คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ทำงาน
“โอเ เ้าใแล้วรับั้นเมยไปทั้หม้อเลยนะ ใรลมา็ะไ้ินันเลย” เมยิ้มบอออมา
“นั้นแหละที่เรา้อาร ไปเลย” ภรีมยิ้มบอออมา่อนะหันมาปอแวา่อ พอเ็ๆ ลมาทานอาหารเ้าันเรียบร้อย หมอ็ทำหน้าที่เ้าบ้านที่ี พาทัวร์รีสอร์ท่าๆ เพื่อที่ะัสัมมนา ส่วนพี่ายนโวันนี้ถูอให้่วยาน เพราะเ้าอบ้านอไว้ให้พาเพื่อนๆ ไปแ่นเียว
“ูที่นี่้วยเหรอหมอ” ภรีมบ่นออมาเบาเบา
“มันแพไปเหรอ บไม่พอเหรอ แ่เามีพื้นที่เยอะนะรับไ้เป็นร้อยนเลยนะ ที่สัมมนา็ว้า ทะเล็ส่วนัวี” หมอรู้ว่าราาน่าะสูไปแ่ในเมื่อไปูมาหลาย่อหลายที่แล้ว ไม่มีใรถูใ็้อบที่นี่แหละ เพราะหมอเื่อว่าเพื่อนๆ ยอม่ายถ้ารู้ว่าที่พัีนาไหน
“เปล่าอบ้านเรา” ภรีมพึมพำบอออมา
“ไอ้รวย” ไ่ะโน่าออมา่อนเลย้วยวามหมั่นไส้
“อะไรเล่า” ภรีมเถียไม่ออไ้แ่เินามเพื่อนๆ เ้าไป
“ุภรีม” พนัานในรีสอร์ทใน้อให้นไปามผู้ัาร
“ภรีมมาูที่สัมมนา่ะ อเราอี 3 เือน้าหน้าพอมีห้อว่าไหมะ” ภรีมเอ่ยบอออมาอย่าเรใ
“ว่ารับ แ่ไม่ทั้หม ิรรมถ้าเสียัทำในห้อสัมมนาริมทะเลนะรับ เป็นระมอเห็นวิวทะเลรับ ไม่อึอัแล้ว็ไม่รบวนแท่านอื่น้วยรับ ุภรีมใ้ห้อเยอะไหมรับ” ผู้ัารเอ่ยถามออมา
“น่าะประมา 120 น่ะ 60 ห้อ 2 รถบัส 2 รถู้ทีมานน่าะประมานั้น รายละเอียนะะ มาถึทานอาหารเย็น อีวันเหมาทั้วัน่ะเ้าลาวันเย็น มื้อเย็นอีฟู้นะะ แ่เอาเบรเ้าอย่าเียวพอ วันลับไม่เอาเบรเ้าอมื้อเที่ยแล้วออเลย่ะ 3 วัน 2 ืน ืนวันที่ 2 อาราโอเะ่ะ ศุร์สุท้ายอเือนสิหาม่ะ น้อภรีมฝาทำราาเสนอให้หน่อยนะะ อห้อวีไอพีสั 3 ห้อ่ะ” ภรีมบอรายละเอียที่ิว่าทารีสอร์ทน่าะ้อใ้นรบ็เลี่ยมาุยโทรศัพท์บอับพ่ออัวเอว่าท่าทาเพื่อนๆ ะเลือที่นี่
“ุพ่อให้ิน้าวที่นี่เลย เี๋ยวเรารูบัรเอ ุพ่อบอไปินบ้านหมอหลายมื้อเรใ” ภรีมหันมาบอเพื่อนๆ ่อนะสั่อาหารไว้แล้วให้ผู้ัารพาเินไปูห้อสัมมนาและห้อพับาห้อ
“ไอ้ภรีม รีสอร์ทแอย่าหรู” ธนูเินเ้ามาบอ
“ส่วนมาลู้าเป็นโนยุโรป ถ้าโรแรมนี้นะ” ภรีม็พอรู้ลุ่มเป้าหมายอแ่ละที่อัวเอบ้า็เลยอบเพื่อนไ้
“สรุปเอาที่นี่นะ ุพ่อบอว่าให้เียนหนัสืออสนับสนุน่าสถานที่หลัาทารีสอร์ทประเมินราาแล้วนะ แ่่าอาหารให้พวเรา่ายปิแ่้อให้อาารย์ที่ปรึษาเ็นเอสาร ุพ่อบอว่าที่บริษัท้อใ้หนัสือเอาไปลหย่อน ุพ่อะลราาให้รึ่หนึ่” ภรีมยิ้มบอออมา
“็ลอหาที่อื่นแล้วไ มันไม่โอเ อบในะ ะพวเราัสัมมนารวมทุสาามันะเริมา อนเนั่นอื้อแน่านนี้แ่ไม่้อลนะ ให้พวเรา่ายันเอมันไม่เยอะหรอ” ธนูยิ้มบอับเพื่อนไป
“ถ้าั้นเราโทรบอุพ่อเลยนะ วันที่ามนี้นะ” ภรีมบอแล้ว็ยหูอนเฟิร์มพ่ออัวเอ่อนะหันมาุยรายละเอียับผู้ัาร่อ พอเรียบร้อย็พาันิน้าวแล้วลับบ้านเพื่อน
“ไปในโรานัน เราโทรหาพี่แล้วพี่บอออเอร์เยอะ” หมอลรถไ้็วนเพื่อนๆ ไป่วยาน ทุน็ูเ็มใรีบเินามลูายเ้าอบ้านไป
“ไอ้ภรีมแ่วยพี่นะ เี๋ยวนอื่นๆ มาทานี้” หมอเอ่ยบอออมา
“ไอ้หมอเลว” ภรีมยับปา่าแบบไม่มีเสีย หมอนี้หัวเราะอบใให่แ่็ใ่สนรีบวนเพื่อนๆ มาัออเอร์แบบเมื่อวานนั้นแหละ
“น้อภรีม่วยูหน่อยรับ เมำลััยอว่าวันนี้ทุเ้าไ้อรบไหม พอีมันผลิไปัไปนะรับเม็เลย้อเ็แบบนี้ถ้าุพ่อทำนเียว็ะ้อรอระบบประมวลให้รับ แ่ถ้าเราทำแบบนี้เราะรู้ว่าพรุ่นี้้อผลิอะไรเท่าไร ผลิแล้วส่ไ้เร็ว เรา็ไ้เินเร็วรับ ะไ้เรียมารผลิพรุ่นี้ไ้รามที่ลู้าสั่” เมหันมาอ่อนะสอนให้นสวยูที่ออมพิวเอร์
“ถ้าออเอร์ไ้ภรีม่อยอนเฟิร์มลู้านะรับ ระบบมันะสรุปให้เราอีทีหลัปิำลัารผลิ อนนี้เมอยารู้่อนถ้ามีอะไ้ให้ลู้าโอนเินมาเลย พรุ่นี้ส่อเลย ภรีมูในไอแพนะรับ ูรับแบบนี้ ถ้าอรบแล้วยืนยันแ่นั้นรับที่เหลือระบบมันะรันอมันเอ” เมเอ่ยสอนึ้น ภรีมพอไ้ทำานอาารสั่นอหัวใ็ีึ้นเยอะ
“เม เราเ้าห้อน้ำแปบหนึ่ ถึเ้านี้แล้ว” ภรีมะโนอับเ้าอ เม็เลยวามือแล้วมา่วยู่อให้
“ำลัารผลิหมที่เ้านี้รับ ราวนี้็รอน้อัอ มีเินมาอย่าละ 10 ล่อ” เมบอับสาวสวยหลัาลับมานั่ทำาน่อ
“ั้นให้เราสรุปยอให้เลยไหม ว่าะเอาเพิ่มเท่าไร” ภรีมหันมาถาม
“ั้นเมฝาหน่อยนะรับ” เมยิ้มบอออมา่อนะเินถอยห่าให้สาวสวยไ้ทำาน
“ทั้หมนี้ระบบมัน็ทำให้เรานี้ลู” อาาเอ่ยถามลูาย
“่อนเราะใ้เรื่อิเลเป็น เรา็้อบวลบูหาร้วยัวเอไม่ใ่เหรอรับุพ่อ วันไหนระบบรวนึ้นมายอะไ้ไม่สะุรับ” เมยิ้มบอออมา่อนะนัู่นสวยั้ใทำาน พอเรียบร้อย็วนันเินไปูน้อายในโั
“ยาไหมรับ” เมยิ้มถามออมา
“ไม่ยา แ่ยุ่ทำไมเมไม่ใ้ไอทีเ้ามา่วยหละ” ภรีมหันมาถาม
“้อให้ว่าที่้อเ้าอโรานทำ้วยมือรับ เผื่อระบบเสียะไ้ออออเอร์ไ้” เมเอียหน้ามาบอ
“นิสัยไม่ี อม็ทำไ้ให้เรามานั่าลาย” ภรีม้มหน้าบ่นออมา
“เม็นานๆ ทำทีรับ ทสอบระบบว่ามันโอเไหม” เมอธิบายเหุผลบอออมา
“นึว่าหลอให้ทำ” ภรีมเยหน้าบอ
“ใระไปหลอน้อภรีมหละรับ” เมยับอ
“เมแหละัวี อบหลอเรา เลวมา นิสัยไม่ี” ภรีมไ้โอาส่ามันะเลยเ็บมาหลายปี
“อีเราแ้อะไรไม่ไ้แล้ว น้อภรีมรอูวันนี้ับพรุ่นี้นะรับ เมะเป็นนที่น้อภรีมฝาีวิไว้ไ้” เมบอออมาามร
“ไม่ ห้ามีบ” ภรีมสวนลับมาทันที
“ไม่ะีบ ะีบนว่าน้อภรีมะใอ่อนยอมเป็นแฟน” เมบอไ้แ่นี้็พาเินมารวมัวับเพื่อนๆ ที่ัออยู่
“นานเยอะนะ ยััไม่หยุเลย สนุี” ไ่หันมาบอเพื่อน
“น้อเหลืออย่าละ 10 ล่อไหม” เมเินเ้ามาถามน้อาย
“อือ ส๊อเท่าเิม” หมอบอออไป่อนะพาเพื่อนๆ มาล้าไม้ล้ามือแล้ว็พาันเินลับบ้าน
“น้อแ็แรึ้นเยอะรับ น้อ็เลยอบเ้าโั เม็เลย้อปล่อยไป” เมหันมาบอสาวสวย
“เลือเอาสัอย่า่ะ ะให้ทำับ้าวอยู่ที่บ้านรึว่าะให้ทำาน เอาอย่าเียว” แ้วาเห็นสาวสวยเ้ามา่วยานในรัว็บ่นับลูายนโที่เินามเ้ามา
“ให้อยู่บ้านรับ แ่แ่เอาไปเรียนรู้านเผื่อเมไม่สบายรับ โรานะไ้รัน่อไ้ วันนี้สอนเ็สิน้ารับ” เมบอออไปอย่าเสียัฟัั
“เม อร้อนะ เมอย่ามารุเรานานี้เลยนะ ให้มัน่อยๆ เป็น่อยๆ ไปเถอะ เราเป็นเพื่อนันมาั้นาน ะมาเปลี่ยนภายในเวลาไม่ถึอาทิย์ เม้อเ้าใเรานะ เมอย่าพูันรึว่าพูอะไรแบบนี้เลยนะ” ภรีมหันมาบอามร
“ุแม่อโทษ่ะ” แ้วารีบอโทษสาวสวยทันที
“ุแม่ไม่ผิ่ะ ไอ้นให้้อมูลุแม่นะ มันผิ ้อ่ามัน” ภรีมพยายามใ้สรรพนามให้เหมือนเิมเผื่อะยับยั้หนุ่มหล่อึ้นมาไ้บ้า
“เมอโทษรับ น้อภรีมใร้ายแล้ว็ใแ็แบบที่ไอ้ธนูมันบอริๆ ้วย” เมบ่นออมาามร
“เหรอไอ้นไม่ใร้าย ไอ้นไม่ใแ็ ทำเราเ็บมาี่ปีอย่าให้พู วันนี้ให้ิน้าวลุน้ำาะีไหม ออไปเลยะทำับ้าว ถ้าเ้ามาอีะโน” ภรีมบ่นออมาอย่าเหลืออ เมนี้อเินมาอแม่ัวเอทันที
“ลูายุแม่ลัวแฟนเหรอะ” สอแม่ลูระิบระาบุยัน
“ลัวมาเลยรับ เมเริรอยามุพ่อ ลัวเมีย รัเมีย ไม่นอใเมียแล้วเริทุน” เมรอบนี้ทำมาพูเสียั ภรีมวาอแล้วหันมาบอเ้าอบ้าน
“เี๋ยวหนูลับมา่วยนะะุแม่” ภรีมบอออมา้วยแววาสั่นระริ เมหน้าเหลือสอนิ้วทันทีที่เห็นอาาร ราวนี้แหละอริไม่ล้าเินไปอแยับสาวสวยเลย พัให่ว่าสาวสวยะออมาแถมามัวเพื่อนๆ อีสอนให้มา่วยแล้ว
ความคิดเห็น