[Fic] Singular :: Singolarità ปีกนางฟ้ากับหัวใจนายมาเฟีย

“ตั้งแต่วันนี้ไป นายคือบอสคนต่อไปของแฟมิลี่ singolarità ขอให้นายจงปฏิบัติหน้าที่นี้ด้วยความภาคภูมิ ขอให้คิดถึงสมาชิกในแฟมีลี่ ขอให้นายเป็นศูนย์รวมของแฟมิลี่ให้สมกับฐานะบอสของ singolarità (ความเป็นหนึ่งเดียว)”

ชายวัยกลางคนบนเตียงลูบหัวคนหนุ่มที่นั่งอยู่เคียงข้างก่อนจะสิ้นลมด้วยบาดแผลฉกรรจ์ขนาดใหญ่ที่อกซ้าย สมาชิกในแฟมิลี่คนอื่นก้มหน้าไว้อาลัยให้กับบอสของพวกเขา มีเสียงสะอื้นเบาๆเล็ดลอดมา “การที่มาเฟียหลั่งน้ำตามันเป็นเรื่องที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง” บอสของพวกเขากล่าวไว้ แต่ในเมื่อผู้เป็นที่รักจากไปอย่างไม่มีวันกลับเช่นนี้น้อยคนนักที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้

“ciascuno (ชิอาสคูโน่ แปลว่า ทุกท่าน)”

น้ำเสียงเย็นเยียบของคนหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างบอสเรียกความสนใจของทุกคนขึ้นมา เขาลุกขึ้นยืน หันมามองสมาชิกทุกคนด้วยนัยน์ตาสีดำสนิทที่เย็นชา สายลมอ่อนโชยมาพัดให้ผมสั้นสีดำขลับของเขาพลิ้วเบาๆ เขาในชุดสูทสีดำเดินมากลางวงล้อมของทุกคน เสียงเย็นเยียบเอ่ยอีกครั้ง

                “ghiaccio (กีอาชโช่) แฟมิลี่คือตัวการที่ทำให้บอสต้องตาย บอสที่มีเมตตาของเราถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมทุกคนทนได้หรือ”

                “ไม่!!!”

                “เช่นนั้นพวกเราจะทำอย่างไร”

“เราต้องฆ่ามัน!! เราต้องฆ่ามัน!! เราต้องฆ่ามัน!!”

มือของชายคนนั้นชูขึ้นสูง ทุกเสียงเงียบลงทันที

“ทุกคนคงได้ยินที่บอสมอบตำแหน่งให้ชั้นแล้ว จงเชื่อฟังและเชื่อใจชั้น ชั้นจะทำให้ทุกคนได้ล้างแค้น กีอาชโช่แฟมิลี่ต้องถูกสยบด้วยน้ำมือของซิงโกลาริต้า”

“รับทราบ บอส!!!!”

“บอสครับ” ชายคนหนึ่งทักขึ้น “โค้ดของบอสคืออะไรครับ”

ตามธรรมเนียมของแฟมิลี่ บอสทุกคนจะมีโค้ดเนมของตัวเอง โดยจะเรียงตามลำดับตัวอักษรในภาษาอังกฤษ บอสคนก่อนโค้ดเนมคือแม็กซ์ (Maxx) ดังนั้น บอสคนใหม่นี้ต้องมีโค้ดที่ขึ้นต้นด้วยตัวอักษร N

“นั่นสินะ” บอสครุ่นคิด “โค้ดของชั้นคือเนล (Nale)”

“บอส!!! ระวัง มีพวกซุ่มยิง!!!”

เสียงปืนและเสียงระเบิดดังสนั่น รวมทั้งเสียงกรีดร้องของเป้าหมายที่ถูกกำจัดดังปนกันไปหมดทั่วบริเวณ แต่ตอนนี้หูของเนลแทบจะไม่รับรู้อะไรแล้ว กระสุนปืนที่ทะลวงผ่านอกของเขาไปทำให้เขาแทบจะเสียประสาทการรับรู้ไปทั้งหมด รับรู้ได้เพียงเลือดอุ่นๆที่ไหลออกจากแผลนั้นราวกับน้ำที่แตกออกจากเขื่อน

“บอส!!! ผมจะช่วยบอสเดี๋ยวนี้”

“จิเอล...”

ชายชื่อจิเอลวางปืนลงข้างตัวแล้วพยายามห้ามเลือดให้เนล ขณะที่เนลครุ่นคิด

ที่บอสต้องตายก็เพราะพวกมันมีสไนเปอร์ฝีมือดีแบบนี้นี่เอง เราก็ประมาทเกินไป รีบร้อนจะพาสมาชิกมาแก้แค้น สุดท้ายก็ต้องเสียท่าให้พวกมัน เรามันเป็นคนบาป พาตัวเองมาตายไม่พอยังพาลูกน้องมาตายอีกมากมาย ชั้นขอโทษนะทุกคน...

หยาดน้ำตาสายบางไหลออกจากดวงตาของคนบาป ชั่วชีวิตของเขาไม่เคยหลั่งน้ำตา นี่คือน้ำตาหยดแรกและหยดสุดท้ายที่หลั่งเพื่อขอโทษสมาชิกแฟมิลี่ทุกคน

“ชั้นขอโทษ...”

พรึ่บ!!!

เรื่องเหลือเชื่อปรากฏแก่สายตาทุกคน เมื่อร่างหนึ่งร่อนลงมาจากท้องฟ้ามายืนอยู่หน้าเนล ใช่...เขาร่อนลงมาพร้อมปีกสีขาวคู่ใหญ่ ปีกนั่นสวยงามเกินคำบรรยายใดๆ แต่ที่งดงามยิ่งกว่าคือใบหน้าที่มีดวงตาสีดำเป็นกระกายงดงามประดับอยู่ อวัยวะทุกส่วนบนใบหน้างดงามราวกับชาวสวรรค์ ผมสั้นสีดำเป็นประกายพลิ้วไหวตามแรงลม เขาคนนั้นกวาดสายตามองทุกบริเวณในพื้นที่สงครามก่อนจะดีดนิ้ว 1 ครั้ง

ทุกการเคลื่อนไหวหยุดลง กระสุนที่กำลังพุ่งออกจากปากกระบอกปืน มือที่กำลังเงื้ออาวุธใส่ศัตรู ประกายไฟจากสะเก็ดระเบิดลองค้างอยู่กลางอากาศ การเคลื่อนไหวของจิเอลเองก็หยุดชะงักด้วยสีหน้าที่ตื่นตกใจกับบุคคลปริศนาที่ปรากฏตัวขึ้น

“นาย...คือใคร” มีเพียงเนลที่ขยับได้ เขาเอ่ยถามร่างบางนั้นด้วยเสียงแหบพร่า

“ชั้นมาช่วยนาย นัท”

เนลตกใจที่เขาคนนี้รู้ชื่อจริงของเขา และตกใจยิ่งกว่าเมื่อเขาเด็ดขนปีกเส้นหนึ่งออกมาแล้วเสียบมันเข้าไปในปากแผลของเนล เนลร้องลั่นแต่เขาก็ไม่เอาขนปีกออก กลับหลับตาลงและขับขานบทเพลงไพเราะที่เพราะยิ่งกว่าบทเพลงใดๆในโลกออกมา ร่างกายของเนลผ่อนคลายในขณะที่ปากแผลค่อยๆสมานตัวกันและหายสนิทในที่สุด

“นี่มัน..อะไรกัน!!” เนลลุกพรวดขึ้นมาทันทีที่หายสนิท แต่คนที่รักษาให้เขานั้นมีท่าทีอ่อนแรงลง

“นาย....หายดีแล้ว โชคดีที่ทันเวลา” เขาพูดเพียงเท่านี้แล้วก็หมดสติ เนลคว้าตัวเขาไว้ในอ้อมแขน ปีกของเขาสัมผัสมือเนล มันให้ความรู้สึกว่าเป็นปีกจริงๆไม่ใช่ภาพลวงตา ปีกนั้นค่อยๆหดกลับเข้าไปในแผ่นหลังของคนคนนั้น มีขนปีกเส้นหนึ่งหลุดออกมาแล้วกลายเป็นแสงสว่างจ้าครอบคลุมบริเวณนี้ทั้งหมด

รู้ตัวอีกที ทุกคนก็มาอยู่ที่ศูนย์ของแฟมิลี่แล้ว

สมาชิกแต่ละคนร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวดจากบาดแผล คนที่ไม่บาดเจ็บมากก็รีบรักษาให้คนที่บาดเจ็บหนัก บรรยากาศชุลมุนวุ่นวาย ไม่มีใครทันคิดสงสัยว่าพวกเขากลับมาที่นี่ได้อย่างไร มีเพียงจิเอลที่อยู่ข้างตัวเนลตลอดสังเกตเห็นร่างหนึ่งที่อยู่ในอ้อมแขนเนล

“มัน...คือใครครับบอส แล้วเรากลับมาที่นี่ได้ยังไง”

เนลตอบโดยที่สายตายังจับจ้องอยู่ที่ร่างในอ้อมแขน “เขา...คือผู้มีพระคุณของแฟมิลี่เรา เป็นนางฟ้าของชั้น...”