คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Part 5...Be shaken =///=
5
วันนี้เป็นวันหยุด แทนที่ฉันจะไปโรงฝึก ฉันกลับต้องอยู่ซ้อมดนตรีที่บ้านแทน เพราะฉันขาดซ้อมมานานแล้ว แล้วแม่ก็อยากให้ฉันมาเล่นจระเข้เป็นตัวอย่างให้เด็กที่มาเรียนพิเศษดูด้วย ฉันเลยปฏิเสธไม่ได้
ฉันดีดเพลง สร้อยแสงแดง ให้เด็กที่มาเรียนฟัง ทุกคนดูตั้งอกตั้งใจมากจนฉันประหม่า แต่ก็นะ ฉันจับเครื่องดนตรีนี้มาตั้งแต่จำความได้ ฉันเลยค่อนข้างมั่นใจในฝีมือการเล่นของตัวเองไม่ใช่น้อย (จะว่าฉันหลงตัวเองก็ได้มั้ง หุหุ =..=) พอฉันเล่นเสร็จทุกคนก็ปรบมือกันใหญ่ แม่เลยบอกให้ฉันไปพักได้ ฉันเดินออกมานั่งเล่นที่ระเบียงบ้าน ตอนนี้คนอื่นกลับเข้าไปซ้อมกันหมดแล้วเลยเหลือแต่ฉันนั่งอยู่คนเดียว
บ้านฉันเป็นบ้านชั้นเดียว ถึงจะไม่ใหญ่มากแต่ก็มีพื้นที่พอให้คนนั่งเรียนพิเศษได้ แม่ฉันเป็นคนชอบปลูกต้นไม้มาก ท่านจึงทำสวนเล็กๆพอให้ร่มเงาและความสวยงามอยู่ข้างๆระเบียงบ้าน รวมทั้งบริเวณรอบๆบ้านด้วย ส่วนใหญ่แม่จะชอบปลูกต้นโมก และดอกแก้ว แม่บอกว่าพ่อฉันชอบ แล้วกลิ่นมันก็หอมดีด้วย ซึ่งฉันก็ชอบมากด้วยเหมือนกัน --w--
ฉันนั่งสูดกลิ่นดอกแก้วที่โชยมาตามสายลมอ่อนๆพลางจิบน้ำส้มคั้นเย็นไปด้วย มันทำให้ฉันรู้สึกสดชื่นและผ่อนคลายมาก ฟู่ว— สบายดีจัง --w--
.....รู้ดีเธอน่ะใจร้ายย...แต่คงไม่วายจะยอมรับ...ก็รู้ดีเธอต้องผิดสัญญา..แต่ก็รักเธอไม่รู้ทำไม...
เสียงโทรศัพท์ฉันดัง ฉันจึงรีบหยิบขึ้นมาดู แต่เบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ที่ฉันไม่รู่จัก ฉันเลยลองกดรับสายดูก่อน
“สวัสดีค่ะ”
“ไง”
“เอ่อ..ใครค่ะ” ฉันถามด้วยความงง เขาทักเหมือนคนสนิทกันเลยอ่ะ 0_0?
“เป็นปลาทองหรือไง จำเสียงฉันไม่ได้หรอ เพิ่งไปร้องคาราโอเกะด้วยกันเมื่อวานแท้ๆ --"-- ”
“เลโอ! 0w0”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“เฮ้ย! นายรู้เบอร์ฉันได้ไงเนี่ย!”
“เหอะๆ เรื่องแบบนี้สืบไม่ยากหรอก” พอรู้ว่าเป็นเลโอ หัวใจฉันก็เต้นตึกตักเลย นึกถึงเหตุการณ์ที่เขาขโมยจุ๊บฉันเมื่อวานแล้วมันก็เขินขึ้นมา >///<
“โทรมาทำไม”
“โห เย็นชาชะมัด ทั้งที่เมื่อวานยังคุยกันดีๆอยู่แท้ๆ” หนอย! เขาพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยอ่ะ ฉันเลยถามกลับ
“แล้วนายมีอะไรจะคุยกับฉันล่ะ”
“ไม่มีหรอก”
“อ้าว ถ้างั้นโทรมาทำไม =_=”
“แค่อยากได้ยินเสียง”
“=////=”
“ตอนนี้เธอกำลังเขินอยู่ใช่ป่ะ ฮ่าๆ”
“เปล่า! ฉันกำลังนึกคำด่าอยู่ต่างหาก =///=”
“ฮ่าๆ ผู้หญิงด่าเขาว่าผู้หญิงรักนะ”
“งั้นฉันก็คงรักหมาฉันมาก เพราะฉันกำลังจะด่ามันไม่ใช่นาย”
“หึหึหึ แก้ตัวเก่งนะเรา”
“แล้วตกลงโทรมามีธุระอะไร” ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง
“แค่คิดถึง ^^” =////=
“แค่นั้นใช่ป่ะ”
“แค่นั้นแหละ ^^”
“ถ้างั้นแค่นี้นะ”
“เดี๋ย..ว..” ตื๊ด ฉันกดตัดสายไปเลย นับวันเลโอก็ยิ่งเพี้ยนขึ้นเรื่อยๆ เขาคงคิดว่าแกล้งฉันแล้วสนุกดีสินะ! ถ้าขืนฉันยังยุ่งกับเขาต่อ มีหวังหัวใจฉันต้องถูกทำให้หวั่นไหวแน่ๆ เขาโทรมาอีกสองสามครั้งแต่ฉันก็รีบกดทิ้งทันที จนสุดท้ายฉันทนไม่ไหวก็เลยกดปิดเครื่องหนีมันซะเลย ฉันต้องกันตัวเองออกมาจากเขาซะที!
วันจันทร์....
“เพลง ทำไมวันเสาร์อาทิตย์ฉันโทรหาแกไม่ติดวะ มือถือเป็นอะไรหรือป่าว”
“เอ่อ...มือถือฉันเสียน่ะ” ฉันบอกไม่ได้หรอกว่าฉันปิดมือถือหนีเลโอน่ะ
“หรอ ถึงว่าฉันโทรไปตั้งหลายรอบแต่ก็ไม่ติดสักที ว่าจะชวนไปเดินห้างสักหน่อย”
“แล้วที่ไปกินข้าวกับเพื่อนแม่แกน่ะเป็นยังไงบ้าง ไม่เห็นเล่าให้ฉันฟังเลย” ปกติอลิสจะเป็นคนชอบเล่านู่นนี่ให้ฉันฟังอยู่เรื่อยแท้ๆ แต่คราวนี้มันกลับไม่มีเรื่องอะไรมาเล่าให้ฉันฟังเลย น่าแปลก --_--
“ก็ไม่มีอะไรนี่” อลิสทำท่าแปลกๆ แต่ฉันก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ พวกเรานั่งเรียนคาบเช้าตามปกติ จนเวลาล่วงเลยไป พอตอนเที่ยงฉันกับอลิสก็เดินไปแคนทีนกันเหมือนทุกวัน เราสั่งข้าวมานั่งงกินเหมือนปกติ จะว่าไปวันนี้ฉันยังไม่โดนแกล้งอะไรเลยแฮะ สงสัยพี่เฮเลนคงจะเลิกยุ่งกับฉันแล้วแหละ
ฉันกับอลิสนั่งคุยอะไรกันไปเลื่อยเปื่อย สักพักก็มีเสียงเด็กโต๊ะข้างๆดังฮือฮาขึ้นมา เราสองคนเลยหันไปมอง 0_0 0_0
เลโอกับซันเดย์กำลังเดินถือจานข้าวเดินตรงมาที่โต๊ะฉัน พออลิสเห็นก็ทำหน้าตกใจใหญ่
“เพลง ฉันปวดขี้ ขอไปห้องน้ำก่อนนะ!” อลิสรีบกระซิบบอกฉันแล้วลุกหนีไปเลย วันนี้ยัยนี่ทำตัวแปลกๆ =”= ฉันมองตามด้วยความสงสัยแต่ก็ไม่ได้รั้งมันไว้ สักพักเลโอกับซันเดย์ก็มาถึงโต๊ะฉัน พวกเขายิ้มให้ฉันแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้าม
“Hi ”
“หวัดดีเพลง เพื่อนเธอไปไหนอ่ะ” ซันเดย์ถามยิ้มสดใส ตาก็มองหาอลิสไปด้วย
“เอ่อ ไปห้องน้ำน่ะ”
“หรอ เฮ้อ..น่าเสียดายจัง อุตส่าห์จะมานั่งกินข้าวด้วยสักหน่อย” เขาพูดแล้วทำหน้าหงอยๆ
“แล้วพวกนายทำไมถึงมานั่งฝั่งนี้ล่ะ 0_0”
“ฉันอยากนั่งตรงไหนก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นไรนี่ ไม่มีใครเขียนกฎไว้สักหน่อยว่าต้องนั่งยังไงน่ะ” มันก็ถูกของเขาแหละ แต่คนอื่นไม่ได้คิดอย่างเขาน่ะสิ =_= เลโอพูดแล้วนั่งมองหน้าฉัน เอาอีกแล้วนะ เขาทำสายตาแปลกๆใส่ฉันอีกแล้วง่ะ =0=
“ถ้างั้นนายสองคนก็นั่งกันไปแล้วกัน ฉันกินอิ่มแล้ว ไปก่อนดีกว่า”
“เดี๋ยวสิ อยู่คุยกับเราก่อนไม่ได้รึไง”
“นั่นสิ เธอจะหนีไปอีกคนหรอ นั่งคุยกับพวกเราก่อนเถอะ” ซันเดย์พูดทำหน้าเศร้าฉันเลยปฏิเสธไม่ออก สุดท้ายฉันเลยต้องนั่งกับพวกเขาต่อ
ฉันเหลือบมองโต๊ะรอบๆก็เห็นคนอื่นๆหันมามองเราเหมือนกัน พวกนั้นป้องปากซุบซิบจนเสียงหึ่งเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ฉันรู้สึกอึดอัดอ่ะ T^T
“ไม่กินข้าวกันรึไง! ซุบซิบอะไรกันอยู่ได้ น่ารำคาญ! =”=” อยู่ๆเลโอก็พูดเสียงดังจนโต๊ะรอบๆพากันสะดุ้ง จากนั้นทุกคนก็หันกลับไปกินข้าวกันต่อ ราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลย ฉันล่ะทึ่งจริงๆ 0_0
“วันเสาร์ฉันโทรกลับไปทำไมไม่รับ” อยู่ๆเขาก็เปิดประเด็นขึ้นมา ฉันเหลือบตามองไปทางซัยแดย์เขาก็ทำท่ายักไหล่ไม่รู้ไม่เห็นแล้วก้มหน้ากินข้าวต่อ ฉันเลยมองกลับมาที่เลโอ เขาทำหน้านิ่งรอคำตอบ ฉันเลยถอนหายใจนิดหน่อยก่อนจะตอบเขา
“ก็ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนายนี่ แล้วนายก็ไม่มีเรื่องสำคัญอะไรด้วยจริงไหม คุยไปก็เปลืองค่าโทรศัพท์เปล่าๆ”
“ใครบอกเธอ แล้วอีกอย่างค่าโทรศัพท์ฉันก็เป็นคนจ่าย ไม่ได้เดือดร้อนเธอซักหน่อย –“--” เขาพูดแล้วเลิกคิ้วใส่
แหม...ก็รู้หรอกว่ารวยน่ะ แต่นายก็ไม่ได้เป็นคนจ่ายเองจริงๆซักหน่อย พ่อแม่นายต่างหากที่จ่ายให้อ่ะ =3=
“วันเสาร์ฉันซ้อมดนตรีอยู่ ไม่ว่าง ส่วนวันอาทิตย์ฉันอยู่โรงฝึกน่ะ” ฉันโกหก อันที่จริงฉันซ้อมดนตรีเสร็จตั้งแต่ครึ่งเช้าวันเสาร์แล้ว ส่วนวันอาทิตย์ฉันก็นอนอยู่บ้าน --3--
“ถ้างั้นทำไมเธอไม่บอกฉันตรงๆเล่า ปล่อยให้ฉันโทรกลับอยู่ได้ตั้งนาน ="= ” เขาทำท่าหงุดหงิด...แล้วเรื่องอะไรจะต้องมาโมโหใส่ฉันด้วยล่ะ --_--
“ฉันไมฉันจะต้องรายงานนายทุกเรื่องด้วย เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”
“อู้ว จริงด้วยเนอะ ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย”
“เงียบไปเลย ไอ้ซัน!”
“เงียบก็ได้ –3—”
“นายอย่าไปพาลเพื่อนนายสิ ซันเดย์ไม่เกี่ยวอะไรด้วยซักหน่อย”
“เธอสนิทกับมันรึไง”
“เปล่า =_=”
“ถ้างั้นก็ดี แล้วก็ไม่ต้องแก้ตัวแทนมันด้วย ฉันไม่ชอบ” เขาพูดเสร็จก็หันไปกินข้าวต่อ
อ้าว! อะไรฟะ!! อยู่ๆก็มาโมโหใส่ พอนึกจะหยุดก็หยุดง่ายๆ ฉันตามไม่ทันอ่ะ =0=
“แล้ววันนี้เลิกเรียนเธอจะไปไหน”
“วันนี้ฉันจะไปโรงฝึก มีซ้อมให้เด็กใหม่ตอนเย็นน่ะ”
“งั้นหรอ” เขาพูดแล้วก้มหน้ากินข้าวต่อ ท่าทางเขาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
“เพลงเล่นยูโดด้วยหรอ ถึงว่าวันนั้นถึงทุ่มเลโอซะหมอบเลย ฮ่าๆๆ”
“=”=” เลโอ
“ฉันก็เคยเรียนตอนเด็กๆนะ แต่ก็เลิกเล่นไปนานแล้วหละ ^^” ซันเดย์พูดแล้วยิ้มน่ารักจนฉันอดยิ้มตามไม่ได้
“ฉันกับอลิสก็เล่นมาตั้งแต่เด็กเหมือนกัน ยัยอลิสน่ะเก่งกว่าฉันอีกนะ ^^”
“จริงอ่ะ ฉันอยากเรียนด้วยจังเลย ^0^” เขายิ้มน่ารักอีกแล้ว ดูแล้วเป็นคนเฟลนด์ลี่จังเลยคุยด้วยแล้วสบายใจดีแฮะ ผิดกับอีตาเลโอเลย หมอนี่มันกวนตลอดเวลา =_=
“ถ้าอยากเรียนก็ลองมาที่โรงฝึกสิ เดี๋ยวฉันสอนให้ ^--^”
“โอเค้ ><”
“แล้วฉันไปด้วยได้ป่ะ” อยู่ๆเลโอก็พูดแทรกขึ้นมา แล้วเงยหน้ามองฉัน....อารมณ์ไหนอีกเนี่ย ฉันล่ะงงกับเขาจริงๆ =_=
“เอ่อ..ถ้านายอยากไปก็ไปสิ ไม่มีใครห้ามสักหน่อย”
“แล้วเธอจะฝึกให้ฉันใช่มั้ย” หืม? แล้วทำไมต้องเป็นฉันอ่ะ 0_0
“แต่ฉันรับปากจะฝึกให้เพื่อนนายแล้วนี่ ถ้าอยากเรียนจริงเดี๋ยวฉันให้คนอื่นช่วยสอนนายให้ก็ได้ มีอีกตั้งหลายคน”
“แต่ฉันอยากฝึกกับเธอนี่ --_--” เขาพูดแล้วมองหน้าฉันนิ่ง จะมองหาขี้แมลงวันฉันหรือไงก็ไม่รู้ จ้องอยู่นั่นแหละ รู้น่ะว่าหล่ออ่ะ =///=
“งั้นให้อลิสเป็นคนสอนฉันสิ เพลงจะได้สอนเลโอไง ^^” ซัยเดย์พูดอย่างใสซื่อ แต่ฉันชักรู้สึกว่าเขาไม่ได้ใสซื่ออย่างที่เห็นแล้วล่ะ ฉันเห็นเลโอแอบยิ้มถูกใจด้วยอ่ะ =0=
“เอ่อ เอาอย่างนั้นก็ได้ แล้วพวกนายจะเริ่มเรียนกันวันไหนล่ะ”
“วันนี้ ^_^”
“ห๊ะ =0=”
เลโอพูดแล้วยิ้มให้ฉัน ส่วนซันเดย์ก็รีบพยักหน้ารับ ฉันเห็นสายตาวิ้งๆของซันเดย์แล้วปฏิเสธไม่ลงเลยล่ะ สุดท้ายฉันก็หนีเขาไม่พ้นจนได้ T^T เห็นแก่ซันเดย์หรอกนะ ไม่งั้นฉันไม่มีทางให้เขาไปที่โรงฝึกแน่ๆ!
พอพวกเขากินข้าวเสร็จ(ซึ่งไวมากก ไม่รู้ไปเคี้ยวกันตอนไหน 0_0) ฉันเลยได้โอกาสบอกขอแยกตัวขึ้นตึกเรียน
“บ๊ายบายเพลง แล้วเจอกันตอนเย็นนะ ^0^” ซันเดย์โบกมือให้ฉัน ฉันเลยโบกมือตอบนิดหน่อยก่อนจะเลื่อนสายตามองไปทางเลโอ
เขากระตุกยิ้มให้ฉันแล้วขยับปากเป็นคำว่า See U แบบไม่มีเสียงมาให้แล้วยักคิ้ว ฉันเลยรีบหันหน้ากลับแล้วเดินออกจากแคนทีนไป...หมอนี่มันยั่วฉันอีกแล้วง่ะ >0<
เลิกเรียน....
“อะไรนะ! แกชวนพวกนั้นไปโรงฝึกหรอ 0_0!”
“อืม” ฉันเพิ่งบอกอลิสตอนเรียนเสร็จ เพราะกลัวมันจะโวยวาย แล้วก็เป็นอย่างที่ฉันคิด มันโวยฉันใหญ่เลยแหละ =0=
“แล้วแกไปชวนมันทำไม ถ้าพวกนั้นอยากเรียนก็ให้มันไปหาที่อื่นสิ ="=”
“ก็ฉันเผลอพูดออกไปแล้วอ่ะ แกอย่าเพิ่งโวยวายสิ T_T”
“จะไม่ให้โวยวายได้ไง นอกจากแกจะชวนนายเลโอมาแล้ว ยังชวนอีตาซันเดย์มาด้วยอีก”
“ทำไมล่ะ ฉันว่าซันเดย์เขาก็ดูน่าคบดีออก ดีกว่านายเลโอตั้งเยอะ --_--” แล้วอีกอย่างฉันก็ตั้งใจชวนซันเดย์ด้วย ไม่ใช่เลโอ =_=
“ก็ฉันไม่ชอบนี่ หมอนั่นมันดูง๊องแง๊งยังไงก็ไม่รู้ เห็นแล้วหงุดหงิดเป็นบ้า” อลิส บ่นอุบ จนฉันไม่กล้าพูดต่อเลยล่ะ แต่ฉันก็ต้องบอก
“อลิส...คือว่า...ฉันดันไปรับปากว่าจะให้เธอเป็นคนฝึกให้ซันเดย์อ่ะ แหะแหะ”
“ห๊ะ! =0=”
“อลิส ฉันขอโทษ แต่ฉันปฏิเสธเขาไม่ลงอ่ะ T^T” ฉันบอกอลิสเศร้าๆ ยัยนั่นมองหน้าฉันอย่างหงุดหงิดแต่พอเห็นฉันทำหน้าสำนึกผิด อลิสก็ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
“เออๆ ก็ได้ ฉันยอมฝึกให้เขาก็ได้ แต่ถ้าฉันฝึกโหดจนเขาทนไม่ไหวต้องเลิกไป ก็อย่ามาว่าฉันก็แล้วกัน --_--”
“ขอบคุณนะ T_T”
“แล้วจะเริ่มวันไหนล่ะ”
“วันนี้ =_=”
“0_0....”
“ขอโทษ..T^T”
“เฮ้อ เพลงนะเพลง หัดปฏิเสธคนอื่นเขาซะบ้างสิ =_=”
“ก็ฉันไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะ TT^TT”
“=_=”
โรงฝึก....
ฉันกับอลิสล่วงหน้ามาที่โรงฝึกก่อน เพราะเลโอกับซันเดย์ต้องเตรียมชุดวอร์ม (ใส่แทนชุดฝึก) วันนี้ฉันก็คุมกลุ่มแม็กซ์เหมือนเดิม เราวอร์มกันเสร็จเลโอกับซันเดย์ก็มาถึงพอดี โชคดีที่วันนี้คนคุมโรงฝึกเป็นพี่ทัน เพราะฉันกลัวว่าถ้าเป็นพี่อลันอาจเกิดเรื่องได้ (พี่อลันหวงอลิสมาก ถ้ารู้ว่ามีผู้ชายหน้าใหม่มาร่วมฝึกมีหวังพี่เขาต้องคอยหาเรื่องซันเดย์แน่ๆ ทุกวันนี้อลิสก็รับหน้าที่ฝึกแต่เด็กผู้หญิงแหละ --_--)
พอเลโอมารวมกลุ่มฉัน อยู่ๆแม๊กซ์ก็เริ่มมีท่าทีแปลกๆขึ้นมาทันที
“พี่เพลง นี่ใครน่ะ --"--”
“อ๋อ นี่เพื่อนพี่จ้ะ วันนี้เขาจะมาเรียนกับเราด้วย รู้จักกันไว้สิ ^_^”
เลโอเดินออกมายืนข้างฉันแล้วเหลือบมองหน้าแมกซ์แบบไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ ส่วนนายแม็กซ์ก็มองตอบอย่างหาเรื่อง
“หวัดดี ฉันเลโอ”
“แม็กซ์”
ทั้งคู่ทักทายกัน แต่บรรยากาศมันกลับดูตึงเครียดแปลกๆแหละ หรือว่าฉันคิดไปเอง –“—a
“เพิ่งเริ่มเรียนหรอ” นายแม็กซ์ถามเลโอ ท่าทางเขาดูกวนโอ้ยเหมือนตอนเจอฉันใหม่ๆเลย สงสัยหมอนี่จะชอบหาเรื่องคนจริงๆ --_--
“หึ ทำไมฉันต้องบอกนาย” เลโอพูดแล้วยักคิ้วกวนตามสไตล์เขา
“หมายความว่าไง ="=” แม็กซ์ขมวดคิ้วใส่ เอาแล้วไง ฉันรู้สึกว่าดูท่าไม่ค่อยดีแล้วล่ะ
“เอาล่ะ อย่ามัวแต่คุยกันเลย เรามาเริ่มฝึกกันดีกว่า ส่วนนายไปวอร์มมาก่อนไป” ฉันรีบแยกพวกเขา รู้สึกว่าถ้าขืนปล่อยไว้จะต้องมีเรื่องกันแน่ๆ สองคนนี้มันยิ่งกวนติงกันทั้งคู่อยู่ด้วย! =0=
“มันเป็นใครกันแน่” พอเลโอแยกไปวอร์มปุ๊บ แม็กซ์ก็เข้ามาถามฉันทันที
“พูดให้มันดีๆหน่อยสิ เขาเป็นรุ่นพี่นายนะ --_--”
“ผมไม่ชอบขี้หน้ามัน ="=”
“ทำไมล่ะ เขายังไม่ได้ทำอะไรให้ซักหน่อย”
“ก็ท่าทางมันดูกวนทีนยังไงก็ไม่รู้น่ะสิ เห็นแล้วอยากมีเรื่อง! ” นายก็พอกันนั่นแหละ =_=
“พี่เพลงคบกับมันอยู่รึเปล่า” อยู่ๆแม็กซ์ก็ถามอะไรแปลกๆ ฉันมองหน้าเขาแล้วขมวดคิ้ว
“เปล่า”
“งั้นก็ดีแล้ว อย่าไปอยู่ใกล้มันนักล่ะ หมอนั่นดูไม่น่าไว้ใจสักนิด” อืมฉันรู้ดีเลยแหละ แล้วนายก็ไม่ได้ดูน่าไว้ใจไปมากกว่าเขาหรอกนะ --_-- ....ฉันได้แต่คิดไม่กล้าพูดออกไปหรอก สักพักเลโอก็เข้ามารวมกลุ่ม
“วอร์มเสร็จแล้ว ไงต่อ”
“งั้นก็เริ่มจับคู่ซ้อมก่อนละกัน” พอบอกเสร็จทุกคนก็จับคู่กันอย่างรู้หน้าที่ เหลือแต่เลโอที่ยังไม่มีคู่ ฉันเลยต้องคู่กับเขาไปก่อน
“งั้นเริ่มจากเบสิกก่อนละกันนะ”
“เดี๋ยว พี่เพลงจะฝึกคู่กับมันหรอ!” อยู่ๆแม็กซ์ก็โวยวายขึ้นมาแล้วหันไปชี้หน้าเลโอ
“แม็กซ์ พูดดีๆสิ!” ฉันรีบหันไปดุเขา แต่ดูท่าเขาคงไม่ฟังอะไรแล้วล่ะ =0=
“ทำไม มีปัญหารึไง ” เลโอที่เห็นแม็กซ์เริ่มโวยวายถามกวนใส่บ้าง นี่เขาตั้งใจกวนประสาทแม็กซ์ชัดๆ!
“ใช่!”
“แม็กซ์! เดี๋ยว!!”
ไม่ทันแล้ว! แม็กซ์เดินตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อเลโออย่างหาเรื่อง ส่วนเลโอก็ทำเพียงแค่ปรายตามองแล้วยิ้มเยาะอย่างท้าทาย
“นายอยากมีเรื่องกับฉันใช่มั้ย!” แม็กซ์ถามเสียงเครียด
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม ^_^” พอจบคำปุ๊บแม็กซ์ก็ประเคนหมัดใส่หน้าเลโออย่างรวดเร็ว!! 0_0!!
เปรี้ยง!!
เลโอเซถอยหลังไปนิดนึงแล้วยกมือขึ้นมาเช็ดเลือดที่ซึมออกมาทางมุมปาก พอเขาเห็นว่าตัวเองเลือดออกเท่านั้นแหละ เขาก็เปลี่ยนเป็นโหมดดาร์กทันที!! เลโอเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อแม็กซ์แล้วรัวหมัดใส่อย่างรุนแรงจนฉันได้แต่ยืนร้องกรี๊ดอยู่ข้างๆอย่างทำอะไรไม่ได้ ทั้งสองคนแลกหมัดกันชุลมุนไปหมดจนคนอื่นๆวิ่งกรูเข้ามาดูเหตุการณ์
“เพลง! เกิดอะไรขึ้นน่ะ 0_0!” ซันเดย์ที่วิ่งมายืนข้างฉันถามด้วยความตกใจ ส่วนอลิสก็วิ่งตามหลังเขามาติดๆ
“ซันเดย์ ทำยังไงดี พวกเขาตีกันใหญ่แล้ว!!” ฉันละล่ำละลักบอกด้วยน้ำเสียงสั่นๆเพราะทำอะไรไม่ถูก เขาเลยวิ่งฝ่าเข้าไปกลางวงแล้วพยายามแยกสองคนนั้นออกจากกัน
“เฮ้ย เลโอหยุด!!”
“shit! ไอ้ซันแกอย่ามายุ่ง!” เลโอสะบัดซันเดย์หลุดออกมา แล้วกระโจนใส่แม็กซ์ต่อ ส่วนแม็กซ์ก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ พวกเขาต่อยกันรุนแรงมากจนต่างฝ่ายต่างเริ่มสะบักสะบอม สุดท้ายพี่ทันที่เพิ่งวิ่งมาสมทบต้องเอาตัวเข้าไปขวางแล้วดึงแม็กซ์ออกมา ส่วนเลโอก็ถูกซันเดย์ล็อกตัวไว้แล้วดึงออกไปอีกทาง
“นี่มันเกิดอะไรกันขึ้น! ทำไมถึงตีกันอย่างกับกุ๊ยอย่างนี้หา!!” พี่ทันที่ปกติเป็นคนใจเย็น กลับตะโกนถามด้วยความโมโห จนทุกคนในโรงฝึกได้แต่ก้มหน้าหลบ
“พี่ทัน เพลงขอโทษค่ะ เพลงผิดเองที่ห้ามพวกเขาไม่ได้”
“พี่เพลงไม่ผิดไม่ต้องไปขอโทษซักหน่อย! หมอนั่นต่างหากที่มันกวนทีนก่อน!!”
“เงียบไปเลยไอ้เด็กปากดี แกนั่นแหละที่ต่อยฉันก่อน!”
“หยุดนะทั้งคู่เลย!” ฉันตะโกนลั่นอย่างเหลืออด จนแม็กซ์กับเลโอเลยต้องหยุด
“เพลง พี่ว่าวันนี้เราพาเพื่อนกลับไปก่อนดีกว่า ส่วนแม็กซ์นายต้องถูกทำโทษ ไปซิทอัพ100ครั้ง โทษฐานทำผิดกฏโรงฝึก”
“แต่พี่ทันครับ”
“ไป! ไม่มีแต่ทั้งนั้นแหละ” พี่ทันสั่งเสียงเฉียบ แม็กซ์เลยต้องยอมทำตามคำสั่ง แต่ก่อนไปเขามีแอบส่งสายตาเขม่นไปทางเลโอทิ้งท้ายให้นายเลโอตั้งท่าจะกระโจนใส่อีกรอบ ฉันเลยรีบดึงแขนเขาแล้วลากออกไปจากโรงฝึกทันที
วันนี้มันเกิดบ้าอะไรกันขึ้นมาเนี่ย! ฉันล่ะปวดหัวจริงๆ =”=
**********
ฉันพาเลโอกลับมานั่งทำแผลที่บ้านเพราะโรงฝึกอยู่ไม่ไกลจากบ้านฉันเท่าไหร่ พอแม่ฉันเห็นสภาพเขาแม่ฉันก็ร้องลั่นเลย แม่จัดแจงเอาเครื่องมือปฐมพยาบาลมาให้แล้วกลับเข้าไปทำกับข้าวต่อ ฉันเลยพาเขามานั่งที่ระเบียงแล้วเตรียมทำแผลให้
หน้าเขามีแต่รอยช้ำแถมปากยังแตกจนเลือดออก ฉันเลยไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนก่อนเลย
“เป็นไงล่ะ นึกบู๊อะไรขึ้นมาอยู่ๆก็ไปมีเรื่องกับเด็กซะอย่างนั้น” ฉันบ่นพร้อมกับถอนหายใจ มือก็หยิบสำลีชุบน้ำเกลือไปด้วย
“ก็เด็กมันอยากหาเรื่องก่อน อยู่ๆก็มาต่อยแล้วจะไม่ให้ฉันป้องกันตัวได้ไงเล่า --”--” เขาพูดอย่างอารมณ์เสียฉันเลยแกล้งกดสำลีไปบนแผลเขาด้วยความหมั่นไส้ --_--
“โอ้ย! เบาๆหน่อยสิ”
“ดี สมน้ำหน้า ทีหลังจะได้รู้บ้างว่าอย่าไปกวนใครเขาก่อน --_--”
“ฉันไม่ได้กวนซะหน่อย เด็กนั่นต่างหากที่กวนน่ะ ="=”
“ก็พอกันนั่นแหละย่ะ =_=”
“--_--”
“นายน่ะเป็นรุ่นพี่เขา แต่กลับไปเอาเรื่องกับคนที่เด็กกว่า ดูยังไงฉันก็ว่านายเป็นฝ่ายผิดอยู่ดีแหละ นี่ไม่รู้ว่าถ้าแม่นายมาเห็นสภาพลูกชายตัวเองเป็นอย่างนี้แม่เขาจะคิดยังไงนะ ฉันล่ะไม่อยากคิดเลยจริงๆ แถมวันนี้ฉันยังถูกพี่ทันว่าด้วย ทั้งๆที่ปกติพี่ทันไม่เคยดุใครเลยแท้ๆ...เฮ้ออ...”
“...........”
ฉันเช็ดแผลให้เขาแล้วทายาจนเสร็จโดยไม่ได้สังเกตเลยว่าตอนนี้เขากำลังจ้องหน้าฉันอยู่ พอฉันหันไปสบตาเขาเข้าฉันก็ตกใจจะดึงมือออก แต่เขาก็จับแขนฉันเอาไว้ก่อน
“ขอโทษนะ” อยู่ๆเขาก็พูดเสียงอ่อนแล้วมองตาฉัน ฉันเลยเริ่มทำอะไรไม่ถูก
“ขอโทษเรื่องอะไร” ฉันถามเสียงเบาพยายามเบนสายตาหลบ แต่ก็ยังรู้สึกว่าเขามองฉันอยู่ พอเห็นสายตาเขาแล้วหัวใจฉันก็เริ่มเต้นเป็นจังหวะเร็วขึ้นเลื่อยๆจนฉันไม่สามารถควบคุมได้ --///--
“เรื่องที่ทำให้เธอโดนดุ” น้ำเสียงเขาฟังดูเหมือนกำลังรู้สึกผิด ฉันเลยต้องเบนสายตากลับมามอง แล้วก็เห็นว่าหน้าเขามันดูสลดลงจริงๆด้วยแหละ
“อืม ไม่เป็นไรหรอก พี่ทันไม่โกรธฉันนานหรอก พี่เขาใจดีน่ะ”
“หรอ....อืม” เขาเงียบไปอีกแล้ว ฉันเลยไม่รู้จะพูดอะไรต่อ แขนก็ยังถูกเขาจับเอาไว้อย่างนั้นแหละ =///=
“เพลง ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังป่วย” อยู่ๆเขาก็พูดออกมา ฉันเลยเบิกตาโตอย่างตกใจเพราะคิดว่าเขาอาจมีอาการช้ำใน!
“0_0 นายรู้สึกเป็นยังไงน่ะ เจ็บแถวๆซี่โครงหรือป่าว หรือว่าแถวๆลิ้นปี่”
เลโอส่ายหน้า ฉันเลยเอื้อมมือไปอังหน้าผากเขา แต่ตัวเขาก็ไม่ได้ร้อนจนผิดปกติ ฉันเลยมองหน้าเขาด้วยความสงสัย แต่เขากลับยิ้มให้ฉันแล้วยกฝ่ามือฉันไปทาบที่ริมฝีปาก 0_0!
เลโอประทับจูบลงกลางฝ่ามือฉัน ทำให้หัวใจฉันเต้นโครมครามราวกับจะหลุดออกมานอกอก ฉันรู้สึกใบหน้าร้อนฉ่าจนแทบจะระเบิด 0/////0
“นะ...นายทำอะไรน่ะ 0///0” ฉันถามเสียงสั่น ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะควบคุมตัวเองไม่ได้เลยอ่ะ >///<
“ฉันกำลังรักษาตัวเองอยู่ ^^” เขาพูดแล้วก็จุ๊บฝ่ามือฉันอีกครั้ง ฉันพยายามจะชักมือกลับ แต่เขากลับดึงเอวฉันเข้ามาใกล้ แล้วรวบกอดไว้หลวมๆ
“หยุดนะ! เดี๋ยวแม่ฉันออกมาเห็น >///<”
“แม่เธอเข้าบ้านไปแล้วนี่ แถมตอนนี้ก็กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวด้วย ^^”
“ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันก่อน ไหนนายบอกว่าไม่สบายอยู่ไง”
“ก็ใช่ ^^”
“แล้วตกลงนายเป็นอะไรกันแน่”
“ฉันรู้สึกว่า........” เขาเงียบไปแล้วมองหน้าฉันยิ้มๆ ทำให้ฉันยิ่งทำอะไรไม่ถูก
“ฉันชอบเธออ่ะ ^^”
“0////0!”
“^--^”
“นายกำลังพูดบ้าอะไรน่ะ คิดจะหลอกฉันเล่นใช่หรือเปล่า >////<”
“เธอคิดว่าฉันพูดเล่นอย่างนั้นหรอ --_--”
“ก็ใช่น่ะสิ =////=”
“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องพิสูจน์ ^^”
“0__0!”
พอพูดเสร็จเขาก็กอดเอวฉันรั้งเข้ามาแนบขึ้น แล้วกดจูบริมฝีปากฉันอย่างรวดเร็ว 0//////0!!
จูบครั้งนี้มันแตกต่างจากครั้งแรกโดยสิ้นเชิง เขาบดเบียดริมฝีปากฉันแผ่วเบาก่อนจะค่อยๆหนักหน่วงขึ้นจนฉันต้องหอบหายใจถี่ ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดการทรงตัว แต่ก็มีมือใหญ่มาโอบประคองร่างฉันไว้จนฉันต้องเอนซบเขาอย่างช่วยไม่ได้ >//////<!!
พอเลโอถอนจูบ หัวฉันก็ตื้อไปหมด หน้าฉันร้อนผ่าว รู้สึกอยากจะเอาหัวมุดดินแล้วให้ธรณีสูบร่างฉันไปเลยยิ่งดี! กรี๊ดดดๆๆๆ ฉันอายมากกก >///////////<
“เธอหลับตาทำไมน่ะ ^^” เขาพูดหยอกฉันแล้วหัวเราะหึหึในลำคอ ฉันล่ะอยากจะหาอะไรมาฟาดเขาจริงๆ!
“>////<”
“ถ้าไม่ยอมลืมตา งั้นฉันจูบอีกรอบนะ ^_^”
“0/////0”
“ฮ่าๆๆ รู้ตัวมั้ยว่าเธอน่ะน่ารักชะมัดเลย เห็นแล้วมันหมั่นเขี้ยวจริงๆ ” เขาพูดแล้วหยิกแก้มฉันเบาๆ เมื่อไหร่เขาจะปล่อยฉันซักทีอ่ะ T///T
“ปล่อยฉันเถอะ =///=”
“ไม่เอา เธอชอบวิ่งหนีฉันอยู่เรื่อย ขืนปล่อยเธอก็วิ่งหนีเข้าบ้านน่ะสิ ^^” ง่ะ รู้ทันอ่ะ T^T
“ฉันไม่หนีก็ได้ ปล่อยฉันเถออะนะ ได้โปรด T///T”
“ก็ได้ แต่เธอต้องให้สัญญากับฉันก่อน” ฉันพยักหน้ารับอย่างหมดหนทาง ยังรู้สึกว่าหน้าร้อนๆอยู่เลยอ่ะ หน้าฉันต้องแดงมากแน่ๆเลย น่าอายชะมัด TT^TT
“ข้อหนึ่ง ถ้าฉันโทรมาเธอต้องรับสายทุกครั้ง หรือถ้ารับไม่ทันก็ให้โทรกลับด้วย ^^”
“ได้ =///=”
“ข้อสอง ตอนเที่ยงต้องนั่งกินข้าวกับฉันห้ามลุกหนีเด็ดขาด ^^”
“อืม =///=”
“ข้อสาม ถ้าฉันชวนไปไหน เธอห้ามปฏิเสธ แต่ถ้ามีธุระจริงๆต้องบอกให้ฉันรู้หรือไม่ก็ยอมให้ฉันไปด้วย”
“ก็ได้ =///=”
“ข้อสี่..”
“ยังไม่หมดอีกหรอ =0=” ฉันรีบท้วงเพราะรูสึกว่ามันชักจะเยอะเกินไปแล้ว อย่างนี้ไม่เท่ากับว่าฉันต้องตัวติดกับเขาตลอดเลยหรือไง =0=
เลโอทำท่าเหมือนกำลังคิด แล้วเขาก็เงยหน้ามองฉันแล้วยิ้มหล่อใส่ฉันอีกครั้ง (ฉันกำลังจะแพ้รอยยิ้มเขาแล้วล่ะ TT///TT )
“ข้อสี่ไว้ก่อนก็ได้ เอาเป็นว่าเธอรับปากสามข้อแรกได้ใช่ไหมล่ะ”
“อืม --///--” ฉันพยักหน้ารับ อยากจะหลุดจากสถานการณ์น่าอายนี้จะแย่
“ถ้างั้นก็ตกลง ^^” เขายิ้มหวานแล้วจุ๊บแก้มฉันอีกครั้งก่อนจะยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ =////=
หมอนี่มันฉวยโอกาสตลอดเลยอ่ะ นี่ขนาดอยู่ในบ้านฉันนะเนี่ย ถ้าไปอยู่ที่อื่นล่ะฉันไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ >///<
To Be Con........>3<
ความคิดเห็น