คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : เปิดใจ
“ั้นไปทาน้าบนรับ แลบัรืนแปบรับ” ภูมิบอแล้ว็เินไปแลูปอืนเสร็็พาันเินเ้าลิฟ์ไปอีั้นหนึ่
“ห้อิน้าวใรภูมิ” สุศรีถามออมา้วยวามใ
“เอาริๆ รึว่าเอาามมารยาทรับแม่” ภูมิหันมาถามหลัารอให้อยู่ันามลำพัสอ่อสอ
“เอาริๆ สิ” สุศรีถามออมาอย่าเร็ๆ
“ห้ออาหารท่านประธานและรอบรัวรับแ่อาหาร็เป็น้าวานเียว่ายๆ แหละรับแ่ว่าไม่้อไป่อิวแล้ว็ินฟรีเพราะมีเินอลา่ายให้รับ” ภูมิบอออมา
“หมายวามว่ายัไภูมิ” สุศรีาั้นถามออมา
“รับ โรพยาบาลนี้อที่บ้านผมรับ ผมถึบอไรับผมสามารถ ผมิว่านอย่าพ่อ ผมเลียไ้ พ่อน่าะเรใผม” ภูมิยิ้มแห้ๆ บอออมาอนมีนวน็ลืมเรื่อนี้ไปสนิท มัวิแ่ว่าะไ้ิน้าวฟรี เฮ้ยไอ้ภูมิเอ๊ย
“แ่มันเลวร้ายว่าที่ภูมิิไว้เยอะนะภูมิ” สุศรีเอ่ยบอออมา
“ไม่เยอะรับ ผมเอมาับัวแล้วรับ อนรออยู่้านอเมื่อเ้า” ภูมิบอไปแบบไม่ไ้ัวลใอะไรเพราะอนนี้อาหารมาอยู่รหน้าแล้ว
“ท่านประธานฝาผลไม้ไปให้นป่วย่ะ พอีมีนเอาระเ้ามาสวัสีท่าน ท่านบอว่าเอาไว้ที่นี่ทั้หม เผื่อุภูมิไม่มีอะไรทาน อนนี้ป้าล้าให้เรียบร้อยแล้ว่ะทานไ้เลย” แม่บ้านเอาะร้าผลไม้มาวาไว้้าๆ พร้อมับเอ่ยบอออมา
“อบุรับป้า เี๋ยวผมยลไปเอรับ” ภูมิยิ้มบอ่อนะนั่ทาน้าว่อเียบๆ นระทั่เรียบร้อย ภูมิ็นั่ทานผลไม้แล้ววนุย่อ
“ออมบอว่าแม่้อเ้าสวน พอเ็บมาแล้ว็เอาผลไม้มาายที่ริมถนน เป็นบ้านป้าผมเ้าใถูไหมรับ” ภูมิยิ้มถามออมา
“ใ่ นลาื้อ็ราา ปลูเอายเอ็พอไ้แ่เสียเวลาหน่อย แ่ถ้าไม่ายมัน็ะเน่าเอาเปล่าๆ” สุศรีระบายวามในใ
“ถ้าผมเ้าไปัารผมะเปลี่ยนเป็นแบบอินทรีย์แล้วส่ที่โรแรมในเรือใล้ๆ ราา็ะไ้สูหน่อยแม่็ะไม่้อมานั่หลัหลัแ็ายอ พ่อเอ็น่าะลมา่วยเยอะเพราะว่าำไรเป็นเนื้อเป็นหนัอยู่ พ่อน่าะอบอะไรที่มันเ่นว่านอื่น รับรอแบบนี้พ่อ่วยแม่ทำแน่นอน ถ้าสวนแม่พืผลีรสาิอร่อย ผมอาะให้พ่อรวมลุ่มแล้วให้พ่อเป็นนอยรวราให้ ินส่วน่านิๆ หน่อยๆ ็โอเแล้ว แบบนี้พ่อน่าะอบ ผมมีนอยเฝ้าพืผลให้ พ่อไ้หน้าเพราะอยไปรวไปสั่โน้น แ้นี้ผมสบายเลย” ภูมิยิ้มบอออมา
“สมแล้วที่ออมมันบอแม่ มันบอว่าถึภูมิะยัเรียนไม่บแ่ภูมิโว่าวัย อนนี้็เรียนไป้วยทำาน่วยที่บ้านไป้วย” สุศรียิ้มบอออมาเพราะูท่านนอะแ้ไ้รุอริ
“แู่่อนนะรับ เอาสวนเราเอให้รอ่อน สวนเราไม่ีเราะไปสั่ให้สวนอื่นทำโน้นทำนี้ไม่ไ้นะรับแม่” ภูมิเอ่ยบอออมา
“แม่เ้าใ” สุศรียิ้มบอับว่าที่ลูเย
“รึถ้าเหนื่อยมา็เลิทำสวน่อยหาอย่าอื่นทำเอา ไว้่อยว่าันรับ เอาทีละเรื่อ อนนี้เอาให้ัวเอบ่อน เอาปัหาัวเอให้รอ่อน 555” ภูมิยิ้มบอออมาอย่ามีวามสุ
“ไม่เยมีแฟนมา่อน ลูสาวแม่นะ บอลัว ลัวเป็นแบบแม่” สุศรีระบายวามในใ
“ใ่รับ ว่าะีบิอย่ายาเลยรับ” ภูมิรีบเห็น้วยทันที
“แล้วะลับันอนี่โมรับวันนี้นะ” ภูมิหันมาถามแม่อแฟนสาว
“สั 4 โมเี๋ยวน้าัยใล้ถึแล้วะโทรมาบอ เี๋ยวพ่อึ้นมารับ พ่อเ่แ่แม่นะไปไม่เป็นหรอหล พ่อถึไ้่าอยู่บ่อยๆ” สุศรี้มหน้าบอออมา
“ไม่เอารับแม่ ไม่เป็นไรทนอีนินะรับ รอผมเรียนบ ผม่วยไ้มาว่านี้ อนนี้ออหน้าอะไรไม่ไ้รับ ุเธอไม่ยอม ุเธอบอว่าถ้าผมเรียนบะทำอะไรให้ทำหมเลย” ภูมินินทาสาวสวย้วยรอยยิ้ม
“บออยู่เหมือนัน” สุศรีพอไ้ยินมาบ้าึยิ้มบอออมา
“ไปรับ มานานแล้วเี๋ยวออมรอนาน เี๋ยวแม่แบ่ไปนะรับ ผลไม้นะ” ภูมิบอ่อนะเินไปอถุแบ่ให้เสร็สรรพ
“นานั่ะภูมิ” ออมสินพอแฟนหนุ่มเ้ามา็รีบเอ่ยถามทันที
“พาแม่ไปิน้าวที่ห้ออาหารท่านประธานมารับ ไ้ผลไม้ฟรีมา้วย ผมแบ่ให้แม่เอาไปินที่บ้านแล้วรับ” ภูมิยเอรี่ะร้าให่ให้แฟนสาวไ้เห็น่อนะใส่านแบ่แล้วเอามาวาใล้ๆ นป่วย
“ินผลไม้รับ วิามินีเยอะะไ้หายเร็วๆ” ภูมิยิ้มบอับนป่วย สุศรีนั่มอารระทำอทั้สอลอเวลา มอไปยิ้มไปเพราะหนุ่มหล่อูแลลูสาวัวเอีเหลือเิน วามสุรหน้าหมล็รมีสายเ้ามาบอว่าำลัเินึ้นมารับนี้แหละ
“ภูมิเิลับห้อให่่ะ เราลันแล้ว” ออมสินรีบหันมาบอ
“เวอร์” ภูมิบอบ็เินมาหยิบระเป๋าเินแล้วหันมาไหว้ลาแม่อแฟนสาวแล้วเินออาห้อทันที
“น่ารั” สุศรีบอทันทีที่อยู่ันามลำพัสอนแม่ลู
“ใ่ไหมแม่ ภูมิน่ารั” ออมสินยิ้มบอออมา
“บอะทำอินทรีย์ให้แม่เลิไปนั่ายที่บ้านป้า บอว่าะให้พ่อูแลแล้วเอาไปายโรแรมในเรือ ภูมิบอว่าแบบนี้พ่อน่าะอบ พ่อแอบายแหละ ยิ่หน้าให่ๆ อยู่” สุศรีเล่าเรื่อทีุ่ยให้ลูสาวฟั
“ภูมิไม่เห็นเยบอหนูเลยแม่ ลอเอฤทธิ์พ่อรับรอโปรแรมพับทิ้หม” ออมสินพึมพำบอออมา
“เห็นว่าเอแล้ว เออนพ่อแไปถ่ายรูป ภูมินั่รออยู่ เห็นว่าแบบนั้นนะ” สุศรีบออย่าไม่ปิบั
“่อยยัั่วให้ภูมิไ้ทำใ่อนเอพ่อ ลัวะเอแล้วเลิับหนูไปเลย” ออมสินหน้าอบอับแม่ัวเอ
“แ็ิมา” สุศรีไม่รู้ะพูยัไับลูสาวเพราะ็หัวอเียวันนั้นแหละแ่แ่ไม่อยาพูอะไรที่มันบั่นทอนิในป่วย็แ่นั้น
“มาแล้ว ป่ะลับยัยศรีเี๋ยวถึบ้านมื” บัามาถึ็บอับภรรยาเพราะว่าอนนี้ัยรออยู่้าล่า
“มันะยาเย็นอะไรทำไม้อให้เินึ้นมารับ เินรอบเียว็ำไ้แล้ว มันเป็นะแบบนี้แหละน๊าถึไม่อยาพาไปไหน้วย อายน” บัาบ่นภรรยาแ่พอาเหลือบไปเห็นผลไม้ราาแพ็เียบเสียลทันที
“ภูมิฝาเอาไว้ให้พ่อับแม่ิน อยู่ในู้เย็น้วยเอาไปเผื่อแบ์้วยนะพ่อ” ออมสินบอให้พ่ออารม์ีเอาไปเลยอยาไ้อะไรเอาไปให้หมะไ้เลิบ่น
“เลยไม่ไ้เอันเลย เสียายไว้รอบหน้าบอพ่ออยาเอนะ แฟนเรานะ” บัายิ้มบอับลูสาว
“ภูมิมีธุระนะพ่อมาไ้แปบเียวเอ พ่อหยิบไปทีในู้เย็นนะพ่อ” ออมสินบอ่อนะยมือไหว้ลาพ่อแม่ัวเอ พอทั้สอลับไปออมสิน็ยันอนอยู่ในห้อพันป่วยห้อเิม็มันอัอั้นันใไม่รู้ะทำยัไ ร้อไห้มันะเลยภูมิเห็นนป่วยยัไม่ลับห้อะที็เลยเินออมาู
“ภูมิ” ออมสินพอเห็นแฟนหนุ่ม็อ้าแนออ้อมอ ภูมิรีบเินไปสวมอทันทีใสิอนออไปยัุยเล่นีๆ อยู่เลยอนนี้มาร้อห่มร้อไห้ะแหละ ใรทำอะไรหละ
“เป็นอะไร ิถึแม่รึไ ่อนผมออไป็ยัีๆ อยู่เลยรึว่าพ่อทำอะไรไหนบอผมีๆ รับไม่ร้อ พูีๆ โแล้ว” ภูมิอไว้แน่นพร้อมับเอ่ยบอออมา
“ภูมิรู้ใ่ไหมว่าออมน รู้ใ่ไหมว่าที่บ้านออมเป็นยัไ เราะบัน่อไหม ออมลัวลูเสียใเพราะพ่อแม่ไม่รัันแบบออม เรื่อานะมันะสร้าปัหาในอนาให้ลูเราไหม ถ้าพ่อออมอเินภูมิเยอะหละ ที่บ้านภูมิะว่ายัไ ภูมิัสินใเลย ออมรับไ้บอมาเลย” นป่วยพรั่พรูไม่หยุหย่อน
“ใเย็น ู่ๆๆๆ ไม่ร้อใเย็นๆ ่อนรับ ผมไม่ไ้อยู่ให้เหุาร์มาร้อห่มร้อไห้ใส่แบบนี้ผมใ ผมเยบอแล้วไไม่อบเห็นน้ำาเมีย เมียนเียวผมยัทำให้มีวามสุไม่ไ้ ผมามั่นในะรับถ้าออมมาร้อไห้แบบนี้นะ มีอะไรพูีๆ ะไ้่วยันแ้” ภูมิ้อปลอบนป่วย่อนที่อะไรมันะเลวร้ายไปว่านี้
“เอาใหม่เรามาทำวามเ้าใันใหม่” ภูมิึนป่วยมาสบาประันหน้าพร้อมับเอ่ยบอออมา
“ผมรัออม เรื่อนี้โอเไหม” ภูมิถามไปทีละเรื่อ เมื่อสาวสวยพยัหน้ารับภูมิ็เลยพู่อ
“ในเมื่อผมรัออม เรา็้อแ่านมีลู้วยันถูไหม” ภูมิถาม สาวสวย็พยัหน้าแบบเิม
ความคิดเห็น