คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มคุ้นเคย
บทที่ 2
เริ่มุ้นเย
“ร้านนี้่ะ ส้มำ่อนเลยพี่หมอัไ้ไหมะ” แววเอียหน้ามาถาม
“พี่สามารถรับ หวานๆ แบบนี้ัส้มำเลยเหรอรับ” ยนันท์ไม่ิว่าสาวสวยะพาเามาร้านนี้เา็เลยถามออมารๆ
“ินไ้ไหมะ น้อแววอยาิน่ะ” แววยิ้มหวานถาม
“ินไ้รับ” ยนันท์บอ่อนะเินนำไปหาโ๊ะนั่
“สั่เลยรับ พี่อเลี้ยนะรับ มื้อแรสำหรับเรา” ยนันท์บอ่อนะเปิเมนููว่าะินอะไรี ส่วนสาวสวยไม่้อูเมนูสั่ไ้ทันทีิมาั้แ่เินแล้วว่าอยาะินอะไร
“น้อแววรับวุ้นมะพร้าวไหมะ พี่ะไ้เ็บไว้ให้่ะ” พนัานยิ้มหวานถาม
“รับ 2 ที่เลย่ะ น้อแววนึว่าะไม่ไ้ินะแล้ว” แววรีบอบรับทันที
“พี่หมอรับอะไรเพิ่มะ” แววหันมาถามหลัาเธอสั่อาหารเสร็
“น้อแววสั่น่าะรบแล้วแหละรับ เอาแ่นั้น่อนรับ” ยนันท์บอ่อนะนั่มอูบรรยาาศโยรอบ อนนี้หมอพยาบาลเ็มไปหมเลย
“ไหนๆ น้อแววนั่รไหน” เสียใรสันเรียหา
“ทำไมน้อแววมีแ่นรู้ัหละรับ” ยนันท์สสัยถามออมา
“็น้อแววมาเที่ยวเล่นั้แ่เ็ๆ ่ะุพ่อมาทำาน พวเรามาให้ำลัใุพ่อ” แววบอ่อนะเินไปหานที่เรียหาเธอ
“ยายุม น้อแววอยู่นี้่ะเรียหาทำไมะ” แววเินมาประอนแ่พร้อมับถามออมา
“น้อแวว ยายำลัทำวุ้นมะพร้าวพอีเลย เอาไปฝาุท่านนะ เี๋ยวให้ใรเินเอาไปส่ที่รถ” เ้าอร้านัวริบอออมา
“อื้ออาย่ะยายุม น้อแวว่ายเินไ้ไหมะ” แววเอ่ยอออมา
“นแถวนี้ มีแ่นพึ่ใบบุุท่านั้แ่ไหนแ่ไรแล้ว อย่า่ายเินยายเลยน้อแวว” ยายุมบอออมา
“ุปู่ทวไม่ายที่ิน่ะ สัาเ่าั้ 60 ปียายุมไม่้อห่วนะะ รุ่นน้อแวว็ไม่ไล่ที่่ะ ทุน่วยันเป็นหูเป็นาให้โรพยาบาล แ่นี้พวเรา็อบุมาแล้ว่ะ น้อแววเินไปไหนไม่ลัวเลย่ะ นรู้ัันทั้นั้น” แววบอออมา้วยแววาเปี่ยมสุ
“อบุรับน้อแวว แม่เป็นห่วบอลอว่าเมื่อไรที่นบ้านนี้มาินส้มำให้ไปเรียแ แอยาเอ” พบบอออมา
“น้าพบไม่้อห่วนะะ พวเราใ้นโยบายเียวับุปู่ทว่ะ อยู่ันให้สบายในะะ ที่ินแถวนี้แพุปู่ทวเสียาย่ะไม่อยาาย ให้เ่าไว้ทำมาหาินแบบนี้แหละ่ะ นที่โรพยาบาละไ้มีอีราาถูิน ุปู่ทวอไว้แล้วไะ อย่าายอแพแล้ว็้อสะอา้วยเพราะพวเราิ่าเ่าที่ไม่แพ win-win ทุฝ่าย่ะ บุลารทาารแพทย์ะไ้มีอีราาถูให้ิน่ะ” แววบอออมา
“เพราะำอุท่านว่า้อสะอาและถูนี้แหละรับ อนนี้บานับรถมาไลเพื่อมาินเลยรับ” พบเล่าให้ฟั
“อิอิใ่่ะ ใรไม่มีใบเสร็่ารัษาพยาบาล น้อแวว็ไ้่าที่อรถั่วโมละ 20 บาทไะีะาย” แววทะเล้นบอออมา
“อบในะลู ินอิ่มแล้วบอยายนะ ยายอไปทำวุ้นมะพร้าวใหุ้ท่าน่อน เอาห้าหวานทำให้เลย นแ่ินไ้ไม่อันราย” ยายุมบอ่อนะเินหายเ้าไปในบ้าน
“อโทษที่รบวนน้อแววนะรับ แม่บ่นิถึน้าเลย้อไปบอ” พบบอับสาวสวย
“ไม่เป็นไร่ะน้าพบ น้อแววโอเ” แววบอ่อนะอัวลับไปนั่ที่โ๊ะ
“น้อแววฝ่ายุมมสัมพันธ์ส่วนุายฝ่ายบริหารแบ่ันแบบนี้เหรอรับ” ยนันท์ถามออมา แววไม่อบแ่ยิบาให้หนึ่รั้
“ุหมอั้น 2 เลยนะรับาโ๊ะเอเลยนะรับ้าล่าเ็มแล้ว สั่แล้วเอาลมาให้พี่้วยนะรับ” พบบอับทีมหมอลุ่มให่ที่อยู่หน้าร้าน
“หมอมาแล้ว่ะพี่พบ เอาไปเลย่ะพึ่ออเวรหิวสุๆ เลย่ะ” ุหมอบอแล้ว็เินึ้นไปอย่าุ้นเย
“ีันะรับ” ยนันท์บอออมา
“ถ้าพี่หมอว่า็เิยัอีหลายร้าน่ะที่้อไปแ่ถ้าะพู่ายๆ ็แถวนี้ทั้แถบเลย่ะ ่วนีุ้พ่อให้พวเราทำานแล้ว่ะ น้อแววำลัทำานอยู่” แววระิบบอ่อนะเียบเสียเพราะเ้าอร้านเินมาบริาร้วยัวเอ
“น้าพบสบายีไหมะ” แววถาม่อนเ้าอร้านะเินาไป
“สบายสิรับ แม่็รัษาฟรี พวเรารัษารึ่ราาแบบนี้น้าหมห่วเรื่อ่ารัษาเลยรับ แม่ให้อะไรน้อแววรับไว้เถอะนะรับ น้าอร้อ” พบเอ่ยอออมา
“ไ้่ะแ่น้อแวว็อร้อน้าพบนะะ มาิน้อให้น้อแวว่ายเินแ่เรื่อแถม็อีเรื่อ่ะ” แววยิ้มน่ารับอออมา
“พวเราอบุนะรับ” พบบอออมา่อนะนัุ่ยะเลย แวว็ินไปุยไป พออิ่ม็ไ้เรื่อไ้ราวพอี
“มันีนานั้นเลยเหรอะ” แววบ่นออมา
“น้อแววูนแถวนี้สิรับมีใรย้ายไปไหนะเมื่อไร ุวาร์ให้นโยบายมาแล้วว่าถ้าย้ายออไม่รับนใหม่ะเอาที่ไว้ทำเป็นที่อรถ” พบบอออมา
“็ริ่ะ น้าพบไปายอเถอะ่ะนเ็มร้านเลย่ะ น้อแววอำไทยับอหมูย่าแล้ว็น้ำอีอย่าละาน่ะ มัวุยับน้าพบ พี่หมอินหมเลย” แววหน้าอบอออมา
“เี๋ยวน้าทำให้รับ หน้าอเป็นเ็หนูโแล้วนะรับ” พบบ่น่อนะเินไปายอ่อ
“รู้สึีัเลยรับ” ยนันท์บอับสาวสวย
“ใ่่ะพรุ่นี้น้อแววเรียนเลิเย็น มะรืนะมาีลร้าน่อไป่ะ” แวว้อมูลไว้เรียบร้อย็เยหน้าึ้นมาบอ
“พี่มา้วยรับ มาหาอะไริน พี่อเบอร์ไ้ไหมะไ้ไว้อนเฟิร์มอีที านแบบนี้็สนุีนะรับ” ยนันท์เอ่ยอออมา สาวสวย็ให้แบบไม่เรื่อมาอะไร
“ไ้่ะพี่หมอิม่ะ หวานเพราะห้าหวาน่ะ อร่อย้วยไ้สุภาพ้วย่ะ” แววเสนออหวาน่อ อาวเลื่อนโ๊ะนานี้ยััอหวานันไ้ ไม่ธรรมาริๆ
“อือ อร่อยรับ” ยนันท์ัำแร็ยิ้มเลย
“แสว่าพี่หมอสายอหวาน น้อแววสบายแล้วมีนินอหวานเป็นเพื่อนแล้ว” แววเห็นท่าที็รู้เลย
“มันใ่เลยรับ” ยนันท์บอ่อนะ้มหน้า้มาินหม็อเพิ่ม
“หมแล้วรับุหมอ วันหลันะรับแม่ทำไ้ไม่เยอะรับ พรุ่นี้ลู้า็อรับ ูท่าแม่ะหอบไปให้น้อแววหม น้อแววไม่ไ้มาเป็นเือน็แบบนี้แหละรับ” พบบอ่อนะิเิน
“น้าพบ่ะ ิเ็มเลย่ะพี่หมอ่ายไม่ใ่น้อแวว่ะ” แววทะเล้นบอับเ้าอร้าน
“ไม่เป็นไรรับ น้าิรึ่ราาแม่ถามน้าี้เียฟัแม่บ่นรับ” พบบอแล้ว็รีบิเินเพราะ้อไปทำอาหาร่อ ส่วนแวว็เินไปทาหลัร้านอย่าุ้นเย
“ยายุม น้อแววอิ่มแล้ว่ะ” แววยิ้มหวานบอ
“อีนานไหมลูว่าะลับ ยายอเวลาอีสัรึ่ั่วโม” ยายุมเอ่ยบอออมา
“ั้นน้อแววไปรอที่โรพยาบาลนะะยายุมเสร็แล้วโทรามนะ น้อแววะวนรถมารับ่ะ” แววยิ้มหวานบอ
“ไ้ลู” ยายุมบอ่อนะเร่ทำ่อ แวว็เลยอัวลับโรพยาบาล
“เสร็แล้วน้าพบโทรบอนะะ เี๋ยวน้อแวววนรถมา่ะ” แววเินมาลาเ้าอร้านอีรอบ
“วันนี้อิ่มทั้ายอิ่มทั้ในะรับ” ยนันท์หันมาบอ
“พี่หมอยิ้มเยอะๆ นะะ นมาทำฟันเา็ลัวะแย่แล้ว่ะ ยิ่มาเอพี่หมอทำหน้าเรียพวเรายิ่สยอ่ะ” แววพูรๆ ออมา
“พี่เ้าใแล้วรับ เี๋ยวพี่เินไปส่ในึแล้วพี่ลับเลยนะรับ อบุที่พามาหาอะไรอร่อยๆ ินนะรับ พี่ัยแม่ไม่พามาินเลย พาินแ่ในโรพยาบาล” ยนันท์บ่นออมา
“รอบหน้าิวน้อแววเลี้ยนะะ” แววบอ่อนะอัวึ้นไปบนห้อทำานพ่ออัวเอ พอลับมาเห็นทั้สอนยัทำานไม่เสร็แวว็เลยนั่ทำสรุป้อมูลอร้านนี้่อนเลยเี๋ยวลืม วาร์ับายเห็นทุอย่าเป็นปิพวเา็เลยไม่ไ้สนใอะไร ส่วนยนันท์็ับรถมาอีโรพยาบาลทันที สิ่นี้ือสาเหุที่ทำให้เา้อลับมาอยู่ไทยั่วราว
“นันท์มาแล้วเหรอลู” าัยเรียหาลูาย
“ไปไหนันหมรับุพ่อ” ยนันท์ถามออมา้วยวามใ
“น้อับน้าาลับไปพัแล้ว” าัยบอับลูาย้วยน้ำเสียเหนื่อยหอบ
“ทำไมไม่รอผมลับมา่อนรับ” ยนันท์บ่นออมา
“ไม่เป็นไรุพ่ออยู่ไ้” าัยบอออมา
“รับเี๋ยวผมอาบน้ำ่อน ทำีโมวันแรเป็นยัไบ้ารับ” ยนันท์ถามออมา้วยวามเป็นห่ว
“พอไหวลู” เสียนป่วยเศร้าสร้อยนยนันท์ไม่อยาะถามอะไร่อ เรื่อใเป็นเรื่อสำั ูท่าานนี้พ่ออเาะถอใน่าู
“ผมมาูแลแล้วรับไม่เป็นไรรับ” ยนันท์บอ่อนะอัวไปอาบน้ำเาเอ็ไม่ไ้สนิทใที่ะพูุยอะไรับนป่วยมานั ปีสอปีนัเอันที เาเอ็แทบไม่ไ้บินลับมาไทยเลยะมา็อนุป้าบินลับมาเยี่ยมาิ็เท่านั้น
ความคิดเห็น