คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คดีพลิกอีกเรื่อง
“เ่ันะะ แบบนี้ถ้าไปอยู่มหาลัยแป้ รับรอทำานนไม่้อเรียนเลย สโมอมหาลัยแป้เละมา” สาวสวยที่เอาปัหามาให้เ้าภาพแ้ พอไ้รับารแ้ไ็ยิ้มมออมา
“รับ พอแล้วรับแ่นี้็ยุ่ะแย่แล้วรับ” ภูมิยิ้มบอออมา สาวสวยึนั่อวามรู้เรื่อานพัให่ ภูมิเห็นว่าุยันถูอ็เลยุยยาว
“ภูมิะไปไหน่อ” แป้เอ่ยถามออมาะเินออาห้อสโมสรนัศึษาัน
“ไปูบาส เรานัีฬาบาสแ่เ็บไม่ไ้เล่น ไม่ไ้เล่นนัู่็ยัี” ภูมิยิ้มบอออมา สาวสวยึเินามมาู้วย ภูมิเอ็ไม่ไ้ิอะไรบริสุทธิ์ใ ภูมินัู่บาสไปุยับเพื่อนใหม่ไปแ่ะเ้าาันไปหน่อย รอยยิ้ม็เลยประับอยู่บนหน้าเป็นพัๆ นบเมส์ภูมิ็อัวลับ
“ลับยัไับรถไหวเหรอ” แป้หันมาถาม
“เี๋ยวไอ้แบล็ไปส่ เี๋ยวเราไปหาแฟนเราแปบหนึ่่อน” ภูมิบอออมา
“มีแฟนแล้วเหรอ” แป้ถามออมาอย่าลืมัว
“แหม่ หล่อนานี้โส็แปลแล้ว” ภูมิบอแล้ว็เินเลี่ยออมาแ่มอหาเท่าไร็ไม่เห็นสาวสวยที่ัวเอพูถึ ภูมิ็เลยัสินใโทรศัพท์หา อ่าวแล้วโทรศัพท์็ไม่รับ โทรลับ็ไม่โทร
“ไอ้ลีน มึเห็นออมไหมวะ” ภูมิเห็นอีู่อริึวิ่เ้าไปถาม
“ไม่เห็นวะ ูพึ่มา ูไปูบอลมา” ลีนเอ่ยบอออมา
“เหรอวะ แม่หายไปไหนไม่รูู้โทรหา็ไม่รับ” ภูมิบ่นออมาอย่าระวนระวายใ
“ภูมิหาใร” แป้สัเอยู่นานึเินเ้ามาถาม
“หาแฟนเรานะิ หายไปไหนไม่รู้นเยอะหาไม่เอ” ภูมิอบลับไปอย่าไม่สนใ
“ูรู้แหละมึโนเมียมึอนแน่นอน มึป้อสาวใ่ไหมไอ้ภูมิ” ลีนออระิบบอออมา
“เฮ้ย ไม่ใ่” ภูมิรีบปิเสธแ่ลีนยัไหล่แบบไม่เื่อ
“มึนะ เอออมบอ้วยูามหา” ภูมิพอมีนบอ็อยู่ไม่สุมาว่าเิม
“ูะบอมึเพื่ออะไรไอ้ภูมิ ูอยาให้มึเลิับเมียมึ” ลีนแล้ระิบบอ
“มึนะแม่วนีน ไปแล้วูไปามหาออม่อน” ภูมิบอแล้ว็วิ่ลับึที่สาวสวยทำานอยู่
“ภูมิไปไหนะ” แป้ยืนทำหน้าไม่ถูเพราะหนุ่มหล่อาไปโยไม่ล่ำลาสัำ
“มันไปส่แฟนมัน มันไม่โสแล้วอย่าไปยุ่ับมัน” ลีนบอออมาามประสานมาประสบาร์
“อะไร” แป้้อนวับทันทีที่มีนรู้ทา
“พี่ออมหละรับ พอีผมะปรึษาเรื่อีฬารับ” ภูมิมาถึ็ถามับเ้าหน้าที่ในห้อ
“ออไปสัพัแล้ว บอว่าวันนี้ปวหัวอลับไปแล้ว” พี่เ้าหน้าที่ยิ้มบอออมา ราวนี้แหละเป็นภูมิที่้อหาทาออให้ีวิ
“อีสัรอบ ถ้าไม่รับะบุถึบ้านเลย” ภูมิบอแล้ว็โทรศัพท์หาสาวสวยอีรั้็เหมือนเิมรอบนี้็ไม่รับเหมือนเิม
//“ไอ้แบล็ไปสู่บ้านออมหน่อย สสัยเ้าใูผิเรื่อแป้ไม่รับสายูเลย มึพาูไปหน่อย ูบอุแม่ไว้ว่ายัไม่ับรถ มึพาูไปทีเอารถูไป็ไ้”// ภูมิโทรศัพท์ไปอร้อเพื่อนรั
//“เอารถูไป รถมึูับไม่ถนั นึ้นมาูายเลยเอันหน้าึเี๋ยวูวนไปรับ มึอยู่ึพี่ออมใ่ไหม”// แบล็ถามเพื่อนรั่อนะนัแนะันเรียบร้อยแล้ว็วาสายไป
“ูบอทาใหู้ไปมาแล้วรั้หนึู่ำทาไ้” ภูมิบอทาับเพื่อนรันอนนี้ รถไ้มาอที่หน้าบ้านสาวสวยแล้ว
“มึมารับูอีสัั่วโมนะ ไม่าไม่เินเี๋ยวที่บ้านูรอ” ภูมิบอแล้ว็ลรถไปทันที ภูมิอออยู่ไม่นานเ้าอบ้าน็มาเปิประูให้ ออมสินพอเห็นหน้าแ็ะัเท้าทันที
“อย่าพึ่เ้าใผิสิออม นนั้นเป็นสโมามหาลัยอื่น เธอมาอำปรึษาพึ่รู้ัันวันนี้” ภูมิรัวยาว่อนที่ะถูปารอเท้าออมา
“มาทำไม วันนี้ออมทำระบบเหนื่อยเบลอไปหมแล้วะนอน” ออมสินบ่นออมา
“เหรอเหนื่อยเหรอนึว่าเ้าใผิเรื่อนี้็เลยให้ไอ้แบล็มันมาส่ อีั่วโมมันมารับ อเ้าไปหน่อยไ้ไหม” ภูมิเอ่ยอึ้น
“ไม่ไ้ะนอน” ออมสินบอออมา
“ั้นเี๋ยวผมรน้ำ้นไม้ให้็ไ้แ่เ้าไปในรั้ว็ไ้” ภูมิยื่นอเสนอ ออมสินเอ็อสสารไม่ไ้อุส่าห์ามมาอธิบายถึนี้
“ออมเหนื่อยไปนอนเลย ินอะไรยั” ภูมิเินามเ้ามาถาม
“ไหนว่ารอนอบ้าน” ออมสินาวาเอ่ยถามออมาทั้น้ำา
“แล้วะร้อทำไมรับ” ภูมิเินเ้าไปใล้ๆ พร้อมับเอ่ยถามออมา
“ไม่รู้ไปเลยนนิสัยไม่ี” ออมสินเินหนีเ้ารัวมาแ่หนุ่มหล่อ็ยัเินามมาประิัว
“บอผมรับเป็นอะไรไม่ร้อ ผม็บอออมไปแล้วไนนั้นเพื่อนันพึ่รู้ัวันนี้เลย” ภูมิยิ้มอย่ามีวามสุบอออมา
“รู้ัวันแร ุยอย่าับรู้ัมาเป็นสิบๆ ปี” ออมสินพูสวนออมาทันที
“เออ็ริ” ภูมิพอิาม็เออออไป้วย
“หึเหรอรับ ผมะไ้รู้ไว้ว่าแฟนไม่อบใหุ้ยับสาวนอื่น โอเเ้าใแหละว่าแฟนรัมาหวมา เราเป็นแฟนันนะ ผมรู้ไว่าออมะเ้าใผิรีบให้ไอ้แบล็ับรถพามานี้เลย เป็นแฟนผมสัทีสิรับ ถ้าเป็นแฟนผมนะห้ามผมไ้ทุอย่าเลย” ภูมิยื่นอเสนอ
“ไม่เอาไม่อยามีแฟน ไม่อยาเสียใ” ออมสินปาน้ำาบอ
“อหัีว่ารัไม่เป็นนะรับมีนบอผม ลอบับผมรับรอุะิใ ุออมสิน” ภูมิเอียหน้าบอออมา
“อิู่อน” ออมสินเอ่ยบอออมา
“ั้นเอาี้ อยาส่ายหน้ารึว่าอยาพยัหน้าับำออผม” ภูมิเอ่ยถามึ้น
“ส่ายหน้า” ออมสินอบลับมาทันที
“แน่นะอบเอนะ” ภูมิยิ้มบอออมา่อนะถามว่า
“ออมะไม่ปิเสธใ่ไหมรับถ้าะไปเที่ยวับแฟนสุหล่ออย่าผมสอ่อสอนะเราเป็นแฟนันแล้วไปเที่ยวามลำพัไ้ไม่ผิ” ภูมิเอ่ยถามึ้น สาวสวย็ส่ายหน้าทันทีถึะเอะใ็ไม่ทันแล้ว
“โอเเราเป็นแฟนันแล้ว แล้วเรา็ำลัะไปเที่ยวี่ปุ่นันสอ่อสอ ออมมีพาสปอร์ไหมรับ” ภูมิเปลี่ยนเรื่อุย
“ไม่มี่ะไม่เยไป่าประเทศ” ออมสินเยหน้าบอ
“หลัานีฬาไปี่ปุ่นันรับ ผมสอบเสร็แล้ว็ปิ อออม็ปินี้ไปัน่วนั้นแหละผม่ายให้ทุบาททุสา์เลยไปนะ” ภูมิหันมาบอ
“ไม่เอา่ะ” ออมสินปิเสธทันที
“ไม่รับ ำอบแรถือว่า้อเป็นามนั้น อนอนพับ้านแฟนแปบนะรับ ไอ้แบล็อีนานว่าะมารับ” ภูมิบอแล้ว็ล้มัวลนอนที่โฟา
“ภูมิไม่เอาุยัน่อน” ออมสินนั่ยอๆ อร้ออยู่ใล้ๆ
“โแล้วนะเรานะ ำไหนำนั้นสิรับ” ภูมิบอแล้ว็มัมือเปิระเป๋าหาบัรประานเอามารอโน้นรอนี้พอเรียบร้อย็เยหน้าึ้นมาบอ
“ไป 7 วันนะรับโอเไหมรับุแฟน” ภูมิเอ่ยบอออมาออมสินโวยวายยัไ็ทำอะไรไม่ไ้แล้วเพราะหนุ่มหล่ออไปแล้ว
“เสียใ้วยรับ อแล้วหน้าที่อุแฟนือ้อไปทำพาสปอร์รับ โอ้ยีใวันนี้มีแฟนแล้วโว้ย” ภูมิยิ้มอบใบอออมา
“ออมพรีออเอร์สิรับ นามเยอะ รับรอรวยเละ” ภูมิรู้ว่าสาวรหน้าอบทำมาหาินึเสนอแนวทาให้
“นี้ออม้อไปริๆ เหรอะ” ออมสินถามออมาเสียเศร้า
“ริสิรับ เปิพรีรับเี๋ยวผมเอาอที่บ้านมาให้ถ่ายรูป พี่สาวมีราาเสร็สรรพรับ ุนไว้เยอะ” ภูมิเสนอออมา
“ั้น็ไ้่ะ แ่ภูมิให้ออม่วย่ายบ้านะะ” ออมสินเอ่ยอออมา
“ไ้รับ เรียมใไว้นะรับไ้่ายแน่นอน” ภูมิยิ้มวนๆ บอ
“ลับไปเลยทะลึ่” ออมสิน้มหน้าอายๆ บอ
“อ่าว เ้าใวามหมายเหรอ ว่าแย่ัมีเมียลา” ภูมิหัวเราะอบใแ่็มีใโทรศัพท์ามเพื่อนมารับ
“้อเร็วัวะ” แบล็เอ่ยถามับเพื่อนรัะับรถ
“ูนริโว้ย ยอมรับรๆ ศาล็พิาราแหละมึ อนนีู้มีแฟนแล้วนะไอ้แบล็ ปิเทอมูะไปี่ปุ่นับออม” ภูมิบอับเพื่อนรั
“ูไป้วย” แบล็รีบบอออมา
“ู็รัมึนะ แ่านนีู้ให้มึไป้วยไม่ไ้ริๆ วะาใมึอย่าไปเป็นมารวามสุูเลย” ภูมิเอ่ยอับเพื่อนรั แบล็นี้ทำปามุบมิบ่าุให่แ่นมีวามสุอนนี้ใ่สนใใร
//“น้อภูมิำลัลับนะรับ แบล็ไปส่รับุแม่”// ภูมิโทรศัพท์บอับแม่อัวเอสอแม่ลูุยันนถึบ้าน็วาสาย
“มีแฟนแล้วนะรับ ปิเทอมอพาแฟนไปี่ปุ่นนะรับไปสอ่อสอ” ภูมิออแม่ัวเอแล้ว็ระิบบอ
“เอาเินเท่าไระเี๋ยวุแม่โอนให้” เมเปิ้ลเอ่ยถามับลูาย
“ไม่้อรับ ่านมเหลือรับ พอรับ” ภูมิหอมแ้มแม่ัวเอแล้ว็ยิ้มบอออมา
ความคิดเห็น