รักวุ่นๆป่วนใจ วัยหวาน >>Sweet Lover<<

ลำดับตอนที่ #1 : Sweet Lover1>>ได้เเต่มอง

สวัสดีค่ะผู้อ่านที่เเส๊นจะหน้าตาดีทุกคน ฉันชื่อ เเคลิฟอร์เนียหรือที่เพื่อนๆเรียกว่าเเคล์อ่ะนะ ชื่อจริงก้ เอกธิดา เป็นนางเอกของเรื่องนี้ค่ะ เเละเรื่องที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้ก้เป็นเรื่องรักวุ่นๆที่เกิดขึ้นตอนฉันอยู่ม.ปลาย เเต่ก้ผ่านมาเป็นปีเเล้วหล่ะ เอาหล่ะ...ฉันจะเริ่มเล่าเเล้วนะ ตั้งใจฟังกันให้ดี



ย้อนไปเมื่อ 3 ปีที่เเล้ว ในตอนนั้นฉันยังเอ๊าะๆอยู่ อายุเพิ่งจะ 16 เอ๊ง เพิ่งจะขึ้นม.5หมาดๆเลยหล่ะ รร.ของฉันก้เป็นรร.สหศึกษาที่ดูดีไฮโซอยู่เหมือนกัน พวกผู้มากรากดีก้นิยมส่งลูกๆเข้าเรียน เเละเเน่นอนว่าคุณชายคุณหนูหน้าตาดีๆหน่ะมีเยอะเเยะเลย เยอะซะจนจะเหยียบหัวกันตาย ฉันก้เป็นคนนึงหล่ะนะที่หน้าตาน่าร้ากก สมเป็นคุณหนู ผิวขาวๆ ตากลมๆ เเก้มป่องนิดหน่อย เเละก้ปากรูปกระจับควายสีชมพูก้พอจะดึงดูดผู้ชายวัยกลัดมันได้บ้างหล่ะ เพื่อนของฉันก้น่ารักนะทั้งยัยอิงหรืออิงดารา กับยัยปลาย ปลายฝัน เเต่ใครจะมาน่ารักสู้ฉันได้หล่ะ^O^ ไม่มีซะหรอก (-_- หลงตัวเองอย่าเเรง)



ท่ามกลางเสียงตะเบ็งเซ็งเเซ่ของเพื่อนในห้อง ฉันนั่งมองไปอีกฟากหนึ่งของตึกเรียนซึ่งเป็นห้องของรุ่นพี่ม.6 ในหูของฉันไม่ได้รับรู้ถึงเสียงเอะอะโวยวายเลยเเม้เเต่น้อย เเต่กลับเป็นเสียงเพลงไพเราะระคนไปกับเสียงระฆังสวรรค์(เว่อร์ไปมั้ย) เพียงเพราะเห็นหน้ารุ่นพี่คนนั้น พี่เฟรนด์ หนุ่มขาวตี๋สุดหล่อ สุดป๊อป ขวัญใจสาวๆทั้งรร.(เเละฉันก้เป็นหนึ่งในนั้นด้ด้วย)



\" นี่เเกยังไม่เลิกเพ้ออีกหรอ เเคล์ \" เสียงเเหลมๆที่กรอกข้างๆหูทำให้ฉันสะดุ้งตื่นจากภวังค์เเห่งความฝันหวาน



\" ชั้นเห็นเเกมองพี่เค้าจนช้ำไปหมดเเล้วนะ \" นังปลายรีบเสริมต่อ



\" ก้มันความสุขของชั้นนี่ \" ฉันหันไปเเลบลิ้นใส่



คอยดูเถอะ ถ้านังชะนีสองตัวนี่ไปชอบใครเมื่อไหร่...จะเเซวให้มันส์ปากไปเลย



ฉันนั่งคิดอยู่ดีๆ หางม้าที่รวบเอาไว้ก้ถูกดึงไปข้างหลัง



\" อะไรอีกเล่า \" ชักหงุดหงิดเเล้วนะ เเต่...คนที่เเกล้งไม่ใช่ยัยอิงหรือยัยปลายนี่



\" เเค่นี้ก้ทำเป็นโกรธหรอยัยปลาทอง...นี่เเน่ะ \" นายนี่...ดึงผมฉันอย่างเดียวไม่พอยังจะเขกหัวฉันเเถมมาอีกหนึ่งที



\" เล่นบ้าอะไรของนาย อะ...อ้าว...พี่เฟรนด์ \" พอฉันหันไปมองอีกทีพี่เฟรนด์ก้หายไปไหนก้ไม่รู้ หายไปทั้งกลุ่มเลย รึว่าจะโดนชะนีกลุ่มไหนฉุดไป ไม่น้า ฉ้านไม่ยอมมมม เเง้T_T



\" นึกว่ามองอะไร ที่เเท้ก้เเอบดูผู้ชาย ยัยโรคจิตเอ้ย \" เเหน่ะ...ยังกระเเนะกระเเหนฉันไม่หยุด



\" นายสเตฟาน นายว่าใครโรคจิต ห๊ะ \" ฉันหันไปทำเสียงเข้มใส่



สเตฟาน หนุ่มลูกครึ่งอังกฤษที่กวนตรีนสุดๆ ตาสีน้ำตาลอ่อนที่ดูอ่อนโยน จมูกโด่งเป็นสัน ปากเรียวบาง ทุกอย่างดูสมดุลกันเเละรับกับใบหน้าขาวผ่องมีเลือดฝาดนิดๆ สรุปโดยรวมก้คือหล่ออ่ะเเหละนะ(ขี้เกียจบรรยายเเระ)



\" ก้ว่ายัยบ้าเเถวนี้เเหละ ทำตัวโรคจิต ชอบใครก้ได้เเต่เเอบมอง...ขี้ขลาดเป็นบ้า \"



นี่นายหวังดีหรือหลอกด่าฉันกันเเน่เนี้ยะ-_-



\" ก้คนมันไม่ได้หน้าฉาบปูนเหมือนใครบางคนหนิ \" ฉันพูดพลางหยิบหนังสือเรียนขึ้นมา \" นายหน่ะ...ถึงอยู่เฉยๆ ก้มีผู้หญิงถลาเข้ามาหา มีตัวเลือกให้เลือกเยอะเเยะ \" ฉันพูดด้วยอารมณ์น้อยใจ



เเปะ...มือใหญ่ลูบหัวฉันเบาๆอย่างอ่อนโยน



\" ก้กล้าๆหน่อยเซ่ มัวเเต่อายเดี๋ยวก้โดนคาบไปกินหรอก \" น้ำเสียงของเขาเเสดงถึงความอ่อนโยนเเละจริงใจ



เฮอะ...นานๆทีนะที่ฉันจะยอมญาติดีกับนาย



\" อืม...ขอบใจ \" ฉันตอบเสียงอ่อยๆ เวลาพูดถึงเรื่องนี้ทีไร ตาบ้าสเตฟานก้จะทำท่าจริงจังทุกที ไม่เห็นเหมือนเรื่องอื่นเลย กวนประสาทซะจนน่าถีบ



เเละเเล้วชั่วโมงเรียนก้ผ่านไปโดยที่ฉันโดนยัยครูม้า(หน้าเหมือนม้า) จิกกัดเป็นสิบๆรอบ เพราะมัวเเต่นั่งเหม่อ เเถมยังโดนทำโทษอีก ฉันหล่ะอายเพื่อนๆเป็นบ้าเลย เเล้วยังจะนายฟานอีกที่หันมายิ้มเยาะล้อเลียนฉันทุกครั้งที่มีโอกาส ฉันไม่ได้อยากเหม่อหรอกนะ เเต่ทำไงได้หล่ะ...เวลามองออกไปนอกหน้าต่างทีไรก้คิดถึงพี่เฟรนด์ทุกที เห้อ~หายใจเป็นเฟรนด์จริงๆ



ตุ๊บ...อยู่ดีๆหัวฉันก้เอนไปด้านข้างด้วยเเรงผลักของ...



\" ฟาน! เมื่อไหร่นายจะเลิกตบหัวฉันซะทีนะ \"



\" เมื่อไหร่ก้เมื่อนั้นเเหล่ะ \" นายฟานตอบหน้าตาเฉย กวนประสาทจริงๆเล้ย



\" เมื่อนั้นของนายหน่ะ มันเมื่อไหร่กันเล่า กว่านายจะเลิกตบหัวฉัน...ฉันก้สมองทึบพอดี \" ฉันพูดพลางเอามือลูบผม...หนอย นายนี่ทำผมฉันเสียทรงอีกตังหาก



\" ก้ทึบอยู่เเล้วไม่ใช่หรอ \"



\" นี่... \" เสียงกระฟัดกระเฟียดที่ควรจะมีต่อกลับขาดหายไป หน้าที่เคยขาวนวลกลับเเดงจัดเหมือน ตู ด ลิงเเชมเเปนซี



\" พี่เฟรนด์ O///O \" ฉันกระซิบกับตัวเอง เคยเจอกันมาหลายครั้งเเล้วเเต่อาการตื่นเต้นก้ยังไม่ลดลงเลย



สมองฉันยังไม่สั่งการให้ทำอย่างอื่นนอกจากยืนมองเเล้วหน้าเเดง ส่วนพี่เฟรนด์เองก้ทำหน้าเหรอหรา ถ้าให้ฉันเดา...เขาคงจะงงหน่ะที่อยู่ดีๆก้มีผู้หญิงที่ไหนก้ไม่รู้มายืนลวนลามทางสายตา ก่อนที่ฉันจะคิดอะไรไปมากกว่านั้น ฉันก้รู้สึกว่าใครซักคนนึงผลักฉันจนเซ เเละ...



\" ขะ...ขอโทษค่ะพี่เฟรนด์ >///< \" พร้อมผงกหัวขึ้นลงอย่างบ้าคลั่ง เเง้...อายชะมัดเลย



พี่เฟรนด์ยิ้มน้อยๆ \" ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร \" เเล้วก้เดินจากไป



ฉันกระโดดไปกอดรอบคอของนายสเตฟาน



\" ขอบใจนะฟาน เพราะนายฉันเลยมีโอกาสได้เสนอหน้ากับพี่เฟรนด์ \" ฉันเหลือบไปมองหน้าฟานเเว้บนึงเเละก้เห็นว่า...นายนี่หน้าเเดง ลามไปถึงใบหูด้วย! มันเขินอะไรของมันวะ









ประกาศ ประก๊าศ ประกาศ



เหอะๆๆๆ กว่าจะคิดพล็อตเรื่องได้ก้อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นมาเยอะเหมือนกันนะ เเต่ไม่รู้ว่าจะเเต่งได้ดีเเค่ไหน ยังไงก้ต้องขอกำลังใจจากพี่ๆน้องๆโดยการโพส เม้นท์ โหวต เเละอื่นๆอีกมากมายด้วยนะคะ เเล้วเดียร์จะพยายามอย่างสุดความสามารถ ฮูเร่ สู้ตายยย