คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : My Best Friend 2 : เป้านิ่ง
My Best Friend 2
เป้านิ่ง
..เสียใจด้วยนะ เรื่องเพื่อนของเธอน่ะ..
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!”
แตงโมร้องลั่นด้วยความหวาดกลัว เธอหันหลังวิ่งหนีไปอีกทางอย่างไม่คิดชีวิต เสียงฝีเท้าของแตงโมกระทบกับพื้นระเบียงไม้ดังห่างออกไปเรื่อยๆ
“เฮ้ย!!แตงโม เดี๋ยว..”ร่างในเงาเอ่ย แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะแตงโมชิงวิ่งหายไปในความมืดก่อน ร่างนั้นยกของในมือลง
“อะไรฟระ...แค่เอาไฟฉายส่องก็กระเจิงแล้ว..”
เฟรมเกาศีรษะด้วยความงงงวย ตั้งท่าจะวิ่งตามแตงโม แต่ไฟฉายในมือก็มาดับไปดื้อๆ อาจจะเพราะถ่านหมด เฟรมเคาะไฟฉายสองสามที เมื่อมันไม่ติดเธอจึงขว้างไฟฉายที่เก็บมาระหว่างทางทิ้งเพื่อระบายอารมณ์
“เจ๊งไปแล้วแฮะ”
เฟรมสบถจึงต้องจำใจวิ่งฝ่าความมืดไปหาแตงโม แต่หลังจากนั้นเสียงประกาศจากเพื่อนก็ดังขึ้น... เฟรมจึงต้องหยุดฟัง
.................................................................................
“เวรล่ะ...นี่เราอยู่ไหนเนี่ย..”
แตงโมหันมองรอบๆเมื่อมองหาป้ายบอกทางหรืออะไรที่บ่งบอกว่าเธออยู่ที่ไหน แต่ก็ไม่มีอะไรที่จะบอกเธอได้เลย เธออยู่สุดระเบียงที่มีหน้าต่างหนึ่งบาน แตงโมพยายามจะเปิดมันแล้วแต่มันก็เปิดไม่ออก เหมือนมันจะติดอะไรบางอย่าง เธอคิดหาทาง ซึ่งไม่ใช่การกลับไปทางเก่าอย่างแน่นอน
“อ๊ะ ตรงนั้นมีใครอยู่นี่” แตงโมมองไปในห้องข้างๆ เธอเห็นเงาคนยืนอยู่ตรงหน้าต่างจึงเดินเข้าไปจับไหล่เพื่อจะเรียกให้เธอหรือเขาหันมาหา
“นี่เธอ....กรี๊ดดดดดดดด!!!!!!!!”
ร่างนั้นหันกลับมาตามแรงที่แตงโมพลิกตัว มันไม่ใช่คน แต่มันคือโครงกระดูก แตงโมถอยหลังและสะดุดขาตัวเองล้มลงพื้น เธอเบิกตากกว้างมองมือตัวเองที่มีซากกระดูกหักติดมือมาของคนตรงหน้า ร่างที่อยู่ตรงหน้านั้นกระดูกขาแหลกละเอียดเหมือนโดนอะไรทุบจนเละ เขาคงจะได้ลิ้มรสความทรมานจนลมหายใจสุดท้าย เพราะแขนทั้งสองข้างถูกตรึงไว้กับกับหน้าต่างให้อดตาย
“เธอเป็นใคร...!?”
ร่างของผู้มาใหม่ยืนมองแตงโมนั่งอยู่ตรงธรณีประตู ทีแรกเขากะว่าจะใช้ท่อนไม้ในมือฟาดคนที่อยู่ในห้อง แต่พอมาเห็นว่าคนๆนั้นเป็นเด็กผู้หญิง เขาใช้เวลาคิดไม่กี่วินาทีจึงวางท่อนไม้ลงแล้วก้าวฉับๆเข้าไปหาแตงโม
“เธอเป็นอะไรไหม..?”
“ฉ....ฉัน...ฉันจับมันไปแล้ว”
แตงโมชี้ไปยังโครงกระดูกด้วยมือที่สั่นระริก ชายหนุ่มผมฟ้ามองตามที่แตงโมชี้นิ้ว เขาส่ายหน้าแล้วยื่นมือให้เธอ แตงโมมองเขาอย่างแปลกใจ
“ไปกันเถอะ”เขาว่า
“เดี๋ยวค่ะ คุณไม่สงสัยฉันหรอ ฉันเป็นคนอยู่กับศพนะคะ แล้วก็เป็นคนแปลกหน้าด้วย..”
“ถึงที่นี่อะไรก็เกิดขึ้นได้ก็เถอะ”เขาพูดขัด “แต่แววตาเธอมันฟ้องว่าไม่ได้ทำ”
“หรอคะ..”
แตงโมพูดเสียงอ่อยๆแล้วจับมือเขา ก่อนจะถูกดึงขึ้นมาจากพื้นให้ยืนขึ้น เขาเดินนำหน้าเธอออกจากห้อง
“อ้อ ผมชื่อนิธาน อยู่มหาลัยปีหนึ่ง”นิธานขยับแว่นกรอบดำ “แล้วเธอล่ะ?”
“แตงโม ม.2ค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จัก ผมเป็นพี่สินะ”
“ค่ะ”แตงโมพยักหน้า
“เธอก็ถูกดูดเข้ามาในนี้ด้วยตำนานเหมือนกันสินะ”
“เรื่องผีถ้วยแก้วหลังห้าโมงเย็นหรอคะ?”
“ใช่”
“คงประมาณนั้นแหละค่ะ”แตงโมทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องที่เอวาชวนเล่นผีถ้วยแก้ว เรื่องที่คิดตายและเรื่องที่เพื่อนๆของเธอหายไป
“งั้นหรอ...เสียใจด้วยนะเรื่องเพื่อนน่ะ”นิธานทำหน้าเศร้า
แตงโมค่อยๆลดอาการเกร็งตอนคุยกับรุ่นพี่ลง เธอพบว่าเขาเป็นคนละเอียดอ่อนและเอาใจใส่คนหนึ่ง ทั้งสองคุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้ จนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่แล้ว
ใช่....เวลา
‘เพื่อนๆทุกคน~เหลือเวลาอีกห้านาทีนะ รีบๆกันหน่อยล่ะ♥’เสียงแตกๆเพื่อนดังออกมาจากลำโพงเก่าๆนอกห้อง
“อ๊ะ!ลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลย!!!”
แตงโมหน้าซีด เธอหันไปหานิธานเพื่อขอคำปรึกษา รุ่นพี่หนุ่มชะงักแล้วหันไปหาแตงโม เขาเองก็หน้าซีดพอๆกัน แต่ก็พยายามตั้งสติ ฝืนยิ้มตอบเด็กสาว
“งั้นเรารีบหากันเถอะ”
“ค..ค่ะ!”
นิธานเดินหากระดาษในห้อง ส่วนแตงโมออกไปหาตรงระเบียง เวลากระชั้นชิดเข้ามาเรื่อยๆ นิธานและแตงโมเริ่มเข้าสู่สภาวะตึงเครียด
แตงโมเดินเข้ามาหานิธาน นิธานถามเธอว่าเจออะไรไหม เด็กสาวส่ายหน้า
“เราคงไม่รอดแล้วล่ะค่ะ..”แตงโมก้มหน้า ทรุดตัวลงกับพื้น
“อย่าเพิ่งยอมแพ้สิแตงโม!!เราต้องรอดแน่ เชื่อสิ!!”นิธานตะโกนไปค้นห้องไป
‘นับถอยหลัง 10..9..8..7..6…’
“ฮือ....ฉันอยากกลับบ้าน อยากไปหาคุณแม่ ฮืออออ”แตงโมเริ่มร้องไห้
‘5..4..3..2….’
“ต..แตงโม เจอแล้ว!!! เจอแล้ววว!?!”
นิธานหยิบเศษกระดาษที่ม้วนอยู่ปากของโครงกระดูกออกมาพลางกล่าวขอโทษร่างไร้วิญญาณนี้ เขานำมันมาให้แตงโมดู
“อะ..จ..เจอแล้ว”แตงโมร้องเบาๆอย่างไม่เชื่อ เธอเช็ดน้ำตาด้วยแขนเสื้อ
“นี่ไง เขาให้เราเล่นแมวจับหนูน่ะ”นิธานอ่านข้อความในนั้น
“เอ๋ วิ่งไล่จับหรอคะ?”แตงโมเอียงคอถามด้วยความสงสัย
“กับใครล่ะ?”
นิธานพลิกดูกระดาษนั้นอีกครั้งเผื่อมันจะมีข้อความอื่นๆบนนั้น แต่มันก็ไม่มีคำใบ้อะไรมากกว่านั้นเลย แตงโมชะโงกหน้าเข้ามาดูด้วย
ติ๋ง...ติ๋ง
“แหม โรงเรียนนี้ไม่มีตังค์ซ่อมหลังคารึไงนะ”นิธานบ่นลอยๆ ปาดน้ำที่หยดลงใบหน้าด้วยมือข้างที่ไม่ได้ถือกระดาษ
“พ..พ..พ..พ...พี่คะ!!!!”
แตงโมเงยหน้ามองเพดานห้อง เธอช็อค มองค้างอยู่อย่างนั้น ใช้มือสะกิดนิธานอย่างลนลานพลางร้องเรียกไปด้วย
“อะไรหรอ แตง....โม...”นิธานมองขึ้นไปบ้าง เขาชะงัก แล้วกลับมาดูของเหลวบนนิ้ว
“ฮิฮิฮิฮิ~~มาเล่นกันนะ!”
เสียงเล็กแหลมน่าขนลุกดังออกจากจากปากของเด็กตัวน้อย ซึ่งตอนนี้แม่หนูกำลังเกาะเพดานด้านบนอยู่ เส้นผมสีดำพันกันยุ่งเหยิงห้อยลงมาจากร่างเล็ก ใบหน้าของเธอขาวซีดไม่มีเลือดฝาด ทุกครั้งที่อ้าปากจะมีเลือดมีแดงคล้ำหยดลงมา
ตุ้บ!กร๊อบ! ตึกๆๆๆๆ!!!!
“ถ้าถูกจับได้ คุณจะต้องตายนะ!!!!”
เด็กคนนั้นทิ้งตัวลงบนพื้น คาดว่ากระดูกซี่โครงอาจจะหัก แต่เธอกลับยืนขึ้นมาได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ร่างเล็กดีดตัว พุ่งเข้าหาแตงโมและนิธานที่ไม่ทันตั้งตัวอย่างรวดเร็ว!!
“แตงโม!วิ่ง!!!!!!!!!!”
นักศึกษาหนุ่มใช้เวลาคิดไม่มากนัก รีบดึงมือให้แตงโมออกตัววิ่งทันที พื้นระเบียงไม้ตรงที่ทั้งคู่เคยยืนหักเป็นสองท่อนด้วยฝีมือค้อนปอนด์ในมือของหนูน้อย!
“ฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะ!!!! เธอคือหนู ฉันคือแมว รีบหนีไป~ก่อนที่ฉันจะจับเธอ!!!” นิธานและแตงโมวิ่งสุดชีวิต เด็กคนนั้นหัวเราะในลำคออย่างพึงพอใจก่อนจะวิ่งตามทั้งสองมาติดๆ
แต่ยิ่งวิ่งเหมือนจะยิ่งเสียเปรียบ เพราะเด็กคนนั้นไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อยเลยสักนิด..
“นั่นมันตัวอะไรวะ!!”นิธานสบถ
“อ้าว หายไปไหนแล้ว”แตงโมหันไปมองข้างหลังอีกที เด็กคนนั้นก็หายไปแล้ว
“จริงหรอ!? งั้นเราไปพักในห้องนั้นหน่อยดีไหม?”
นิธานลากแตงโมเข้าห้องเรียนห้องหนึ่ง เมื่อเข้ามาแล้วนิธานก็ไม่ลืมที่จะปิดประตูห้องด้วย แตงโมกับนิธานหอบแฮ่กๆ แตงโมตัวสั่นเทิ้มด้วยความกลัว เธอกอดตัวเองเอาไว้แน่น ส่วนนิธานหยิบกระดาษพิมพ์ด้วยหมึกสีทองขึ้นมายืนดูอีกครั้ง
“หืม นี่มัน.....” นิธานพึมพำเบาๆและพยายามเพ่งกระดาษที่ได้มาอีกครั้ง
“อะไรหรอคะพี่?”
“แตงโม ตรงนี้มันมีตัวหนังสือเล็กๆอยู่ด้วย พี่ตาไม่ดี ช่วยอ่านทีสิ”
นิธานยื่นกระดาษแผ่นนั้นให้แตงโมดู แตงโมยื่นหน้าเข้าไปดูใกล้ๆ เธอพยายามเพ่งสายตาในความมืด เพื่อจะอ่านตัวหนังสือเล็กๆนั่นให้ได้ นิธานนั่งรอแตงโมอย่างใจเย็น
“พี่คะ!! ไอ้นี่มันเขียนว่า..กำจัดจุดอ่อนแมว....”
แตงโมทำหน้าตื่นตกใจ พูดคีย์เวิร์ดสำคัญให้นิธานรู้ และทันใดนั้น....
“เจ้านกกาเหว่าเอย ไข่ไว้ให้แม่กาฟัก แม่กาก็หลงรัก คิดว่าลูกในอุทร~…”
เสียงเล็กแหบพร่าร้องเพลงแม่นกกาเหว่าอย่างโหยหวนดังมาแต่ไกล พร้อมเสียงครืดยาวๆของค้อนที่ถูกลากมากับพื้น ไม่เพียงเท่านั้นยังได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้เล่นคนอื่นที่อยู่แถวนั้นและเสียงค้อนทุบ แตงโมและนิธานรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
“หาที่ซ่อน!...”
“ไม่ทันแล้วค่...!!!!!”
หมับ!
“จับได้แล้ว...♥”เด็กน้อยแสยะยิ้ม จิกผมสีน้ำตาลอมชมพูของเด็กสาวจนหน้าหงาย แตงโมตะเกียกตะกายคว้าสะปะสะปะไปทั่ว แม้จะเป็นแรงจิกของเด็กตัวเล็กๆแต่มันก็สร้างบาดแผลให้แตงโมได้มากพอตัว
“ไม่...ไม่!!ม่ายยยยยย!!!”
“แตงโม!!!”
นิธานยื่มมืออกไปแต่ไม่เร็วเท่าเด็กตัวน้อย เธอยกค้อนยักษ์ในมือขึ้นก่อนจะฟาดลงบนร่างของแตงโม!!
ผัวะ!!!
.................................................................................
“คุณหนูครับ...เจออะไรไหม”
เมก้าหันไปถามเอวาที่กำลังรื้อกองเอกสารในห้องวิทย์ ส่วนตัวเขากำลังตรวจสอบกระดาษบนพื้น
“กระดาษน่ะใช่แผ่นนี้รึเปล่า เมก้า”เอวาหยิบกระดาษพิมพ์ด้วยหมึกสีทองเรืองแสงขึ้นมา เมก้ารับมาดูแล้วพยักหน้า
“น่าจะใช่นะครับ..”
“อืม เขาให้ทำอะไรล่ะ?”เอวาถามเพราะยังไม่ได้อ่านข้อความข้างใน
“ลิงชิงบอลน่ะ”เมก้าอ่านข้อความข้างใน
“มีกันสองคนจะเล่นกับใครดีล่ะ???”
ดวงตาสีแดงฉานเรืองแสงในความมืด ทั้งสองคนไม่ทันสังเกตเห็นมันที่แอบอยู่หลังขวดดองตะขาบ มันแสยะยิ้มกว้าง
ดวงจันทร์เปลี่ยนเป็นสีแดงโลหิตลอยเด่นบนนภายามราตรีราวกับเป็นลางร้าย
.................................................................................
ในห้องมืดสลัว มีเพียงแสงจากจอมอนิเตอร์นับสิบจอที่ส่องให้เห็นเงาตะคุ่มๆในห้อง ร่างในเงามืดแสยะยิ้มพอใจ ในมือมีรายชื่อผู้เข้าร่วมเกมทั้งหมด ซึ่งบางรายชื่อมีหมึกสีแดงกาและละเลงทับอยู่
“อ๊า แตงโมตายซะแล้วหรอ? บ๊ายบายนะ”
เพื่อนพูดน้ำเสียงเหมือนสียดายตอนแรกแต่เปลี่ยนเป็นเสียงระรื่นตอนท้าย ก่อนจะกากบาทรูปหน้าของแตงโม และเขียนต่อท้ายด้วยหมึกแดงว่า ตาย
“สุดท้ายใครจะได้เป็นเพื่อนของเราน้า~”เพื่อนหัวเราะในขณะควงปากกาเล่น แล้วหมุนเก้าอี้สำนักงานหันไปปาลูกดอกใส่ภาพของเด็กสาวผมฟ้าที่ถูดติดหมุดไว้บนผนัง
“เธอตายรึยังน้า ไรส์? เอ๊ะ แล้วฉันตายรึยังน้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~”
Name : นิธาน
นักศึกษามหาลัยปี1
“ไม่ต้องกลัวหรอกนะแตงโม”
Status : ดำเนินเกม
Update สถานะ by เพื่อน
หน้า1
คิด ตาย
เอวา เริ่มเกม
ไรส์ ???
นนท์ เข้าร่วมเกม
เมก้า เริ่มเกม
นาโน ???
เฟรม เข้าร่วมเกม
แตงโม ตาย
ตอง บาดเจ็บ,เข้าร่วมเกม
[ยังไม่ปรากฏ] เริ่มเกม
[ยังไม่ปรากฏ] เข้าร่วมเกม
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
[ยังไม่ปรากฏ] บาดเจ็บ,ดำเนินเกม
[???] ???
[ยังไม่ปรากฏ] ดำเนินเกม
[ถูกขีดฆ่า] ตาย
โอ้ววววว ตอนสอง=[]= มันมาแล้วววว//ตาย
ขอบคุณคอมเม้นท์มากนะคะ ดีใจมากๆเลยค่ะ><
เหมือนเดิมค่ะ ถ้ามันเเปลกๆ เริ่มออกทะเล ไม่สนุก เจอคำผิด บอกเรานะคะ จะได้นำไปปรับปรุงTvT
ตอบคอมเม้นท์
 |
 |
 |
|
||||
|
||||
|
 |
Name : •:*´τhe и `*:•.< My.iD >  [ IP : 171.98.108.84 ]  ส่งข้อความลับ |
||
 |
|
 |
WB : พลังความจืดชืดของไก่ดลบันดาลไงล่ะคะ โฮะโฮะ~
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
 |
Name : SoRa Blood -SKY< My.iD > [ IP : 37.228.104.10 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
WB : ใช่ค่าาา~ ปกติเราจะวาดเอง แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาวาดเลยใช้อันนี้ ประจำการไปก่อนน่ะค่ะ>w<
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
|
Name : SoRa Blood -SKY< My.iD > [ IP : 37.228.104.10 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
WB : ตอนหน้ามี(คาโกเมะ(<<สปอยล์)ด้วยนะคะ =w=
อ่านคอมเม้นท์ท่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจทุกรอบเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ ///w///
Velen
ความคิดเห็น