ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Sweet Lover2>>คนอย่างนายก้งอนเป็นด้วย?
ตลอดทางเดินไปโรงอาหาร ฉันก้คุยเล่นกับอิงไปเรื่อยเปื่อย(ส่วนยัยปลายหน่ะหรอ...ทิ้งเพื่อนไปกินข้าวกับเเฟนก่อนเเล้วหล่ะ ช่างเป็นคนที่ทรยศเพื่อนจริงๆ เห็นเเฟนดีกว่าเพื่อน) เเละทุกครั้งที่ฉันหัวเราะ ฟานก้จะหันมามองประมาณว่า อยากขำด้วยคน เเต่พอฉันเงยหน้าขึ้นไปมองนายฟานก้รีบหันหน้ากลับซะทุกครั้ง จนฉันอดคิดไม่ได้ว่า
นายนี่สติยังดีอยู่รึป่าววะ
\" นายเป็นบ้าอะไร ฟาน \" ไม่ใช่เสียงฉัน เสียงฉันคงไม่เเหลมปรี้ดเเสบเเก้วหูอย่างงี้หรอก เเน่นอนเสียงยังอิงนั่นเอง
ฉันเดาว่านังนี่คงจะสังเกตเห็นท่าทางเเปลกๆของฟานเเล้วเกิดอาการสงสัยขึ้นมา(เหมือนฉัน)
\" เป็นคนดีของสังคม ^_^ \" นายฟานหันมายิ้มร่า ถ้าสาวๆเห็นเขายิ้มอย่างงี้นะคงกรี้ดสลบกันเป็นทิวเเถว
\" ประสาท \" ฉันพูดขึ้นมาลอยๆ เเต่จริงๆคืออยากจะหาเรื่องกันนายนี่ขึ้นมาซะงั้น
เป็นไปตามคาด...ฉันได้เปิดศึกประลองสุนัขในปากกับนายฟานดังใจหวัง
\" เธอหน่ะเเหละ ยัยโรคจิต ซาดิสม์ ตูดเบอะไม่มีไซส์กางเกงใส่ \"
\" สเตฟาน! \" ฉันส่งสายตาเขียวปั๊ดเเบบจะกินเลือดกินเนื้อให้
\" โช้งเช้งๆๆๆๆ \" (สมมติว่าเป็นเสียงทะเลาะกันละกันนะ)
\" ว้อย!! หนวกหู...ถ้าเเกจะกัดกันก้ไปกัดกันข้างนอกไป๊ โรงอาหารเค้าไม่อนุญาตให้หมาเข้านะโว้ย \" นังอิง เริ่มติดเชื้อปากหมามาจากฉันซะเเระ เอ๊ะ...ไม่ใช่สิ ต้องติดมาจากนายฟานตังหาก ฮึ...ฉันไม่ยอมรับหรอกอะไรที่มันเป็นสิ่งไม่ดีหน่ะ
\" ฉันไปกินก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นตรงโน้นดีกว่า \" ฉันทำจมูกเชิดใส่นายฟานซึ่งตอนนี้กำลังยืนมองหานายมิวเพื่อนซี้อยู่
หลังจากที่ฉันเเย่งซื้อก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อยมาได้อย่างยากลำบากเเล้ว ฉันก้ยืนมองหาอิงกับปลาย อ้อ...อยู่ตรงนั้นหน่ะเองไปนั่งซะไกลเชียว เเต่ระหว่างที่ฉันเดินตรงไปที่เป้าหมาย เอ๊ะ...รัศมีอะไรเปล่งเเว้บๆ อ่อ...รัศมีความหล่อของพี่เฟรนด์นี่เอง ด้วยเหตุนี้ทำให้หน้าขาวๆของฉันร้อนวูบวาบๆ ขาของฉันยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ เเต่ตานี้สิไม่ยอมมองทางเดินเพราะมัวเเต่มองพี่เฟรนด์อยู่ ฉันเลยมองไม่เห็นว่าตัวเองกำลังจะชนกับเด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่วิ่งหยอกล้อกับเพื่อนมาด้วยความเร็วสูง 60 km/hr.(ถ้าจริงก้ผีเเระ)
โครม!
เสียงปะทะกันดังลั่นพสุธา คนทั้งโรงอาหารหันมามองกันเป็นตาเดียว
ไม่ใช่หรอก...ที่คนเค้าหันมามองกันก้เพราะได้ยินเสียงหวีดร้องของสาวสวยนางหนึ่ง ที่ตอนนี้ทรุดลงไปนั่งกับชามก๋วยเตี๋ยวบนตัก ทั้งน้ำ ทั้งเส้น ทั้งเครื่องต่างๆ จากที่เคยอยู่ในชามก้กระเด็นออกมากระจัดกระจายอยู่รอบๆ เเม้บนตักเธอก้มีหมูตุ๋นชิ้นเบ้อเร่อนอนสงบเเน่นิ่งอยู่ ส่วนเด็กผู้ชายคนนั้นก้หายไปไหนก้ไม่รู้
ไอ้เด็กเวรเอ้ย อย่าให้เจอนะ จะถีบให้ไส้ทะลักเลย
ตัวเองก้ผิดด้วยเเท้ๆ เเต่เมตตายกให้เด็กตัวเล็กๆคนเดียวหมดเลย นางเอกคนนี้นิสัยเเย่จริงๆ(ก้บอกเเล้วไง เรื่องไม่ดีฉันไม่ยอมรับ...เเบร่)
ฉันหันไปมองพี่เฟรนด์เเละเขาก้กำลังมองฉันอยู่ เขาอมยิ้มนิดๆด้วย สงสัยจะขำในความเซ่อซ่าของฉัน(เเง้....อายจัง>///<) ประมาณ 2-3 วิ เขาก้ทำท่าเหมือนจะเดินเข้ามา
\" ยัยบ้า...เธอนี่มันซุ่มซ่ามจริงๆ \"
O_Oนายฟาน...เขาเข้ามาพยุงฉันเเล้วก้ช่วยเก็บชามก๋วยเตี๋ยวให้ฉันด้วย
\" ไปล้างน้ำก่อน มานี่เร็ว ยังจะทำหน้าเอ๋ออีก \" เขาคว้าเเขนฉันเเล้วลากไปอ่างล้างมือใหญ่ๆตรงหลังโรงอาหาร
\" นายบ้า พี่เฟรนด์กำลังจะเข้ามาช่วยฉันอยู่เเล้วเชียว \"
จริงๆฉันไม่ได้อยากพูดเเบบนั้นเลยนะ อยากจะขอบคุณเขาด้วยซ้ำ เเต่ทำไมปากมันไปเองก้ไม่รู้ToT
ฟานหันมามองฉัน...ด้วยสายตาเย็นชาสุดๆ เเบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
\" อ้าวหรอ ขอโทษจริงๆนะ \" เสียงเขาขาดหายไปครู่หนึ่งเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ พร้อมทั้งปล่อยเเขนฉัน
\" งั้นเธอก้กลับไปให้เขาช่วยละกันนะ ก้ดี...ฉันจะได้ไปกินข้าวต่อ ไม่ต้องมาเสียเวลา \" พูดจบเขาก้หันหลังกลับเข้าโรงอาหาร
ฉันยืนมองเเผ่นหลังเขาที่ค่อยๆไกลออกไปอย่างอึ่งๆ ให้ตาย...ตั้งเเต่รู้จักกันมาเขาไม่เคยเป็นเเบบนี้เลย ฉันควรจะขอโทษเขานะ เเต่คงต้องหลังจากที่ฉันล้างคราบน้ำก๋วยเตี๋ยวสีเข้มๆออกจากกระโปรงก่อน เห้อ...ดูๆเเล้วยังกะเมนส์ทะลักเลยนะเนี่ย อนาถจริง สงสัยฉันคงต้องทิงเเล้วหล่ะ กระโปรงตัวเนี้ยะ
\" ทำไมช้าจังวะ ไม่เหลืออะไรให้เเกกินเเล้วมั้ง \" ปลายขมวดคิ้วนิดหน่อย
\" ใช่ๆ ถ้าหิวนักเเกก้ไปตักในถังหลังครัวละกัน \"
เเน่ะ...ดูมัน ไล่ให้เพื่อนไปเเย่งหมากินอาหารเหลือ เเหม่...น่าภูมิใจจัง เพื่อนรักขนาดไหนเนี่ย
\" ชั้นล้อเล่นหน่ะเเก ดู...ทำหน้าเหวอซะ เอ้า...ขนมปัง \" ปลายพูดพลางโยนขนมปังมาให้ 2 ก้อน ฉันเเทบจะกระโดดขี่คอมันด้วยความดีใจเลย
\" เเล้วกระโปรงเปื้อนอะไรอ่ะ รึว่าเเกซื่อบื้อซะขนาดที่ไม่รู้ว่าตัวเองเมนส์มา \" อิงทำตาโต เเล้วมองคราบสีน้ำตาลเข้มอย่างสงสัยปนอึ้ง
\" จะบ้าหรอ นี่เเกไม่รู้เลยหรอว่าน้ำก๋วยเตี๋ยวมันหกโดนกระโปรงฉันหน่ะ ไม่ใช่เเค่น้ำก๋วยเตี๋ยวสิ ทั้งเส้น ผัก เครื่องเลยหล่ะ \" ฉันหยิบขนมปังขึ้นมากินอย่างตะกละตะกลาม สวมบทบาทคนอดอยาก สลัดคราบนางเอกไปจนหมดสิ้น(ก้คนมันหิวนี่นา)
เเล้วฉันก้เล่าตั้งเเต่ต้นจนจบให้เพื่อนซี้ทั้งสองฟัง รวมทั้งเรื่องที่ฟานงอนฉันด้วย
\" 555+ เเกนี่มันเหลือเชื่อจริงๆเลยนะ ชั้นนึกว่าเเกเเค่ซุ่มซ่ามธรรมดา เเต่นี่สาเหตุคือเเกบ้าผู้ชาย \" ยัยอิงตัวเเสบหัวเราะอย่างเมามันส์
\" หึๆ เเล้วนายฟานหล่ะ...เเกนี่มันเเย่จริงๆ ฟานอุตส่าห์มาช่วย เเต่เเกก้ไปพูดอย่างงั้น \" ปลายทำหน้าจริงจัง เกือบจะหลงเชื่อเเระว่ามันกำลังซีเรียส ถ้าไม่ติดตรงมุมปากที่กระตุกขึ้นหน่อยๆ เหมือนกำลังสะกดกลั้นอารมณ์ขำไว้อย่างสุดความสามารถ
\" ไม่เห็นยาก เเกก้เเค่เข้าไปขอโทษ \" อิงหันมาทำหน้าจริงจังอีกคน
\" เเต่...ชั้นไม่เคยง้อไอ้บ้านั่นก่อนเลยนะ \" ก้มันจริงหนิ...ทะเลาะกันทีไร นายนั่นก้เป็นฝ่ายง้อก่อนทุกที(ส่วนใหญ่ก้เป็นเรื่องจุกๆจิกๆ ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย)
\" เเล้วเเกจะรอให้มันมาง้อก่อนเหมือนทุกทีหน่ะหรอ...ไม่มีทาง! ก้เเกผิดเต็มๆนะเรื่องเนี้ยะ เเกทำร้ายจิตใจมันอย่างเเรง \" อิงทุบโต๊ะ เเล้วทำหน้าเหมือนกระทิง จมูกกระพือเข้ากระพือออกเเบบคนกำลังโกรธจัด
\" นี่เเกไม่ต้องมาตลกเเดรกเเถวนี้เลยนะ ฉันขอโทษมันก้ได้วะ \" ฉันพูดอย่างเสียไม่ได้ เเละคงต้องเสียฟอร์มด้วยToT
นายนี่สติยังดีอยู่รึป่าววะ
\" นายเป็นบ้าอะไร ฟาน \" ไม่ใช่เสียงฉัน เสียงฉันคงไม่เเหลมปรี้ดเเสบเเก้วหูอย่างงี้หรอก เเน่นอนเสียงยังอิงนั่นเอง
ฉันเดาว่านังนี่คงจะสังเกตเห็นท่าทางเเปลกๆของฟานเเล้วเกิดอาการสงสัยขึ้นมา(เหมือนฉัน)
\" เป็นคนดีของสังคม ^_^ \" นายฟานหันมายิ้มร่า ถ้าสาวๆเห็นเขายิ้มอย่างงี้นะคงกรี้ดสลบกันเป็นทิวเเถว
\" ประสาท \" ฉันพูดขึ้นมาลอยๆ เเต่จริงๆคืออยากจะหาเรื่องกันนายนี่ขึ้นมาซะงั้น
เป็นไปตามคาด...ฉันได้เปิดศึกประลองสุนัขในปากกับนายฟานดังใจหวัง
\" เธอหน่ะเเหละ ยัยโรคจิต ซาดิสม์ ตูดเบอะไม่มีไซส์กางเกงใส่ \"
\" สเตฟาน! \" ฉันส่งสายตาเขียวปั๊ดเเบบจะกินเลือดกินเนื้อให้
\" โช้งเช้งๆๆๆๆ \" (สมมติว่าเป็นเสียงทะเลาะกันละกันนะ)
\" ว้อย!! หนวกหู...ถ้าเเกจะกัดกันก้ไปกัดกันข้างนอกไป๊ โรงอาหารเค้าไม่อนุญาตให้หมาเข้านะโว้ย \" นังอิง เริ่มติดเชื้อปากหมามาจากฉันซะเเระ เอ๊ะ...ไม่ใช่สิ ต้องติดมาจากนายฟานตังหาก ฮึ...ฉันไม่ยอมรับหรอกอะไรที่มันเป็นสิ่งไม่ดีหน่ะ
\" ฉันไปกินก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นตรงโน้นดีกว่า \" ฉันทำจมูกเชิดใส่นายฟานซึ่งตอนนี้กำลังยืนมองหานายมิวเพื่อนซี้อยู่
หลังจากที่ฉันเเย่งซื้อก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อยมาได้อย่างยากลำบากเเล้ว ฉันก้ยืนมองหาอิงกับปลาย อ้อ...อยู่ตรงนั้นหน่ะเองไปนั่งซะไกลเชียว เเต่ระหว่างที่ฉันเดินตรงไปที่เป้าหมาย เอ๊ะ...รัศมีอะไรเปล่งเเว้บๆ อ่อ...รัศมีความหล่อของพี่เฟรนด์นี่เอง ด้วยเหตุนี้ทำให้หน้าขาวๆของฉันร้อนวูบวาบๆ ขาของฉันยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ เเต่ตานี้สิไม่ยอมมองทางเดินเพราะมัวเเต่มองพี่เฟรนด์อยู่ ฉันเลยมองไม่เห็นว่าตัวเองกำลังจะชนกับเด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่วิ่งหยอกล้อกับเพื่อนมาด้วยความเร็วสูง 60 km/hr.(ถ้าจริงก้ผีเเระ)
โครม!
เสียงปะทะกันดังลั่นพสุธา คนทั้งโรงอาหารหันมามองกันเป็นตาเดียว
ไม่ใช่หรอก...ที่คนเค้าหันมามองกันก้เพราะได้ยินเสียงหวีดร้องของสาวสวยนางหนึ่ง ที่ตอนนี้ทรุดลงไปนั่งกับชามก๋วยเตี๋ยวบนตัก ทั้งน้ำ ทั้งเส้น ทั้งเครื่องต่างๆ จากที่เคยอยู่ในชามก้กระเด็นออกมากระจัดกระจายอยู่รอบๆ เเม้บนตักเธอก้มีหมูตุ๋นชิ้นเบ้อเร่อนอนสงบเเน่นิ่งอยู่ ส่วนเด็กผู้ชายคนนั้นก้หายไปไหนก้ไม่รู้
ไอ้เด็กเวรเอ้ย อย่าให้เจอนะ จะถีบให้ไส้ทะลักเลย
ตัวเองก้ผิดด้วยเเท้ๆ เเต่เมตตายกให้เด็กตัวเล็กๆคนเดียวหมดเลย นางเอกคนนี้นิสัยเเย่จริงๆ(ก้บอกเเล้วไง เรื่องไม่ดีฉันไม่ยอมรับ...เเบร่)
ฉันหันไปมองพี่เฟรนด์เเละเขาก้กำลังมองฉันอยู่ เขาอมยิ้มนิดๆด้วย สงสัยจะขำในความเซ่อซ่าของฉัน(เเง้....อายจัง>///<) ประมาณ 2-3 วิ เขาก้ทำท่าเหมือนจะเดินเข้ามา
\" ยัยบ้า...เธอนี่มันซุ่มซ่ามจริงๆ \"
O_Oนายฟาน...เขาเข้ามาพยุงฉันเเล้วก้ช่วยเก็บชามก๋วยเตี๋ยวให้ฉันด้วย
\" ไปล้างน้ำก่อน มานี่เร็ว ยังจะทำหน้าเอ๋ออีก \" เขาคว้าเเขนฉันเเล้วลากไปอ่างล้างมือใหญ่ๆตรงหลังโรงอาหาร
\" นายบ้า พี่เฟรนด์กำลังจะเข้ามาช่วยฉันอยู่เเล้วเชียว \"
จริงๆฉันไม่ได้อยากพูดเเบบนั้นเลยนะ อยากจะขอบคุณเขาด้วยซ้ำ เเต่ทำไมปากมันไปเองก้ไม่รู้ToT
ฟานหันมามองฉัน...ด้วยสายตาเย็นชาสุดๆ เเบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
\" อ้าวหรอ ขอโทษจริงๆนะ \" เสียงเขาขาดหายไปครู่หนึ่งเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ พร้อมทั้งปล่อยเเขนฉัน
\" งั้นเธอก้กลับไปให้เขาช่วยละกันนะ ก้ดี...ฉันจะได้ไปกินข้าวต่อ ไม่ต้องมาเสียเวลา \" พูดจบเขาก้หันหลังกลับเข้าโรงอาหาร
ฉันยืนมองเเผ่นหลังเขาที่ค่อยๆไกลออกไปอย่างอึ่งๆ ให้ตาย...ตั้งเเต่รู้จักกันมาเขาไม่เคยเป็นเเบบนี้เลย ฉันควรจะขอโทษเขานะ เเต่คงต้องหลังจากที่ฉันล้างคราบน้ำก๋วยเตี๋ยวสีเข้มๆออกจากกระโปรงก่อน เห้อ...ดูๆเเล้วยังกะเมนส์ทะลักเลยนะเนี่ย อนาถจริง สงสัยฉันคงต้องทิงเเล้วหล่ะ กระโปรงตัวเนี้ยะ
\" ทำไมช้าจังวะ ไม่เหลืออะไรให้เเกกินเเล้วมั้ง \" ปลายขมวดคิ้วนิดหน่อย
\" ใช่ๆ ถ้าหิวนักเเกก้ไปตักในถังหลังครัวละกัน \"
เเน่ะ...ดูมัน ไล่ให้เพื่อนไปเเย่งหมากินอาหารเหลือ เเหม่...น่าภูมิใจจัง เพื่อนรักขนาดไหนเนี่ย
\" ชั้นล้อเล่นหน่ะเเก ดู...ทำหน้าเหวอซะ เอ้า...ขนมปัง \" ปลายพูดพลางโยนขนมปังมาให้ 2 ก้อน ฉันเเทบจะกระโดดขี่คอมันด้วยความดีใจเลย
\" เเล้วกระโปรงเปื้อนอะไรอ่ะ รึว่าเเกซื่อบื้อซะขนาดที่ไม่รู้ว่าตัวเองเมนส์มา \" อิงทำตาโต เเล้วมองคราบสีน้ำตาลเข้มอย่างสงสัยปนอึ้ง
\" จะบ้าหรอ นี่เเกไม่รู้เลยหรอว่าน้ำก๋วยเตี๋ยวมันหกโดนกระโปรงฉันหน่ะ ไม่ใช่เเค่น้ำก๋วยเตี๋ยวสิ ทั้งเส้น ผัก เครื่องเลยหล่ะ \" ฉันหยิบขนมปังขึ้นมากินอย่างตะกละตะกลาม สวมบทบาทคนอดอยาก สลัดคราบนางเอกไปจนหมดสิ้น(ก้คนมันหิวนี่นา)
เเล้วฉันก้เล่าตั้งเเต่ต้นจนจบให้เพื่อนซี้ทั้งสองฟัง รวมทั้งเรื่องที่ฟานงอนฉันด้วย
\" 555+ เเกนี่มันเหลือเชื่อจริงๆเลยนะ ชั้นนึกว่าเเกเเค่ซุ่มซ่ามธรรมดา เเต่นี่สาเหตุคือเเกบ้าผู้ชาย \" ยัยอิงตัวเเสบหัวเราะอย่างเมามันส์
\" หึๆ เเล้วนายฟานหล่ะ...เเกนี่มันเเย่จริงๆ ฟานอุตส่าห์มาช่วย เเต่เเกก้ไปพูดอย่างงั้น \" ปลายทำหน้าจริงจัง เกือบจะหลงเชื่อเเระว่ามันกำลังซีเรียส ถ้าไม่ติดตรงมุมปากที่กระตุกขึ้นหน่อยๆ เหมือนกำลังสะกดกลั้นอารมณ์ขำไว้อย่างสุดความสามารถ
\" ไม่เห็นยาก เเกก้เเค่เข้าไปขอโทษ \" อิงหันมาทำหน้าจริงจังอีกคน
\" เเต่...ชั้นไม่เคยง้อไอ้บ้านั่นก่อนเลยนะ \" ก้มันจริงหนิ...ทะเลาะกันทีไร นายนั่นก้เป็นฝ่ายง้อก่อนทุกที(ส่วนใหญ่ก้เป็นเรื่องจุกๆจิกๆ ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย)
\" เเล้วเเกจะรอให้มันมาง้อก่อนเหมือนทุกทีหน่ะหรอ...ไม่มีทาง! ก้เเกผิดเต็มๆนะเรื่องเนี้ยะ เเกทำร้ายจิตใจมันอย่างเเรง \" อิงทุบโต๊ะ เเล้วทำหน้าเหมือนกระทิง จมูกกระพือเข้ากระพือออกเเบบคนกำลังโกรธจัด
\" นี่เเกไม่ต้องมาตลกเเดรกเเถวนี้เลยนะ ฉันขอโทษมันก้ได้วะ \" ฉันพูดอย่างเสียไม่ได้ เเละคงต้องเสียฟอร์มด้วยToT
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น