คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เป็นแฟนกันไหม
>>ไซโล<<
มีความสุขจังเลย อิอิ ฉันได้มีอะไรกับนายแล้ว แล้วฉันจะขอให้นายมาเป็นแฟนฉันให้ได้(พึ่งจะขอตอนนี้เนี่ยนะ) แม้จะรู้ว่า มันอาจจะเป็นไปไม่ได้ แต่ก็อยากบอกความรู้สึกออกไป ความรู้สึกที่เรียกว่ารัก ที่รู้สึกอยากกอด อยากฟัดนายทุกๆครั้งที่ได้เห็นผิวขาวเนียนนุ่มนั้น อยากจะจูบ เมื่อได้เห็นริมฝีปากสีชมพูอ่อน หวานอร่อย ที่ไม่ว่ายังไงก็จะไม่มีวันเบี่อ
“ฮ้าว อ้าวไซโลตื่นแล้วเหรอ”คอร์เน็ทที่นอนเฝ้าผมทั้งคืน ก็ตื่นขึ้นมาแล้ว ผมตื่นเต้นจะเริ่มพูดยังไงดี >///<
“อรุณสวัสดิ์ ก้นนายเป็นไงบ้างอ่ะ” ไม่รู้จะถามอะไรก็เลย...
“-////- ก็...ยังเจ็บนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรมากล่ะ”ได้ทำให้นายหน้าแดงเป็นมะเขือเทศสุกแล้วมีความสุขจัง
“เขินเหรอ”
“เอ่อ...ไม่รู้> <”
“อิอิ นายน่ารักจังเลย น่ากินมาก ขอกินอีกได้ไหม”
“ไม่ต้องมาทะลึ่งเลย เอ้า กินอาหารเช้าไปเลย”คอร์เน็ทค่อยๆยกอาหารมาวางบนโต๊ะและเปิดฝาออก
“ป้อนหน่อยสิ”
“ทำไมต้องป้อนด้วย เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี้”
“เราเป็นรูมเมทกัน และเคยมีอะไรกันด้วย หรือเรียกง่ายๆว่า แฟน อิอิ”เริ่มเข้าเรื่องนี้ได้ซะที
“>///<เราไปเป็นแฟนกันตอนไหน”
“ไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เราเป็นผัวเมียกัน เพราะมีอะไรกันแล้วใช่มั้ยล่ะ”
“ไอ้บ้า หยุดพูดเลยนะ เขินเว้ย”
“55 เป็นแฟนกันนะ”
“.......” เงียบ
“........”เงียบ
“........”เงียบ
“ไม่เป็นไร ถ้าไม่อยากเป็นก็ไม่ต้องเป็น แต่อยากจะบอกให้ฟังว่า ฉันได้เห็นนายครั้งแรกก็รู้สึกถูกชะตาและอยากสนิทสนมด้วย แม้ครั้งแรกที่เจอกัน ฉันไม่ได้พูดดีกับนายเลย (และนายก็ด่ากระผมด้วย) แต่เมื่อผมจูบกับนายครั้งแรก ก็เริ่มรู้สึกว่า ฉันรักนายมาก รักนายที่สุด และฉันก็ยิ่งมั่นใจว่าฉันรักนายที่สุด เมื่อเราได้มีอะไรกัน ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขเท่ากับนายเลยสักคน”
“......”
“นายเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันมีอะไรด้วย แม้จูบครั้งแรกจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่แน่ๆ ฉันพูดได้เต็มปากเต็มคำว่า ฉันรักนายโว้ย!!!”
“.......”
ในเมื่อเขาไม่ตอบรับรักเรา เราจะหน้าด้านอยู่ตรงนี้ต่อไปยังไง เราคงไม่ได้พบกันอีกแล้ว เราคงต้องออกจากชีวิตของคอร์เน็ทไปซะที ยุ่งกับเค้ามากไปแล้วสินะT^T ลาก่อน
>>คอร์เน็ท<<
“ฉันรักนายโว้ย!!!”หลังจากไซโลพูดประโยคนี้จบ ผมนิ่งยิ่งกว่าเดิมอีก ผมอึ้งกับคำพูดของไซโลมาก ผมรู้ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ผมก็ทำตัวไม่ถูก
“นายควรจะพูดอะไรบ้างนะ ก่อนที่เราคงไม่ได้เจอกันอีก”
“ทำไมเราจะไม่ได้เจอกันอีก เราเป็นรูมเมทกันนะ”
“ฉันคงทำใจเห็นหน้านายทำหน้าลำบากใจไม่ได้หรอก ฉันรักนาย แต่ถ้านายไม่รักฉัน ฉันก็ไม่หน้าด้านพอที่จะอยู่กับนายต่อไป”
“ฮ่ะ ฮ่า นายล้อเล่นใช่มั้ย นายพูดโกหกใช่มั้ย”ทั้งทีรู้อยู่แก่ใจว่าไซโลไม่ได้ล้อเล่น แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามคำถามนี้
“หึ นายไม่ได้รักฉันจริงๆด้วย ลาก่อน ฉันรักนายจริง บาย^ ^”ไซโลยิ้มเศร้าๆและหยิบเสื้อผ้าแล้วเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ เขาคงคิดจะออกไปจริงๆ
ปัง!
ผมควรจะทำยังไงดี ผมไม่รู้ว่าผมรู้สึกยังไง แต่ก็คิดว่าผมก็รักเขา แต่มันก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ผมใจเต้นทุกๆครั้งที่อยู่ใกล้เขา ยิ่งรู้สึกมากขึ้นเหมือนร่างกายจะระเบิดออกเป็นชิ้นๆด้วยเมื่อได้มีอะไรกัน เขาทำให้ผมยิ้มได้อย่างจริงๆตั้งแต่เข้ามาในร.ร.นี้เป็นคนแรก ทำให้ผมรู้จักคำว่าใจเต้นตึกตักเป็นครั้งแรกที่ได้จูบกับเขา รู้สึกวูบวาบไปทั่วตัว ผมขาดเขาไม่ได้นะ! ผมยังต้องการเขา!
แต่มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!!!!
ผมควรจะทำยังไงดี
ปัง!
ไซโล ออกมาจากห้องน้ำแล้ว ผมควรจะหยุดเขาไว้ไหม
“ลาก่อน”
“ตะ..แต่”
“ไม่ต้องพูดก็ได้ถ้าลำบากใจนัก นายเป็นคนแรกที่ทำให้ฉันหลงติดกับ และไม่มีวันออกมาได้จริงๆ ฉันก็เพิ่งรู้ว่าฉันรักผู้ชาย ฉันชอบที่จะจูบนาย ซึ่งเป็นผู้ชาย ฉันเป็นพวกเบี่ยงเบนทางเพศไปแล้ว หึๆ ตลกนะ ทั้งทีปีที่แล้วฉันยังควงผู้หญิงอาทิตย์ละคนอยู่เลย แล้วยังพาไปโรงแรมอีก ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ หึๆๆ ฮ่ะๆๆ 5555”
“นายไม่อยากเชื่อ แต่มันก็เป็นไปแล้วนี่”
“นั้นสินะ ไปล่ะ”
ปัง!
ไซโลออกไปแล้ว ทำไงดี เหมือนหัวใจกำลังถูกบีบรัด หายใจไม่ออก เหงื่อเริ่มไหลมากขึ้น ทั้งที่เปิดแอร์อยู่แท้ๆ เหมือนขาดอะไรไป ของสำคัญบางอย่าง สิ่งๆเดียวที่หาแทนไม่ได้จากไหน นอกจากนาย ไซโล!
ฉันต้องตามนายไปใช่มั้ย? ใครก็ได้ตอบที(ผู้อ่านตอบไรเตอร์บ้างก็ได้ อิอิ)
วิ่งไป-----
วิ่งไป-----
วิ่งไป-----
วิ่งไป-----
ผมทำถูกแล้วใช่มั้ย?
ในที่สุดบทนี้ก็จบไปหลังจากไม่ได้เขียนนาน
(อีกแล้ว) แต่ก็นะ ไรเตอร์แต่งไม่เก่ง แต่ก็อยาก
จะนำเรื่องที่แต่งมาให้คนอื่นอ่าน และComment
ว่าไรเตอร์แต่งดีไหม น่าเบื่อยังไง อยากให้เป็นแบบไหน
ยังไงไรเตอร์ก็จะสู้ต่อไปแม้ว่าจะไม่มีคนอ่าน แต่ก็จะแต่งต่อไป
Love and love
Nimberain
ความคิดเห็น