คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ผมขอโทษ
ตึก!ตึก!ตึก!
เสียงนี้ไม่ใช่เสียงหัวใจผมเพียงอย่างเดียว แต่รวมไปกับเสียงที่เกิดจากการวิ่ง ผมต้องวิ่งตามไซโลให้ทัน และตอบคำถามข้อนั้นของเขาให้ได้
“ไซโล ไซโล”
“นายไม่ต้องวิ่งตามมา ถ้าไม่เต็มใจ!!!”ไซโลที่อยู่ไกลออกไป ตะโกนกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ดูแลโศกเศร้า เคล้าน้ำยา เอ๊ย น้ำตา เหมือนเขากำลังร้องไห้ออกมาทั้งที่ไม่มีหยดน้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม
พับ!
ในที่สุด ผมก็วิ่งตามเขาทัน และกอดไซโลจากด้านหลัง
“นายมีคำตอบให้ฉันแล้วเหรอ งั้นตอบมาสิ”
“เอ่อ...” ผมควรจะบอกออกไปยังไงดีนะ
“ถ้านายตอบไม่ได้ก็อย่าตามมาเลย” ไซโลค่อยๆเกาะมือผมออก แต่ผมก็กอดเขาใหม่อีกครั้งให้แน่นขึ้น ไม่อยากให้เขาจากไป ไม่อยากเลย
“ผมขอโทษ”
“หึ”ไซโลหัวเราะเหมือนเพื่อที่จะสมน้ำหน้าตัวเอง ที่หวังอะไรที่เป็นไปไม่ได้เลย
“ผมขอโทษ”
“....”
“ผมขอโทษ ที่ผมปล่อยคุณไปไม่ได้”
ผมพูดจบ ผมก็หันหน้าของไซโลที่เต็มไปด้วยความตกตะลึง แล้วจูบเขาเบาๆ เป็นเวลาที่เนิ่นนาน กี่นาทีไม่รู้ที่ผมยืนจูบเขาอยู่หน้าห้องเก็บศพ(ยังจะอธิบายอีก กำลังโรแมนติก-*-) แต่ไร้ซึ่งความกลัวแต่อย่างไร สนใจเพียงริมฝีปากน่าจูบข้างหน้า ที่ตอบรับความรู้สึกของผม ที่แม้ยังไม่ได้พูด ก็สามารถสื่อสารทางจูบได้
“แม้ตอนแรกผมจะยังไม่แน่ใจในความรู้สึกที่มีต่อนาย แต่ตอนที่นายเดินจากไป เหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง และผมก็รู้สึกว่า ‘ผมรักคุณ’นะ”
“ขอบคุณที่นายรักฉัน”
หลังจากพูดกันจบก็ต่อด้วยจูบที่ลึกซึ้งขึ้นอีกครั้ง แม้บรรยากาศจะวังเวงแค่ไหน แต่ก็สู้จูบที่สดใสและร่าเริงของไซโลไม่ได้ ที่ขจัดความทุกข์ ความกังวล และคิดเล็กคิดน้อยของผมไปได้หมด ผมรู้สึกโล่งใจจริงๆ
“พอได้แล้ว ไม่อายคนอื่นบ้างเลยหรือไง”
“จะอายกันทำไม ไม่มีใครเลย มีแต่ศพ”
“บ้า! ถึงฉันจะรักนายจริง แต่ก็เลิกรักได้น้า~”
“นายไม่มีวันเลิกรักฉันได้แน่ ไม่ว่าจะรักที่หน้าตา หัวใจหรือรัก (ลัก) หลับก็ตาม”
“ไอ้หื่น พอเลย วกเข้าเรื่องนี้ได้ยังไง ทุเรศ”
“ถึงจะหื่น แต่ก็รักคุณนะ ที่รัก”
“เขินนะโว้ย>////<”
“ผมจะเรียกคุณว่า ที่รัก แล้วคุณล่ะจะเรียกผมว่าอะไร”
“น้ำผึ้ง”
“?”
“Honey” พอผมพูดจบ ไซโลก็ขโมยหอมแก้มผมไปอีกครั้ง สร้างรอยยิ้มให้กับเราทั้งคู่ ผมจะมีความสุขต่อไปอีกนานแค่ไหนนะ
----------------------------------------------
>>อิมเมอร์<<
ย้อนกลับไปวันที่ผมย้ายห้อง วันนั้นไซโลได้เข้ามาขอร้อง(แกมข่มขู่)ให้ผมสลับห้องกับเขา ผมนะไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่ผมกลัวว่าเขาจะไปรังแกคอร์เน็ท ก็เลยปฏิเสธเขาไป
“ขอปฏิเสธข้อเสนอนี้”
“ทำไมล่ะ แค่นี้เอง”
“แต่...ว่า”
“คงจะไม่อยากอยู่กับผู้ชายอย่างฉันมั้ง”อยู่ๆเพื่อนของไซโลก็พูดขึ้นมา
“เปล่านะ”
“ถ้าเปล่าก็สลับห้องกันซะ” พูดจบเพื่อนของไซโลก็กระชากเสื้อผมอย่างแรง จนผมรู้สึกอึดอัด หายใจไม่ออก
“ไอ้เปลว พอได้แล้วน่า เดี๊ยวไอ้นี่ก็ได้หายใจไม่ออกตายกันพอดี ตกลงจะเปลี่ยนกันไหม”
“ใครจะไปอยากอยู่กับคนอย่างเพื่อนของนายกันล่ะ ใจร้อน ป่าเถื่อนมาก”
“!!!!”เปลวเดินเข้ามาหาเรื่องกับผมอีกครั้ง แต่ก็ถูกไซโลห้ามไว้ก่อนได้
“แล้วนายจะให้ทำไง”
“ฉันไม่มีปัญหาที่จะย้ายห้อง แต่ช่วยบอกเพื่อนนายด้วยว่าอย่ามายุ่งวุ่นวายเรื่องของฉันก็พอ ต่างคนต่างอยู่” ด้วยความที่ผมไม่ใช่คนใจร้าย แต่ผมชอบอยู่อย่างสันโดษจึงต้องการความเป็นส่วนตัว
“OK”
“ว่าไงว่าตามกัน ฉันไม่มีปัญหา ต่างคนต่างอยู่ ฉันก็ไม่อยากจะยุ่งกับคนอย่างนายเหมือนกัน”
“หึ”
“งั้นก็ขอบคุณนายมาก มีปัญหาอะไรบอกได้ ไซโลคนนี้ช่วยได้เสมอ ไปล่ะ ไปก่อนนะไอ้เปลว”
“ไง ไม่อยากอยู่กับฉันมากเลยเหรอ”หลังจากไซโลจากไป ก็ปล่อยให้ความเงียบเข้าปกคลุม จนนายเปลวต้องพูดขึ้นมาทำลายความเงียบ
“ก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันแค่ต้องการความส่วนตัว ขอโทษนายด้วยที่พูดไม่ดีใส่เมื่อกี้” ผมเป็นคนเงียบๆ นานๆครั้งจะว่าใครสักที ผมคงจะลำบากใจถ้าต้องอยู่โดยมีเรื่องผิดใจกันอยู่
“ฉันก็ต้องขอโทษ ฉันใจร้อนมากไปจริงๆ ฉันคงอยากให้ไอ้ไซมีความสุขบ้าง หลังจากมันไม่ได้มีความสุขมานานมากแล้ว เก็บตัวอยู่ในห้องตลอดเลย เห็นมันยิ้มแล้วโลกสดใสขึ้นเยอะ”
“เหอะ พูดอย่างนี้ อย่างกับนายรักไซโลงั้นแหละ เหอะๆ”
“ใช่ ฉันรักไอ้ไซ”
“O-o”
“รักแบบเพื่อนต่างหาก คิดอะไรอยู่ ว่าแต่นายชื่ออะไร ฉันชื่อเปลวไฟ”
“ฉันชื่อ อิมเมอร์ หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน”
“ฉันเป็นคนคบคนง่าย หวังว่านายจะไม่ถือสาอะไร ถ้าฉันจะพูดตรงไปบ้าง ใจร้อนไปบ้าง ป่ะเข้าห้องกัน (Oh!!)”
“นายเรียนอยู่ห้องไรอ่ะ เผื่อจะอยู่ห้องเดียวกัน”
“ห้อง 4”
“ห้องเดียวกันอ่ะ บังเอิญนะ”
ปัง!
การเปลี่ยนห้องครั้งนี้มันดีต่อผมไหมเนี่ย แล้วคอร์เน็ทล่ะ แต่นายเปลวไฟก็คงไม่ได้เป็นคนไม่ดีหรอก แค่ใจร้อนกับพูดตรงมากไป แล้วค่อยข้างจะเอาความคิดของตัวเองเป็นหลัก แค่เจอกันครั้งแรกก็ดูออกทันทีว่า เป็นคนที่ไว้ใจได้ เป็นคนที่ค่อนข้างสูง ผิวขาว ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ผมที่ย้อมมาเป็นสีออกน้ำตาลแกมส้ม สไตล์ไม่เหมือนใคร หวังว่านายจะเป็นคนดีจริงๆนะ เปลวไฟ
เรื่องของคอร์เน็ทยังไม่จบแค่นี้
แต่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น และไรเตอร์ก็จะแต่งควบ
ไปกับของอิมเมอร์และเปลวไฟ แม้จะอยากจบเรื่องนี้
แต่ก็ยังไม่จุใจไรเตอร์(และรีดเดอร์ด้วยรึเปล่า)
จึงจะแต่งไปเรื่อยๆ จนคิดว่ามันควรจะจบได้แล้ว
เพราะตอนนี้ไรเตอร์ก็คิดพล็อตเรื่องใหม่ไว้ได้แล้ว
จะรีบๆอัพ ให้จบแบบHappy endingเร็วๆ
และเรื่องใหม่เร็วๆโน้น หวังว่าจะรอ อิอิ
Commentๆ กันด้วยนะ
Nimberain
ความคิดเห็น