คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เนียนๆ ไป
“ยัไหละน้อสาวเรานะ” วิูร์หันมาถามลูสาวอีนที่ยันั่อยู่
“นนี้หนูสนับสนุนไอ้ปลาเ็มที่่ะุพ่อ านีริๆ” พี่ปูเ้า้าน้อสาวเ็มที่
“เี๋ยว็เบื่อมั่ะ” ินนาหันมาบอสามี แ่พอเวลายิ่นานึ้นวามมุ่มั่นอลูสาวนเล็ไม่มีลน้อยถอยลเลย มีแ่เพิ่มึ้นแล้ว็เพิ่มึ้น
“พรุ่นี้หนูไปสอนปราบนะะ ลับ 4 โมเย็น่ะไปหาที่นั่ว่าๆ นั่เรียน่ะ ไม่ไ้ไปรบวนร้านอาหาร ในห้ามีที่นั่เล่นเยอะ่ะ” ปลาเสียใสบอับพ่อแม่
“ไปสอนนะไอ้ปลา ไม่ใ่ไปทำรุ่มร่ามับปราบ” พี่ปูปรามออมารๆ
“่ะพี่ปลา เผื่อปราบมีแฟนแล้ว่ะแ่หนูส่อแล้วส่ออี็ไม่น่ามี แ่ผู้หิรอบัวปราบเยอะ หนูเอ็ไม่รู้ใรเป็นใร” ปลาแม้ปาบอว่าะไม่อะไรมาลอูท่าทีไป่อนแ่ีวิริไม่เลย ูื่นเ้นูวาัวโระไม่ปิ
“พี่ปลาเป็นอะไรรับ” ปราบเอหน้า็ถึับเอ่ยถามออมา
“พี่ื่นเ้นนะปราบ พี่ไม่่อยะอยู่ใล้ผู้าย พอีเิมายัไม่เยมีแฟน ็เลยทำัวไม่ถูรอบที่แล้วพี่ปูมา้วย รอบนี้มานเียว” ปลาสารภาพออมาามร็ี่ะราแล้วื่นเ้นทำัวไม่ถู
“ไม่้อลัวปราบรับ ปราบูหน้าาหื่นเหรอรับ” ปราบพอรู้็ยิ้มถามออมา
“็ไม่หื่นหรอ่ะแ่พี่ทำัวไม่ถู ไม่เยอยู่ใล้ผู้ายนานี้มา่อน” ปลาสารภาพออมาเสียอ่อย
“น่ารันะเรานะ รอมาไ้ไยัไม่มีแฟนนะ” ปราบเผลอพูออมา ปลานี้รีบเยหน้ามามอนพูทันที
“เริ่มเลยรับ” ปราบพอรู้ว่าัวเอเผลอพูอะไรไป็รีบวนเรียนหนัสือ
“พี่ะพูภาษาีนับปราบนะ แ่ำศัพท์มันไม่ยา ปราบบอว่าไม่มีลัำศัพท์แ่่อประโยไ้ ปราบอบเป็นภาษาไทย่อนนะ เอาามนี้นะ” ปลาบอ่อนะยื่นเอสารให้
“วันนี้เรื่อ่ายๆ นะ เอาพินอิน่อนพี่ะูว่าปราบออเสียถูไหม เี๋ยวเรามาลอูันพี่็ไม่เยสอนใรไม่รู้ว่าถูหลัารไหม พี่ะเอาหลัูนี้แหละ” ปลาฮึเหิมบอออมา ปราบที่มอเอสารในมือ็ยัไม่รู้ว่าแนวทาะเป็นยัไ พอเริ่มอ่านพินอินออเสียถูบ้าไม่ถูบ้า็พาันหัวเราะ
“เรียนนเียวแบบนี้ีนะรับไม่อายนอื่นี อายพี่ปลานเียว” ปราบบอออมาอย่าสบายใเรียนวันแร็รอแล้ว วิถีแบบนี้แหละที่เา้อารสอนัว่อัว ผิถูะไ้แ้เลย
“ปราบว่าไ้ไหมะ ถ้าไ้พี่ะไ้เรียมารสอนรั้่อไป พี่ลัวปราบไม่เ้าใ็เลยยัไม่เรียมอะไรมา รั้นี้ฟรีามที่เราลัน” ปลาหันมาถาม้วยรอยยิ้ม
“ั้นปราบเลี้ย้าวนะรับ เราไปิน้าวัน เรียนัว่อัวแบบนี้ีรับ ปราบะไ้ไม่้อแย่ับใร ไม่อายใร้วยอนถามนะรับ” ปราบบอ่อนะเินนำมาที่ร้านอาหาร แ่ยัไม่เินเ้าร้านไหนสัร้านเพราะอยาให้สาวสวยไ้เลือร้าน่อน
“ไป่ะ เอาร้านนี้็ไ้ มาันเหลี่ยเว่ย ือ สอน่ะ ำนวนสอ ใ้เหลี่ยแทนเลสอที่เราท่อว่า เอ้อ่ะ แบบนี้็ีนะะ เออะไร็เอาำศัพท์รอบัวนั้นแหละ่ะมาเรียนัน” ปลารู้ว่าหนุ่มหล่อรอให้เธอเลือร้าน เธอ็เรใะที่ไหนหละว่าที่แฟนเลี้ยนะ เธอ็เลือร้านที่เธออยาะินหละสิ
“ั้นไปรับ เี๋ยวนเยอะ” ปราบบอ่อนะผายมือให้สาวสวยเ้าร้านไป่อน ปลาหละเินยิ้มหวานเ้ามาเลย็หนุ่มหล่อนะ เป็นแบบายในฝันอเธอเลย
“เลือเลยนะรับ เี๋ยวินอิ่มแล้วเราไปื้อเ้ันแปบนะรับ พี่มาย์ฝาื้อไปให้หลานๆ รับ ยืนรอนเียวมัน็ะอายๆ หน่อย” ปราบเอ่ยอระหว่าที่สาวสวยำลัเลืออาหาร
“ั้นินนิเียวพอ่ะ ้อแบ่ระเพาะไว้สำหรับอหวาน้วย” ปลายิ้มาปิบอออมา
“อบินอหวานทำไมไม่อ้วนหละรับ” ปราบเริ่มุ้นแล้ว็เลยล้าุย้วย
“ะอ้วนไ้ยัไหละะแฟน็ยัไม่มีะบมหาลัยแล้ว แฟนสัน็ยัไม่มี สวยนานี้ยัไม่มีใรมาีบอี” ปลาถือโอาสบอสถานะอัวเอไปในัว
“ถามริรับ” ปราบถามออมาอย่าอึ้ๆ
“ริๆ ่ะ ั้แ่เิมามีแฟนอยู่ 5 น” ปลาบออย่าไม่ิอะไร ปราบเอ็ไม่ไ้ิะถาม่อ เอาแล้วเล่นมุหนุ่มหล่อไม่เ้าใเธอเลย้อรีบอธิบาย
“GGG่ะ รู้ัไหมะ” ปลารีบบอออมา
“รู้ัรับ พี่สาวอบมา พี่สาว้อไปหาทุปี เธอบอว่า้อไปใ้ลมหายใร่วมับสามีอเธอรับ พี่เนย์อบสุๆ อายุห่าาปราบปีเียวแ่ท่อโลว้าโรเ่ ไปูอนเสิร์ ไปรอหน้าสู ไปรอามาน ปิเทอมนี้เอาแหละ ไปบ้านให่วันอาทิย์ไปเอพี่เนย์แหละ” ปราบเล่าให้ฟั
“เหรอะ อเฟสเนย์หน่อยไ้ไหมะ ปราบทัไปบอหน่อย พอีพี่มีอะสลับ พี่เมนพี่ัมีแ่พี่ไ้าร์พี่โฮยอนมา ไม่รู้เนย์เมนใร” ปลาเ้าทาแหละ รีบเลยพอมีโอาสไ้ทำวามรู้ัาิอฝ่ายายนะ
“เมนพี่โฮยอนรับ มีเ็มบ้านเลยรับ หลอนมา” ปราบอบไปแบบไม่้อิ
“ั้นปราบส่รูปไปเลยพี่ไ้มา 2 ใบ พี่พไว้ลออยารู้ว่าเนย์มียั” ปลาอนแร็ะเนียนๆ แ่อนนี้วิาิ่เ้าสิ เรื่ออื่นเอาไว้่อน ปราบเอพอไ้รูป็รีบส่ให้พี่สาวทันที
//“ปราบเอามาาไหนะ พี่เนย์ำลัามหาเลย่ะ าใบนี้ใบเียว”// พี่เนย์เสียใสถามน้อาย้วยวามื่นเ้น
//“พี่ปลารับ เธอมี 2 ใบ็เลยอยาะแล เธออยาไ้าร์พี่ัมี ที่ใส่เสื้อาวๆ นะรับ เธอถามว่าพี่เนย์มีไหม ถ้าไม่มีเอาอันอื่นมาแล่อน็ไ้เี๋ยวเธอไปหาแล่อรับ”// ปราบ็บอามที่สาวสวยบอ
//“อ้ายยยยยยยยยยยย มี่ะ พี่เนย์มีะแลันวันไหนะ”// พี่เนย์ถามออมาทันที เสียรี๊นี้ัลั่นบ้าน
//“ปราบถ่ายรูปาอริรับ เธอพมา้วยพอีเี๋ยวปราบิน้าวเสร็ะโทรหานะรับ”// ปราบเห็นพี่สาวาเป็นประาย็ยิ้มมีวามสุาม่อนะนึสนุ เอาาร์มาให้พี่สาวไ้เห็นอีรอบ
//“เี๋ยวพี่เนย์ไปับพี่โปร โีพี่็พิัวไว้เผื่อไ้แล อ้ายยยยีใโีมาที่มาบ้านให่เร็ว พี่โปรบอว่าะแว้นไปรับปราบ พี่เนย์ไป้วย อยาไ้เร็วๆ ปราบพร้อมลับบ้านโทรมานะะ เี๋ยวพี่เนย์รอที่บ้านให่่ะ เี๋ยวพี่โปรหนีไป่อน แ่นี้นะะ อ้ายยยยยีใ ีใ”// พี่เนย์ร้อเสียั่อนะัสายไปเลย
“ถ้าพี่ปลาไ้ยินเสียพี่เนย์ พี่ปลาะใรับ” ปราบส่ายหัวระอาับอาารอพี่สาว
“ไม่มีใรเ้าใิ่มาไปว่าิ่้วยันเอ่ะ” ปลาาเป็นประายเลยอนพูนะ
“รับ” ปราบ็ีใที่สอสาวไ้อที่พวเธอ้อาร ทั้สอน็เรียนำศัพท์่าๆ ที่อยู่บนโ๊ะอาหาร ปราบเอ็ทั้ทั้ำ ลับบ้านะไ้เอาไปทบทวน
“อร่อยัเลย่ะ แ่แพไปนิ เรใปราบ พี่่ายเอ็ไ้นะะ” ปลาเห็นราา็้อเสนอัวเลยแหละ
“ไม่เป็นไรรับ รอบหน้าเราหารันรับ ปราบ็ไ้เินเือนไม่เยอะหรอรับ” ปราบบอออมารๆ
“พูรๆ แบบนี้่ายี่ะ ไม่้อแปลสารพี่อบ” ปลา้มหน้า่อนวามอายบอออมา
“รับ” ปราบ็รับแบบไม่รู้เรื่อไม่รู้ราว พอ่ายเินเสร็็พาันมาร้านนม่อ ปลาเลยไม่ล้าินเลยเพราะเมื่อสัรู่ปราบ่ายไปเยอะแล้ว
“ไม่เอา เรใปราบ” ปลาสบาบอออมา
“เอาไปเถอะรับ เินพี่มาย์รับ” ปราบบออย่าไม่อาย
“พอแล้ว่ะ วันนี้ินเยอะแล้ว” ปลาเอ็้อัใเี๋ยวหนุ่มหล่อะเลี้ยไม่ไหว ไว้มาเอ่อยมาิน็ไ้ ระหว่ารอปราบ็โทรศัพท์บอพี่ายัวเอ
//“เออ ูไอ้เนย์ิ มันมาพันแ้พันา ั้นพี่ไปรับเลยนะ ที่เิมหน้าห้า แว้นไป”// โปรบอแล้ว็ัสายน้อายไปเลย
“พี่ปลาะเอาาร์เลยไหมรับ พี่เนย์เอามาให้วันนี้ ะฝาปราบไว้่อนรึว่าะเินไปเอาเลยรับ” ปราบหันมาถามวามสมัรใ
“ไปเอาเลย่ะ” ปลาอบแบบไม่้อิ ปราบเอ็รอไม่นาน็ไ้นม พอเรียบร้อย็พาสาวสวยมาที่ประำ
“เี๋ยวมีนมารับใ่ไหมรับ” ทีมรัษาวามปลอภัยะพอำลูหลานเ้าอที่ินไ้บ้าแหละ็เลยเอ่ยถามออมา
“รับ เี๋ยวพี่โปรแว้นมารับรับ” ปราบบอออมา้วยรอยยิ้ม ปลา็หละสิว่าทำไมทีมรัษาวามปลอภัยถึไ้รู้ัปราบแ่็ไม่ล้าถาม ยัไมุ่้นอย่าพึ่อยารู้มาเลย
“น้อเนย์เิรับ แว้นมาเลยเหรอรับวันนี้” ทีมรัษาวามปลอภัยทัทายอย่าุ้นเย
“หนูรีบ่ะลุ” พี่เนย์็อบลับ้วยรอยยิ้ม่อนะรีบลารถแล้วเินมาหาน้อายแล้ว็สาวที่ยืนอยู่ใล้ๆ
ความคิดเห็น