เวลากับคนสองคน

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

12.12 น. ที่มหาวิทยาลัยรัฐที่มีชื่อเสียงมากที่สุดแห่งหนึ่ง
น้ำๆๆๆๆๆๆ  แกได้ทีี่ฝึกงานรึยัง (แอรี่ เอลิกา )  นี่แอรี่ มานั่งให้เรียบร้อยก่อนค่อยพูดก็ได้ ดูสิคนอื่นๆๆมองกันหมดแล้ว 

เออจิงอะ   ก็ได้

แล้วตกลงน้ำจะไปฝึกงานที่ไหนอะ  (แอรี่)
น้ำยังไม่รู้เลย

น้ำ  แอรี่  อาจารย์ สร้อยสุวรรณ ให้พบจ๊ะ (เพื่อนที่สาขา)

จ๊ะ เดี๋ยวเาราไปพบเดี๋ยวนี้แหละ


ห้องพักครู

สวัสดีคะ อาจารย์  อาจารย์ต้องการพบพวกหนูหรือคะ

ใช่จ๊ะ  พอดี สาขาบริหารธุรกิจระหว่างประเทศเขาต้องการ นักศึกษา สาขา ภาษาและวรรณคดีตะวันตกของเรา จำนวน 2 คน ไปช่วยต้อนรับแขกที่จะมาร่วมสัมมนาในรครั้งนี้ ครูเลยอยากให้เธอทั้งสองคนไปช่วยหนะจ๊ะ พวกเธอทั้งสองคนสะดวกที่จะไปกันรึเปล่าหละ

ไม่มีปัญหาคะ แต่เรื่องเรียนของพวกเรา

ไม่ต้องห่วงทางโน้นเค้าจะทำหนังสือมาขออนุญาตเีราทั้งสองเอง

เป็นว่าตกลงนะ

คร้าาาาาา

(แอรี่) นี่น้ำเรากลัวว่าเราจะทำไม่ได้อะ ที่ให้พวกเราไปต้อนรับนักวิชาการและนักธุรกิจที่จะมาสัมมนาในครั้งนี่อะ
(น้ำ) ทำไมหรอแอรี่  เราว่านะไม่มีอะไรเกิดความสามารถเราไปได้หรอก
(แอรี่) น้ำแล้วเธอคิดว่าเธอจะไม่เจอ .... 
(น้ำ) ไม่นะแอรี่ อย่าพูดชื่อนี้ เพราะเรา ....
 ( แอรี่) ดอเคจร้าาาา   งั้นพรุ่งนี้เช้าเราไปรับน้ำนะ  แล้วไปที่โรงแรมที่จัดงานกัน


เวลา 07.30 น. ณ โรงแรม รี่เจนซี่

น้ำ เรากลัว ชาวต่างชาติอะ  ไม่รู้จะพูดกับเขารู้เรื่องรึเปล่า (แอรี่)  ไม่ต้องห่วงน่า แค่นี้ไม่ทำให้เราตายหรอกน่า (น้ำ)
โอ๊ย!   .... คุณลุงคะ มีอะไรให้หนูช่วยรึเปล่าคะ
ดร.เพชรรัตน์ อัครเดชา   :  ไม่เป็นไรหรอกหนู ลุงแค่หงุดหงิดที่ลูกชายลุง เอาเอกสารมาส่งให้ลุงช้าหนะ
น้ำ : ถ้ามีอะไรให้หนูช่วยก็บอกได้นะคะ

กานต์  อัครเดชา : แหมพ่อ เนื้อหอมจริงๆๆ  ขนาดรุ่นลูกยังไม่เว้น หึหึ  หวังว่าคงจะไม่ ....
น้ำ : นี่คุณ   ใช้อะไรคิดคะ สมอง หรือ ตาตุ่ม ถึงคิดเรื่องต่ำๆๆ อย่างเรื่องนี้ได้ อ๋อ ลืมไปก็คุณมีประสบการณ์โชคโชนหนิคะ
      คร.เพชรรัตน์คะ ดิฉันต้องขออภัย กับการที่ดิฉันแสดงกิริยาที่ไม่สุภาพต่อท่านด้วยนะคะ

ดร.เพชรรัตน์ : ไม่เป็นไรหรอกหนู หนูไม่ผิด เจ้ากานต์สิผิด 
กานต์ : คุณพ่อ!

เออ  ดิฉันต้องขอตัวไปดูแลความเรียบร้อยของงาานต่อนะคะ  ถ้ามีอะไรที่พอให้ดิฉันและเพื่อนรับใช้ก็เรียกได้เลยคะ

กานต์ : หึทำเป็นโกรธ ที่แท้ก็เล่นตัวไปเท่านั้น 

ดร. เพชรรัตน์ : เจ้ากานต์

กานต์ : ก็มันจริงหนิครับพ่อ

กานต์กลับถึงบ้านเรามีเรื่องที่ต้องเคลียร์กันนะ เพราะการที่ลูกเอาเอกสารสำคัญมาให้พ่อและยังสร้างความวุ่นวาย มิหนำซ้ำไปว่าร้ายคนอื่นอีกมันไม่ใช่นิสัยของสุภาพบุรุษเลยนะ

ทำไมนะ ลูกช้ายของพ่อที่น่ารัก เป็นสุภาพบุรุษถึงได้เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือไปได้ เฮ้อ!