ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ดราม่านิดๆ
“ท็อปไปกินข้าวที่บ้านฉันได้ไหมอ่ะ อยากแนะนำให้รู้จักเพื่อนคนแรกของฉัน ฮยอนซึงก็ไม่ว่าง แทบินก็ไม่ว่างน้าๆๆๆ”
“อือ ก็ได้”
“เย้ใจดีที่สุดเลย”
เย็นแล้ว
“ท็อป ไปกันเถอะ รถมารับแล้ว ไปๆๆ”
“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นหรอก” ซีแอลวิ่งไปลากท็อปไป วิ่งไปไม่ดูทางจนไปสะดุดก้อนหิน
“โอ้ย”
“เห็นไหมล่ะ ซุ่มซ่าม” ท็อปนั่งยองแล้วแตะเท้าของซีแอล
“โอ้ย เจ็บนะ ไม่ช่วยยังซ้ำเติมอีก”
“ท่าทางเส้นจะพลิก เดี๋ยวฉันนวดให้มันจะได้หายไวๆ”
“อ..อืมขอบคุณ” แล้วท็อปก็นวดให้ซีแอลเบาๆ
“อือ” ในใบหน้าเย็นชานั่น มีความอ่อนโยนและอบอุ่นอย่างมากมาย แฝงอยู่ข้างใน
โดยหารู้ไม่ว่า คนตัวเล็กกำลังดูอยู่ และ เข้าใจผิด
ฮยองทำผมเจ็บอีกแล้วนะ
“ดูอะไรอยู่ ซึงริ” มินจีเรียก
“อ่ะ...เปล่า รีบไปกันเถอะ”
ด้านท็อป
“นี่ ท็อปเรามีน้องสาวชื่อมินจีนะ”
“อือ”
เมื่อขาเพรียวลงจากรถ พร้อมร่างสูง พยุงลงจากรถที่สร้างความตกใจให้แก่พ่อ แม่ที่มายืนรอรับ (ท็อปขับรถมาส่ง)
“อ้าว ชเว ซึงฮยอนมาได้ไงเนี่ย” แม่ถามเสียงใส
“รู้จักท็อปด้วยเหรอค่ะแม่”
“จ้ะ ก็เค้าเป็นหุ้นส่วนที่เกาะเชจูกัยเราน่ะ เป็นแฟนหนูซึงอีกต่างหาก”
“แม่รู้จักซึงริด้วยอ่ะ”
“ก็เค้ามาค้างบ้านเราบ่อยๆนี่ เป็นเด็กน่ารักเชียว เพื่อนสนิทมินจีน่ะ”
“อ่อ ครับ”
“เข้าไปในบ้านกันเถอะ” พ่อมินจีเอ่ย
“แล้วเมื่อไหร่ มินจีจะกลับมาล่ะ”
“คงไปเที่ยวกับหนูซึงแหละ เดี๋ยวคงกลับมา”
“อื้ม”
17.21 pm.
“กลับมาแล้วค่ะ” มินจีเดินเข้าไปในบ้านกับซึงริ
“คุณแม่ฮะ ผมมาแล้วฮะ” เสียงหวานเจื้อนแจ้วกล่าว สิ้นเสียงคุณนายซอลมี(แม่มินจี) รีบเดินมาต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“หนูซึง ลูกแม่คิดถึงจังเลย” คุณนายซอลมีกอดซึงริหลวมๆ แล้วลูบหัวเบาๆ
“ผมก็คิดถึงฮะ”
“แม่แล้วหนูล่ะ” มินจีทำหน้ามุ่ย
“อ้อ มินจีซีแอลนั่งรออยู่โต๊ะอาหารนู่นแหนะ” คุณนายซอลมีกล่าว แล้วผละร่างเล็กออกเบาๆ
“ค่ะ มินจีไม่กินข้าวหรอก กินมาแล้ว” มินจีวิ่งขึ้นไปข้างบนทันที
“ตามมินจีไปสิ” คุณแม่บอก
“ไม่อ่ะ เดินไปกับแม่ดีกว่า” ร่างเล็กคลอเคลียตรงไหล่’คุณแม่’อย่างอ้อนๆ
“ขี้อ้อนจังนะเรา”
“ฮะ ไปกันดีกว่าฮะ”
พอเท้าเล็กเดินเข้าไป รอยยิ้มจากที่ยิ้มตลอดทางก็หายไป อย่างทันใด
“ท็อปฮยอง” ร่างเล็กเอ่ยอย่างแผ่วเบา
“เซอร์ไพรส์ล่ะสิ ท็อปเค้ามาทานข้าวด้วย ” แม่มินจียิ้มเล็กๆ
“อ้าว ซึงริมาด้วยเหรอมานั่งข้างพี่สิ” Top พูด
“เอ่อ แม่ฮะเดี๋ยวผมไปหามินจีก่อนนะ” ซึงริหันหลังกลับไปหมายจะไปห้องมินจี แล้วน้ำตาก็ไหลอาบแก้ม
แค่เจอหน้ายังเจ็บแบบนี้เลย
ผมไม่ขัดฮยองกับผู้หญิงคนนั้นหรอก
หน้าห้องมินจี
“ก๊อกๆ มินจีฮึก ฮือๆ” เมื่อได้ยินเสียงซึงริสะอื้นร้องไห้ก็รีบลุกขึ้นไปเปิดให้ทันที
พอเปิดปุ๊บ ร่างเล็กก๊อกอดมินจีพร้อมร้องไห้ไป เธอทำอะไรไม่ถูกนอกจากลูบหลังให้
“ฮึก ฮือๆๆๆ” ซึงริเอาหน้าซบไหล่มินจี แล้วร้องไห้ออกมา
“มีอะไรไป คุยข้างในก่อนดีไหมล่ะ”
“อื้ม ฮึก” ร่างเล็กตามร่างเพรียวเข้าไปในห้องพร้อมเล่าทุกอย่างให้ร่างเพรียวฟัง อย่างละเอียด ก่อนร้องไห้อีกรอบ
“ท็อปมาเหรอ เดี๋ยวฉันขอลงไปดูก่อนนะ”
ร่างเพรียวเดินลงมา แล้วตรงไปยังห้องอาหารแล้วก็พบท็อปกำลังตักอาหารให้ ซีแอลอยู่ เธอจึงเดินถลาตรงไปยังพี่สาวตัวเอง
“พี่ซีแอลค่ะ มินจีมีเรื่องจะคุยด้วยไปคุยที่ห้องมินจีนะค่ะ”
“อ้อ จ๊ะ ขอตัวนะ” ซีแอลพูดกับท็อป
“อื้ม ไม่เป็นไร” ท็อปกล่าว
หน้าห้องมินจี (อีกครั้ง)
พอซีแอลเปิดประตูเข้าไปก็เห็นซึงรินอนฟุบหน้าร้องไห้อยู่ แล้วก็ปิดประตูลง
“มินจี ซึงริเป็นไรอ่า” ซีแอลถาม
“เขาเสียใจที่ท็อปไม่รักเขา แล้วไปรักพี่แทน แล้วเห็นพี่ตอนกลางวันกับพี่ท็อป ป้อนข้าวกัน หวานมาเชียว แหวะ-^-”
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ” ซีแอลปฏิเสธ
“ถ้าไม่ใช่งั้นอธิบายมาสิ”
“คือแบบนี้ บลาๆๆๆ” ซีแอลเล่าให้มินจีฟังแบบย่อๆ
“อ๋อ แบบนี้นี่เอง ให้ซึงริมารู้เองดีกว่า จากปากท็อป แบบนี้หน้าสนุกดี” มินจีพูด
“งั้นชวนซึงริไปกินข้าวได้แล้ว” ซีแอลพูดอย่างเป็นห่วง
พอเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าร่างเล็กได้ผล่อยหลับลงไปแล้ว
“หลับแล้ว ดีนะที่โทรบอกพี่แดซองแล้วว่า ซึงริจะค้างด้วย”
“อื้ม สงสัยท็อปคงกลับไปแล้วล่ะ”
พอลงมาข้างล่าง ท็อปกลับไปแล้วจริงด้วย
“ซีแอล ท็อปกลับไปแล้วนะ เค้าบอกว่าต้องรีบกลับบ้านด่วน ”
แม่ซีแอลบอก
“ค่ะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น