คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รูมเมทคนใหม่?ใครกัน?
ตึก! ตึก! ตึก!
ตอนนี้หัวใจผมเต้นจะเป็นทำนองเพลงแร็พอยู่แล้ว เกิดอะไรขึ้น ผมควรจะทำยังไงต่อดี ( -_- ) ( -_-) ผมเริ่มรู้สึกกระสับกระส่าย คล้ายจะเป็นคนบ้า หน้ายังกะหมาส่ายไปมา
“…..”
“…..”
ต่างคนก็ต่างเงียบ มันยิ่งทำให้รู้สึกอึดอัด ทำไงดีๆ
“เอ่อ/เอ่อ” เมื่อรู้สึกว่าอึดอัด ก็ว่าจะทำลายความเงียบด้วยการพูดก่อน แต่ดันพูดพร้อมกัน มันทำอะไรแพง (ไม่ถูก) อ่ะ
“มีอะไรก็พูดก่อนสิ” ผม
“นายพูดก่อนก็ได้”
“Ok พูดก่อนก็ได้ เมื่อกี้นายทำอะไร”
“ก็จูบไง *0*” - -+ ไอ้บ้า
“ไม่ใช่ หมายความว่าทำไมนายจะ ....จูบผมด้วย” พูดคำว่าจูบแล้วมันกระดากปากผมยังไงๆอยู่อ่ะ
“ก็ไม่มีเหตุผล อยากจูบก็จูบ”
“แล้วทำไมต้องเป็นผมด้วย”
“ก็นายน่ากินอ่ะ ขาว อร่อย” -///- อร่อย
“นายทำแบบนี้กับทุกคนหรือไง ถึงไม่ถามก่อนว่าเค้าชอบหรือไม่ชอบ ไม่ใช่ว่าจะทำก็ทำ นิสัยไม่ดี”แต่จริงๆก็ชอบนะ *-*
“แล้วนายชอบไหมล่ะ”
“ผู้ชายที่ไหน เขาจะชอบที่ได้จูบกับผู้ชายด้วยกัน ยกเว้นว่าคนนั้นจะเป็นเกย์” หรือเราจะเป็น.....
“เกย์ แล้วนายเป็นรึเปล่าล่ะ ฉันถามนาย ไม่ได้ถามเกี่ยวกับคนอื่น”
“จะไปชอบได้ยังไง ฉันเป็นผู้ชายโว้ย!!!” แล้วผมก็ตะโกนออกไปเสียงดังมาก เพื่อให้เขาได้เข้าใจซักที ว่าผมไม่ได้เป็นเกย์ เก่ย์ เก้ย์ เก๊ย์ เก๋ย์!!!!
กา กา กา
“…..”
“…..” เงียบกริบ ไร้สัญญาณติดต่อในขณะนี้ โปรดฝากข้อความไว้ข้างหลังเสียง ตรู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (ยาวไปไหม)
เมื่อไม่รู้จะทำไงต่อ ผมเลยวิ่งหนีมาจากสถานที่นั้น ที่ที่ผมจูบกับผู้ชาย (หล่อด้วย) !!!!!
ปัง!
“อ้าว กลับมาแล้วเหรอคอร์เน็ท” อิมเมอร์ทักผม เมื่อผมเปิดประตูห้องเข้าไป “แล้วทำไมหน้าแดงอย่างนั้น” ก็ระหว่างทาง ผมก็คิดเรื่องจูบนั้นตลอด ทำให้ตอนนี้หน้าถึงได้กลายเป็นสีแดงไปซะแล้ว
“วิ่งมา ร้อนด้วย เลยหน้าแดงน่ะ” โกหกมาก เพราะไม่ได้วิ่งเลย เดินมา -*- และก็ไม่ร้อนด้วย ไม่มีเหงื่อเลยซักหยด
“แล้วโจวทำอะไรนายรึเปล่า”
“โจว?”
“ก็คนที่นายชนนั้นแหละโจวน่ะ เป็นแซ่จีนของเขา ชื่อโจว ฉาง เขาเป็นลูกครึ่งไทย-ไต้หวันนะ ชื่อไทยของเขาคือเรณธพล (อ่านว่า เรน-ทะ-พน) ชื่อเล่น ไซโล มีน้องสาวชื่อ หลิน เขาเรียนที่นี้ตั้งแต่ ม.1 แล้ว”
“ทำไมนายรู้เยอะจัง”
“อ้าว นายไม่รู้เหรอว่าเราอยู่ชมรมข่าว อะไรๆมันก็ต้องรู้ทั้งนั้น ส่วนไซโลคนทั้งร.ร.ก็ต้องรู้จัก เมื่อก่อนเป็นอันธพาล สร้างความเดือดร้อน แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นคนดี แต่ก็ยังมีเรื่องทะเลาะอยู่บ่อยๆ เพราะชอบมีคนมาหาเรื่องเขาก่อนเสมอ”
“อืม แล้วนายจะเก็บของทำไมอ่ะ” ผมถามขึ้น เมื่อเห็นว่าอิมเมอร์กำลังจัดกระเป๋าเหมือนกำลังจะเดินทางไกลอยู่
“คือเราต้องย้ายห้องนะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ เราทำอะไรให้เดือดร้อนเหรอ”
“เปล่าเลย แต่มีคนขอร้องเรามาว่า ให้สลับห้องกันได้ไหม เขาคนนั้นนายก็คงรู้จักแล้วล่ะแหะๆ^^;” ทำไมอิมเมอร์ยิ้มให้ผมแบบแปลกๆมีอะไรปิดบังหรือเปล่า แต่คงไม่มีไรมั้งก็แค่สลับห้องเอง
“อือ เดี๋ยวต่อไป เราคงได้เจอกันบ่อยแหละ เรียนอาคารเดียวกันนี่”
“อืม ^^ งั้นไปก่อนล่ะ แล้วเจอกัน”
“บาย” ได้เพื่อนทั้งคนก็ต้องไปอีกล่ะ เฮ้อ แล้วใครจะมาอยู่กับเราล่ะ เดี๋ยวก็คงมามั้ง
ตอนเย็น
“ทำไมยังไม่มีใครมาอีก ยิ่งอยากรู้ๆอยู่ เซงเลย” สงสัยจะยังไม่มา งั้นไปซื้ออะไรกินดีกว่า
ตกดึก มืดค่ำ
“ก็ยังไม่มาแหะ นอนก่อนดีกว่า” พูดเสร็จ ผมก็ขึ้นเตียง (เพื่อนอนหลับ) ห่มผ้าห่มเรียบร้อย ก็นอนหลับไป
<<ไซโล>>
ปัง!
ผมเดินเข้ามาในห้องอย่างเบาที่สุด เพราะกลัวรูมเมทของผมจะตื่นได้ หลังจากผมออกจากร.ร. เพื่อไปเที่ยวเล่นมานิดหน่อย อยู่ๆฟ้าก็มืดซะแล้ว(ไม่นิดแล้วมั้ง)
เหมือนรูมเมทผมจะหลับเป็นตายอยู่บนเตียงซะแล้ว เฮ้อ ผมก็ง่วงเหมือนกัน ข้าวของก็ยังไม่ได้เอามาจากห้องเก่าด้วยสิ ผ้าปูที่นอนยังไม่มีเลย หะ ฮ่า คิดออกล่ะ นอนกับนายล่ะกัน
คิดได้อย่างนั้น ผมก็ค่อยๆคลานขึ้นไปบนเตียง เข้าไปใต้ผ้าห่มช้าๆ แล้วก็ไปนอนข้างนายจนได้
“น่ารักจังนะ ขนาดนอนยังน่ารักเลย น่ากินที่สุดเลย วันนี้ฉันได้แค่จูบนาย แต่วันหน้าฉันไม่ทำแค่นี้แน่ น่าอร่อยจังเลย>,< นอนด้วยคนนะครับ อิอิ” พูดจบผมก็หอมแก้มเบาๆ แล้วนอนหลับใหลไปในนินทา กลายเป็นซินเดอเรลล่าทันที (เว่อร์ - -แล้วทำไมต้องซินเดอเรลล่า)
ตอนที่ 3 หลังจากดองมาหลายสัปดาห์
ก็ปล่อยมันออกมาจนได้ ตอนนี้ไม่ค่อยว่างน่ะ
สอบกลางภาค และก็เป็นหวัดนิดหน่อยด้วย
ก็เลยไม่ได้เขียนต่อ ต้องขอโทษด้วยที่ออกมาช้าาาาาาาาา
มากขนาดนี้ รักรีดเดอร์เสมอ คอมเม็นบ้างนะ Love U
ความคิดเห็น