คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : งานงอก
“ผมมาว่าอีรับ มาว่าริๆ” โฮยอนับมือหนาบอออไป
“อบใลู อบใไปิน้าว ไปหามุมเอาลู พี่น้อนั่รไหนัน็ไม่รู้” ท่านบอเสร็็หันมาสนในบนโ๊ะ โฮยอนึเินเ้ารัวไปั้าวแล้วถือาน้าวไปร่วมวับพี่น้ออแฟนสาว
“มารับ พี่โฮยอนมานั่้าๆ ผม” พี่วัธเอ่ยเรียึ้น่อนะยับที่ให้
“สอนนี้เป็นัปันริๆ เหรอรับ” โฮยอนิน้าวไป้วย สัเท่าทีไป้วยเอ่ยถามึ้น
“ทำไมหละ” พี่มาร์อบใในวามรึเอ่ยถามึ้น
“ถ้าผมเห็นแบบนี้ ผมไม่ล้าึ้นนะรับ ลัวเรื่อบิน นับินเามีมานะรับ พี่มาร์พี่เปู้ิวๆ ิวมา้วยรับ” โฮยอนเอ่ยบอออไป
“อโทษ โฮยอนมาทีไรถ้าไม่ใ้สายารบินอประเทศัวเอ ็ใ้บริารสายารบินอพี่นะรับ สัวันะเปลี่ยนไฟล์ไปับให้เลย เอาให้ใไปเลย” พี่มาร์แล้แวบอออไป
“มีสายารบินเป็นอัวเอเหรอรับ” โฮยอนใถามึ้น
“เปล่ามีแ่หุ้นนละ 2%เอ” พี่มาร์็อบไปวามเป็นริ
“ไม่ริรับ แบบนั้นยิ่้อไมู่ิวนานี้” โฮยอนส่ายหน้าปิเสธบอออไป
“ามใ อยูรอบหน้าะบินไปรับถึที่แล้วะอึ้พี่ลนิ่มนะมีแ่ลูเรือม” พี่มาร์เทับบอออไป
“รับๆ ไม่ใ่ไหมเื่อ แ่ทุนูิวมาไม่น่าเื่อว่าหน้าที่ารานะให่โ” โฮยอนบอเหุผลออไป
“โฮยอนเอ็ิว ไม่รู้ัวรึไ ารที่เราเป็นแบบนี้เพราะเราไม่้อสร้าภาพเพื่อปป้อใร เรามีุปู่อยปป้อ เรา็เลยรู้สึผ่อนลาย ยิ่อยู่ับเมียนะสบายมาเป็นัวเอไ้สุๆ เมียรู้ไส้รู้พุหมแล้ว ไม่ำเป็น้อเ๊หล่อใส่” พี่มาร์เอ่ยบอออไป
“็ริรับ ูสิรับหลับยาวโรหลายั่วโม เสียใมาแทนที่ะไปนอนบนเรื่อแล้วเอาเวลามาอยู่ับเนย์่อน” โฮยอนยิ้มบอึ้น
“นั้นเป็นเพราะพี่โฮยอนอุ่นใรับ” พี่นายถือโอาสพูึ้นมาบ้า โฮยอนพยัหน้ารับ่อนะหันไปสนใอาหารรหน้า เนย์็่วยหยิบับเป็นระยะๆ
“ไม่เป็นไรรับเี๋ยวพี่เสียนิสัยนะ” โฮยอนเอ่ยบอึ้น
“ไม่เป็นไร่ะ เนย์อยาทำ ฝันมานานแล้ว่ะ” เนย์ยิ้มหวานบอึ้น โฮยอนเอเห็นสาวๆ บ้านนี้เป็นันทุน็เลยไม่อยาะัใยอมให้แฟนสาวูแลให้
“อนนี้ ันไม่อยาเห็นหน้านายเลยริๆ ยอู” โฮยอนเห็นหน้าผู้ัาร็พูออไปทันที ยอูแทนที่ะไม่พอใลับหัวเราะอบใเสียัแบบไม่เรใใร
“พี่อิน้าวหน่อยนะเนย์ รอโฮยอนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วะไปสนามบินเลย เอาไปโทรศัพท์นายนะ” ยอูส่โทรศัพท์ืนเ้าอ โฮยอน็ใ่สนใเินไปหยิบแ่เสื้อผ้าแล้วเินึ้นไปห้อเิมที่ัวเอเยึ้นไป เนย์เอพอผู้ัารส่วนัวอแฟนหนุ่มอ็รีบัารหุหาให้ ยอูิน้าวเสร็โฮยอน็พร้อมออเินทาเ่นัน
“ไม่เผมไม่แ่หน้าบ้าเหรอะ อนนี้นรอเ็มสนามบินเลยนะะ” เนย์ส่ภาพให้แฟนหนุ่มูพร้อมับเอ่ยบอึ้น
“ไม่รับ เี๋ยว็ปิแมส ออหน่อยรับ ไม่อบวามรู้สึแบบนี้เลย” โฮยอนบอเสร็็เินไปสวมอสาวรหน้า เนย์ใยืนนิ่ไม่ไหวิเพราะไม่ิว่าหนุ่มหล่อะอริๆ
“โรไม่โอเ” โฮยอนพึมพำบอออไปนเนย์อสสารไม่ไ้ ้อยมือึ้นมาลูบหลัปลอบใ
“ทำานเสร็แล้วรีบลับบ้านเรานะะ เนย์รออยู่ที่บ้าน่ะ ไม่ไปไหนะั้ใเรียนให้บสามปีแบบที่พี่โฮยอน้อาร่ะ” เนย์บอออไป
“ริๆ นะรับ พี่ัอยาะออาวารแล้ว” โฮยอนมอหน้าบอออไป
“ไม่ไ้่ะ เนย์อยาัพพอร์พี่โฮยอนให้ทำานที่ัวเอรัให้ี ไมใ่อยาุรั้พี่โฮยอนมารอบรอนเียว่ะ” เนย์ยิ้มหวานบอออไป
“รับ ั้นพี่ไปนะรับ” โฮยอนบอเสร็็เินมาไหว้ผู้ให่ทุน
“่อหน้าแล้วลับหลัให้มันแบบนี้นะโฮยอน” เวย์เอ่ยเือนึ้น
“รับุพ่อ” โฮยอนรู้วามหมายรีบอบรับทันที นานพอัวว่ายอูะลาึ้นรถไ้
“ไปลูไปอาบน้ำล้าหน้า” นัทยิ้มบอับลูสาว
“เี๋ยวะรีบมาูไลฟ์่ะ ในเฟสะมีบ้านที่ไลฟ์สที่สนามบิน่ะ” เนย์ยิ้มบอึ้น่อนะรีบวิ่ึ้นไปบนห้อนอน แ่บนเียให่สะุับล้อที่วาอยู่ลาเีย เนย์รีบเินไปเปิูรูปทันทีแล้ว็อย่าที่ัวเอิ โฮยอนถ่ายรูปู่ับสแนี้อัวเอและถ่ายรูปู่ับอีหลายๆ สิ่ๆ อย่า
“ร้ายริๆ แฟนใรนี้” เนย์พึมพำอย่าอายๆ ่อนะเินไปอาบน้ำแล้วลมานั่รวมัวับาิพี่น้ออัวเออยู่้าล่า แ่พอไถทวิไปเรื่อยๆ หน้าา็เริ่มไม่โอเนพี่สาวเอ่ยถามึ้น
“เป็นอะไระ” พี่เนยเอ่ยถามึ้น
“ในทวิบอว่า เมื่อวานพี่โฮยอนออเทับเอวา นัร้อนำที่ำลััมาๆ อนนี้นะะ เาบอว่าวันนี้ไปเที่ยว้วยันทั้วันเพราะ่าน่าเียบแล้ว็บินลับพร้อมัน” เนย์สรุปเนื้อ่าวบอออไป
“อ่าว แล้วน้อเนย์ว่ายัไหละะ” พี่เนยเอ่ยถามึ้น ยัไม่ทันที่เนย์ะอบำถาม หนุ่มหล่อ็โทรมาะแหละ
“ใล้ถึแล้วรับ นเยอะัมีอะไรรับ มีใรมา” โฮยอนเห็นบรรยาาศ็เอ่ยถามึ้น
“เอวา่ะ ลับพร้อมพี่โฮยอน” เนย์บอออไป
“เอวาไหน พี่ไม่รู้ั” โฮยอนอบออไปามวามเป็นริ เนย์นี้แทบะแยเี้ยวใส่ เยอ่าน่าวบ้าไหม สาวเธอออัวแระายว่าเป็นปลื้มหัวหน้าว GGG เป็นหนัหนา
“นัร้อนำว aaa นะะ” เนย์พยายามยิ้มหวานบอออไป
“อือ ่าเถอะไม่รู้ั” โฮยอนบอปัออไป่อนะวนุยเรื่ออื่นๆ นรถอเทียบท่าสนิทโฮยอน็อวาสายไป ่อนะเินหล่อๆ ลารถู้ ลอทาโฮยอน็หน้านิ่ามสไล์
“หน้านิ่ัรับ” พี่วัธะโหน้าเ้ามาถามึ้น
“นิ่แบบนี้แหละ่ะ เย็นาแบบนี้แหละ่ะที่พวเรารั” เนย์รีบอบพี่ายไปทันที แ่า็ยัมอไลฟ์ส่อนระทั่ไปสะุที่สาวสวยนหนึ่ที่ยืนอยู่ท่ามลาวล้อมอนูแล
“เอวา นายะทัไหม” ยอูระิบถามึ้น โฮยอนมอหน้าผู้ัารส่วนัวทันทีที่ไ้ยินำถามแ่็ไม่พูอะไระระทั่เินเ้าไปวนะถึ เอวา็เ้าใว่าหนุ่มหล่อะรเ้ามาทัแ่็ยิ้มหวานเ้อ โฮยอนไม่แม้แ่ะเยหน้ามาสบาเินผ่านไปทันที แฟนลับรี๊ลั่นสนามบินไม่แน่ใว่ารี๊เพราะอะไร แ่โฮยอน็ยัสาวเท้าเินแบบเร็วๆ นสุทา็หันมาโบมือลาแฟนลับที่มาส่อยู่ไม่นาน็เินหายไปเลย
“อนนี้ำลัสนั่นทวิว่านายแอบเทับเอวาที่เมือไทย มีทั้ระแสพอใและระแสไม่พอใแ่หนัไปทาไม่พอใ” ยอูเห็นว่าเป็นเวลาส่วนัวึระิบบอ้อมูลที่ัวเอพึ่ไ้รับมา
“่าเา นาย็รู้อะไรเป็นอะไร” โฮยอนเอ่ยบอออไป
“ันรู้ แ่้อเือนนาย นาย้อุยับน้อ” ยอูเอ่ยเือนึ้น
“โอเ” โฮยอนพอไ้รับำแนะนำ็ไลน์หาสาวสวยทันที
//“ถึสนามบินแล้ว อนนี้นั่รอึ้นเรื่อ อีนานว่าะไ้ึ้นเรื่อ ยอูเลยพามาที่รับรอวีไอพี”// โฮยอนเอ่ยบอออไป เนย์ยัไม่พูอะไรเียบรอฟัอยู่ โฮยอนเอ็เ้าใสถานาร์รหน้าี ึวิีโออลให้เห็นหน้าทันที
//“พิำแพไม่มีใรเห็น”// โฮยอนยิ้มหวานบอออไป
//“เนย์้อเอาหลานเ้านอน่ะ”// เนย์พอไ้พูุยสัพั็สบายใบอออไป
//“ั้นพี่ไม่พู แ่ไม่วาะไ้ไม่วนเนย์ รอหลานหลับ่อยุย่อ แ่ไม่วานะรับ”// โฮยอนยิ้มอ้อนอึ้น เนย์ะทำอะไรไ้อ้อนแบบนี้ใบาๆ ็แย่นะสิ โฮยอนไม่ไปไหนเลยนระทั่ึ้นเรื่อ โฮยอนถึะอวาสายแ่ไม่รู้บัเอิรึั้ใ เอวานั่อยู่แถวใล้ๆ โฮยอน โฮยอนพยัหน้าเล็น้อย่อนะใส่ผ้าปิาเรียมนอนแล้วไม่สนใใรั้แ่ผู้โยสารท่านอื่นๆ ำลัทยอยึ้นเรื่อ
“ไปสูเลยนะ นายไหวไหม มึนไหมนี้” ยอูเอ่ยถามึ้นเพราะวันนี้มีานั้แ่เ้า นอื่นๆ ็รอหัวหน้าวอยู่
“ไหวสบายมา อโทรศัพท์แปบ” โฮยอนบอเสร็็หาสาวสวยที่ิถึ
//“ทำไมยัไม่ื่นรับ ปิื่นแล้วนี้”// โฮยอนเอ่ยถามึ้นหลัาูเวลา
//“เมื่อวานไม่ไ้ไปแ่ามเฟรูปที่สนามบินอพี่โฮยอน่ะ เลยนอนึไปหน่อย”// เนย์ัสินใโหบอออไป เพราะเ้านี้มีถ่ายรายารสำั ถ้าให้โฮยอนรู้่าวอนนี้ รับรอทั้สูิโออึมรึมแน่นอน
ความคิดเห็น