คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตกใจ
“ไปซะแล้ว....พี่โดเร- -” ร่างของเด็กทั้งสองที่หน้าตาเหมือนกันยังคงอึ้งไม่หาย เพราะอยู่ๆพี่ชายก็บินไปญี่ปุ่นพร้อมลูก(?)ของเขาที่เก็บมาเลี้ยง
“แล้วไงต่อล่ะพี่?”แฝดน้องถามพี่ด้วยความงวยงงกับการจากไปของพี่ชาย(ไม่ได้ตายนะ- -)
“กลับบ้านไง!” แฝดพี่เดินทางออกมาเรียกแท็กซี่เพื่อเดินทางกลับบ้าน
ณ บ้านของฝาแฝด
“ว่าแต่แม่รู้รึเปล่า ว่าพี่ไปญี่ปุ่น....”
“ไม่รู้หรอกมั้ง ก็แม่ไปทำงานนี่” เสียงของแฝดน้องดูแลไม่สนใจเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไป ผิดจากแฝดพี่ที่ดูแลร้อนใจจนอยู่กับที่ไม่ได้
“นายคิดว่าแม่จะโกรธไหม?”
“โกรธสิ เพราะผมจะเอาไปฟ้องแม่ที่พี่โดเรพาลูกหนีไปญี่ปุ่นแล้ว!”
“เฮ้ย!!! อย่านะเว้ย! นั่นพี่เรานะ ถ้าแม่รู้นะ มีหวังบ้านบึ้ม เอ๊ย! บ้านแตกแน่!” พอแฝดพี่พูดจบก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากแฝดน้อง
“5555 พี่ก็โง่เชื่อผมอีกนะ ผมรู้ว่าอะไรเป็นอะไรน่า~” แฝดน้องส่งสายตากวนทีนมาให้ จนแฝดพี่เริ่มเดือดนิดๆ-*-
“ไอ้บ้า นี่ว่าฉันโง่ใช่ไหม!!!” ว่าแล้วทั้งสองก็วิ่งไล่กันอย่างเอาเป็นเอาตาย~ จนลืมเวลาที่แม่จะกลับมาจากที่ทำงาน....
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง~
“แม่กลับมาแล้ว”
“เฮือก!=[]=” สองฝาแฝดพึ่งนึกขึ้นได้ว่าแม่จะเลิกงานมาตอนนี้ ถ้าแม่รู้เรื่องพี่โดเรจะทำยังไงดีนะ ทั้งสองได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อไม่ไหวติ่ง ก่อนจะพยายามเดินเข้าไปในห้อง แต่ก็ถูกแม่เรียกไว้ซะก่อน
“นี่! มีฟา ซอลลา มานี่สิ”
“คะ...ครับ = =;” ทั้งสองได้แต่จำยอมเดินออกไปหาแม่ที่บริเวณหน้าบ้าน
“มีอะไรเหรอครับ” แฝดน้องถามเสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน
“แม่ซื้อของมาฝากนะ^^” แม่ยื่นถุงขนมให้ทั้งมีฟาและซอลลาซึ่งมีขนมเหมือนๆกัน และเป็นที่หน้าแปลกใจที่อยู่ๆวันนี้แม่ก็ใจดีผิดปกติมากๆO.o
“ทำไมวันนี้แม่ใจดีจัง^^” ทั้งสองวิ่งไปกอดแม่เป็นการขอบคุณ แต่พอเงยหน้าขึ้นมามองแม่ก็ต้องตกใจมาก เพราะแม่กำลังส่งสายตาอาฆาต และรังสีอำมหิตออกมาเรื่อยๆจนดูน่ากลัวมาก
“มะ...แม่เป็นอะไร..รึเปล่า..ฮะ” แฝดน้องถามเสียงสั่นๆจนดูเหมือนจะร้องไห้
“ลูกสอบตกวิชาภาษาไทยใช่ไหม!!!!” เสียงของแม่ดังกังวานจนหูแทบแตก
แฝดทั้งสองหน้าตื่นทั้งทีที่แม่พูดถึงเรื่องสอบเพราะทั้งคู่ดันสอบตกนะสิ.....แต่....
“อะ...เอ่อ...คือว่า...ผม”
“ไม่ต้องมาแก้ตัว ครูรุจีโทรมาหาแม่แล้วบอกหมดแล้ว!!!”
“แม่แน่ใจนะฮะว่าครูเขาบอกแค่ว่าพวกเราสอบตก?” แฝดน้องที่เริ่มตั้งสติได้ก็เริ่มถามแม่อีกครั้ง
“กะ..ก็เหมือนจะพูดอะไรนิดหน่อยด้วย..แต่แม่ไม่ทันได้ฟัง...พอแม่ฟังว่าลูกสอบตก แม่ก็เผลอบีบโทรศัพท์จนพังไปแล้ว....” เมื่อได้ยินแม่พูดแบบนั้นทั้งสองก็ถึงกับเหงื่อตกเป็นน้ำตกกันเลย
“อะ...เอ่อ= =; ผมว่าแม่โทรไปหาครูอีกครั้งดีกว่านะฮะ เพราะสอบครั้งนี้มันเป็นข้อสอบของ ม.6 ทุกคนในห้องสอบตกหมดเลย มีแต่พวกผมทั้งสองที่สอบตกแต่คะแนนดีที่สุดในห้องนะฮะ.....” แฝดพี่รีบพูดจนลิ้นพันกัน เพราะกลัวแม่จะโมโห แต่ที่ตกใจในตอนแรกก็เพราะทั้งสองดันลอกกันนะสิ....มีบางข้อเท่านั้นแหละที่ทำเอง.....
“งั้นเดี๊ยวแม่จะโทรไปหาครูก่อน!” แม่เริ่มผ่อนความโกรธลงเพราะตัวเองผิดเองที่ฟังไม่จบซะก่อน “แต่เดี๊ยว!!!”
“คะ...ครับ” ทั้งสองตกใจอีกครั้ง เมื่อแม่หันกลับมา แฝดน้องก็นึกขึ้นได้ว่าแม่ต้องถามเรื่องพี่โดเรแน่ๆเลย
“มะ..แม่มีอะไรเหรอครับ...”
“ยืมโทรศัพท์หน่อย”
“ครับ” แฝดพี่รีบยืนโทรศัพท์ให้แม่ ก่อนกระชากร่างน้องชายฝาแฝดไปที่ห้องของตัวเอง
“ซอลลา เอาไงเนี่ย แม่ถามเรื่องพี่โดเรแน่!”
“ไม่รู้สิ... ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงดี”
ปัง!ปัง!
“เฮือก!” ทั้งสองตกใจอีกครั้ง (จะตกใจทั้งเรื่องใช่ไหม?)เมื่อแม่มาเคาะประตู
“นี่มีฟา ซอลลา เปิดประตูสิ”
“ครับ!”
“คือว่าเรื่องเมื่อกี๊ ถือซะว่าไม่เกิดขึ้นนะ แม่โทรไปหาครูแล้ว...เป็นอย่างที่ลูกพูดจริงๆ= =” แม่พูดออกมาหน้าตาเฉย เหมือนไม่เคยทำผิดมาก่อนเลย แต่มันก็คงดีแล้วล่ะ.....
“ครับ” แฝดพี่ทำท่าจะปิดประตู แต่แม่ก็เอ่ยปากถามอะไรบ้างอย่างขึ้นมาซะก่อน
“ว่าแต่ โดเรอยู่ไหน?
“อะ..เอ่อ=[]= ก็..ปะ..ไปยะ..ญี่..”
“อยู่บ้านเพื่อนฮะ พะ..พอดี พรุ่งนี้พี่จะเข้าค่าย...นะฮะ” น้องชายรีบแก้ตัวแทนพี่อย่างรวดเร็ว เพราะกลัวพี่จะเผลอหลุดปากออกมา
“อ้าว แล้วทำไมไม่เห็นบอกแม่เลย? กลับมาเมื่อไหร่นะ โดนแน่!”
“=[]=”
“แล้วเข้าค่ายกี่วัน?”
“อะ....”แฝดน้องเริ่มพูดต่อไม่ถูก เพราะพี่จะไปนานแค่ไหนก็ไม่รู้ “ไม่มีกำหนดฮะ...”
“ห๊ะ!!! ทำไมไม่มีกำหนดล่ะ ค่ายบ้าอะไรของมันเนี่ย!” แม่เริ่มอารมณ์เสียอีกครั้ง แต่ก็ยังดีที่แม่ไม่รู้เรื่องที่พี่โดเรไปญี่ปุ่น.....ดีกว่ากันเยอะ....
“เฮ้อ~”ทั้งสองถอนหายใจออกมาเมื่อแม่เดินจากไปแล้ว
“ดีนะที่แม่ไม่รู้=3=”
“ใช่ๆ ถ้าแม่รู้คง....ไม่รอด...”
“เฮ้อ~”
ฟิคใหม่ๆ=w= เรื่องเก่ายังไม่จบเลย.... เรื่องนี้ไรเตอร์จะแต่งคู่กับคุณข้าวนะ
ไรเตอร์อาจจะแต่งได้ไม่สนุกเท่าคุณข้าว แต่จะพยายามไม่ดองล่ะกันนะฮะ=w= อ่านกันเยอะๆนะค่ะ^^
Nimberain
ความคิดเห็น