไปด้วยสายตาอันว่างเปล่า
“พวกเธอต้องดื่มมันทุกคนนะ”ไรส์ชี้ขวดทรงสี่เหลี่ยมที่ตกอยู่
“ทำไมแกถึงทำแบบนี้.....”
.................................................................................
“...”เพื่อนมองเหตุการณ์ทุกอย่างผ่านจอมอนิเตอร์ ก่อนจะลอบถอนหายใจอย่างเสียดาย
“แย่จริงๆ..อ๊ะ!”
มือของเขาที่เลื่อนจากสมุดรายชื่อไปโดนแก้วน้ำเข้า ทำให้น้ำหกลงใส่รายชื่อจนเปียกทั้งเล่ม เพื่อนรีบเอาผ้ามาเช็ดน้ำออก ก่อนจะบ่นพึมพำคนเดียว
“แย่จริง คงต้องรอแห้งถึงจะอ่านออกแฮะ แต่ก็ช่างเถอะ...”เพื่อนเอาสมุดไปวางบนชั้นหนังสือแล้วกลับมาดูจอมอนิเตอร์อีกครั้ง
“ยังไงตอนนี้ที่เราอยากเห็นก็คือชะตากรรมของลูกแกะหลงทางสามตัวเท่านั้นแหละ”
ภาพบนจอฉายไปยังร่างของเด็กหญิงและเด็กชายสามคน เพื่อนหัวเราะชอบใจแล้วกดปิดจอภาพ ก่อนจะยืนขึ้นเดินออกไป
“ไปหาของขวัญให้ทุกคนหน่อยดีกว่า~”
Name : ปัญญา
เด็กประถม
“หวา! ใครก็ไม่รู้เต็มเลย!!”
Status : ???
Update สถานะ by เพื่อน
หน้า1
คิด ตาย
เอวา ???
ไรส์ ???
นนท์ ???
เมก้า ???
นาโน ???
เฟรม ???
แตงโม ตาย ???
ตอง บาดเจ็บ,???
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
โคน ???
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ยังไม่ปรากฏ] ???
[???] ???
ปูน ???
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
หน้า2
นิธาน ???
[ยังไม่ปรากฏ] ???
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ยังไม่ปรากฏ] ???
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ยังไม่ปรากฏ] จบเกม
[ยังไม่ปรากฏ] จบเกม
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
หนูว์รู้ค่ะ ว่ามีคนชอบกินเด็ก#ผิด
ตอนนี้ก็ตอนที่หกแล้วนะคะ คนอ่านก็เกือบ100วิวแล้ว//ดีใจ
หนูจะพยายามอัพให้จบแน่นอนค่ะ QwQ//ยิ้ม..
ตอบคอมเม้นท์
| หน้าที่ <a target="s" "="">1 |
 |
 |
 |
|
||||
|
||||
|
 |
Name : SoRa Blood -SKY< My.iD >  [ IP : 37.228.106.119 ]  ส่งข้อความลับ |
||
 |
|
 |
WB : คุณโดนปูนทรยศแล้วค่า!!#ผิด
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้นะคะ//ปลื้ม
Velen
ความคิดเห็น