ทะเบียนรักมาเฟีย - นิยาย ทะเบียนรักมาเฟีย : Dek-D.com - Writer
×

    ทะเบียนรักมาเฟีย

    อย่าพูดเหมือนชีวิตเธอไร้ค่าขนาดนั้น ชีวิตฉันมันไม่มีค่าตั้งแต่วินาทีที่แต่งงานกับคุณแล้ว หญิงสาวเชิดหน้าตอบโต้ ถ้ามันจะตกต่ำยิ่งกว่านี้ก็ปล่อยมันเถอะ บุปผาสวรรค์

    ผู้เข้าชมรวม

    15,749

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    126

    ผู้เข้าชมรวม


    15.74K

    ความคิดเห็น


    56

    คนติดตาม


    200
    จำนวนตอน : 15 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  18 มี.ค. 65 / 16:40 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ทะเบียนรักมาเฟีย

    ซีรีส์ ตีทะเบียนรัก

    *******************

    ตัวละครหลัก

     

              พระเอก               ไคล์ แซกเคอร์มันน์ (อายุ ๓๘ ปี)

     

              นางเอก               บุปผาสวรรค์  ตั้งเสถียรธรรมรงค์ (อายุ ๒๗ ปี)

     


    โปรย

           “สามีเธอคงมารับแล้วสินะ”

           คำพูดของเคิร์กทำให้หญิงสาวต้องตวัดตาไปมองยังประตูห้อง ตอนนี้ตรงนั้นมีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ หล่อเหลากำลังจ้องมาที่เธอด้วยความกังวล พอเห็นว่าเงยหน้าสบตาเขาก็รีบพุ่งเข้ามาหา

           “บุปผาสวรรค์ เป็นอะไรหรือเปล่า เจ็บตรงไหนไหม” ดวงตาสีสนิมเอาแต่มองอย่างสำรวจ ยิ่งเห็นน้ำตาร้อนๆ ไหลอาบแก้มนวลก็ยิ่งใจคอไม่ดี “ตาเฒ่าทำร้ายเธอตรงไหนหรือเปล่า บอกฉัน พูดกับฉันสิบุปผา” น้ำเสียงของไคล์เต็มไปด้วยความกังวล ยิ่งเมียรักไม่พูดอะไร ไม่แม้แต่จะโผเข้ากอดเขา หัวใจของไคล์ก็เหมือนกับถูกบีบรัดจนแทบขาดเป็นส่วนๆ

           “ได้โปรดบอกฉัน...พูดกับฉัน”

           ในตอนนี้เองที่สติความนึกคิดของนักแสดงสาวขาดสะบั้น ยิ่งได้เห็นหน้าหล่อคมคายกับน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นกังวลของเขา เธอก็ยิ่งไม่สามารถควบคุมความเจ็บปวดเอาไว้ได้ ฝ่ามือเรียวจึงตวัดเข้าแก้มสากซีกซ้ายถึงสองครั้งติด

           “คนเลว!

           “บุปผา” ไคล์ได้แต่ยกมือทาบแก้มข้างที่ถูกตบ “เกิดอะไรขึ้น”

           หญิงสาวได้แต่สูดหายใจเข้าปอดลึกเพื่อระงับอาการสั่นเทิ้ม ดวงตาดำขลับจับจ้องคนนั่งตรงหน้าด้วยตาแดงก่ำ “เกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ คุณถามฉันออกมาได้ยังไงในเมื่อคุณก็รู้ทุกอย่างอยู่เต็มอก คุณรู้...แต่คุณก็ไม่บอกฉัน แถมยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุณทำได้ยังไงกัน...ทำได้ยังไง!” กำปั้นหนักหน่วงฟาดลงมาบนแผงอกแกร่งไม่ยั้งแรง เธอรู้แค่ว่าต้องทำให้ผู้ชายคนนี้เจ็บปวดเหมือนที่เธอกำลังเจ็บ แต่เสียงแหบๆ ของคนอายุมากก็ทำให้เธอหยุดชะงัก

           “เอาล่ะ คุยกันให้สบายเถอะนะ ฉันขอตัวก่อน”

           ไคล์รีบหันมามองหน้าพ่อแล้วจ้องมองอย่างคาดคั้น “พ่อ...พูดอะไรกับบุปผาสวรรค์กันแน่ ทำไมเธอ...”

           ปากของเคิร์กโค้งขึ้นเผยรอยยิ้มบางๆ “อยากรู้ก็ถามเมียแกเองสิ” ทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นอาร์ลก็เดินมาเข็นรถออกไป ทิ้งให้ไคล์ต้องหันมามองเมียรักนิ่งนาน กระทั่งภายในห้องเงียบสงัดจนได้ยินเสียงลมหายใจหอบสั่นของหญิงสาวชัดเจนนั่นแหละถึงได้กุมมือนุ่มไว้ แต่เขาก็ต้องรู้สึกเหมือนสูญเสียทุกอย่างไป เพราะตอนนี้แววตาของบุปผาสวรรค์มีแต่ความเกลียดชัง

           ไคล์กลืนน้ำลายลงคออย่างพอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ขณะที่นัยน์ตาคู่นั้นเอาแต่มองภาพที่เมียรักกำไว้แน่น

           “ฉันขอโทษ”

           น้ำเสียงของเขา ท่าทีของเขาทำให้บุปผาสวรรค์ต้องเช็ดน้ำตาทิ้งลวกๆ ตอนนี้ถ้าเดาไม่ผิดเขาคงรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

           “รู้ตัวแล้วสินะ”

           “ฉันขอโทษ”

           “ขอโทษเหรอ...คุณจะขอโทษให้มันได้อะไรขึ้นมา ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างมันสายไปแล้ว ถ้าคุณบอกฉันว่าพ่อของคุณเป็นคนฆ่าแก้วมุกดาละก็ ฉันจะไม่มีวันยอมจดทะเบียนสมรสกับคุณเด็ดขาด แล้วฉันก็จะไม่ตัดสินใจผิดพลาดด้วยการนอนกับคุณ”

           “บุปผาสวรรค์”

           “อย่ามาเรียกชื่อฉัน!” ตวาดแว้ดด้วยตาแดงๆ “ฉันจะหย่ากับคุณให้เร็วที่สุด”

           “บุปผา...”

           “ฉันจะไม่มีวันอยู่กับผู้ชายที่เป็นฆาตกรเด็ดขาด โดยเฉพาะฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวแท้ๆ ของฉัน”

           “บุปผา...” ไคล์ได้แต่เรียกด้วยเสียงสั่นๆ เขาเสียใจและก็รู้สึกผิด แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก ถ้าหากว่าไม่ตัดสินใจแต่งงานกับเธอ ชีวิตของเธอกับหลานรักก็คงจะตกอยู่ในอันตราย เขาไม่อยากให้เธอต้องตกอยู่ในชะตาเดียวกันกับแก้วมุกดา เธอมีค่ามากเกินกว่าที่เขาจะปล่อยให้เธอต้องตายไป แต่ดูเหมือนเธอจะไม่เข้าใจเจตนาของเขาเลยสักนิด เพราะตอนนี้ในดวงตาของเธอมีแต่ความเกลียดชัง

           “ฉันขอโทษ” ไคล์ได้แต่พร่ำบอกด้วยตาแดงๆ “ขอโทษ...”

     

           “ฉันเกลียดคุณ” บุปผาสวรรค์เอ่ยออกมาเพียงเท่านั้นก็หยักกายลุกขึ้นทั้งๆ ที่เธอแทบจะล้มลงไปกองกับพื้น แต่ว่าความเจ็บปวดมันกำลังสั่งให้เธอเข้มแข็ง ปลายเท้าเล็กจึงเดินผ่านร่างสูงของไคล์ออกไปด้านนอก ลงมาถึงด้านล่างก็มองผ่านเหล่าบอดี้การ์ดนับสิบคนที่กรูกันเข้ามาหา แต่ละคนเอาแต่จับจ้องท่าทีของเธอ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา นอกเสียจากปล่อยให้เธอเดินเลยผ่านไปเงียบๆ

    *************************

    อัพเนื้อหาให้อ่านเพื่อเป็นตัวอย่าง  10-12 บท (แบ่ง 3 ตอนย่อย)

    ขออภัยที่ลงไม่จบนะคะ

    นิยายเรื่องนี้อัพทุกวันอังคาร และวันศุกร์ค่ะ

    ฝากติดตามด้วยนะคะ

     

     

    นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

    ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิด ลอกเลียนแบบทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้

    ในการเผยแพร่หรืออ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร

    หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมายบัญญัติไว้ สูงสุด

    ทั้งนี้เป็นเพียงการจินตนาการของผู้เขียนเพื่อความบันเทิงเท่านั้น รวมทั้ง ชื่อ สกุลตัวละครทุกตัวในเรื่องก็เป็นการสมมุติไม่ได้มีเจตนาร้ายแอบแฝงแต่อย่างใด

     

    ***************************************

     

     

    คอมเมนต์โหวตๆ ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ

    ติดต่อพูดคุยกับคนเขียนได้ที่ Facebook ได้ที่ลิงค์ข้างล่าง

    https://web.facebook.com/janyanam.novels



    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น