คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : part 2...Because of 500 --_--a
2
ประตูหน้า เซนต์โจเอล 7.40 A.M.
ฉันยืนมองนาฬิกาสลับกับมองดูรถที่เข้ามาจอดเทียบหน้าโรงเรียนเป็นพักๆ ถึงจะไม่อยากเจอหน้านายเลโอขนาดไหน แต่จิตสำนึกฉันมันดันบอกว่าต้องคืนเงินห้าร้อยบาทนี่ให้ได้ (แม่ฉันสอนมาดีอ่ะ –.,--)
เมื่อวานหลังจากโกรธหมอนั่นอยู่พักใหญ่ ฉันก็ตัดสินใจได้ว่าจะเลิกยุ่งกับเขาดีกว่า ขืนฉันหาทางแก้แค้นเขาต่อแล้วพวกแฟนคลับของเขาไม่พอใจล่ะ ฉันคงโดนพวกนั้นจับเชือดแน่ๆ แต่ยังไงฉันก็ต้องคืนเงินเขาก่อนให้ได้
ฉันยืนรอจนเมื่อยเลยตัดสินใจเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำ วางกระเป๋า แล้วหยิบหมูปิ้งขึ้นมานั่งกินรอ (เมื่อวานยังไม่ทันอิ่มเลย โดนแย่งไปซะก่อน วันนี้ฉันก็เลยซื้อมาสองถุงเลย สนองความอยาก >w<)
สักพักรถสปอร์ตสีดำก็วิ่งเข้ามาจอดเหมือนเมื่อวานเป๊ะๆ เลโอก้าวลงมาจากรถ(พร้อมเสียงกรี๊ดเบาๆของพวกแฟนคลับดังเป็นแบ็คกราวด์ =_=) แต่วันนี้หมอนั่นไม่ได้ดูง่วงงุนเหมือนเมื่อวาน ฉันเลยรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปหา
“อ่ะ” ฉันยื่นแบงค์ห้าร้อยให้เขา แต่เขากลับเดินผ่านฉันไปเฉยเลย ทำเหมือนมองไม่เห็นกันอย่างนั้นแหละ 0_o!
“นี่ เดี๋ยวสิ นายมองไม่เห็นฉันหรือไง!”
“อ้าว เธอมันยัยเตี้ยเมื่อวานนี่--_--^” หึ้ยย ฉันไม่ได้เตี้ยขนาดนั้นซักหน่อย เห็นอย่างนี้ฉันก็สูง 157 นะยะ นายต่างหากที่สูงเกินมาตรฐานเด็กไทยน่ะ =_=
“ฉันชื่อเพลง ไม่ใช่ยัยเตี้ย นายเรียกดีๆหน่อยได้ไหม =_=”
“แล้วมีธุระอะไร” ฉันถอนหายใจพยายามสงบสติอารมณ์ ตั้งใจว่าจะไม่ต่อความกับหมอนี่อีกแล้ว เลยยัดแบงค์ห้าร้อยใส่มือเขาแล้วรีบวิ่งหนีเข้าโรงเรียนไปเลย ฮ่าๆ ทีนี้ก็หมดเวรหมดกรรมกันสักที แต่เอ๊ะ ทำไมฉันรู้สึกว่ามือมันโล่งๆนะ!....อ้าวเห้ย!! ฉันลืมกระเป๋าไว้ที่โต๊ะหน้าโรงเรียนนี่นา 0_0!
ฉันรีบวิ่งกลับไปหน้าโรงเรียน แอบชะเง้อมองอีตาเลโอก็เห็นว่าหมอนั่นไปแล้ว ฉันเลยวิ่งไปที่โต๊ะที่ฉันลืมกระเป๋าไว้ แต่มันกลับว่างเปล่า....กระเป๋าฉันหายอ่ะ T^T
ห้อง 5.7….
ฉันต้องยืมดูหนังสือกับอลิสตลอดคาบเช้า เพราะทำกระเป๋าหายอ่ะ =_=^ เมื่อเช้าตอนที่ฉันวิ่งกลับไปหากระเป๋า พอไปถามลุงยามหน้าประตูว่าเห็นกระเป๋าของฉันหรือป่าว ลุงแกก็บอกว่าเห็นผู้ชายที่ยืนคุยกับฉันเอาไป =0= (เขาคงนึกว่าเลโอเป็นเพื่อนฉันก็เลยไม่ได้สงสัยอะไร) ดี... ทีนี้ฉันเลยต้องไปทวงกระเป๋ากับหมอนั่นอีก --_-- กรรม!
“เพลงงง ตอนเที่ยงกินไรดี” อลิสถามฉัน
อ้าว นี่จะเที่ยงแล้วหรอเนี่ย ฉันสะดุ้งนิดหน่อยเพราะกำลังคิดหาวิธีไปเอากระเป๋าคืนอยู่ วันนี้ฉันต้องส่งรายงานตอนคาบเจ็ดด้วยสิ อุตส่าห์อดหลับอดนอนทำทั้งคืนเลยด้วย ถ้าฉันไม้ได้กระเป๋าคืนต้องแย่แน่ๆ T_T
“จริงด้วย แคนทีนไงล่ะ 0_0!”
“ก็ใช่น่ะสิ แล้วแกจะไปกินที่ไหนยะถ้าไม่ใช่แคนทีนน่ะ แล้วฉันถามแกว่าจะกินอะไร ไม่ใช่กินที่ไหนด้วย เป็นไรมากป่ะเนี่ย =_=” ยัยอลิสมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ
“ไม่ใช่ๆ ฉันหมายถึงฉันต้องไปเอากระเป๋าคืนจากนายเลโอที่แคนทีนต่างหาก”
“อ้อออ...” อลิสทำหน้าเก็ท เพราะเมื่อเช้าฉันเล่าเรื่องกระเป๋าให้ฟังแล้ว
“แล้วแกวางแผนจะเดินฝ่าฝูงชะนีอินเตอร์ยังไงล่ะ”
เออ! จริงด้วย 0_0 ถึงแคนทีนโรงเรียนฉันจะเป็นสถานที่ใช้รวม แต่เด็กโรงเรียนฉันกลับแบ่งโซนนั่งกันอย่างกับแบ่งชนชั้นแน่ะ --_-- (พวกนายเลโอมักจะนั่งแถวๆทางเข้าฝั่งตึกอินเตอร์น่ะ สังเกตได้จากจำนวนผู้หญิงที่มักจะเดินไปออแถวนั้นบ่อยๆ)
“ถ้าฉันแค่เดินฝ่าไปคงไม่เป็นไรมั้ง”
“เป็นสิ นี่แกไม่ได้ดูข่าวในบอร์ดโรงเรียนบ้างหรือไงยะ เมื่อปีก่อนเด็กม.4กลุ่มนึง ฝ่าแดนเข้าไปนั่งเนียนฝั่งอินเตอร์ เห็นบอกว่าเป็นแฟนคลับของใครสักคนในแผนกอินเตอร์นั่นแหละ พอพี่เอ็มม่าแผนกอินเตอร์รู้เข้า พวกนั้นก็ไปแกล้ง กดดันซะจนต้องลาออกกันไปเลย”
“เฮ้ย! จริงดิ 0_0! ขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมฉันไม่เห็นเคยรู้เลยล่ะ”
“ก็แกไม่เคยสนใจตามข่าวแผนกอินเตอร์เลยน่ะสิ เลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง”
“แต่พี่เอ็มม่าเค้าก็เรียนจบไปแล้วนี่ คงไม่มีอะไรแล้วมั้ง”
“ใครว่าล่ะ หนักกว่าเก่าอีก ก่อนจบพี่เอ็มม่าได้ตั้งให้พี่เฮนเลนเป็นหัวหน้ากลุ่มรับช่วงต่อ เห็นบอกว่าแกล้งโหดกว่ารุ่นก่อนอีก แล้วฉันได้ข่าวมาว่า ตอนนี้พี่เฮเลนก็กำลังควงอยู่กับนายเลโอด้วย!”
“บ้าน่า จริงดิ! ” แต่เมื่อวานที่ฉันเห็น รู้สึกว่าจะไม่ใช่พี่เฮเลนนะ ตกลงหมอนั่นคบอยู่กี่คนกันแน่เนี่ย =0=
ฉันกลืนน้ำลายเอื๊อก นึกกลัวขึ้นมาตะหงิดๆ แล้วตอนที่ฉันคุยกับเลโอ พวกกลุ่มพี่เฮเลนเห็นรึเปล่านะ! ฉันไม่อยากถูกแกล้งจนต้องลาออกด้วยอ่า T0T ฉันอยากมีชีวตวัยเรียนแบบสงบสุข T^T
“แต่แกไม่ต้องห่วงนะ ถ้าแกโดนแกล้งขึ้นมา เดี๋ยวอลิสคนนี้จะช่วยปกป้องแกเอง ฮึ่ม --..--”
“โอ้ เพื่อนรัก >_< ถ้างั้นก็แปลว่าแกจะไปเป็นเพื่อนฉัน เอากระเป๋าคืนมาจากนายเลโอใช่มั้ย” ฉันมองหน้าอลิสอย่างมีความหวัง แต่ยัยอลิสกลับทำหน้าแหยๆ แล้วหัวเราะแหะๆ
“เอิ่ม โทษทีว่ะเพื่อน ฉันไม่อยากไปยุ่งกับไอ้กลุ่มมหาเทพอ่ะ ไม่ถูกชะตา เอาไว้แกโดนหมายหัวเมื่อไหร่ค่อยว่ากันละกัน แหะ แหะ ^/\^” โห เพื่อนฉัน นึกว่ามันจะช่วย =0=
และแล้วเวลาระทึกก็มาถึง ฉันเดินเข้าโรงอาหาร มองไปข้างหน้า อืม..พวกภาคปกตินั่งอยู่เต็มเลย ค่อยใจชื้นหน่อย อย่างน้อยพวกฉันก็เยอะอยู่ แต่พอมองข้ามไปอีกฝั่ง 0_0 หึ มันจะเว้นโต๊ะช่วงตรงกลางไว้ทำไมก็ไม่รู้เนอะ ทำซะเหมือนเป็นเขตแดนศักดิ์สิทธ์ ใครก้าวข้ามไปต้องจบชีวิตอย่างนั้นแหละ =0=
แต่ก่อนฉันไม่เคยสังเกตเลยนะ ว่าในแคนทีนจะนั่งแบ่งแยกกันขนาดนี้ ฉันมองหน้าอลิส ยัยนั่นก็พยักหน้าให้ฉแนแบบให้กำลังใจ แต่พอฉันส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากมัน มันกลับรีบส่ายหัวแล้วค่อยๆถอยห่างจากฉันซะงั้น =_=
ฉันค่อยๆเดินไปที่แถวโต๊ะว่างตรงกลางแคนทีน พอฉันก้าวผ่านข้ามฝั่งไปเพียงก้าวเดียวเท่านั้น เสียงคุยในโรงอาหารก็เงียบลงทันที!
เฮ้ย ชักใจไม่ดีแฮะ ฉันหันไปมองข้างหลัง ก็เห็นพวกเด็กภาคปกติต่างหันมามองฉันใหญ่ 0_0 0_0 0_0 ไม่มีไรทำกันหรือไง ทำไมต้องหันมามองฉันกันด้วยอ่ะ =_= พอฉันหันหน้ากลับ เสียงซุบซิบก็ดังขึ้นระงมเลย
เอาไงดี เอาไงดี ฉันจะถอยหรือเดินหน้าต่อดีนะ แต่ถ้าฉันไม่ไปเอากระเป๋าคืนตอนนี้ ตอนบ่ายฉันต้องไม่มีรายงานส่งแน่ๆ T_T แล้วฉันก็มองเห็นกลุ่มเลโอเดินเข้ามาในแคนทีนพอดี ฉันมองซ้ายมองขวา กวาดสายตาหาพี่เฮเลน ก็ยังไม่เห็นพี่เฮเลนเข้ามา ฉันเลยตัดสินใจเดินฝ่าเข้าไปซะเลย
“เอาวะ รีบไปตอนนี้คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง!” ฉันรีบวิ่งเร็วจู๊ด ฝ่าดงชะนีอินเตอร์พุ่งตรงไปทางกลุ่มเลโอ อย่างกับอุกกาบาตพุ่งเข้าหาโลกเลย
“เลโอ ฉันมาเอากระเป๋าคืน!!” เสียงตะโกนของฉันทำเอาพวกเด็กอินเตอร์หันมามองเป็นตาเดียว 0_0 เวรล่ะ! ฉันตื่นเต้นไปหน่อย เลยเผลอตะโกนซะดังเลย
“ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย 0_0!” เลโอมองฉันอึ้งๆ เช่นเดียวกับเพื่อนของเขาที่เดินตามมาข้างหลัง
“ –0— ”
“ 0_0 ”
“ =_= ”
“เอ่อ คือฉันมาทวงกระเป๋าคืน นายเป็นคนเก็บไปใช่ไหม” ฉันลดเสียงลงจนกลายเป็นเสียงกระซิบ แล้วรีบถามด้วยความร้อนลน
“เลโอ นี่ใครอ่ะ –0—” ผู้ชายตัวสูง ผมสีบลอนด์ทองธรรมชาติหน้าตาหล่ออินเตอร์ โผล่หน้าออกมาถาม (หมอนี่รู้สึกว่าจะชื่อซันเดย์นะ ถ้าจำไม่ผิด) แล้วหันมาฉีกยิ้มให้ฉันแบบเฟรนลี่สุดๆ >///< โอ้วว..แสบตาอ่ะ เหมือนฉันกำลังมองพระอาทิตย์อยู่เลยให้ตายเถอะ =///=
“หรือว่าจะเป็นกิ๊กใหม่ของนาย ^_^” นายคนหน้าตาหล่อแบบน่ารัก รีบเสนอความคิด แล้วมองฉันยิ้มๆ (รู้สึกคนนี้จะชื่อฟรีซ) เขาย้อมผมสีเงินแล้วทำไฮไลท์เป็นสีชมพูอ่อนๆ เหมาะกับหน้าหวานๆมาก (โรงเรียนฉันไม่ค่อยเข้มงวดเรื่องระเบียบเท่าไหร่ เพราะพวกลูกคุณหนูมันชอบแหกกฎ อาจารย์เลยหันไปเข้มงวดเรื่องการเรียนแทน) หมอนี่หน้าสวยมากก มีลักยิ้มเล็กๆข้างนึงด้วยอ่ะ ยิ้มน่ารักซะจนฉันยังอายเลย 0///0 แต่หมอนี่ดูแปลกๆไงไม่รู้ เวลายิ้มเขาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้อ่ะ ดูลึกลับชอบกล
“ไม่ใช่เว้ย ยัยนี่ไม่ใช่เสป็กฉันเลยสักนิด ตัวก็เตี้ย หน้าอกก็ไม่มี หุ่นเบบี๋อย่างนี้เห็นแล้วไม่มีอารมณ์ว่ะ หึหึ”
=[]= ฉึก! ๆๆๆ เสียงมีดปักหัวฉันเองแหละ เลือดอาบพรุนเลย ให้ตายเถอะ!
“แล้วตกลง ยายนี่เป็นใคร --_--” คราวนี้อีตาคนผมดำหน้าตาหล่อโฮกแบบเอเชียเป็นฝ่ายถาม หมอนี่หล่อมากกกอ่ะ >////< นัยย์ตาสึดำสนิทจ้องหน้าฉันแบบไม่แสดงความรู้สึก แต่ฉันกลับคิดว่ามันช่างดูมีเสน่ห์เสียจนไม่สามารถถอนสายตาจากเขาได้เลย ขนาดแค่ทำหน้านิ่งๆยังดูดีสุดๆ (หมอนี่ชื่อคิส ที่แปลว่าจูบในภาษาอังกฤษ =///=) ฉันเห็นแล้วยังใจเต้นตึกตักเลย ขนาดฉันว่าฉันเป็นคนมีภูมิคุ้มกันคนหล่อสูงแล้วนะ =0=
“ก็แค่แฟนคลับฉันคนนึงเท่านั้นแหละ” เลโอตอบ เขาหันมามองฉันแล้วยักคิ้วกวนๆ
“บ้าหรอ ฉันไม่ใช่แฟนคลับนายซะหน่อย”
“อ้าว ก็เห็นเธอเอาแต่ตามฉันตลอดตั้งแต่เมื่อวาน ถ้าไม่ใช่แฟนคลับแล้วเรียกว่าอะไร หรือว่า...เธอจะเป็น stalker ^^”
“ไม่ใช่ย่ะ!! เขาเรียกว่าบังเอิญต่างหาก ฉันไม่ได้ตั้งใจซักหน่อย --0--”
“—v—” ซันเดย์
“ ^_^ ” ฟรีซ
“ =_= ” คิส
“แล้วเธอต้องการอะไร” เลโอถาม
“ฉันอยากได้กระเป๋าคืน เมื่อเช้าฉันวางทิ้งไว้ที่โต๊ะ ลุงยามบอกว่านายเป็นคนเก็บมา ขอคืนด้วย” ฉันยื่นมือ ทำท่ารอรับแต่เลโอกลับขมวดคิ้ว
“ฉันไม่ได้เอาไปซะหน่อย”
“อย่ามาโกหก นายนั่นแหละเอาไป”
“ฉันเปล่า --_--” หืม! หมอนี่หลอกฉันหรือเปล่าเนี่ย ไหนลุงยามบอกว่าผู้ชายที่ยืนคุยกับฉันเป็นคนหยิบไปไง เมื่อเช้าฉันก็ไม่ได้คุยกับคนอื่นนะ 0_0??
หรือว่าจะเป็นคนอื่นจริงๆ ฉันจ้องหน้าเลโอนิ่ง เขาก็เอาแต่ตีหน้าไม่รู้ไม่ชี้...สงสัยเขาคงจะพูดจริง เพราะไม่รู้ว่าเขาจะโกหกไปทำไมจริงมะ --_--
“หรอ..ถ้าอย่างนั้นฉันก็ขอโทษละกันที่หาว่านายเอาไป งั้นฉันไปล่ะ”
“เดี๋ยวสิ ไหนๆเธอก็มาแล้วมานั่งกิน lunch กับพวกเราก่อนสิ ^^”
“เฮ้ย! ” เลโอฉุดแขนฉัน แล้วลากไปนั่งที่โต๊ะประจำของพวกเขา พอเห็นฉันนั่งกับพวกเลโอ พวกเด็กอินเตอร์ก็เริ่มมองแล้วทำท่าซุบซิบกันใหญ่
ฉันเริ่มรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยแล้วล่ะ 0_o
“เธอยอากกินอะไรล่ะ เดี๋ยวมื้อนี้พวกฉันเลี้ยง ^0^” ซันเดย์หันมาถามฉันอย่างกระตือรือร้น ผิดกับเพื่อนของเขาอีกสองคนที่คนหนึ่งเอาแต่นั่งยิ้ม ส่วนอีกคนทำหน้าเหมือนเซ็งชีวิต (แต่หล่ออ =///=)
“ฉันว่าไม่ดีกว่า ฉันไปก่อนล่ะ” ฉันรีบลุกขึ้น แต่ก็โดนเลโอดึงแขนไว้ซะก่อน เขาเป็นบ้าอะไรเนี่ย!! ฉันจะกลับโว้ย
“รีบไปไหนล่ะ รอก่อนสิ ^^” เลโอพูดยิ้มๆ แต่รอยยิ้มของเขามันดูน่ากลัวยังไงไม่รู้แฮะ = =^
“แต่ฉันนัดเพื่อนไว้” ฉันพยายามแกะมือของเขาออก แต่เขายิ่งจับฉันแน่นขึ้น แล้วอยู่ๆ เขาก็ปล่อยมือออกง่ายๆ
ฟู่ว!... ฉันรอดแล้ว รีบชิ่งดีกว่า แต่พอฉันหันหลังกลับเท่านั้นแหละ ร่างฉันก็ชนเข้ากับผู้หนึงคนหนึ่งดังพลั่ก!
“โอ้ย!!”
“ขอโทษค่ะ เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ” ฉันรีบก้มขอโทษคนที่ฉันชนยกใหญ่ แต่พอฉันเงยหน้ามอง 0_0!!!
นี่มันพี่เฮนเลนนี่หว่า!!!
“ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ><” ฉันรีบขอโทษอีกครั้งแล้วลนลานก้มเก็บกระเป๋าของพี่เขาขึ้นมาแล้วยื่นคืนให้ ก่อนจะรีบชิ่งทันที ซวยแน่ ฉันต้องซวยแน่ๆ!! เมื่อกี้พี่เขาเห็นหน้าฉันหรือป่าวนะ T^T
บ้านดนตรีไทย..
เตร่ง แตรง เตรง เตร้ง เตร้ง....ตึ่ง..เตร้ง เตรง...ตึ๋ง..
“ --_-- ”
ซวยแน่ฉัน พรุ่งนี้จะมีเด็กอินเตอร์มาหาเรื่องอะไรฉันหรือป่าวนะ =_=^
เตร่ง เตรง เตรง เตร้ง เตรง เตร้ง เตรง เตร่ง เตรง...ตึ่ง.. เตรง เตร้งงง
“ --"-- ”
แล้วถ้าพี่เฮเลนสั่งเก็บฉันล่ะ ฉันจะทำยังไงดี T_T
“เพลง....ลูก”
ตึ๋ง...ตึ่ง เตร้งง...
“เพลง!”
“คะ แม่ 0_0!”
“เป็นอะไรหรือป่าวลูก ดูไม่มีสมาธิเลยนะ”
“เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เพลงแค่เหนื่อยนิดหน่อย” ใครจะกล้าบอกแม่ล่ะว่าฉันอาจโดนเด็กที่โรงเรียนหมายหัวอยู่ ขืนบอกไปมีหวังแม่ฉันต้องเครียดแน่ๆ
“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็ไปพักเถอะลูก ไม่ต้องซ้อมแล้วแหละ ^_^”
“ค่ะแม่ ^_^” ฉันบอกแล้วถอนหายใจนิดหน่อย
วันนี้ก่อนกลับบ้านฉันไปแวะดูทที่ป้อมยามอีกครั้ง ปรากฏว่ามีคนเอากระเป๋าฉันมาคืนไว้ที่นั่นแล้ว =_= (สรุปฉันก็เลยไม่ได้ส่งรายงาน) แปลว่าที่ฉันเข้าไปทวงกระเป๋าจากเลโอจบเกือบถูกพี่เฮเลนหมายหัว ก็แปลว่าฉันแส่หาเรื่องใส่ตัวเองสินะ T^T เฮ้อ..บ้าจริง
ฉันเดินเข้าห้อง ปิดประตู แล้วล้มตัวลงนอน
ตึ๊ง.......ตึ๊ง......รู้ดีเธอน่ะใจร้ายยย...แต่คงไม่วายจะยอมรับบ....เสียงโทรศัพท์ฉันดัง ฉันเลยล้วงหยิบออกมาจากกระเป๋ากระโปรงแล้วกดรับสาย
“งายย..”
“เพลง อยู่บ้านใช่ป่ะ” อลิสโทรมาน่ะ
“อืม มีไรหรอ”
“ตอนนี้ฉันอยู่โรงฝึกพี่ทัน ว่างอยู่ป่ะ พี่ทันบอกอยากได้คนช่วย”
“อืม ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันกำลังเซ็งๆอยู่พอดี --_--”
“เฮ้ย แกไม่ต้องเครียดนะเพลง เรื่องของพรุ่งนี้ไว้ค่อยคิด ฉันไม่ทิ้งแกหรอกน่า เอางี้ดีมะ เดี๋ยวฉันให้พี่อลันเลี้ยงข้าว แกจะได้อารมณ์ดีขึ้นไง”
“ก็ดี พี่อลันก็อยู่โรงฝึกหรอ”
“อืม”
“งั้นเดี๋ยวเจอกัน ฉันเปลี่ยนชุดแป๊บ”
“โอเค ” ตื๊ด—
อย่างน้อยฉันก็ยังมีเพื่อน ^-^ เรื่องของอนาคตค่อยว่ากันละกัน
“แม่ค๊า..เพลงขอไปโรงฝึกแป๊บน้า” ฉันตะโกนบอกแม่แล้วรีบเปลี่ยนชุด
โรงฝึกยูโด...
“ว่าไงเพลง ทำหน้าเครียดมาเลยนะ เป็นไรน่ะเรา”
“หวัดดีค่ะพี่อลัน =_=”
“เพลงมันกำลังเครียดเรื่องที่โรงเรียนน่ะพี่ ว่าไงแก หน้าดูแย่นะ บอกแล้วไงว่าอย่าเพิ่งคิดมาก” อลิสพูด
“ฉันก็ไม่อยากคิดมากหรอก แต่มันอดกังวลไม่ได้อ่ะ”
“หึ ไม่ต้องกลัวน้อง มีไรบอกพี่ เดี๋ยวพี่ชายคนนี้จะจัดการให้ ^--^”
“ขี้โม้ --..— พี่อลันเอาตัวเองให้รอดก่อนเหอะ เค้าเห็นนะ ว่าพี่ยังแอบไปมีเรื่องกับพวกเฮกเตอร์อยู่อ่ะถ้าแม่รู้เข้ามีหวัง ....” อลิสทำท่าเชือดคอให้ พี่อลันเลยจับหัวยายนั่นแล้วดีดหน้าผากมันดังแป๊ะ!
“โอ้ย เค้าเจ็บนะ T^T”
“ก็เราอยากหาเรื่องพี่ก่อน แล้วก็อย่าเอาเรื่องนั้นไม่บอกแม่ด้วยรู้มั้ย เดี๋ยวไม่เลี้ยงหนมเลย =_=”
“เชอะๆ =3=” เห็นพี่อลันเล่นกับน้องสาวงุ้งงิ้งแบบนี้ แต่บทเวลาจะโหด พี่แกก็โหดไม่ไว้หน้าเลยแหละ (สมัยก่อนชอบมีเรื่องกับเด็กโรงเรียนอื่นบ่อยๆ)
“แล้ววันนี้พี่ทันไม่อยู่หรอคะ”
“วันนี้ไอ้ทันมันมีธุระ พี่เลยมาคุมโรงฝึกให้มันน่ะ วันนี้มีเด็กใหม่มาลงเรียนเพิ่มด้วย ดีที่เพลงว่างอยู่พอดี เดี๋ยวพอฝึกเสร็จแล้วพี่จะพาไปเลี้ยงข้าวด้วย ^^”
“เพลง สั่งของแพงๆเลย ให้พี่อลันเลี้ยง --..--”
“ถ้าเพลงอยากกินของแพง พี่อลันจะเลี้ยงเพลงป่ะ ^v^”
“ฮ่าๆ เห็นว่าเป็นน้องสาวสุดเลิฟนะ อยากกินอะไรก็ว่ามาเลย เดี๋ยวเฮียเลี้ยงเอง ^--^ ส่วนเธอ อลิส --_-- ให้สั่งแค่อย่างเดียวพอ ”
“โห่ ลำเอียงอ่ะ --0--”
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน...น้องอยากกินอะไร พี่ชายคนนี้เคยปฏิเสธหรอ ^0^ แต่ก่อนอื่นมาช่วยกันคุมเด็กใหท่ก่อนดีกว่า โน่น เดินมานั่นแล้ว”
“ค่า..”
“ค่า..”
ฉันกับอลิสเปลี่ยนชุดฝึกแล้วพาเด็กใหม่วอร์มอัพ ส่วนพี่อลันก็ดูพวกเด็กเก่าไป พอวอร์มกันเสร็จ พี่อลันก็ให้พวกเขาฝึกท่าพื้นฐานโดยให้อลิสทำเป็นตัวอย่าง จากนั้นก็ให้แบ่งเป็นสองกลุ่มแล้วฝึกต่อโดยให้ฉันและอลิสคุมกันคนละกลุ่ม
ฉันได้คุมกลุ่มเด็กผู้ชายประมาณ 4-5 คน พวกเขาเป็นรุ่นน้องฉันปีนึง แต่ตัวพวกเขาแต่ละคนตัวสูงกว่าฉันอีกอ่ะ เด็กสมัยนี้มันกินอะไรกัน ทำไมมันสูงกันจังนะ =_=
“หวัดดีค่ะ พี่ชื่อเพลงนะ วันนี้เราจะฝึกท่าพื้นฐานกันไปก่อน ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็ถามได้จ้า ^--^”
“พี่คับๆ ” เด็กใหม่คนหนึ่งยกมือเรียกฉัน ท่าทางเขาดูกร่างๆ เหมือนอยากจะกวนฉันอย่างนั้นแหละ
“มีอะไรหรอคะ ^^”
“พี่สายดำจริงอ่ะ ตัวแค่นี้สู้คนอื่นไหวหรอคร๊าบ หรือว่าแค่จิ๊กสายคนอื่นเขามาผูกอ่ะ ฮ่าๆ” หมอนั่นทำหน้ากวนประสาทแซวฉัน แล้วหันไปหัวเราะกับเพื่อนๆ
มาอีกแล้ว พวกเด็กใหม่ชอบลองของ =_=
“น้องชื่ออะไรคะ ^^” เขาทำหน้างงนิดหน่อย แต่ก็ตอบกลับด้วยสีหน้าท้าทาย
“ชื่อแม็กซ์”
“โอเค น้องแม็กซ์ มาซ้อมคู่กับพี่แล้วกันนะ ^^”
“ฮ่าๆ พี่แน่ใจนะว่าจะเป็นคู่ซ้อมให้ผม”
“แน่สิ ทำไมหรอ ^^”
“แล้วจะสู้ผมได้เร้อ ”
“ไม่ลองก็ไม่รู้เนอะ ^^” พูดเสร็จ ฉันกับแม็กซ์ก็โค้งให้กันแล้วเริ่มตั้งการ์ด
แม็กซ์ทำหน้ายิ้มเยาะแบบมั่นอกมั่นใจ ก่อนจะพุ่งเข้าหาฉันอย่างรวดเร็ว! เขาเตะขวาเข้าข้างลำตัว ฉันเลยเบี่ยงตัวหลบแล้วยกแข้งกันออกไป ก่อนจะตวัดขาเกี่ยวขาเขาแล้วทุ่มร่างแม็กซ์ล้มหงายหลังดังตึ้ง!
0__0! 0_o! 0_0! เพื่อนๆเขาพากันเงียบกริบ
“ฮึ้ย แค่ฟลุ๊กหรอกน่า” แม็กซ์ลุกขึ้นปัดชุดให้เข้าที่แล้วเริ่มตั้งการ์ดอีกครั้ง คราวนี้เขาดูลังเลนิดหน่อย แต่แล้วก็ค่อยๆก้าวหาฉันช้าๆก่อนจะเปลี่ยนจังหวะเป็นเร็วขึ้น เขาก้าวประชิดตัวฉันแล้วชกหมัดขวาเข้ามาเต็มแรง! ฉันปัดมือเขาออกง่ายๆเขาเลยเตะซ้ายเข้ามา ฉันเบี่ยงตัวหลบอย่างรู้จังหวะ พอเห็นว่าฉันกันเขาได้ตลอด เขาเลยคว้าคอเสื้อฉันเอาไว้!แล้วตั้งท่าจะเกี่ยวขาให้ฉันล้ม! ฉันไหวตัวทันเลยจับแขนเขาไว้แล้วพลิกตัวหันหลัง จับเขาเหวี่ยงทุ่มข้ามไหล่ฉันไปเต็มแรง!!
โคร่มม!! แม็กซ์นอนจุกไปเลย
“เป็นอะไรหรือเปล่าแม็กซ์ ^_^"
ฉันยื่นมือไปช่วยฉุดเขายืนขึ้น หน้าเขายังดูจุกอยู่เลยอ่ะ
“ไม่เป็นไรครับ” เขาตอบ แต่คราวนี้เขาดูนอบน้อมขึ้นเยอะเลยล่ะ
“ฝึกบ่อยๆเดี๋ยวนายก็เร็วขึ้นเองแหละ ^^”
“ครับ --_--^”
“เอ้า มาซ้อมกันต่อเร็ว” ฉันหันไปเรียกเพื่อนของแม็กซ์มาซ้อมต่อ พวกเขาก็รีบเดินมาอย่างว่าง่ายเลย
ได้ออกกำลังกายแล้วค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ฟู่วว-- ^v^
To be con.... ^0^
ความคิดเห็น