คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เหว
บอมกระพริบตา เขาอยู่ในห้องสร้างตัวละครพร้อมกับมูที่เข้ามาพร้อมกัน เขาสองคนเดินไปหาพนักงานที่ยืนต้อนรับอยู่
“ยินดีต้อนรับครับ ขอเชิญตั้งตัวได้ตามใจชอบพร้อมกับเลือกอาวุธเริ่มต้นด้วยครับ”
บอมเลือกที่จะหยิบดาบเล่มใหญ่ออกมาโดยที่ไม่ต้องคิด เหมือนกับมูที่เลือกมีดสั้นสองเล่มออกมา ก่อนที่ต่างฝ่ายต่างหาชุดที่ชอบมาเลือกใส่
ก่อนที่จะกลับมาหาพนักงานต้อนรับอีกครั้ง
“ยืนยันชื่อที่จะใช้ด้วยครับ”
บอมตอบ “บอมเบอร์”
มู “Kotaro”
พนักงานงานพยักหน้ารับรู้ “เรียบร้อยครับ ขอเชิญเข้าเกมได้เลย”
อีกด้านหนึ่ง
“ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง”
ชายชราพูดขณะมองหน้ากากสีขาวขุ่นบนใบหน้าเด็กนุ่มที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า
“จำไว้ ไม่ว่ายังไงก็ต้องรักษาความนิ่งนี้ไว้ให้ได้”
“ทราบแล้ว”
เด็กหนุ่มรับคำ ชายชราเห็นว่าหมดเรื่องที่ควรจะทำก็ส่งเด็กหนุ่มใส่หน้ากากนั่นกลับไปทำหน้าที่ที่เดิมของเขา
“นี่ข้าทำอะไรลงไป...” ชายชราพึมพำยกแขนขึ้นนวดขมับ “ไม่นึกเลยว่าจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ ข้าคงได้แต่หวังว่าคงจะไม่พบกันเร็วจนเกินไป..”
เมืองเริ่มต้น
“ถ้างั้นก็แยกกันเก็บเวลก็แล้วกันนะมู แล้วเดี๋ยวเสร็วเมื่อไรจะติดต่อไปหา”
“โอเค”
บอมกับมูแยกทางกันไปเก็บเลเวล โดยตัวที่เก็บเลเวลได้ดีในระดับหนึ่งคือหนอน และแมลงที่อยู่ตามต้นไม้ใบหญ้า
บอมมยกเท้าขึ้นกระทืบต้นไม้สองสามที หนอนแก้วก็ตกลงมาให้ตีเล่นสี่ถึงห้าตัว นอนสีเขียวตัวใหญ่พอๆ กับท่อนแขนข้างเดียวของเด็กหนุ่ม เป็นเป้าโจมตีระดับต่ำ สามารถะอามากินได้ ถ้าไม่กลัวท้องเสีย
บอมมุดเข้าไปในพงหญ้าหลังจากที่ลองตีหนอนระดับกว่าเล่นแล้ว เขาเจอกับด้วงเขาเดียวสีดำเมี่ยน ใหญ่กว่าฝ่ามือ เด็กหนุ่มไม่รอช้า เข้าไปตีทันที
แซ่กแซ่ก
พุ่งหญ้าอีกฝั่งสั่นไหวพร้อมกับบอมที่เห็นศัตรูตัวใหม่โผล่ขึ้นมา มันคือกวางป่าสีน้ำตาลตัวปกติ เหมือนถึงตัวขนาดปกติที่เห็นตามบ้านเรา แถมยังระดับ 8 อีก
ไม่ต้องเดาเหตุการณ์ล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้น บอมลุกขึ้นแล้วใส่เกียร์หมาเผ่นทันที
“โดนขวิดทีที่ไส้ทะลักสมพรปากไอ้นิลแหง!”
บอมนึกถึงคำสาปแช่งของเพื่อนเลิฟ แต่เพราะปากไม่ดีหรือใจไม่บริสุทธิ์เพราะวิ่งอยู่ดีๆ ดันสะดุดรากไม้ล้มโครมตรงหน้า แถมยังเป็นเนินลงอีก งานนี้ไอ้บอมก็กลิ้งลงเขาสิครับ
“อ๊ากกกก! จะอ้วกแล้วโวยยยย”
ไม่ต้องถึงมือหมอ บอมก็รู้ว่าไส้ในท้องของเขากำลังปั่นป่วนไปหมด ก่อนที่รถด่วนซิ่งลงเนินจะหยุดกลิ้งแล้วบินไปบนฟ้า....
“ห่าเหว ทางถูกตัด!”
บอมร้องออกมา มองดูเบื้องล่างที่เป็นหลุมกว้าง ดูก็รู้ว่าเป็นเหวตามที่อุทานเอาไว้ แล้ววิทยาศาสตร์ก็ชนะจินตนาการ เขาดิ่งลงเบื้องล่างทันที
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!”
ความคิดเห็น