คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : โอเค
“นอนนะรับ วันนี้เรารบันมาพอแล้ว ผม่วอยานอนอเมีย นานๆ เมียะยอมมานอน้าที่บ้าน ปิอมนะรับ นี้เที่ยืนว่าแล้ว” ภูมิยิ้มบอออมา ออมสิน็เหนื่อยเ็มลืน็เลยยอมปิอมพิวเอร์แล้วเินามแฟนหนุ่มไปที่เีย
“อผมแน่นัรับ” ภูมิเอียหน้ามาถาม้วยวามสสัยแ่สาวสวยไม่อบลับุหน้าเ้าหาอว้าให้มาว่าเิม
“อแน่นนานี้ไม่ิะทิ้ผมไปไหนใ่ไหมรับ” ภูมิเอ่ยถามรๆ
“ะทิ้ไ้ไะ ออมออะรัภูมิ ออมไม่ยอมเสียภูมิไปหรอ” ออมสินบอออมา่อนะหันหลัให้ับหนุ่มหล่อ
“หันมาอผม พูนะโหใ่ไหม” ภูมิเสียเ้มถามออมา
“ทีแบบนี้หละทำมารู้ี” ออมสินฟึฟับอแล้ว็้อหันลับมาอ้วยวามัใ
“โแล้วนะรับหนัแน่นหน่อยสิรับ วันหน้าถ้าเอผู้หิมายุ่ับผม ออมไม่เลิเหรอรับ ผมยิ่หล่อๆ เป็นนีอยู่” ภูมิแล้แวบอออมา
“ไม่รู้สิ่ะ” ออมสินเยหน้าบอ ภูมิพอไ้ยินำอบ็เียบริบไม่วนุยอีเลย ืนวันที่น่าระอัระอ่วนิใไ้ผ่านพ้นไปแล้ว ออมสินั้นาฬิาปลุไว้พอไ้เวลา็รีบลุึ้นมา
“มีอะไรให้่วย่ะุแม่” ออมสินยิ้มหวานถามออมา
“าบวมมาเลยนะะ” เมเปิ้ลถอนหายใบอับสาวรหน้า
“หนูัเหนื่อยับลัษ์แล้ว่ะุแม่” ออมสินบอไปามรถึแม้ผู้หิรหน้าะไม่ถามอะไรสัำ็ามที
“มีอะไรใหุ้แม่่วยไหมะ รึว่าอยาบออะไรุแม่ไหมะ น้อภูมิเารู้่ะ เาไม่เยพาลัษ์มานอนที่บ้านสัรั้เลย่ะ” เมเปิ้ลบอออมา
“่ะุแม่” ออมสิน็อบไ้เพียเท่านี้็ไม่รู้ะพูอะไร่อ ่วยานในรัวีว่า
“ื่นไม่ปลุผมเลยนะรับ” ภูมิเินมาหาแฟนสาวถึในรัว มาถึ็เยาที่ไหล่บาอแฟนสาวแล้วบ่นออมาทันที
“เสร็แล้วว่าะึ้นไปาม่ะ” ออมสินลูบแ้มอแฟนหนุ่มอย่ารัใร่พร้อมับยิ้มบอออมา
“ออมอย่าทำแบบนี้สิรับ ออมเหมือนพยายามะทำทุอย่าที่อยาทำ ออมอยาให้ผมเป็นวามทรำที่ีอออมอย่าที่ออมเยบอเหรอรับ” ภูมิเอ่ยถามเสียแผ่ว
“้ออาบน้ำ่อนไหมะ รึว่าิน้าว่อน็ไ้” ออมสินยิ้มถามเรื่ออื่นแทนที่ะอบำถาม
“ิน้าว่อนไ้รับ ินแล้วบาน็ลับไปนอน่อ บาน็ไม่ลมาินรับ วันเสาร์ทำอะไร็ไ้ แ่วันอาทิย์้อไปบ้านให่” ภูมิเสียเศร้าบอออมา เมเปิ้ลฟัเสียลูาย็อสสารไม่ไ้ลัวใริๆ ลัวว่าสาวรหน้าะถอใาลูายัวเอ
“โอเ่ะ ั้นเราิน้าวเสร็พาหลานๆ ไปเที่ยวไหมะ ออมอยาไปูปลาลาม” ออมสินยิ้มถามออมา
“ไม่รับี้เีย” ภูมิอบแล้ว็เินลับึ้นห้อนอนัวเอไปทันที สาวๆ ในรัวพาันเียบริบไม่มีใรถามไม่มีใรอบอะไร ออมสิน็เลยัสินใเินึ้นห้อแฟนหนุ่มไป
“ออมว่าออมลับบ้าน่อนีว่า่ะ” ออมสินหลัาอาบน้ำเสร็็ยิ้มบอับแฟนหนุ่ม
“รับเี๋ยวผมไปส่ ออมทำเลยออมสบายใอะไรออมทำเลย ออมไม่้อสนใวามรู้สึผม ถ้านที่ผมรัมีวามสุผมโอเผมอาะไม่เหมาะับารมีู่ีวิอย่าที่ไอ้แบล็มันบอ็ไ้ มันอบ่าผมว่าผมนะโ่ รัใร็รัั เธอะทำร้ายิใผมยัไผม็รัั มันอบ่าผมแบบนี้ ผมผิเหรอรับ็ผมรัอผม ูอย่าออมอนนี้สิออมทำร้ายิใผม ผมยัไม่โรธสันิ ผม็ยัรัอผมอยู่ี” ภูมิเอ็เสียใไม่่าันึ้มหน้าบอแฟนสาว้วยเสียที่แสนะแผ่วเบา ออมสินพอไ้ยินแบบนี้ิใที่สับสน็อ่อนยวบลทันา
“โอเั้นเรา้อุยันเรื่อลัษ์” ออมสินทำน้ำเสียึับอออมา
“ห้ามุยห้ามิ่อห้ามสนใะเป็นะายยัไออมรับหน้าเอ ถือว่าเป็นารให้เียริเมียนปัุบันแล้วัน่ะ ออมอให้เมียเ่าอภูมิายไปาีวิภูมินะะ มอในมุมลับัน ถ้าออมเยมีแฟนมา่อนแล้วออมรัแฟนนนี้มา มาแบบที่ไม่รู้ะอธิบายยัไ พอเลิันแล้วออมมาบับภูมิ แ่ออม็ยัไปมาหาสู่ับแฟนเ่านนั้นอยู่ ยัวนันไปิน้าว มีอะไรโทรหา มีอะไรปรึษาันลอ ถ้าเป็นภูมิ ภูมิะอึอัไหมะ ถ้าออมยัสนใสามีเ่าออมนานี้นะ” ออมสินถามไปามร
“อึอัสิรับ ผมรัอผม เลิ็เลิันแล้วะมายุ่อะไร” ภูมิเสียอ่อนบอออมา
“ใ่่ะ ไม่ใ่ไม่มีมนุษยธรรมแ่มันน่ารำา มันรบวนิใออม แล้วภูมิ็ไม่ปิเสธ มันัใออมสุๆ เลย่ะ เธอมาเอาเปรียบแฟนออม ภูมิยัะให้ออมยิ้มหวานิน้าวร่วมโ๊ะับเธออี ออมทำไม่ไ้หรอ่ะ นีๆ อย่าภูมิไม่วรมีใรมาเอาเปรียบทั้ร่าายและิใ” ออมสินยิ้มบอ
“ไม่มีใรเอาเปรียบผมหรอรับ ถ้าผมไม่ยอม ผมไม่ไ้โ่ผมแ่ิว่าอะไรที่ทำไ้็ะทำให้ อนนี้รู้แล้วรับ ว่าทำอะไรให้ไม่ไ้สัอย่า เมียี้หึมารู้แล้วรับว่าเมียไม่อบ” ภูมิอระับนสวยพร้อมับยิ้มบอออมา
“ะมีใรบ้าหละะที่อบ ไม่มี่ะมายุ่ับสามีเราแถมั้ป้อมมาว่าะแย่ไป ไม่สาน้ำใส่หน้า็บุแล้ว” ออมสินพอไุ้ยเปิใ็สบายใึ้นมาเยอะ
“โอเ เ้าใแล้วรับว่าทำอะไรไม่ไ้สัอย่าเลย” ภูมิยื่นนิ้ว้อยเ้ามาเี่ยว้อยืนี
“ไม่ใ่ับลัษ์นเียว ผู้หิทั้โล็ห้ามยุ่ห้ามมอ” ออมสินเี่ยว้อยพร้อมับหน้าอบอออมา
“ทั้โลเลยเหรอรับ” ภูมิแล้าโถาม้ำ
“ใ่่ะ ทั้โลเลยห้ามภูมิมอ มอออมไ้นเียว” ออมสินบอแล้ว็ยับมาอระับหนุ่มรหน้าอย่ารัใร่
“เราะไม่ใ่วามทรำในอีอันและันนะะ เราะเป็นวามทรำอันและันในแ่ละวัน่ะ” ออมสินพึมพำบอับหนุ่มหล่อ
“ใ่รับ เราะเป็นวามทรำอันและัน” ภูมิอระับร่าบาบอออมา
“ลไปิน้าว่ะเี๋ยวทุนเป็นห่ว ออมะไปอโทษทุน้วย” ออมสินูมือแฟนหนุ่มลมา้าล่า็เห็นหลานสาวนเล็นั่ร้อห่มร้อไห้อยู่
“เป็นอะไรลู” ภูมิเินเ้ามาถามหลานสาว
“มาัารเลยัว้นเหุ” พี่ภีบ่นออมา
“อะไรรับ” ภูมิึหันมาถามพี่าย
“บอว่าุอาไม่รั ุอาไม่พาไปูปลาลามไ้ยินอนนั่ิน้าว เห็นบอแบบนี้” พี่ภีบอับน้อาย
“ฟัผิรึเปล่าลู ุอายัไม่ไ้บอเลยว่าะไม่พาไปนี่ไลมาะบอหนูอยู่นี่ไ ไม่เื่อถามุอาออมเลย ้อไปวนพี่ๆ บ้านให่้วยนะรับ ไหนะบ้านุย่าเมย์อีหละ แ่ไป้อไม่นนะรับ ุอาไปันแ่สอนสัา่อน้อเื่อฟัพี่มีน ับพี่มิ้น ถ้าโอเุอาสัาะพาไปวันนี้เลยรับ” ภูมิแ้ไสถานาร์รหน้าไ้เป็นอย่าี หลานสาวเียบริบเลย
“ไม่ื้อไม่น่ะ ไม่ใ่บ้านเรา” น้อน้ำหวานปาน้ำาบอออมา
“ิน้าวยัลู” ภูมิลูบหัวถามับหลานสาว
“ินแล้ว่ะ” เ็น้อยพอสมใ็ยิ้มาปิบอออมา
“โอเุอายัไม่ไ้ิน หนูัารไปบอนที่บ้านให่ให้เรียมัว บอพี่มิ้นให้โทรไปบ้านโน้น้วยรับ เล 10 ะออาบ้านเราะพาไปูลามรับ” ภูมิพยายามสั่เป็นั้นเป็นอน หลานสาวพอรับำสั่มา็เินมาูมือพี่ๆ อัวเอไปบ้านให่่อนเลย
“สมใรับ ออมาลายแน่” ภูมิยิ้มบอออมา้วยท่าทีที่ผิับเมื่ออนึ้นไปลิบลับ
“หนูอโทษนะะทุนอนนี้เรื่อลัษ์บแล้ว่ะเราสอนเลียันเ้าใแล้ว่ะ” ออมสินยมือไหว้ผู้ให่ในบ้านทุนที่ัวเอะทำให้ลำบาใ
“ไปิน้าวลู ินเยอะๆ หนูสาหัสแน่ หลานๆ ไปันหมแล้วหนูไปันแ่สอนนะ” หวานยิ้มบอับหลานสาว ออมสินพอไ้ยิน็นลุรีบเินามแฟนหนุ่มเ้าไปในห้ออาหาร เมเปิ้ลเอไม่ิะถามไถ่เรื่อราวสัำ ทำเพียเินไปเรียมวน้ำให้หลานๆ แล้ว็ลูาย แถม้วยผลไม้อีนิหน่อยเอาไว้รอท้อ่อนทานอาหารเที่ย
//“น้อภูมิะพาหลานๆ ไปูปลาลามเหรอะ ไป 10 โมเหรอะ”// พี่สาวนโอบ้านเอ่ยถามออมา
//“เ็ๆ นี้เ่นะรับ สื่อสารถู้อหมเลยรับ”// ภูมิยิ้มมับหลานๆ อัวเอ พี่มาย์ไ้ยิน็ุยับอีนที่อยู่ในสาย
//“ใ่่ะ ุย่าเมย์ 10 โมออาบ้านนี้่ะ ไปูลาม่ะเ็ๆ แื่นันให่เี๋ยวน้อภูมิวนไปรับนะะ ่ะ ่ะ สวัสี่ะ”// พี่มาย์เลียับบ้านโน้นเสร็็วาสายไป
ความคิดเห็น