คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ยายเสีย
“พี่เวย์่าฝายีว่าอย่าเป็นแบบนี้ฝายใอไม่ี” ฝายออบแ่มีแอบบ่นออมา
“พี่ะ่าแน้อยลฝาย” เวย์ยัออยู่พร้อมับเอ่ยบอออมา
“ไม่เอาถ้าฝายให้ยืมเินพี่เวย์้อลับมา่าฝายเหมือนเิม มามึูับฝายเหมือนเิม ฝายไม่อบแบบนี้มันไม่โอเ” ฝายิออมา
“เออ ูอโทษ อโทษริๆ อบใมึมาูะทำานแหละ ไม่เรียเรื่อน้อวัธับน้อนายแหละ มึไปทำานไ้แล้ว” เวย์บบ่าน้อเยบอออมา
“มัน้อแบบนี้รับ พี่เวย์สู้ๆ ฝายไปแหละ ฝายไปิ่อน้อสอนน้อนายยัไ สสัย้อให้พี่เวย์สอน ฝายสอนลู็ทะเลาะันใร้อนทัู้่” ฝายบ่นแล้ว็เินออมาห้อไป
“ฝาย พี่รัแนะ” ่อนฝายะปิประู เวย์ะโนอออมา
“พี่เวย์นะ ไหนว่าหายเรียแล้วไ” ฝายโวยวายออมาเสียันเลาหน้าห้อท่านประธานยั้อหันมามอ
“็บอเยๆ ว่าพี่รัแ พีู่เรียรไหน” เวย์ยัมียิ้มถามออมา
“พี่เวย์เี๋ยวฝายนอย์ พี่เวย์เอาีๆ ฝายเป็นห่วพี่เวย์” ฝายปิประูลับเ้ามาุย้วยอีรั้
“เออ ไปทำานพี่ะูโรานใหม่หน่อย” เวย์เอ่ยปาไล่อีรอบ ฝาย็ำ้อออาห้อท่านประธานไป
“ท่านรอ ท่านประธานเรียเหรอรับ” เลาหน้าห้อรีบเินมาถาม
“รับ ูท่านประธาน้วยนะ” ฝายหันไปฝาฝัับเลา
“แ่านไม่มีอะไรเลยนะรับ โปรเให่เรื่อโรานที่สร้า็ไม่มีอะไรเลย” เลายััวลถามออมา
“เรื่อส่วนัว ถ้าท่านประธานบ่นอะไร ุรีบโทรบอผมเลยนะุาิ” ฝายบอแล้ว็เินออมาารนั้นทันที ฝายอใไม่ไหว้อเรียให้วิศวรหนุ่มเ้ามาพบอีรั้
“ไอ้โ้ มึว่ามึูน้อนายไ้ไหมวะ น้อใร้อนเห็นแบบนั้นนะ ยอมแ่นในบ้านนะโว้ย นนอบ้านนี้่าไฟแลบ” ฝายปรึษา้วยวามเป็นห่ว
“ผม็ุ้นับน้อนายบ้า เี๋ยวผมูให้รับุพ่อ” โ้ปารับำ เพราะเห็นว่า็ไม่น่าะยุ่ยาอะไร ทั้สอปรึษาันเรื่อาน่อหลัาเรียีวิส่วนัวแล้ว
“แปบนะรับุพ่อ ปิุแม่ไม่่อยโทรมาเวลาาน” โ้เป็นห่วึอรับสาย ฝาย็ไม่ไ้ว่าอะไร
//“ุแม่เป็นอะไรรับ ร้อไห้ทำไม”// โ้เอ่ยถามึ้น้วยวามใ เพราะแม่ัวเอพูาไม่รู้เรื่อเอาแ่ร้อไห้
//“ุแม่เียบรับ บอผมเิอะไรึ้น ุแม่เียบ่อนรับผมเป็นห่วผมไม่รู้ว่าเป็นอะไร”// โ้สบาับท่านรอประธาน่อนะั้สิเอ่ยถามแม่ัวเออีรั้
//“ุยายเสีย ป้าบอว่าหลับไปเยๆ เลยลู ุแม่้อไปานศพเลยโ้ะไปไหม”// บุษบาเอ่ยถามลูายทั้น้ำา
//“เสียไ้ยัไรับ เมื่อวานเรายัุยับุยายอยู่เลย”// โ้เอ่ย็ใไม่่าัน
//“ใ่ไหมะ ุแม่ทำใไม่ไ้ โ้พาุแม่ลับบ้านไปหาุยายหน่อยนะลู”// บุษบาเอ่ยอออมา
//“โอเรับ ผมะไปเี๋ยวนี้ แ่นี้นะรับ ุแม่รอแปบนะรับ”// โ้บอแล้ว็วาสายไป ่อนะหันหลัไปปาน้ำาลูผู้ายให้หมไปารอบหน้า่อนะหันมาอ
“มึไปทำเรื่อลาในระบบให้เรียบร้อย เอามาใ้เรื่อนี้เลยเร็วๆ ใ้วันพัร้อนหมยั” ฝายลุาเ้าอี้พร้อมับถามออมา
“ใ้ไป 2 วันรับุพ่อ” โ้อบออมาเสียสั่นๆ
“เออ ลาไปเลย 1 อาทิย์มึโอเไหมนี้” ฝายเป็นห่วเอ่ยถามออมาเพราะอนนี้หนุ่มหล่อเอาแ่้ออมพิวเอร์แ่ไม่ยอมทำอะไรสัอย่า
“ผมำรหัสบุลารไม่ไ้รับ พาสเวิร์เป็นรหัสบัรประาน” โ้หันมาบอ
“เออ เี๋ยวทำให้เอลุิ” ฝายบอ่อนะโทรศัพท์หาลูน้อนสนิท
“ไอ้โปบมึรู้รหัสบุลารไอ้โ้ไหม มันะลา 1 อาทิย์ ยายมันเสีย มันมึนอยู่ำรหัสัวเอไม่ไ้” ฝายหันมาถามออมา ีที่โปบมี้อมูลฝายึไ้รหัสมาเรียบร้อย็เอ่ยอบัรประานเพื่อมารอในระบบ
//“น้อเนย่า หยุเรียนสั 2-3 วันไ้ไหมลู ุยายไอ้โ้มันเสีย มัน้อลับ่าัหวัแ่อาารมันไม่ีเลยุพ่อเป็นห่วมัน เี๋ยวมันไปับรถนใรายเ้า หนูอยาไปไหมลู”// ฝายพอลูสาวรับสาย็ัุให่ให้ทันที
//“พี่โ้เป็นยัไะุพ่อ”// เนย่าเป็นห่วถามออมา
//“มันพึ่รู้ มันนั่นิ่อยู่รนี้สสัยะสนิทับุยาย ไปับมันหน่อยุพ่อใไม่ีไม่อบไ้ยินเรื่อแบบนี้ หนูเรียมุำให้เรียบร้อยนะลู ุนอนที่นอนอะไรเรียมไปเอให้หมเี๋ยวุพ่อับรถไปรับหนูแล้วะเลยไปส่หนูับมันที่บ้าน มันับไม่ไ้หรอ สมอมันโนบล็อ”// ฝายบอับลูสาว่อนะวาสายแ่่อยหูหาภรรยานเอเพื่อเล่าเรื่อราวให้ฟั พอเรียบร้อยทั้สอ็พาันเินลมาที่รถ
“รถผมหละรับุพ่อ ผมอไว้ที่ลานอรถ” โ้เป็นห่วเอ่ยถามออมา
“เอาุแมาเี๋ยวัารให้เอ” ฝายแบมืออโ้็ยื่นให้อย่าๆ
“ึ้นรถเี๋ยวให้น้อเนย่าไป้วย ะรอไหมมึนะ” ฝายบ่นแ่็มีใพาหนุ่มหล่อมาที่บ้านอัวเอ พอเรียบร้อยเห็นว่าลูายนโอยู่ึให้ับรถพาทั้สอไปที่บ้านอโ้
“เนย่าไป้วยเหรอลู ไป่ะุพ่อเอารถู้บริษัทไป” บุษบาเอ่ยถามทั้น้ำา
“รอแปบนะะ เนย่าอึ้นไปเ็บเสื้อผ้าให้พี่โ้่อน” เนย่าเอ่ยอับทุน
“ั้นเี๋ยวพี่นายนอึ้นรถู้ให้รับ เี๋ยวนหมนี้เลย” นายเอ่ยบอออมา
“ไม่้อรีบลู พี่มิ่ยัไม่ถึ” ภาสรบอออมาับเ็หนุ่ม
“ทำไมุยายหลับไปเยๆ หละรับุแม่ ผมะุยับใรหละอนเย็นนะ” โ้เินไปอแม่ัวเอพร้อมับเอ่ยถามทั้น้ำา
“รายนี้เาสนิทับุยาย เลี้ยันมาั้แ่เ็ โ้ลัวุยายว่าุพ่ออี” ภาสรไ้อ้อใบอออมา
“ุพ่อบอว่าพี่โ้สมอบล็อไปเลยรับ ำรหัสบุลารยัไม่ไ้เลย้อลาานนะรับ” นายเล่าให้ฟัะนอ
“อบุนะรับ เาน่าะเป็นมา เารัอเามานรัันาไปแบบะทันหันแบบนี้ใร็ั้ัวไม่ิ ถ้าเ็บป่วยให้ทำใะไม่ว่าสัำ” ภาสรบ่นออมา นายเอพอัารให้เรียบร้อย็นั่รอน้อสาวัวเออยู่ในห้อรับแ นั่สัพัทุน็พร้อมะออเินทาแล้ว นายึลาทุน
“ุพ่อบอว่าะส่พวหรีไปนะรับ น้อเนย่าถึแล้ว็่อยว่าันว่าให้ส่ไปที่ไหน” นายบอับน้อสาวัวเอ่อนะอัวลับบ้าน
“ห้ามน้ำาโนุยาย เี๋ยวุยายะห่ว” ภาสรับมือลูายและลูสาวอัวเอไว้พร้อมับเอ่ยบอออมา โ้ับมิ่็ทำเพียพยัหน้ารับเพราะร่าที่ไร้วิาที่นอนอยู่รหน้าเหมือนำลัหลับฝันี เนย่ารู้ัุยายผ่านโทรศัพท์เพราะแฟนหนุ่มให้ัวเอุย้วยบ่อยๆ บาทียายโทรศัพท์มาอนโ้ับรถ เนย่า็เป็นฝ่ายุยแทนแ่แ่ยัไม่มีโอาสไ้มาราบริๆ สัที บวับท่าทีอแฟนหนุ่ม็ทำเอาัวเอ้อเบือนหน้าหนี้วยวามสสาร
“มารน้ำศพลู” ภาสรพาภรรยาไหว้ศพเรียบร้อย็เรียให้ลูทั้สอมารน้ำศพ โ้รน้ำศพไปปาน้ำาไป ุยายถูัารามหลัที่วระเป็น พี่น้อ็มานัุ่ยันว่าทำไมยายถึไ้สิ้นใ่ายนานี้
“แไม่เ็บไม่ปวอยู่ีๆ ็หลับไปเลย แไปสบายแล้ว” าิอยายเอ่ยปลอบใ
“แ่นอยู่นะสิน้า ไม่ทันั้ัวเลย หนูมึนไปเลย” บุษบาเสียเศร้าบอออมา
“แ็ทำหน้าที่ีที่สุแล้วยัยบุษ บ้าน่อห้อหับอแม่แ อพี่น้อแ็ัารให้ะิบี นแถวนี้ะมีใรสบายไปว่านบ้านนี้ไม่มี ปลูผัปลูห้า หว่านแหหาปลาในบ่อ ไ่ไ่ โอ้ยสารพัสวนนี้ะมี เินไม่มีสับาท็อยู่ไ้ ที่แไปสบายเพราะแไม่มีโรภัยแินีอยู่ี แไปสวรร์แล้วยัยบุษ” าิอยายปลอบใ เนย่าเอพอฟั็หันลับมามอัวเอยัิีใที่ให้โอาสหนุ่มรหน้าถ้าายาันทั้ที่ยัไม่เ้าใันทรมานไปลอีวิ
“ไปูที่หลับที่นอนไป เรื่อพระทานี้ัารให้หมแล้ว” อรทัยเอ่ยบอออมาับน้อสาว
“หนูเป็นเ้าภาพเอทุืนนะพี่ ใรมาถามบอว่าเ้าภาพเ็มแล้ว” บุษบาเอ่ยบอไปับพี่สาวัวเอ
ความคิดเห็น