ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : all i need love
“จีฮยอง ทำไมปากบวมเจ่อขนาดนั้นน่ะ แล้วไอ้รอยแดงๆนั่นอะไรกัน” ซึงริพูดแล้วทำน่าตาใสซื่อ
โอ้ย ซึงริ!!ทำหนูสังเกตพี่ดีอย่างนี้ อย่าจับผิดพี่>\\\<
“เอ่อ ยุงกัดน่ะจ้ะ ล..แล้วปากบวมเนี่ย กาแฟลวกปากจ้ะ^O^;;” จียงเอามือปิดที่หน้าอกตัวเองไว้
“อืม” ซึงริหรี่ตามองอย่างไม่เชื่อใจนักเรื่องปากบวมเจ่อ เพราะเขาเคยเป็นมาแล้ว>\\\<
“ไม่ใช่จูบกับเบ้ฮยองมาเหรอฮะ แดซองบอกผมว่าจีฮยองจะมาเป็นพี่สะใภ้”
“บ..บ้าเหรอมักเน่-\\\- ไปเปลี่ยนเสื้อก่อนล่ะ” จียงพูด
‘ซึงริ ไอ้เด็กบ้า’จียงคิด
“เฮ้ จีอย่าลืมเปลี่ยนกางเกงด้วยละกัน” ยองเบบอกจียง
“พี่ก็เหมือนกันแหละพี่ยองเบ เกือบล่อนจ้อนอยู่แล้วไปใส่เสื้อผ้าเลย ไป” คนตัวเล็กเอามือข้างนึงปิดตาไว้ อีกข้างใช้มือไล่ยองเบไป
“เออ ก็ได้” ยองเบเดินเข้าไปห้องตามจียง หวังว่าคงไม่ทำอะไรกันนะ
“เป็นไงซึงริ รอนานไหม^U^”แดซองเดินยิ้มออกมา
“ไม่นานหรอก แดซอง คืนนี้ค้างที่นี่ดีกว่าค่ำแล้ว” ร่างเล็กเดินสำหรวจรอบๆบ้าน
“ว่าแต่แดซอง ทำไมบ้านนายมีห้องนอนตั้งสี่ห้อง แต่พวกนายอยู่กันสองคน” ร่างเล็กถามเพื่อน
“ก็เพราะว่าบางครั้งพี่ซึงฮยอนกับพี่แจจุงจะมานอนด้วย ขอบอกพี่ซึงฮยอนไม่อยากมาหรอก มีแต่พี่แจจุงนี่แหละอยากมาเลยลากพี่ซึงฮยอนมาด้วย”
“นี่ ซึงรินายรู้จักกับพวกพี่ฉันได้ไงเนี่ย” แล้วร่างเล็กก็เล่ามาให้ฟังทุกอย่าง รวมทั้งเรื่องที่แอบชอบพี่ซึงฮยอน
“ฉันว่านายควรตัดใจจากพี่ซึงฮยอนดีกว่านะ” แดซองรู้ว่าซึงริเป็นฝ่ายศรัตรู ตั้งแต่ไปย้านซึงริแล้ว แดซองขอเก็บเงียบๆไม่ให้ใครรู้ดีกว่าเขาไม่อยากจะเสียเพื่อนคนนี้ไป
“ทำไมอ่ะ” ร่างเล็กถาม
“หาคนที่หล่อ และ ดี กว่านี้จะดีกว่านะ น่าตาน่ารักอย่างนายหาได้สบายอยู่แล้ว”
“พี่ซึงฮยอนเขา หล่อ และ ก็นิสัยดี ที่สุดในเกาหลีแล้ว”
“อย่าหาว่าฉันไม่เตือนละกัน”
Seungri talk
วันนี้ผมจะนอนบ้านแดซอง ผมโทรไปบอกที่บ้านแล้ว พี่ยุนโฮอนุญาต เพราะแดซองเคยไปกินข้าวบ้านผม
“พี่จียงจ๋า~” เสียงแดซองพูด
“มีอะไร มาเสียงหวานเชียว” จียงในชุดผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายกระต่าย ที่กำลังสอนซึงริทำอาหารหันมา
“วันนี้นัดกับคยองมินไว้ ว่าจะไปดูหนังเรื่อง 19 ด้วย ได้ไหมพี่จียง” แดซองยิ้มพิฆาตให้จียง
“อ่ะๆ ก็ได้-\\\-” ดูเหมือนพี่จียงหลงเสน่ห์ยิ้มแดซองนะ
“พี่จียง มาทำอาหารเย็นได้แล้ว สอนผมด้วย” ผมใส่ผ้ากันเปื้อนสีฟ้าลายหมีแพนด้า
“พวกนายเนี่ยใส่ผ้ากันเปื้อนแล้ว น่ารักปนเซ็กซี่ไปด้วย ดูดีที่สุดเลย” พี่ยองเบเดินมากอดเอวพี่จียงจากด้านหลัง เอาคางเกยพี่จียงไว้
ดูเหมือนว่าพี่ยองเบจะกระซิบบอกกับพี่จีว่า คืนนี้ไม่รอดแน่ มันแปลว่าอะไรกัน ใครรู้บอกผมที คำนั้นคำเดียว ทำให้พี่จียงกระทุ้งศอกใส่พี่ยองเบเต็มๆแรง น่ากลัวจริงๆแม่คนที่สองของผม
1 hour later
“ในที่สุดก็เสร็จ”
ผมและพี่จียงทำผัดกิมจิ ใส่เส้นรามยอมลงไปด้วย คิมบับ นามุล พุลโกกิ มันดูล เสิร์ฟกับข้าวสวยร้อนๆ
“ขอตั้งชื่อไอ้นี่ว่า จีริ ผัดกิมจิเส้นรามยอน” พี่จียงพูด
“อื้ม ใช้ได้นี่ -)0(-”
“มันไม่ใช่แค่ใช้ได้นะ แต่มันอร่อยมากเลย*O*” ผมรู้สึกภูมิใจในข้าวจานแรกของผม ที่ทำเอง
“อ๊อดๆ กิ๊งก่อง” อยากรู้จริงเสียงออดนี้ซื้อที่ไหน แนวจริงๆ
“มาซะที” ยองเบเดินไปเปิดประตูออก
“ใครกันฮะ พี่จียง”
“ไม่รู้สิ”
ทันทีที่ร่างบางอีกร่างหนึ่งเดินเข้ามา
“เปิดช้าจริงยองเบ” เสียงหวานมาพร้อมกับใบหน้าหวาน
“ขอโทษครับ พี่แจจุง”
“ว่าแต่แดซองไปไหนล่ะเนี่ย”แจจุงถาม
“ไปดูหนังกับแฟนครับ”
“เหรอ” แจจุงลอยหน้าลอยตา
“พี่ซึงฮยอนไม่มาเหรอ” ยองเบถาม
“เดี๋ยวก็มาเองแหละ ปะๆไปหิวข้าวแล้ว” แจจุงลูบท้องตัวเอง
“เดินไปห้องครัวเลยครับ”
ณ ห้องครัว
“อ้าว พี่แจจุง” เสียงจียงตกใจเมื่อเจอแจจุง
“พี่แจจุง” คนตัวเล็กวิ่งไปกอดแจจุง จนเซแทบล้ม
“มันอันตรายนะ ซึงริ” แจจุงดุคนตัวเล็ก
“ฮะ พี่แจจุงลองกินอาหารที่พี่จียงกับผมทำสิฮะ นั่งข้างเก้าอี้พี่ยองเบอ่ะ”
“จ้า”
“แล้วนี่เรามาบ้านยองเบได้ไงเนี่ย” แจจุงถาม
“ก็ผมเป็นเพื่อนสนิทแดซองนี่” ร่างเล็กพูดแล้วหม่ำข้าวต่อ
“ยองเบ ไปไหนมารอนานแล้วนะ เจ้ามักเน่กินข้าวจะหมดแล้วเนี่ย” จียงพูดกับยองเบที่พึ่งเข้ามาเมื่อกี้
“คุยกับพี่ซึงฮยอนนิดหน่อย”
“อื้ม รีบกินข้าวกันดีกว่านะ แล้วพี่ซึงฮยอนล่ะ”
“อยู่ข้างบนน่ะ”
“อิ่มแล้วคร้าบ ขอตัวนะครับ” ร่างเล็กกำลังจะเดินออกจากห้องครัวไป
“รู้รึยังว่าแดซองอยู่ห้องไหน” จียงผู้เป็นแม่ถาม(?)
“รู้แล้วครับ” และแล้วร่างเล็กก็ขึ้นบันได
เอ ว่าแต่ห้องแดซองอยู่ไหนนะ
ร่างเล็กเดินไปยังห้องขวาสุด
ห้องนี้แหละมั้ง
พอเปิดประตูเข้าไปก็พบห้องโทนสึดำขาว
แดซองชอบโดเรม่อนไม่ใช่เหรอ แล้วในนี้ไม่มีโดเรฯแม้แต่ตัวเดียว แดซองอาจเก็บไว้ในตู้ก็ได้
ร่างเล็กเปิดตู้เข้าไปหยิบเสื้อยืดขาวตัวหนึ่งออกมา
ตัวใหญ่จังแฮะ ไปอาบน้ำดีกว่า
10 นาทีผ่านไป
โอ้ว อาบน้ำแล้วสบายตัวจัง เสื้อตัวนี้ยาวถึงเข่าผมเลย แดซองทำไมตัวใหญ่อย่างนี้นะ ผมใส่แค่เสื้อตัวนี้กับบ็อกเซอร์ อันยาวคืบหนึ่งนับจากต้นขา เดินไปสูดอากาศยามค่ำคืนข้างนอกดีกว่า
ทันทีที่ร่างเล็กเปิดประตูระเบียงออกไปก็พบกับร่างสูงอันคุ้นเคยยืนอยู่ ในชุดกางเกงขายาวสีดำกับเสื้อนอนสีขาว ทำเอาคนตัวเล็กใจเต้นระรัวเลยทีเดียว
“พี่ซึงฮยอน มาทำอะไรที่ห้องแดซองอ่ะ” ร่างเล็กสะกิดร่างสูงเบาๆ
ร่างสูงค่อยๆหันไปข้างๆ พบร่างเล็กในเสื้อยืดตัวเองที่ออกบางๆตัวเดียว หยาดน้ำเกาะพราวที่เส้นผม โครงหน้าเล็กยื่นมาใกล้ๆร่างสูง
(อยากโดนจูบอีกเหรอ ซึงริ : ซึงฮยอน)
ตากลมใส จมูกโด่ง ริมฝีปากสีกุหลาบ ผิวขาวกระจ่างที่กระทบกับแสงจันทร์ทำให้ผิวนั้นดูนวลน่าสัมผัส
“….” ร่างสูงยังเงียบ มือหนาของร่างสูงเขี่ยผมหน้าม้าที่ปกหน้าร่างเล็ก
‘ตึก ตัก ตึก ตัก’
อ๋า ทำไมหัวใจเราเต้นแรงแบบนี้ เพียงแค่พี่ซึงฮยอนสัมผัสแค่นั้น หัวใจก็เต้นแรงขนาดนี้แล้ว>///< หน้าก็ร้อนผ่าวแปลกๆ
แก้มขาวเริ่มขึ้นสีระเรื่อ ร่างสูงอดใจไม่ได้ที่จะยิ้ม ยิ้มที่อ่อนโยน แต่ร่างเล็กไม่กล้าแม้สบตาร่างสูง
แค่อยู่กับนายฉันก็ยิ้มง่ายขนาดนี้เลยเหรอ ลี ซึงฮยอน น่ารักจริง
มือหนายื่นไปจับแก้มคนตัวเล็กให้เงยหน้ามาสบตา ดวงตาใสสบตากับดวงตาคมอีกครั้ง
ดวงตาพี่สะกดผมอีกแล้วนะ มันต้องมีมนต์วิเศษแน่เลย>O<
ร่างสูงโน้มหน้าลงไปประกบจูบร่างเล็ก เป็นแค่ประกบกันเท่านั้น แต่มันอ่อนโยน มือของร่างเล็กวางทาบบนลงแผ่นหน้าอกใหญ่
ทั้งคู่จูบกันอยู่นาน จนร่างสูงปล่อยร่างเล็กออกอย่างอ้อยอิ่ง
“พี่ยังไม่ตอบคำถามผมเลยนะ0\\\0” ร่างเสหน้ามองทางอื่นเพื่อปกปิดความอาย
“เคลิ้มเลยเหรอ” ร่างเล็กปล่อยมือออก แล้วเด้งหนีไปไกล
“ไม่ได้เคลิ้มซะหน่อยดูยังไง” ร่างเล็กเอามือกุมหน้าตัวเอง อย่างอายๆ ใครไม่รู้ก็ไม่รู้จะด่ายังไงแล้ว
ยิ่งเห็นยิ่งอยากแกล้ง น่าแกล้งจริงๆซึงริ
ร่างสูงเลยเผลอหลุดยิ้มมาอีก
“ก็นี่ห้องพี่หนิ ห้องแดซองอยู่ถัดไป” ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้ซึงริเรื่อยๆ ซึงริก็ถอยหลังไป
“เหวอ” ร่างเล็กล้มลงไปบนเตียง และคว้าคอร่างสูงลงไปด้วย
ร่างเล็กหลับตาปี๋ คล้องคอร่างสูง ร่างสูงอยู่ในท่าคร่อมตัวร่างเล็กหน้าห่างกันไม่กี่เซน ร่างสูงค่อยๆเคลื่อนหน้าเข้าไปจนเกือบจูบกัน
“ปัง!!!!” เสียงประตูถูกเปิดออก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น