คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : ปรับตัวกับที่โรงแรม
สอีวินั่รออาหารอยู่พัให่เพราะวันนี้ห้ออาหารี่ปุ่นรารั่ไป้วยผู้น
“มาแล้วรับ ัปันินไหมลู ยัรับยัินไม่ไ้รอหนูโ่อน หนูนอนมลิ่นไป่อนนะรับ” วัธวนลูายัวน้อยๆ ุยะรออาหารมาเสิร์ฟรบ พอมารบามที่้อาร ทั้สอ็รีบัารอาหารรหน้าอร่อยเอร็อร่อย
“เพิ่มอีนิไ้ไหมะ” ปรายฟ้ายิ้มหวานเอ่ยถามึ้น
“ไ้รับ อนแร็บอแล้วให้สั่เยอะๆ ผมเะบอลแล้วหิว ูสิแย่อุปรายินหมเลย” วัธยิ้มหวานบอออไป่อนะ call ามพนัานมารับออเอร์เพิ่ม
“ุปรายรับ ลููมือหิวนมแล้วมั่รับ ุปรายให้นมลูหน่อยนะรับ” วัธเอ่ยอึ้น่อนะัารเินมาหยิบผ้าลุมให้นมในภรรยาแล้วรออยู่สัรู่เมื่อเห็นว่าสาวสวยพร้อมแล้ววัธึ่อยๆ อุ้มลูน้อยส่ให้
“ูให่เลย่ะ สสัยะหอมลิ่นอาหาร” ปรายฟ้าอมยิ้มบอออไปเพราะส่วนัว็เินๆ เล็น้อยที่้อมาให้นมในนี้ วัธ็ไม่ไ้อะไรทำเพียนั่่วยหยิบ่วยับอยู่ใล้ๆ นอาหารรอบสอมาเสิร์ฟ
“อ้าปารับ เี๋ยวผมป้อน เย็นแล้วมันะไม่อร่อยรับ” วัธีบอาหาร่ออยู่ที่ปาอภรรยาพร้อมับเอ่ยบอึ้น
“ไม่เอา่ะ เี๋ยวปรายินเอุวัธวาเลย” ปรายฟ้ารีบิบอออไปทันที
“ินเถอะรับ เร็วๆ ผมิ้มอสแล้วเี๋ยว้าวมัน เร็วๆ รับ” วัธเร่บอออไป ปรายฟ้าำ้ออ้าปารับ สาวๆ ที่นั่แอบมออยู่ไลๆ ถึอนนี้ล่าถอยไปแล้วแหละ
“ุปรายรับ มีพนัานน่าะยืนรอผมอยู่หน้าห้ออาหาร สสัยะเอาานมาให้เ็น ุปรายทาน่อนะรับเี๋ยวผมอเ็นานนิหนึ่รับ” วัธเอ่ยอึ้นหลัาลูายูนมอิ่มแล้ว
“ไ้่ะ มา่ะ ปรายิน่อเอไ้” ปรายฟ้าเอ่ยบอออไป วัธึเรียให้พนัานในร้านามพนัานที่อยู่้านอเ้ามาพบัวเอ
“รอท่านประธานทานอิ่ม่อน่ะ ุโรน์บอว่าอเอสารสอแฟ้มหลัท่านประธาน้อมบอลเสร็่ะ ุโรน์บอว่าให้ัรอท่านประธาน” พนัานใที่ถูเรียเ้ามาในห้ออาหารึรีบเอ่ยบอออไป
“ผมอิ่มแล้วรับ เอามารับเี๋ยวรอเลียโ๊ะแปบหนึ่” วัธยิ้มบอออไปพนัานอีส่วน็รีบเลียานรหน้าท่านประธาน
“มีใรอุ้มเ็เป็นไหมรับ” วัธยิ้มถามึ้น
“อุ้มเป็น่ะ ลูสอแล้ว่ะ” พนัานทีู่มีอายุหน่อยยิ้มบอออไป
“ฝาพาหลานไปเินเล่นหน่อยนะรับ ไว้เ็นานเสร็ะให้ใรไปามรับ” วัธมอหน้าอึ้น
“อุ้มไ้เหรอะท่านประธาน” พนัานหินนั้นใถามึ้น
“้อโที่นี่แหละรับ ทำไมะอุ้มไม่ไ้ นอื่นๆ ะับะอุ้มะเล่น็ามสบายนะรับผมไม่ว่า ผมอนุายัไฝาบอทุนหน่อยนะรับ อุ้มไ้หม” วัธบอับพนัานไป่อนะหันไปุยับลูน้อย
“ไปเที่ยวับุป้านะลู ุป้าะพาไปูน ผมอบูนรับ ุป้าพาผมไปูหน่อยนะรับ ผมไม่ร้อรับ ผมโแล้ว” วัธุยไปพร้อมับยื่นผ้าอ้อมให้ พนัานสาวรีบนำมาพาบ่าแล้ว็รับมาอุ้มทันที
“ฝาพาเินแปบนะรับ ินนมอิ่มแล้ว รายนี้อบเินูอะไรไปเรื่อยรับ” วัธยิ้มบอออไป
“พาเินไป้านอไ้เลยเหรอะท่านประธาน” พนัานใอีรอบถามึ้น
“ไ้สิรับ” วัธบอเสร็็้มหน้าเ็นเอสาร พนัานึพาลูายเินเล่นอยู่หน้าห้ออาหาร
“ุปรายหวลูไหมรับ ลูอยู่ับเราสอนผัวเมียอย่าเียวไม่ไ้รับเี๋ยวเาะลัวน ้อให้เาเอนมาๆ ั้แ่เ็เาะไ้เป็นเ็ที่ปรับัวไ้ี” วัธวาปาา่อนะหันมาุยับสาวสวยที่ไม่ยอมทานอะไร่อ
“ปรายเ้าใแล้ว่ะ ปรายไม่รู้” ปรายฟ้าพอทราบเหุผลอสามี็ยิ้มออเพราะอนแรลัวเป็นภาระอพนัานนอื่น
“เ่มารับ ทานรับถ้าลูร้อเี๋ยวพี่ๆ ็เอามาส่เอแหละรับ” วัธยิ้มบอออไป่อนะสนใเอสารรหน้า่อ ปรายฟ้าพอสบายใว่าลูไม่ไ้เป็นภาระใร็ลมือทาน่อ
“ลูท่านประธานนี้พี่” พนัานที่เินอยู่ใล้ๆ พอเห็น็เินเ้ามาทั
“ใู่สิน่ารัไหม ัวหอมมาเลยพี่อุ้มออมา ท่านประธานเ็นเอสารอยู่ ภรรยาท่านทาน้าวอยู่” พนัานที่อุ้มัปันอยู่เอ่ยบอออไป
“อุ้มไ้เหรอพี่” พนัานนเิมเอ่ยถามย้ำะรัเ็เป็นทุนเิม พอะมีโอาสไ้เล่นับทายาทเ้าอโรแรม็เลยื่นเ้น
“แนนอุ้มเ็เป็นไหมหละ ถ้าอุ้มเป็น็อุ้มไ้ ท่านประธานบอว่าให้่วยๆ ันเลี้ย”
“อุ้มไ้่ะพี่ทราย หนูเลี้ยน้อ” แนนรีบอ้าแนรับ ัปัน็อบนสวยโผเ้าหาทันที
“แรเยอะันะะ น้อัปัน” แนนรับเ็น้อยมาไว้ในอ้อมอยิ้มบอออไป
“อยาถ่ายรูป ลัวแสเ้าาน้อ เี๋ยวท่านประธานว่าไม่เป็นไรอุ้มเยๆ ็ไ้พี่” แนนยิ้มน้อยยิ้มให่ ราวนี้แหละพนัานที่เินไปเินมามีแ่นมาทัทายหนุ่มหล่อ ถึแม้ไม่ล้าับแ่็เินมาื่นมใล้ๆ ให้ื่นใ
“ีันะะ ูทุนรััปัน” ปรายฟ้านั่มอลูอยู่ไลๆ เพราะอนนี้พนัาน็ไม่ไ้ไปไหนเินเล่นรออยู่หน้าห้ออาหารที่ปรายฟ้าสามารถเห็นลูายไ้เ็มา
“ใ่ไหมรับ ถ้าีุปราย้อพาัปันมาเล่นที่นี่บ่อยๆ นะรับ” วัธรีบหาพว่อนะหันไปสนใเอสารรหน้า่อ วัธใ้เวลาอีไม่นานเอสาร็เสร็เรียบร้อย
“ิเิน้วยรับ อยำสาหร่ายลับบ้านสัล่อนะรับ ูท่าใรบานะอบมา รอบหน้าถ้าสั่ผมอล่อให่ไว้ิบ้านสัสอล่อนะรับ” วัธเินมาบอับหัวหน้าเฟ
“รับท่านประธาน ูสิรับวันนี้พนัานเ็มหน้าร้านเลยรับ แวะมาเล่นับลูท่านประธาน” หัวหน้าเฟยิ้มบอออไป
“ถ้าโอีนิะรบวนในนี้นะรับ ไม่รู้ะสอนลูเอไ้รึเปล่ารับ ให้พี่สอนทำอาหารให้หน่อยนะรับ อยาให้ลูเป็นเฟเ็รับ ะส่เ้าประวในนามโรแรมเราเลยีไหมรับ” วัธนึสนุเอ่ยถามึ้นมา
“ีรับ ถ้ามีผู้ให่สนับสนุนแล้วเ็อบ้วยไปไ้ไลแน่รับ” หัวหน้าเฟ็นึสนุามไป้วย
“ีลรับ ผมไปนะรับ ผมสบายแล้วฝั่โน้น็เลี้ยให้ ฝั่นี้็สอนให้” วัธ่ายเินเสร็็เ็นรถเ็นอลูน้อยเินออไปโยมีพนัานถือแฟ้มามไป้วย
“เฟ่ะ เ้าอโรแรมเหรอะ” ลู้าเอ่ยถามึ้นอย่าสุะสสัย
“ใ่รับ ทายาทรุ่นที่สามรับ เ่รับเป็นนรุ่นใหม่ไปแร ินอรอบแ่มันเป็นไปไ้ ้อนรุ่นใหม่รับถึะล้าออารอบ อนนี้โรแรมเราถึมีหลายโน เพื่อรอรับลุ่มลู้าทุลุ่มแ่ภายใ้อนเป เรียบหรูและูี น้อยแ่มารับ” หัวหน้าเฟเอ่ยบอออไป วัธเอ่ยพอไ้ยินัว็ะลอยๆ นิๆ เพราะเหมือนถูม่อหน้า
“หน้าบานเลยนะะ” ปรายฟ้าเอียหน้าบอออไป
“็อยาทำีๆ รับลู้าเยอะผม็ะไ้ใ้หนีุ้พ่อับุปู่ไ้เร็ว” วัธยิ้มอายๆ บอออไปเพราะัวเอใ้เินในารื้อโรแรมนี้่อาลุหลายบาททีเียว อนนี้็เอาำไรไป่ายืนเิน้นอยู่ ีที่ทาบ้านัวเอไม่ิอ อเอาแ่้นืน
“เี๋ยวผมะเอาสิน้าอระูลมาลในโรแรมรับ เที่ยว้วยอป้วยีะาย อนนี้ำลัให้ฝ่ายอาารูมุมให้รับ ว่ารไหนพอะัโนายอไ้ อHigh – End ไม่เป็นไรรับายไ้” วัธยิ้มบอออไปอย่าภูมิใเพราะอนนี้ในหัวอัวเอโปรเเ็มไปหม เลายับอเลยสสารนทำบ้า นินะ่าย นทำนะยา
“ไปรับ นหล่อลับบ้านรับ เี๋ยวุพ่อพามาใหุ้ป้าเล่นใหม่ สนุเหรอรับ ุน้านสวยอุ้มแล้วอบเหรอลู” วัธยิ้มบอออไป่อนะันภรรยาให้ไปรับลูน้อย เพราะอนนี้เ็น้อยอยู่ในอ้อมอพนัานสาวสวย ปรายฟ้าเห็นารวาัวอสามี็อภูมิใไม่ไ้
“อบุนะะ วันหลัปรายรบวนหน่อย่ะ เอาไปเล่นไ้หมเลย่ะ ไม่้อยืนรอแถวนี้็ไ้ เี๋ยวปรายไปเินามหาลูเอ่ะ ถ้าุวัธทำานเสร็นะะ แ่ถ้า้อทำาน็ส่่อแล้วปล่อยไ้เลย่ะ โรแรมุวัธเอไม่มีอันรายอะไร่ะ ลูอยู่ับนเยอะๆ ะไ้ลา” ปรายฟ้าบอออไป
“อบุ่ะุปราย ไว้พี่ะบอพนัานนอื่นๆ นะะว่าลูายท่านประธาน เราทุนอุ้มไ้” พนัานที่อาวุโสสุเป็นัวแทนบอออไป
“ฝาหน่อยนะรับ มาบ่อยแน่นอน” วัธบอเสร็็อุ้มลูน้อยาภรรยาแล้วเอาลรถเ็นอย่าล่อแล่ว นที่ยืนมออยู่ยัอปลื้มใามไม่ไ้
ความคิดเห็น