คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ในวันเสาร์ที่อากาศครึ้มฝนน่านอนแบบนี้ อยู่ๆผมก็ต้องลุกจากที่นอนเพราะคุณพ่อคุณแม่สุดที่รักปลุกอย่างกับภูเขาไฟจะระเบิดซะอย่างงั้น เฮ้อออ เซงเลย=3=
“ไปอาบน้ำ แปรงฟัน แล้วลงมากินข้าวเร็วๆนะ พ่อมีเรื่องจะคุยกับลูก”
“แปรงฟันก่อนค่อยอาบน้ำได้เปล่าครับ?” ผมถามไปกวนๆก็โดนมองค้อนเข้าควับนึง
“จะไปทำไรก็ไปเลย ไอ้ตัวดี เดี๋ยวนี้กวนตีนนะ!!!” คุณแม่พูดยิ้มๆแต่ตานี่ไม่ยิ้มไปด้วยเลย ก่อนจะผลักผมให้ลุกจากเตียงซักที
“ครับๆ กวนเพราะรักนะครับ <3”
อะแฮ่ม ขอแนะนำตัวก่อนเลยนะครับ ผมชื่อลูกคลื่น เป็นเด็กดี มีวินัยนะครับ ฮ่าฮ่า ครอบครัวผมค่อนข้างอบอุ่น เป็นกันเองอย่างที่อ่านบรรทัดข้างบนน่ะครับ ผมเป็นลูกคนเดียว แล้วก็เป็นที่รักของพ่อแม่มากๆ จริงๆนะ!Omo
หลังจากที่ผมแปรงฝัน ล้างหน้าล้างตา อาบน้ำจนเนื้อตัวหอมฟุ้งไปด้วยกลิ่นสบู่อ่อนๆแล้ว ผมก็ออกไปเลือกเสื้อผ้ามาใส่ เป็นเสื้อยืดตัวเก่งกับกางเกงขายาวเลยเข่าไปนิดนึง… ผมเดินลงไปชั้นล่างเพื่อลงไปกินอาหารเช้าที่คุณแม่สุดที่รักเป็นคนทำให้กินในทุกๆเช้า
“แม่ครับ รักที่สุดเลยครับ” ผมสวมกอดแม่จากด้านหลังจนแม่เองก็สะดุ้งเพราะคงจะตกใจผม
“ไอ้ตัวดี นั่งลงกินข้าวเร็ว วันนี้แม่ทำแกงเขียวหวานของโปรดลูกให้กินด้วย”
ผมนั่งลงกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยและลืมเรื่องที่พ่อบอกว่าจะคุยเป็นที่เรียบร้อย แต่ในขณะที่กำลังตักกินไก่ในแกงอย่างเมามันส์ พ่อก็เริ่มพูดเกริ่นขึ้นมา…
“ไหนๆลูกก็จะขึ้นม.6แล้ว… คิดไว้แล้วรึยังว่าจะเรียนต่ออะไร?”
ผมนิ่งอึ้งไปซักพัก จริงๆผมคิดมาตั้งแต่ม.4ล่ะครับ… แต่ผมไม่รู้จะเรียนอะไรดี เรียกได้ว่าอะไรผมก็เรียนได้เพราะผมไม่เก่งหรือสนใจอะไรเป็นพิเศษเหมือนคนอื่นเขา ผลการเรียนเลยอยู่ในช่วงปานกลาง ไม่ได้แย่แต่ก็ไม่เก่ง…
“ผมก็คิดมาซักพักแล้วอ่ะครับ…แต่ก็ยังตัดสินใจอะไรไม่ได้เลย…”
“รีบๆคิดได้แล้วนะ ทั้งพ่อและแม่เขาก็เป็นห่วงเรากันทั้งนั้น เดี๋ยวเข้ามหาลัย ลูกต้องออกไปเจอผู้คน ออกไปเจอสังคมใหม่ๆอีกเยอะ อาจจะมีโอกาสได้ไปอยู่หออีกด้วย…พ่อกับแม่ก็เลย…” พ่อผมเงียบลงแล้วหันมาจ้องหน้ามองผมอย่างลำบากใจนิดๆที่จะพูดอะไรออกมา
“ก็เลย?”
“ก็เลยว่าจะส่งลูกออกไปอยู่ตามลำพังบ้างโดยที่ไม่มีพ่อกับแม่…” แม่ผมเป็นคนพูดออกมาแทน ทำให้ผมอึ้ง อึ้งแบบไม่นึกว่าจะเคยได้ยินมาก่อน…
“เอาจริงเหรอฮะ…”
“ก็คงงั้นมั้งไอ้ตัวดี ไม่ต้องมาทำเสียงเศร้าเลย แม่ไม่ให้ลูกอยู่คนเดียวหรอก แล้วก็ไม่ถึงกับต้องลำบากไปหาเงินใช้เองถึงขนาดนั้นหรอก แม่จะส่งลูกไปอยู่กับลูกของเพื่อนแม่น่ะ”
“แต่ว่า…”ผมยังพูดไม่ทันจบประโยค แม่ก็พูดตัดหน้าผมไปเสียแล้ว
“ไม่ต้องมาตงมาแต่เลย แม่อยากให้ลูกออกไปเจอสังคมและโลกความเป็นจริง ไม่อยากให้อยู่ติดพ่อติดแม่แบบนี้ เด็กบางคนอยู่หอคนเดียวตั้งแต่ประถมก็มีนะลูก เขาสามารถดูแลตัวเองได้ แม่ก็อยากให้ลูกมีประสบการณ์ชีวิตให้มากกว่านี้นั่นเอง”
“ครับ…แล้วต้องอยู่นานแค่ไหนล่ะครับ?”
“ก็แม่อยากให้ลองอยู่ไปซักเดือนนึงก่อน ถ้าลูกไม่ชอบ…”
“ก็กลับมาบ้านใช่ไหมครับ”
“เปล่าอ่ะ…ก็อยู่ต่อไป…”
“อ้าว…ทำไมงั้นอ่ะครับ”
“ก็ความเป็นจริง ถึงลูกจะไม่ชอบลูกก็ต้องอดทนนะลูก… แม่อยากให้ลูกไปอยู่ซักเทอมนึงน่ะ แม่อยากให้ลูกปรับตัวเข้ากับคนอื่นให้ได้น่ะ”แม่เข้ามากอดผมแล้วก็ลูบหัวเบาๆ
“ฮึกๆ แม่อ่ะT_____T” ยิ่งแม่อ่อนโยนและดูแลผมอย่างดีแบบนี้ก็ยิ่งทำให้ผมไม่อยากออกห่างจากแม่มากกว่าเดิมสิ น้ำตาผมซึมๆออกมา ก่อนที่แม่จะปาดน้ำตาผมออกให้อย่างอ่อนโยน “แม่อ่ะบอกให้ผมออกไปอยู่ข้างนอก แต่แม่ใจดีกับผมแบบนี้ ผมทำใจไปยากนะครับ”
“เด็กขี้แง ติดพ่อติดแม่เอ๊ยยยย เด็กน้อย;)” แม่ผมโยกหัวเบาๆก่อนจะยิ้มออกมาก็พลอยทำให้ผมยิ้มไปด้วยเลย
“ก็ทั้งพ่อทั้งแม่ใจดีแบบนี้ ผมก็หลงรักจนถอนตัวไม่ขึ้นสิครับ” ผมซุกหน้าลงกับหน้าท้องแม่ที่กำลังยืนอยู่ข้างๆเก้าอี้ที่ผมนั่งอยู่
“จะอ้วก! จำไว้นะพยายามปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นให้ได้ เราดีไปเดี๋ยวเขาก็ต้องดีตอบเรากลับอย่างแน่นอน!” พ่อผมพูดขึ้นก่อนจะเดินมาลูบหัวผมเบาๆ
“ครับผม”
ผ่านไปหลายวันในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ผมจะต้องย้ายเข้าไปอยู่กับลูกของเพื่อนแม่…จริงๆมันก็ไม่ลำบากแน่ๆอ่ะครับ ก็เล่นอยู่คอนโดหรูที่มีเจ้าของก็คือเพื่อนของแม่คนนั้นอ่ะแหละครับ =3= แต่ผมไม่รู้ว่าลูกของเพื่อนแม่เป็นคนอย่างไร ไม่เคยแม้แต่จะรู้จักชื่อ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน…ผมเคยถามแม่เรื่องนี้ไปแล้ว แต่แม่ดันบอกผมว่า เดี๋ยวไปถึงก็รู้เองแหละน่า ทำอย่างกับแม่เขาจะเซอร์ไพรซ์วันเกิดผมแน่ะครับ=[]=!
ผมเดินตรงเข้าไปขอคีย์การ์ดจากประชาสัมพันธ์โดยการบอกชื่อเพื่อนแม่แล้วบอกว่ามาเอาคีย์การ์ด แค่นี้ก็ได้คีย์การ์ดสีทองคำวาววับมาอยู่ในมืออย่างง่ายดายเลยครับ… นี่ถ้าผมเป็นโจรแล้วไปได้ยินว่าพูดแค่นี้ก็ได้คีย์การ์ดแล้ว ผมก็คงเดินหน้าด้านมาขอคีย์การ์ดแล้วขึ้นไปขโมยของได้อย่างง่ายดายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากเลยล่ะครับ
ผมเดินเข้าลิฟต์ไปเพื่อจะไปที่ชั้น24 เมื่อขึ้นไปถึง ผมก็เดินหาห้องหมายเลข2401 แต่ทำไมชั้นนี้มันมีห้องอยู่ห้องเดียวหวา? อย่าบอกว่าทั้งชั้นนี่เป็นที่อยู่ของลูกเพื่อนแม่ทั้งชั้นเลย O[]o แต่จะตกใจไปก็เท่านั้นมันก็คงเรื่องปกติ…ก็แม่เขาเป็นเจ้าของคอนโดนี่หวา…เออ เรานี่โง่เอง ควายแท้ๆไม่ผสมวัวเลย เฮ้ออออ…
ผมเคาะที่ประตูหน้าห้องดัง ก๊อก ก๊อก สองที เผื่อว่าเจ้าของห้องจะอยู่ข้างใน แต่กลับพบว่ามันเงียบไปซักพักก็ใช้คีย์การ์ดรูดแล้วเปิดเข้าไปเองซะเลย เขาจะคิดว่าผมเข้ามาโดยไม่อนุญาตรึเปล่าเนี่ย แต่แม่เขาก็ให้คีย์การ์ดผมไว้เองนะ;P
“เฮ้ย!!!/เฮ้ย!!”
ความคิดเห็น