คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : จุ๊บอรุณสวัสดิ์ R-15
<<ไซโล>>
“ฮ้าว3o3”ในที่สุดรูมเมทของผมก็ตื่นนอนแล้ว
“อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก”
“อรุณสวัสดิ์คร้าบ งั่มๆแงมๆ”อิอิ ที่รัก น่ารักจังเลย กำลังงัวเงียเพิ่งตื่นนอน
“จะรับอาหารเช้าอะไรดีครับ”
“เอ่อ เอาเป็น...เอ๋!ใครมาอยู่ในห้องกับเราอ่ะ (3o3 )( O-o) เฮ้ย นายมาทำอะไร! ออกไปนะ พลั่ก!” พูดเสร็จก็ผลักผมลงจากเตียง มันเจ็บนะ แต่ไม่โกรธหรอกนะ เพราะที่รักน่ารักที่สู๊ดดดด > <
“เจ็บนะ แต่ไม่โกรธหรอก”ผมค่อยๆขึ้นไปนั่งบนเตียงอีกครั้ง เพื่อที่จะได้คุยกับรูมเมทคนนี้ และจุ๊บ “จุ๊บ!” และผมก็ได้จุ๊บแก้มรูมเมทของผมไปหนึ่งที
“ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย ออกไปเลย O///o”
“ที่รักชื่ออะไรเหรอ” ถึงจะรัก แต่ก็ยังไม่รู้ชื่อเลย แหะๆ เพราะเป็นรักแรกจูบ
(จูบครั้งแรกถึงได้รู้ว่ารัก)
“ใครที่รักนาย มิทราบ” ที่รักยังไม่ยอมรับอีก ทั้งที่เมื่อกี้ยอมรับแล้วแท้ๆ
“OK นายชื่ออะไรเหรอ”
“จะถามชื่อคนอื่น น่าจะบอกชื่อตัวเองก่อนนะ”
“ง่ะ - - ฉันชื่อไซโล ที่นี้นายจะบอกชื่อได้ยัง”
“นายเป็นใครทำไมต้องบอก” -*- บร่ะ อยากหมี่เหลืองเหรอ(ใจเย็นๆก่อน)
“ฉันเป็นรูมเมทนายนะ จะบอกชื่อกระผมได้หรือยังคร้าบ - -+”
“หะ!? นายเป็นรูมเมทผมเหรอ ไม่จริงอ่ะ จะ..บอกชื่อก็ได้ ผมชื่อ คอร์เน็ท น่ะ แล้วทำไมนายมานอนเตียงผม!? เตียงนายอยู่ทางโน้นโว้ย”
“แหะๆ ก็ลืมเอาที่นอนมาอ่ะ เสื้อผ้าด้วย เลยเลื้อยขึ้นไปนอนบนเตียงที่รักไง”
“ผมไม่ใช่ที่รักของคุณนะ เลิกเรียกแบบนี้ซะที”
“ก็ผมรักคุณอ่ะ” ถ้าบอกรักไปเลยจะดีไหมนะ
“…….” รับไม่ได้เหรอ
“ 555 ล้อเล่นน่า ไปเอาของข้างล่างก่อนนะ คอร์เน็ทเพื่อนรัก” สุดท้ายก็พูดออกไป แต่ก็ส่งผลไม่ดี ไม่บอกดีกว่านะ ว่าแล้วก็ลูบหัวคอร์เน็ทให้ผมยุ่ง แล้วเดินหนีมา เฮ้อ ความรักมันไม่สมหวังทุกครั้งหรอก
ปัง!
<<คอร์เน็ท>>
ปัง!
ตึก!ตึก!ตึก!
หัวใจผมเต้นแรงแบบจังหวะร็อค(จากครั้งที่แล้วแบบจังหวะแร็พ) ร่างกายรู้สึกสูบฉีดเลือดไปทั่วร่างกาย จนไม่รู้จะทำยังไงดี ตอนที่ไซโลพูดว่า ‘ก็ผมรักคุณอ่ะ’ ถึงได้เป็นแบบนี้ แม้จะเป็นเรื่องล้อเล่น แต่ด้วยใบหน้าที่จริงจังนั้น ผมก็แอบหวั่นไหวไปเหมือนกัน
“เฮ้อ หรือว่าเราจะเป็น...จริงๆนะ” ผมคงจะไม่ได้ชอบคนที่เพิ่งเจอหน้าไม่กี่ครั้ง แต่ก็จูบกันแล้วอย่างหน้าตาเฉยหรอกนะ เขาก็แค่อยากให้เราเจ็บใจเล่น มันไม่ใช่ความรู้สึกจริงๆ “ไม่ๆๆๆ (> < )( ><)”<<<ส่ายหน้าไปมาเหมือนปลา สะบัดหาง (ชั่งเข้าใจเปรียบเทียบ) ผมไม่รู้จะทำไงต่อ เลยไปอาบน้ำในห้องน้ำอย่างสบายใจ
ออกจากห้องน้ำ
“เฮ้อ สบายจัง” ผมอาบน้ำเสร็จ ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่บัง...ที่....มาก ไม่อธิบายดีกว่า เดี๋ยวคุณผู้อ่านจะตลึงกับความ ยะ...ของมัน เหอะๆ
ปัง!
“เฮ้ย!”ผมรีบเข้าไปหลบในห้องน้ำ หลังจากไซโลเปิดประตูเข้ามา รู้มั้ยผมอาย O///o อ่ะ
“ออกมาสิ นายก็มีเหมือนๆฉันนี่แหละ ไม่ต้องอายหรอก” แต่ผมไม่ได้รูปร่างดีอย่างมันนี่ ผมทั้งตัวเล็ก และไม่ค่อยออกกำลังกายนะ!
“แต่ผมอายนี่ ผมไม่ได้หุ่นดีสักหน่อย”
“OKๆ กระผมจะไปรอข้างนอกก็ได้”
ปัง!
เมื่อได้ยินเสียงประตูและคิดว่าไซโลออกไปแล้วผมก็ค่อยๆย่องออกมาจากห้องน้ำ
“แบร่ !!!”
“เฮ้ย พลึ่บ” ว่าแล้วผ้าเช็ดตัวก็หล่นลงไปกองกับพื้น
“อ๊ะ”
“อ๊ากกกกกกก” ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีแล้ว ด้วยความอายที่แพร่ซ่านไปทั่วรูขุมขน จนไร้พื้นที่ไว้ให้ความรู้สึกอย่างอื่นแทรกเข้ามาได้ ผมจึงรีบดึงผ้าเช็ดตัวมาปิดและไปใส่เสื้อผ้าทันที
“ของนายก็ใหญ่ไม่เบาเลย” ว่าแล้วไอ้บ้าไซโลก็แซวผมทันที
“ไอ้บ้า ไอ้หื่น ทะลึ่ง” มันพูดอะไรเนี่ย >////<ผมอายไปหมดแล้ว
“อะไรทะลึ่ง หมายถึงต้นขาต่างหาก คิดอะไรอ่ะ เพื่อนรัก *o*” ไอ้บ้า พูดให้คิดเองนะโว้ย
“-*- เออ ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ”
“พอล่ะ เราควรจะไปเรียนได้ล่ะ ป่ะ ไปกันเถอะ”
“ใครจะไปกับนายกัน เชอะ”
“อย่างอนเป็นผู้หญิงสิ แค่เรื่องนิดเดียวเมื่อกี้ สัญญาเลยว่าจะไม่ไปบอกใครว่าของนายใหญ่ขนาดไหน ถ้านายไปเรียนพร้อมเรา แหะๆ ^ ^”
“ไอ้บ้า ไอ้หื่น หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุดนะโว้ย”ไอ้บ้านั้นพูดจบก็วิ่งหนีผมไปเลย ผมก็เลยต้องวิ่งตามมันไปจนได้ ถ้านายไม่หยุด ก็อย่าหวังว่าจะรอดไปได้เลย แกตายแน่!!!
จบไปกับตอนที่ 4 รู้สึกทุกตอนที่แต่งมา
ชื่อตอนทุกตอนจะมีเครื่องหมาย?ด้วย
พึ่งสังเกตเห็น ตอนนี้ไม่ค่อยว่างเลย
หลังจากตารางการบ้านเต็มเพียบในเดือน
สิงหา จนไม่มีเวลาเปิดคอม แต่ก็อยาก
แต่งฟิคมากๆๆๆ ถึงมากที่สุด ขอให้สนุกและ
ติดตามผลงานของไรเตอร์นะคร้าบ
ผู้อ่านที่รักของไรเตอร์(ใครเป็นที่รักแก!)
ความคิดเห็น