คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ภายใต้ความโกรธแค้นมีความหวังและความเจ็บปวดซ่อนอยู่...
“ั้น เอาเป็นว่า เราลอาวุธล แล้วมาุยันีว่า นายิว่าีไหม?”
ฟริส์พยัหน้าทันที
แนยิ้มออมา มันเป็นยิ้มทีู่อบอุ่นเหลือเิน…
“อ่า..นาย็ไว้ีวิันสินะ ฮะๆ” รอยยิ้มนี่..เหมือนไม่ไ้เห็นมันมานานมาแล้ว… “มานี่สิ ‘เพื่อนรั’ อัน..”
แนอ้าแนพร้อมรอยยิ้มแสนอบอุ่นประทับบนใบหน้า
ฟุบ
ฟริส์้าวาเ้าไปอร่าให่ แนสุ้เล็น้อย
“อะไรัน
นี่อันนระูแทบหัเลยนะ..” เาหัวเราะเบาๆ “ถือว่าันรับำอโทษแล้วัน”
ฟริส์ำเสื้ออแนแน่น
“น่าำเนอะ น้อายันพูถู…”
“นเราสามารถเปลี่ยนแปลันไ้…”
ึ! ระู..ระูเหล่านั้นเสียบแทร่าอเา เลือสีแสหลั่ไหลออมา…
แนลายอ้อมอ เาแสยะยิ้ม…
“ฮ่าๆๆ!! ไอเ็โ่! ิหรอว่ามันะลับไปเป็นเหมือนเิมน่ะฮะ! สิ่ที่แทำทั้หม ิว่าันะให้อภัยหรอ?! ไอ้ารโสโร!!”
ฟริส์เยหน้ามอแน หยน้ำใสๆ่อยๆไหลริน
"ใ่! แมันไอารโสโร! ารที่่าเพื่อนันและน้อันทั้ๆที่พวเาเื่อมั่นในัวนาย!" แนะโนออมาอย่าเ็บปว วามโรธแ้นในัวเามีมามายนไม่สามารถลบล้าออไปไ้
"แ่นาย่าพวเาโยไม่ให้โอาสเลยสันิ! สีหน้าไร้อารม์แบบนั้นน่ะ.. เ็อย่าแวรายในนระ!!"
ร่าบาพยายามลุึ้นพลาไอ
"ยอมแพ้ะ ไอหนู แไม่มีทานะันหรอ..."
"....." ฟริส์เ้นเสียออมาอย่ายาลำบา..
"เพราะะนั้น ไ้โปร..." ร่าให่สะอึสะอื้น น้ำาสีฟ้าไหลริน
"ยอมให้ันนะ และให้ทุสิ่ทุอย่าลับเป็นเหมือนเิมที..."
ความคิดเห็น